CakeLove"ชิฟฟ่อน บัตเตอร์"สูตรรักพิทักษ์หัวใจให้นายเบเกอร์รี่ >o<

บทนำ
แดดอ่อนๆยามเช้าในวันหยุด ทำให้หญิงสาวร่างเล็ก"ชิฟฟ่อน"ต้องตื่นขึ้นมาจากห้องเค้ก ที่มีแต่เฟอร์นิเจอร์ ข้าวของ เครื่อง ใช้ที่เป็นรูปเค้ก นั้น บรรยากาศข้างนอกในตอนนี้ไม่เหมือนในทุกวัน เพราะมันช่างสดชื่นเหลือเกิน.....
   "ฮ้าวว สดชื่นดีจังเลย ฉันไม่ได้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับบรรยากาศแบบนี้ตั้งนาน "
เธอพึมพำด้วยเสียงที่มีชีวิตชีวาขึ้นจากตอนพึ่งตื่น
   "วันนี้ช่างเพอร์เฟ็กต์เหลือเกิน เป็นวันเสาร์ บรรยากาศก็ดี แอร์ในห้องนอนก็พึ่งซ่อมเสร็จเมื่อวานทำให้ฉันได้นอนอย่างสบายอีกครั้ง พ่อ แม่ และวัฟเฟิล น้องชายสุดกวนก็อยู่พร้อมหน้ากันที่สำคัญละก็ ไม่มีการบ้านด้วย!!"
ตึกๆๆ (เดินลงมาจากบันได)
   "พ่อแม่คะ อรุณสวัสดิ์ค่ะ ว่าแต่คุณพ่อกับคุณแม่ทำอะไรหรอคะ" 
ฉันถามพ่อกับแม่เมื่อเห็นท่านกำลังกวาดบ้าน ถูบ้าน จัดโต๊ะ ทำอาหาร อยู่และเห็นคุณน้องวัฟเฟิล กำลังถือไม้กวาดแกว่งไปมา สะอาดดีจริง -_-*
   "จ้า วันนี้ที่บ้านเราจะมีแขกน่ะ ก็คือเพื่อนพ่อกับแม่เอง เขาจะมาช่วยคิดหัวข้อเกี่ยวกับงานในออฟฟิศนี่แหละจ้า เขาจะมาประมาณอีกครึ่งชั่วโมง"
   "อ้อค่ะ หนูเก็ทแล้ว ^^"
   "เจ๊ชิฟ ไม่ต้องมาก๊ง เก็ท กิ๊ด กั๊ด อะไรเลย ไปอาบน้ำแล้วมาช่วยกันกวาดไป๊ ชิ่วๆ"
น้องฉันสั่ง (ย้ำนะคะว่า สั่ง) พร้อมกับเต้นส่ายเอวไปพร้อมกับเพลงในสายสมอล์ทอร์คที่ฟังอยู่-o- ชิ ใครเป็นพี่กันแน่ฟะ
   "ย่ะ! พี่วัฟเฟิล เดี๋ยวน้องชิฟฟ่อนจะไปอาบน้ำให้นานที่สุดนะ" 
ฉันบอกน้องพร้อมแลบลิ้น แบร่ๆ ใส่ 
   "โด่ว!!!"


เย้! อาบน้ำเสร็จแล้วสบายตัวจัง เตรียมพร้อมทำงานบ้านในชุดกระโปรงลายคิตตี้ ^_^ มันน๊ารัก
   "พี่ชิฟ! ใครใช้ให้แต่งตัวงี้เนี่ย จะไปเดินประกวดนางงามขี้ติด(คิตตี้)รึไง!! O_O"
น้องฉันมันบอกพร้อมกับทำตาตะลึง มันน่าแปลกตรงไหนฮะ ก็ฉันอยากสวยทุกวินาทีนี่ยะ
   "ไปเปลี่ยนๆ ให้ัมันเร็วๆเลยจะได้มาช่วยกันทำ จะกินแรงพ่อกับแม่รึไง วู๊!"
ไอ้นี่ชักเอาใหญ่ละ-_-
   " อือๆ เดี๋ยวไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้แหละ เรื่องมากจริง"

   
   "ชุดนี้ เป็นไงฮะ พอใจป่ะละ!!"
ฉันบอกวัฟเฟิลพร้อมกับยืนเท้าเอวพูดประชด ชิ ทีตัวเองนี่นั่งดูทีวีเฉยเลย มาสั่งคนอื่น
   "โอ๊ย น่ารำคาญจัง พี่จะแต่งอะไรก็แต่งไปเถอะ จะใส่บิกินี่ก็ได้นะ" 
คงจะโกรธน่าดู โกรธอะไรกันก็ชั้นทำตามที่บอกแล้วนี่
   "แล้วไปนั่งดูทีวีทำไมเนีย"
   "พอๆๆ สรุปคือ เขาทำงานบ้านกันเสร็จแล้ว! วู๊ ไม่ดูเลย จนพ่อกับแม่ไปต้อนรับแขกหน้าบ้านแล้วนู่น"
วัฟเฟิลทำปากจู๋ - + - แต่ อะไรนะ ฉันเปลี่ยนชุดนานขนาดนั้นเลยเรอะ บ้าจริง
   "พี่ขอโทษนะ" 
ฉันบอกพร้อมกับทำหน้าบ๊องแบ๊ว
   "ช่างเถอะ พี่ไปเปลี่ยนชุด(อีกแล้ว)ไป ชุดนี้อย่างกับยายขายหอยแครงแถวท่าดินแดง -_-"
ฉันควรจะดีใจมั้ยเนี่ย ไม่เป็นไรหรอก ช่างมันเถอะ ฉันควรที่จะไปช่วยพ่อแม่รับแขกดีกว่าชุดที่ฉันใส่ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นมั้ง ผู้ใหญ่เขาคงเข้าใจ ^^ (ปลอบใจตัวเองซะยัยชิฟ) แต่ถ้ามีพวกเด็กรุ่นราวคราวเดีญวกับฉันก็คงคิดแบบวัฟเฟิลTOT แต่พ่อกับแม่ไม่ได้บอกนิว่าจะมีเด็กรุ่นเดี่ยวกับฉันมาด้วย อิอิ สบายใจเถิดหนูชิฟ

ทั่กๆ ฉันเดินออกไปรับแขกในชุดเดิม แต่เอ๊ะ! นั่นๆๆมัน อะแฮ่มๆ เด็กผู้ชายอายุประมาณ16-17 (เท่ากับฉัน)เดินมาพร้อมคุณน้านากับคุณน้าดินเลยนี่(ทั้งสองท่านคือเพื่อนพ่อแม่ฉัน) เชามีรูปร่างสูง ขาว ผมตรง จมูกโด่ง ตาสีดำ ปากเล็ก แว๊กก น่ารัก ><