Me called it love [ผมเรียกมันว่าความรัก]

ติ๊ง

เสียงแอปฟิเคชั่นสีเขียว

ผมหยิบโทรศัพย์ออกมาพร้อมเปิดเข้าไปที่เเชทบนสุดรายชื่อที่เเสนคุ้นเคยกันดี

MIL : บีม

BEAM : ห้ะ

Read

MIL : วันนี้ไม่ว่างนะ

BEAM : อ่อ เคๆ

Read

                                จะเป็นแบบนี้เสมอหากวันใหนผมและเมลหรือเเฟนในโลกออนไลน์ของผมไม่ว่างหรือติดธุระเราจะเเชทมาบอกกันเสมอ

                                 ผมและเมลเจอกันในเว็บชื่อดังที่ให้คนตั้งกระทู้และตอบโต้กัน

                                  มันเริมต้นขึ้นที่ผมตั้งกระทู้หาคนพูดคุยปัญหาและระบายปัญหาให้ฟังเมลก็เลื่อนมาเห็นกระทู้ผมตอนนั้นเมลก็มีปัญหาเรื่องที่บ้านไม่สามารถเอาไปคุยกับใครที่ใหนได้

                                    เราทั้งสองก็ตกลงเเลกไลน์เเละพูดคุยปัญหาให้กันและกันฟัง

                                   โดยที่ account ของเราทั้งสองจะไม่แสดง ข้อมูล ตัวตนหรือรูปภาพ ที่เกี่ยวเราทั้งคู่มีเเค่ชื่อเล่นที่ไม่รู้ว่าจริงรึป่าวเอาไว้เรียกแทนตัวกันเท่านั้น

                                    ตั้งเเต่นั้นเป็นต้นมาเราทั้งคู่ก็คุยกันมาตลอด คุยถูกคอเข้าอกเข้าใจกัน

จะมีเรื่องมาเล่าให้กันฟังทุกวันมีปัญหาก็จะมาปรับทุกให้กันและกันฟัง

                                    จนมันเกิดความสบายใจ เเละก่อให้เกิดความรู้สึกดีเล็กๆ ร่วมกันจนพวกเราเรียกมันว่าความรัก

และจบด้วยการต้องลงเป็นเเฟนกัน

แบบเเฟนกันเเค่ในโลกออนไลน์

                                    ผมเเละเมลได้ตั้งกฎความสัมพันธ์เราทั้งสองว่า จะไม่พยายามค้นหาตัวตนในชีวิตจริงของกันเเละกัน จะไม่ก้าวก่ายชีวิตจริงของกันเเละกัน เราจะรู้จักกันในโลกออนไลน์เท่านั้น

หากใครทำผิดกฏความสัมพันธ์จะยุติทันที

และเราทั้งคู่ก็ปฏิบัติตามกฏนั้นได้เสมอมา

                           จนผ่านมา 2 ปีเเล้วที่ผมอยู่กับความสัมพันธ์นี้มา มันกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของผม

                  และนี่แหละครับที่ผมเรียกมันว่า

" ความรัก "

---------------------

มือใหม่หัดแต่งหากผิดผลาดก็ขอโทษด้วยนะคะ