...

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดฉากความรัก

เช้าวันธรรมดาวันหนึ่ง ณ.โรงเรียนประจำจังหวัด จังหวัดหนึ่งในประเทศไทย 



"ฮัน!"    สาวน้อยร่างบางที่กำลังเดินเข้าโรงเรียนหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกที่คุ้นเคย 



"อ้าวไหนบอกวันนี้จะไม่มาโรงเรียน"   ฮันหันไปถามน้ำส้ม เพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่ม.ต้น พร้อมกับหันไปสวัสดีอาจารย์ป้าที่ยืนอยู่ตรงประตูโรงเรียนพอดี



"ชั้นเปลี่ยนใจแล้ว ยอมเหม็นขี้หน้าหน้าไอ้แจ็คกี้ดีกว่าฟังแม่บ่นว่ะ"  น้ำส้มหันไปสวัสดีอาจารย์ตาม



"นี่ๆตอนสวัสดีอาจารย์น่ะ ห้ามพูดกันสิ ไม่มีมารยาทเลย"   อาจารย์ป้ากอดอกแล้วชี้นิ้วไปที่สองสาว



"ค่ะ"   สองสาวทำน้ำเสียงอ่อย พร้อมกับไหว้เพื่อขอโทษอาจารย์อีกครั้ง ก่อนจะรีบเดินออกไปให้พ้นจากตรงนั้น



"เกือบไปแล้วไม๊ล่ะ ดีนะไม่โดนด่ายาวกว่านี้ ไม่งั้นได้อายเอาหัวมุดดินแน่อ่ะ"   น้ำส้มเป่าปากแล้วเอามือตบเบาๆที่อกอย่างโล่งใจ



"แล้วจารย์แบบทำเสียงเน้นตรงคำว่า ไม่มีมารยาทด้วยอ่ะ มันเจ็บตรงนี้แหละ อายน้องอ่ะแก "   ฮันเอามือสองข้างแนบแก้มตัวเอง ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆแก้อาย



"เออเข้าเรื่องต่อๆ "    ฮันปัดมือเปลี่ยนเรื่องแล้วดึงน้ำส้มเดิน ก่อนจะพูดต่อ



"ชั้นว่าช่วงนี้แกขาดเรียนบ่อยไปจนชั้นไม่รู้จะโม้ให้อาจารย์ฟังยังไง  เดี๋ยววิชุดาไม่สบายอย่างโน้นค่ะ วิชุดาป่วยอย่างนี้ค่ะ ถ้าแกขาดอีกทีเดียว ชั้นจะบอกว่าวิชุดาตายแล้วค่ะ"   ฮันหันไปแขวะเพื่อน



"ถ้าชั้นตายไปจริงๆแล้วแกจะเสียใจ"    น้ำส้มดึงหางม้าของฮันพร้อมกับผลักฮัน จนฮันถลาไปข้างหน้า



"โอ้ย เจ็บนะโว้ย อิน้ำส้วม"   ฮันผลักน้ำส้มกลับ แล้ววิ่งหนีน้ำส้มทันที



"วันหลังแกไม่เรียกชั้นว่าโถส้วมเลยล่ะ อิหมูหัน"    น้ำส้มตะโกนโหวกเหวกพร้อมกับวิ่งไล่ตามฮัน



"ไม่ต้องรอวันหลังหรอก วันนี้ชั้นจะเรียกแกว่า อิโถส้วม อ่ะแถมให้ด้วย อิโถส้วมแตก ฮ่าๆๆๆ"  



"กรี๊ดดดดด อิหมูหัน เมิงไม่ได้ตายดีแน่"  



ตุ้บ!  



"โอ้ย"   สาวน้อยโดนแรงกระแทกจนล้มลงไปที่พื้น



"เห้ย ฮันเป็นอะไรรึป่าว"   หนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ชนกับฮัน รีบพยุ่งฮันขึ้นมาทันที 



"ฮ่าๆๆ เป็นไงล่ะกรรมตามสนองเลยไม๊ อิหมูหัน"   น้ำส้มชี้หน้าฮันก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสะใจ



"โอ้ยฟรัง มาชนฮันทำไมวะ"   ฮันผลักฟรังออกด้วยความอาย ก่อนจะรีบปัดกระโปรงตัวเอง 



"เห้ย ฟรังไม่ได้ชน ฮันวิ่งเข้ามาเองนะ"   ฟรังหลุดขำออกมาเบาๆ ก่อนจะช่วยหยิบกระเป๋านักเรียนของฮันขึ้นมา



"เออๆฮันผิดก็ได้ เอากระเป๋าฮันคืนมา"   ฮันทำหน้างอนแล้วดึงกระเป๋าตัวเองจากมือฟรัง



"โอ๋ๆ ฮันนี่ๆ ฟรังผิดเอง ฟรังขอโทษนะ โอ๋ๆ ฮันเจ็บป่าว ไหนเป็นแผลตรงไหนป่าว ไปห้องพยาบาลไม๊ "   



"ไอ้บ้า ไม่เจ็บโว้ย อย่าทำมาประชด เดี๋ยวก็โกรธจริงๆหรอก"   ฮันปัดมือฟรังที่กำลังลูบหัวตัวเองอยู่ แล้วทำหน้ามุ่ยใส่



"เอ่อ สรุปกุไม่มีตัวตนใช่ป๊ะ"    น้ำส้มทำเสียงอ่อยๆ แล้วชี้ที่หน้าตัวเองอย่างน้อยใจที่เห็นเพื่อนสองคนกำลังกระหนุงกระหนิงกันจนลืมตัวเองไป



"ขอโทษนะคะ ชื่ออะไรหรอ เป็นนักเรียนใหม่หรอคะ เดี๋ยวฮันพาแนะนำโรงเรียนไม๊"  



"อิหมูหัน อย่ามาทำดัดจริต "   น้ำส้มดึงหางม้าของเพื่อนรักที่กำลังล้อเลียนเธออย่างหน้าหมั่นใส้



"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย เจ็บนะโว้ย....."    



















ณ ห้องเรียน คาบสุดท้ายของวัน



"ส้ม งานเข้าว่ะ"    ฮันสะกิดให้เพื่อนดูหนุ่มตี๋หน้าตาดีที่กำลังนั่งรอใครสักคนอยู่หน้าห้อง



"โอ้ย!...#$%)(*& "    น้ำส้มหันไปมองแล้วสบถออกมา ก่อนจะกัดปากตัวเอง



"เอาน่า แกเลิกหนีหน้ามันได้แล้ว คุยกับมันตรงๆให้รู้เรื่องไปเลย ว่าจะเอาไงจะจบหรือจะต่อ " ฮันตบบ่าเพื่อนเบาๆ



"เออ งั้นแกไปที่เรียนพิเศษก่อนนะ เดี๋ยวชั้นอาจจะตามไป หรือไม่ตามไป"  น้ำส้มหันมาบอกฮัน



"เออได้ แต่พยายามตามมาเรียนให้ได้นะเว้ย ใกล้สอบแล้ว เดี๋ยวมาปวดหัวที่หลังไม่ได้นะ"   ฮันเตือนเพื่อนในขณะที่กำลังเขียนหนังสือตามอาจารย์อยู่ื๊



"เออๆ งั้นเดี๋ยวตามไป"













ตื๊อดื่อ ตื๊อดื่อ ตือดื๊อ ดื่อดื่อ ดื๊อดือ ตื๊อดือ ตื๊อดื่อ ตือดื๊อ ดือดื่อ ดื๊อดือออออออออ



"ฟรังๆ ไปส่งฮันที่เรียนพิเศษหน่อย"    



"ฮิ้วววววววๆๆๆ"   สิ้นเสียงตะโกนของน้ำส้ม เพื่อนๆในห้องก็ร้องแซวขึ้นมาพร้อมกับฟรังที่พยักหน้ารับแล้วยิ้มเบาๆ



"ไอ้ส้ม แกจะตะโกนทำไมวะ "   ฮันหันไปเอ็ดส้ม แล้วหันไปมองฟรังอย่างอายๆ



"เอ้า พวกแกเป็นแฟนกัน ก็ให้แฟนไปส่ง แกจะไปอายอะไรวะ "    น้ำส้มทำหน้าไม่รู้สึกรู้สาอะไรพร้อมกับเก็บของไปเรื่อยๆ



"ไม่ๆ พวกชั้นยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แค่คุยกันเฉยๆนะเว้ย แกจะให้ชั้นออกตัวแรงวอะไรนักหนาวะ ให้ชั้นแอ๊บบ้าง"   ฮันเอ็ดเพื่อนเบาๆอีกครั้ง



"อ้าว สรุปยังไม่คืบหน้าว่างั้น จะรอคุยจนจบม.ปลายเลยไม๊ เป็นแฟนกันได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นก็เอาไปกินหรอก ฟรังมันฮอตจะตาย คนชอบมันโคตรเยอะ แกเลิกแอ๊บหยิ่งได้แล้ว บางทีก็ต้องมีเวลาอยู่ด้วยกันบ้าง ไม่ใช่ต่างคนต่างอยู่กับเพื่อน แถมเรียนก็หนักแล้วทีนี้จะได้อยู่ด้วยกันชาติไหนวะ "      



"มันก็ไม่ใช่ขนาดนั้น ก็ได้คุยโทรศัพท์กันอยู่ไง"



"ก็แค่คุยโทรศัพท์ แต่ไม่ได้มีเวลาไปไหนมาไหน แบบไปเดตกันทีไร ก็ยกโขยงไปกันเป็นแกงค์ แกจะเขินอะไรกันนักหนาวะ เออสรุปคือวันนี้ก็ทำเฉยๆแล้วให้ฟรังมันไปส่ง จบป่ะ ไม่ต้องเถียง "   น้ำส้มชี้หน้าเพื่อน ให้หยุดพูดต่อ



"วันนี้เรียนวิชาไรอ่ะฮัน ให้ฟรังไปส่งที่ไหน"   ฟรังเดินเข้ามาขัดจังหวะการคุยของสองสาว




"วันนี้เรียนอ.อุ๊บ"    น้ำส้มชิงตอบแทนเพื่อนทันที



















"เรียนพิเศษทุกวัน ฮันไม่เบื่อบ้างหรอ "   ฟรังถามฮันในขณะที่กำลังเดินออกจากโรงเรียนด้วยกัน



"ก็เบื่ออ่ะ แต่พ่อฮันอยากให้เรียน"   ฮันตอบออกไปนิ่งๆในขณะที่มองวิวไปเรื่อยเปื่อย  



"อ่อ... "     บรรยากาศเริ่มเงียบขึ้นมาทันที ส่วนฟรังก็ได้แต่มองหน้าอีกฝ่ายอยู่อย่างนั้น โดยที่ฝ่ายนั้นไม่ได้ใส่ใจในความอึดอัดของอีกฝ่านเลย ได้แต่เดินไปเรื่อยๆ




"..."     




"ฮํน"   ฟรังเอ่ยชื่ออีกฝ่ายขึ้นมาเบาๆ




"หืม?"   ฮันหันหน้ามามองฝ่ายชาย




"เวลาอยู่กับฟรัง ฮันดูเบื่อๆเนาะ"   ฟรังเอ่ยขึ้นมาอย่างน้อยใจ ทำให้อีกฝ่ายหยุดเดินทันที




"ป่าวนิ ฮันไม่ได้เบื่อ ทำไมฟรังคิดแบบนั้นอ่ะ"    ฮันเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย




"ก็เวลาฮันอยู่กับฟรัง ฮันจะดูนิ่งๆ เงียบๆ เหมือนเบื่อฟรัง ไม่ค่อยสนุกเหมือนตอนมีน้ำส้มอยู่ด้วย ตอนมีน้ำส้มอยู่ฮันเล่นกับฟรังมากกว่านี้ด้วยซ้ำ เหมือนเมื่อเช้าไง "    ฟรังก้มมองพื้นแล้วใช้เท้าเขี่ยเบาๆพอเห็นท่าทางน่ารักๆของฝ่ายชาย ฮันก็ขำออกมาทันที




"คิกๆๆๆๆ"   




"เห้ย ฮันหัวเราะทำไมอ่ะ"   พอเห็นฝ่ายหญิงขำออกมาได้ ฟรังก็ยิ้มตามฝ่ายหญิงอย่างงงๆ




"ก็ตลกอ่ะ ฮันไม่เคยเห็นฟรังเป็นแบบนี้มาก่อนอ่ะ แบบมีการพูดเสียงอ่อยๆแล้วเอาเท้าเขี่ยพื้นด้วยอ่ะ เป็นผู้ชายที่แรดได้อีกอ่ะ ฮ่าๆๆๆ"   พอพูดแซวฟรังเสร็จ ฮันก็ขำออกมามากขึ้นเรื่อยๆ




""