รักเธอได้ไง ยัยน่ารัก (ทอมดี้)

ลำดับตอนที่ #3 : ต้องบอก!!!! 50%

พักกลางวัน ณ โรงอาหาร นักเรียนหลายคนมารวมตัวกันที่นี่เพื่อซื้ออาหารกลางวัน และ กีต้าร์ สายชล ชโรธร และนัท ก็เดินหาร้านอาหารที่อยากกินกัน�

� �"เฮ้ย! ชลกินไรดีว่ะ"

� �"ไม่รู้ว่ะ เดี๋ยวดูก่อน"

� �"แล้วป๊อปล่ะครับ...อยากกินอะไรเป็นพิเศษมะ เดี๋ยวต้าร์ซื้อให้" ต้าร์ถามชโรธร

� �"อ่ออออ..ไม่เป็นไรจ๊ะ เดี๋ยวเค้าเดินดูก่อนนะ ว่าอยากกินอะไร"

� �"ต้าร์ไปเป็นเพื่อนนะ?"

� �"เอางั้นหรออ?"

� �"ครับผม!!!"

� �"เอางั้นก็ได้จ๊ะ ชลกับนัทไปด้วยกันมั๊ย" ชโรธรหันไปถามสายชลและนัท

� �"ไม่เป็นไรดีกว่า ป๊อปไปกะไอ้ต้าร์เหอะ เดี๋ยวเราไปกับไอ้ชลเอง" นัทเป็นคนตอบ
� �
� �"อื้มมม...โอเค"�
�
� �"ป่ะป๊อป...เราไปหาข้าวอร่อยๆกินกันเถอะ ไปก่อนนะเว้ยยย เพื่อนรักทั้งสอง"

พูดจบกีต้าร์ก็เดินจูงมือชโรธรออกไป ซึ่งมันเป็นภาพที่เจ็บปวดนักสำหรับสายชล "เฮ้ออออ....ทำไงได้อ่ะ อยากบอกต้าร์มันไปเองว่าจะไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ ช่างเถอะ! เพื่อนมีความสุข เราก็มีความสุขไปด้วย"(สายชลคิดในใจ)

� �"เฮ้ยๆๆๆ!!! ชลๆๆ เราว่าไอ้ต้าร์มันมีสิทธิลุ้นอยู่นะเว้ยยย ดูถ้าป๊อปเค้าก็โอเคกับมันอยู่นะ"

� �"หรอว่ะ อย่างนั้นก็ดีน่ะสิ"�
��
� �"ป่ะ...ไปหาข้าวกินกัน เราหิวและ"
�
� �"เออๆ ป่ะ"�

พอซื้อข้าวได้แล้ว สายชลกับนัทก็เดินไปที่โต๊ะประจำของพวกเขา ซักพักกีต้าร์และชโรธรก็เดินคู่กันมา ทั้งคู่ดูยิ้มแย้มสดใส มีความสุข พูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนิทสนม

� �"แหม่....คู่นี้มีอะไรที่เราไม่รู้ป่ะเนี่ยยย?" นัทแซวทั้งสอง
�
� �"อะไรของแกว่ะนัท....เพื่อนกัน" กีต้าร์ตอบแบบไม่เต็มเสียงนัก�

� �"หรอๆๆๆ 5555"�
��
ชโรธรไม่ได้พูดอะไรแต่ยิ้มตอบ หลังจากนั้นทุกคนก็กินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย กีต้าร์กับนัทก็เล่าเรื่องต่างเกี่ยวกับโรงเรียนนี้ และเรื่องต่างๆนาๆ ทำให้มีเสียงหัวเราะตลอดเวลา มีเพียงคนเดียวที่นั่งเงียบไม่พูดอะไรซักคำ สายชลนั่นเอง -_-"
� �ด้วยความที่สายชลเงียบที่สุดในกลุ่ม ชโรธรจึงเอ่ยปากถาม
� �
� �"ชล.....ทำไมไม่เล่าอะไรให้เค้าฟังบ้างเลยอ่ะ"
� �
� �"เราไม่มีอะไรจะเล่า"

� �"อ่อออ...ชลเรียนที่นี่ตั้งแต่ม.อะไรหรอ"

� �"ก็...ตั้งแต่ม.1 อ่ะแหล่ะ"�

� �"บ้านชลอยู่ไกลป่ะ"

� �"รู้จักไร่รุ่งอรุณมั๊ยอ่ะ?...นั่นแหล่ะบ้านเรา"

� �"โอ้โหวววว....ไร่องุ่นน่ะหรออ วันหลังพาเราไปหน่อยสิ น้าๆๆนะ" (อ้อนแบบนี้ฆ่าชลเลยดีกว่า)

� �"เอ่ออออ....ดะ..ได้สิ"

� �"สัญญานะ?" ชโรธรพูดพร้อมยื่นนิ้วก้อยไปให้สายชลเพื่อสัญญา

� �"อ่าๆ...สัญญา" สายชลพูดพร้อมค่อยๆยื่นนิ้วก้อยของตัวเองไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของชโรธร

� �"เย้ๆๆๆๆ" เวลานี้ชโรธรดูน่ารักมากในสายตาของเขา

� �"เฮ้ย!! ชลไปเก็บจานกะเราหน่อยดิ!!" กีต้าร์พูดพร้อมลุกขึ้น

� �"เออๆๆ ได้"

� �"แกสัญญาแล้วนะว่าจะไม่ชอบป๊อปอ่ะ" กีต้าร์เริ่มเปิดประเด็น

� �"เออออ...จำได้น่า ไม่ได้ความจำเสื่อมนะเว้ย!"

� �"เออๆๆ ก็ดีๆ เราจะได้ไม่ระแวง"
�
เมื่อเก็บจานเสร็จทั้งคู่ก็เดินมาที่โต๊ะเดิมซึ่งนัทกำลังคุยกับชโรธรอยู่ ซักพักก็มีชายหนุ่มแปลกหน้าเดินเข้ามาทักชโรธร ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนรุ่นพี่ที่ชื่อ ภูมินตร์นั่นเอง ทุกคนในโรงเรียนต่างรู้จักเขาดี เพราะเขาทั้งเรียนดี หล่อ รวย แต่มีนิสัยเจ้าชู้ เขาเดินมาพร้อมสายตาของสาวๆที่จับจ้องมาที่พี่เขาคนเดียว ด้วยความหล่อและเพอร์เฟค สาวๆทุกคนจึงต่างหมายปองเขา

� �"น้องป๊อปครับ...จำพี่ได้มั๊ย?"�
� �
� �"พี่ภู!!! สวัสดีค่ะ พี่เรียนที่นี่ด้วยหรอ ป๊อปไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยง่าาาา"

� �"5555 เป็นไงบ้างเรา สบายดีนะ ตั้งแต่ไปอยู่กรุงเทพไม่ติดต่อพี่มาเลยนะ รู้มั๊ย?พี่คิดถึง" �

� �"เอ่อออ...ค่ะ"
� ��
� �"พี่ดีใจมากเลยนะที่เราได้มาอยู่ใกล้กันอีกครั้ง แล้วทำไมกลับมาที่นี่ได้ล่ะครับ?"

� �"เอ่อออ...คุณพ่อกับคุณแม่ อยากกลับมาอยู่ที่นี่อ่ะค่ะ ก็เลยต้องย้ายตามมาด้วย"

� �"งั้นดีเลยย เดี๋ยวเย็นนี้พี่ไปส่งนะครับ จะได้ถือโอกาสไปกราบสวัสดีคุณลุงคุณป้าด้วยเลย"

� �"เอ่อออ...คือ....."

� �"นะครับ นะๆๆ"�
�
� �"เอางั้นก็ได้ค่ะ"

� �"งั้นพี่ไปเรียนก่อนนะ ตอนเย็นเจอกันนะครับ"
� �
� �"ค่ะ"�

แล้วภูมินตร์ก็เดินขึ้นอาคารเรียนไปอย่างมีความสุข เขาดีใจที่ได้พบสาวสวยน่ารักคนนั้นอีกครั้ง "ตอนเด็กๆก็น่ารักอยู่แล้วโตมาน่ารักมากกว่าตอนเด็กเยอะเลย" เขาพูดเบาๆคนเดียว�

� �"แกเราจะบอกชอบป๊อปว่ะ เพราะว่าถ้าสนิทมากกว่านี้มันจะพูดยาก" �กีต้าร์พูดกับสายชล
��
� �"แกว่างั้นหรอ ถ้าแกคิดว่าแกพร้อมก็เอาเลย"�
��
� �"เอาว่ะ!!! ยังไงวันนี้ก็ต้องบอกป๊อปให้ได้ ว่าเราชอบป๊อป!!"