คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : My heart : one
9:00 a.m.
ผมเินเ้ามหาลัยอย่าอารม์ีเพราะวันนี้ผมว่าะเ้าไปทำวามรู้ัับผู้ายบาน ผมเ็มาหมแล้วล่ะว่า เานนั้นเรียนะแพทย์ ปีสาม วันนี้เามีเรียนอนบ่ายสอเลิเรียนสี่โมเย็น
ผมเินไปโ๊ะหน้าะบริหารที่เป็นโ๊ะประำอผมับเพื่อนอีสอน เมื่อถึโ๊ะผม็นั่ลร้ามับยอูและลู่หาน สอนนั่นเยหน้าึ้นมามอผมรึ่นาที่อนที่ะลับไปสนใไอแพ อลู่หานเหมือนเิม เออไอ้พวนี้เห็นเทโนโลยีีว่าเพื่อน ผมนั่มอไอ้เพื่อนทรพีสอนอยู่ประมาห้านาทีพวมันรู้ว่าโนผมมออยู่ลู่หานึ่อยๆวาไอแพลและมอหน้าผมพร้อมับยัิ้วประมาะถามผมว่า มึมอูทำสนเท้าไร
“ไ ปาร์ านยอล ะแพทย์ ปีสาม นทีู่ให้ไปสืบอนนี้เาอยู่ไหน” ผมเปิประเ็นทันทีเพราะผม้อารเอเามาที่สุ ปาร์ านยอล นที่ทำเอทีบาร์วันนั้น ผมไม่รู้เหมือนันว่าทำไมผมถึอยารู้ัเา อยาอยู่ใล้เา และลู่หานนี่แหละที่อบเผือเรื่อาวบ้านที่สุรู้ทุอย่าว่าใรทำอะไรที่ไหน ผมถึให้มันไปสืบมา
“อนนี้นายนั่นนั่อยู่ที่ใ้ึแพทย์ำลัอ่านหนัสืออยู่”
“โอเ ูอบุมึมาที่ไปสืบใหู้ ูไป่อนนะู้อรีบไปทำวามรู้ัว่ะ บาย”
“เออ บาย เอันในห้อเรียน”
ผมโบมือลาสอนนั่นและเินไปยัึแพทย์ทันที ผมเินไปอย่าไม่รีบร้อนเพราะะผมับะแพทย์อยู่ใล้ัน ระหว่าทาเิน็มีแ่นมอผมลอทา ผม็รู้ว่าผมน่ะฮอแ่ไหน เินไปทาไหน็มีแ่น้อมอ มันเป็นแบบนี้มาสามปีแล้วที่ผมเรียนที่นี่ ผมินับสายาแบบนั้นแล้ว
หลายนอาะมอผมเป็นนประเภทที่หยิ่ เพราะมอาภายนอึ่ผมเป็นนแรๆ แ่วามริผมไม่ใ่นแบบนั้นผมเป็นนรไปรมานะไม่อบือบอเลยว่าไม่อบผมไม่อยาถูมอว่าให้วามหวัใร
ผมเินเ้าไปในึแพทย์และวาสยามอหานที่ผม้อารเอ อ่า านยอลนั่อยู่รนั้น ผมเินเ้าไปหาร่าสูที่นั่อ่านหนัสืออยู่ที่โ๊ะใ้ะ
“สวัสีานยอล” ผมพูึ้นหลัาที่ผมเินมาถึโ๊ะที่านยอลนั่อยู่ านยอลเยหน้าาหนัสือึ้นมามอผม
“อ่าวแบฮยอน สวัสีรับ”
“านยอลอ่า~ ทำอะไรอยู่เหรอ ูหน้าเรียั”
“อ่อ วันนั้มีสอบนิหน่อย เลยอ่านหนัสือน่ะ”
พูบานยอล็้มลไปอ่านหนัสืออีรั้ นี่าบ้า! แบฮยอนสุฮอมายืนอ่อยอยู่รหน้ายัทำท่าไม่สนใันอีเหรอ เี๋ยวรู้เลยปาร์ านยอล ผมเินไปนั่ร้ามับร่าสูพร้อมับนั่้อหน้า แ่ร่าสูรหน้า็ยัไม่สนใ ย่าห์ มันะมาเินไปแล้วนะ ทำไมไม่สนใันเนี้ย นทั้มหาลัยเ้าสนใันันทั้นั้น มันมีแ่นายเท่านั้นแหละาบื้อเอ้ย
“โอ้ย! านยอลอะไรเ้าาันไม่รู้อ่า นายูาันให้หน่อยสิ” ผมแล้ทำเป็นฝุ่นเ้า มันเป็นวิธีเียวที่ะทำให้นรหน้าสนใเพราะผมิอะไรไม่ออนอาวิธีนี้
“ฝุ่นเ้าาเหรอ”
ร่าสูโน้มัวลมาหาผม่อนที่ะเอามือเปิเปลือาให้ผม และมันทำให้หน้าเราห่าันแ่ืบ!แถมยัทำให้ผมไ้ลิ่นน้ำหอมอานยอลอี่าหาแล้วทำไมหัวใผม้อเ้นแรนานี้้วย หน้า็ร้อนๆ้วยล่ะ
“ไม่เห็นมีฝุ่นเลยแบฮยอน”
“ม..ไม่มีเหรอ” เสียอย่าสั่นสิแบฮยอน ไอ้หัวใบ้า็เ้นเบาๆหน่อยไ้ไหม
“แบ หน้านายแๆนะ ไม่สบายเหรอ”
อะไรหน้าผมแเหรอ ผมว่าผมรีบไปีว่าอยู่รนี้นานๆแบฮยอนสุฮอะบ้าายทำไม้อมาหน้าแรหน้าร่าสู้วยนะ ั้แ่เิมายัไมเยหน้าแเพราะวามเิน่อหน้าผู้ายเลย ร่าสูรหน้านี่นแรเลย นายมันเป็นัวอันรายริๆ
“เอ่อ ั้นมั้ านยอล ันไป่อนนะ พึ่นึึ้นไ้อ่ะ ว่ามีเรียน บายนะ”
ผมรีบเินออาึแพทย์ทันที ืนอยู่รนั้นนาน้อเสียวามเป็นัวอัวเอแน่ๆเลย นายนั่นะไ้ยินเสียหัวใอผมไหมนะ ออย่าให้ไ้ยินทีเถอะ แ่็นะถึะเสียวามเป็นัวเอแ่ไหนัน็ะีบนายอยู่ี
30%~
ถ้ามีำผิ็อโทษ้วยน๊า~
เอาไป่อน30%
สนุไหมอ่า ถ้าสนุ็เม้นบอหน่อยน๊า ถ้าเม้นเยอะ ะมา่อให้นะ๊าบ
ความคิดเห็น