รักของเรสเบี้ยน

"นี่!!ไอ้บีม..มึงจะซึมอีกนานมั้ย??"เสียงเพื่อนรักคนเดียวของฉันที่ตอนนี้เรียกเตือนสติของฉันดังขึ้น

"อ๊ะ!!..ฮ๊ะอะไรนะ..บ้านกุน้ำซึม??..ชิบหายแร้วววว!!" "มึงหยุด..อย่ากวนตีน"ฉันที่ตอนแรกซึมๆเพราะเสียใจจากรักครั้งก่อน

จนทำหั้ยฉันต้องทำตัวเป้นคนเฉื่อยแฉะเชื่องช้ามากกกก..ตกใจสะดุ้งฟังผิดๆเพี้ยนๆไปจนเพื่อนรักของฉันต้องด่า

เตือนสติอีกครั้ง "แร้วมึงมีไรอ่ะ..ถึงเรียกกุเนี่ย"ฉันที่ตั้งสติได้ก้ถามอย่าง งง

"ป่าวว..กุแค่จะถามว่าลงไปกินข้าวกลางวันกับกุมั้ย??" เพื่อนรักของฉันถามอย่างเป้นห่วง(มั้งนะ!!!!!)

"อ๋อ..ไปดิ..ว่าแต่มึงจะกินไรอ่ะ..กุคิดไม่ออกหว่ะ"ฉันที่ตอนนี้ไม่อยากคิด ไม่อยากกิน ไม่อยากเดิน อยากอยุ่เฉยๆมากกว่า

"เอ้าอีนี่..งั้นไม่ต้องลงไปซื้อน้ำ มานั่งคุยกับกุตรงโต๊ะหินอ่อนล่ะกันนะ" "อื้ม..โอเคร" ฉันที่ตอบออกไปอย่าง ขี้เกียจ เต้มทน

พอเดินไปซื้อน้ำมาเรียบร้อย ข้าวตัง เพื่อนรักของฉันก้ถามเปิดปะเด้นเป้นคนแรก

"บีม..กุรุ้นะเว้ยว่ามึงอกหักอ่ะ" "หื้มม..อกหักนี่ไคเป้นคนบอกมึง" ฉันที่ตกใจที่เพื่อนของฉันรุ้ความจิงที่ปิดไว้

"ไม่มีหรอก..กุดูเฉยๆก้รุ้ว่ามึง อกหักหนักมากกก" "หึ!! รุ้ด้วยว่าหนักมาก"ฉันที่ขำในลำคอเบาๆก่อนที่จะบอกออกไปตรงๆว่า

"อื้ม..ใช่"ฉันที่ไม่อยากสนใจกับความรักที่มันเริ่มขึ้นเพราะอยากลองอยากรุ้ ของผู้ชายหรอก

######################

"กลับมาแร้วคร้าาาาาาา"ฉันที่ตะโกนเสียงลั่นบ้านบอกคนในบ้านว่าฉันกลับมาแร้ว

"อืม..หิวมั้ยกินไรดีวันนี้"แม่ของฉันเป้นฝ่ายทักทายก่อนด้วยการถามถึงอาหารมื้อเย้นวันนี้

"อืมมมมม..ไม่อ่ะแม่..เด่วอ้วนอ่ะ ขึ้นบ้านก่อนนะ"ฉันที่ยังมีอาการเหมือนตอนอยุ่โรงเรียน

'ตึก ตึก ตึก ป๊าบ!!" เสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นเพียงคู่เดียวก้เงียบหายไปแต่ปิดท้ายเสียงปิดประตูที่ดังไม่แพ้กัน

"เฮ้ออออ..เหนื่อยโว้ยยยยย"ฉันที่รุ้สึกล้ามากที่ต้องนั่งเรียนคณิต 4-5 ชั่วโมงติดกัน จนปวดหัวมากกกก

"เฮ้อ..พรุ้งนี้สอบปลายภาคเเร้วว จะได้เป้นพี่ใหญ่แร้วโว้ยยยย 555555555 วู้วววๆๆ" ฉันที่แหกปากเสียงดัง

เพราะนึกดีใจที่จะเป้นพี่ใหญ่ในโรงเรียน แต่ก้เหนื่อยเมื่อนึกได้ว่าจะต้องสอบ ปลายภาคอันแสนน่าเบื่อของชีวิต

"อาบน้ำดีกว่ากุ"ฉันที่พูดกับตัวเองเพราะรู้สึกเหนียวๆเหม็นๆที่ตัว จึงรำคาญเร้ยอยากอาบน้ำมาก

"หาวววววว..เฮ้อ..นี่โมงแร้วเนี่ยยยย.ห๊ะ!!ตี5ไคปลุกกุว่ะ"ฉันที่เหมือนมีคนเอาตีนมาสะกิดหัวแรงๆจนตื่น

"นอนต่ออีกซักพักดีกว่า"ผ่านไปไปถึง30นาที ก้มีเสียงจากสรรวค์เรียกชื่ออย่าง อลังการรรร

"บีมมมม..บีมมมมตื่นได้แร้วลูก 6โมงแร้วนะ" ฉันที่สะดุ้งขึ้นตกใจว่าตัวเองนอนนานขนาดนั้นเร้ยหรอ

พอฉันหยิบโทรศัพพ์ขึ้นมาเพื่อดู นาฬิกา ณ ตอนนี้อย่างลุ้นๆ

"เชี่ยยยยยย..5:15นาที โคดจะ6โมงเร้ยยย

"แม่สวัสดีค่ะ" ฉันที่มาถึงโรงเรียนก้บอกลาคุนแม่ ก่อนวิ่งขึ้นห้องสอบ

"แฮ่กๆๆๆ..สอบไปแร้วกี่วิชาว่ะ??"ฉันที่มาเป้นคนสุดท้ายของห้อง ถามเพื่อนรักออกไป

"ยังไม่สอบ"ฉันที่โล่งอก ที่ยังไงสอบและเหนื่อยยังไม่หายก้ต้องปวดหัวกับข้อสอบคณิต

ที่โคดน่ากลัว 'คณิตศาสตร์ จ๋าาาา พรุ้งนี้อย่ายากแบบนี้นะ'ฉันคิดในใจอย่างนึกกลัวที่ต้องเจอกับชีฟคณิตอีก 3 วัน

###########################

ดีใจนะค่ะที่มีนิยายเป้นของตัวเอง จะพยายามนะค่ะ

ช่วนเป้นกำลังมจด้วยนะค่ะ ขอบคุนค่ะ