~รักหมดใจนายที่ปรึกษา~

ลำดับตอนที่ #2 : เพราะรู้กัน...

ตอนที่ 1 : เพราะรู้กัน..

    ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง ที่มีนักเรียนเป็นจำนวนมากมายมหาศาล (เว่อร์ไปป่ะ) แต่ก็ยังมี เด็กหญิงสาวที่ดูน่ารักสดุดตาจนหนุ่มๆหันไปมองกันอย่างมากมาย  หน้าขาวๆที่ไม่ได้แต่งแต้มอะไรมากมาย จมูกที่โด่งจนได้รูป กับปากที่อวบอิ่มราวกับทาวาสลีนมา -..- และ ผมยาวๆที่ถูกรวบให้เป็นผมแกะทั้งสองข้าง ผมหน้าม้าที่สไลด์ปัดไปด้านข้าง ทำให้เธอดูน่ารักเป็นจุดเด่นเสียเหลือเกิน

     “เพลง!! เพลงจริงๆด้วย ” ยัยฟ้าตะโกนด้วยความตื่นเต้น

     “อะไรของเธออ่ะ ตกใจหมดเลยนะเนี่ย -___-^”  เวลาฉันมาโรงเรียนไวทีไรมันก็ต้องมาตะโกนแหกปากทุกที!

     “ฮ่าๆๆ ช่างเถอะ สงสัยจะรีบมาหาพี่แจ็คอ่ะดิ”

     “เรื่องของฉันน่า!”

     “เชอะ~ อิจฉาว้อย พวกคนมีแฟนแล้วเนี่ย”

     “แล้วเอาแฟนเธอไปไว้ไหนซะล่ะ เหอะๆ”

     “ก็อยู่ในใจฉันเนี่ยแหละ หึ...”

            ฉันกับฟ้า เพื่อนสนิทของฉันเดินคุยกันไปเรื่อยๆ จนไปถึงโรงอาหาร และเราก็ยังคงคุยกันต่อไปไม่ยอมลดละ -__- ยัยฟ้ายังคงชอบนินทาพี่เลิฟไม่มีทางเปลี่ยนแปลง แต่ฉันเชื่ออย่างนึงนะ..ว่าเขาสองคนรักกันมากๆเลยล่ะ ขนาดยัยฟ้าไม่สบาย พี่เลิฟยังจะเป็นจะตายไปด้วยเลย หุหุ

     “พี่แจ็ค!!! เพลงอยู่นี่ ^O^” ได้ข่าวว่านั่นไม่ใช่เสียงฉันนะ -*-

     “อ้าว! สวัสดีน้องฟ้า ดีจ้ะเพลง ”

     “เอ่อ.. สะ..” ฉันกำลังจะพูดแต่..

     “สวัสดีค่ะพี่แจ็ค ^^” ถ้าเธอไม่ใช่เพื่อนสนิทฉัน ฉันจะเตะเธอ -_-

     “เพลง ไปเดินเล่นกันเถอะ เดี๋ยวอีก 20 นาทีก็เข้าแถวแล้วล่ะ”

     “ค่ะ” ฉันรับคำก่อนจะหันไปพูดกับยัยฟ้า “เดี๋ยวเจอกันนะฟ้า..”

     “จ้ะ”

            พี่แจ็คพาฉันเดิมมาหลังโรงเรียน แฮะๆๆ ไม่อยากจะบอกเลย ว่าเขาจับมือฉันอยู่ด้วยอ่ะ เขินจัง >///<. ถ้าเขายังไม่ปล่อยมือฉัน ฉันอาจจะละลายตรงนี้ก็ได้นะเนี่ย..

     “พี่แจ็ค จะพาเพลงไปไหนคะ?” ฉันถาม

     “พาไปเดินเล่นไงคะ” พี่แจ็คตอบ เอ่อ..อย่าตกใจเลยนะ พี่แจ็คไม่ได้เป็นเกย์นะค้า เขาก็แค่สุภาพเท่านั้นเอง!

     “พี่แจ็ค...”

     “หืม?”

     “เพลงเรียนไม่เก่งนะคะ”

     “ฮะ? - - แล้วยังไง”

      “เพลงไม่รวย  แถมยังนิสัยเอาแต่ใจ แล้วก็...” ก่อนที่ฉันจะพูดจบ พี่แจ็คก็ตัดหน้าขึ้นมาก่อน

     “พอๆ พอเลย ยัยบ๊อง! จะไร้สาระไปถึงไหนเนี่ย? เธอน่ะ เป็นแฟนคนหล่อ รวย เพอร์เฟ็กต์อย่างฉันเชียวนะ”

     “=O=” พูดอะไรไม่ออกค่ะ คนอะไรหลงตัวเองขนาดนี้เนี่ย ..

               ฉันคงยังไม่เคยบอกนะคะว่าพี่แจ็คน่ะเป็นลูกเจ้าของโรงแรมห้าดาว ‘ประดับฟ้า’ นี่ล่ะค่ะคือนามโรงแรมสุดหรูของพ่อเขา -.,-  นอกจากนี้พ่อพี่แจ็คยังเป็นหุ้นส่วนบริษัทต่างๆอีกมากมาย  หน้าตาของพี่แจ็คนี่ก็นะ ผิวขาวมาก (ขาวกว่าฉันอีก T^T) แล้วก็ตาโต  จมูกเรียว ปากสวยน่าจุ๊บ >3<  เรียกได้ว่า รูปหล่อ พ่อรวย แฟนสวย (=___=^) เลยทีเดียว คริคริ

              ชายหนุ่มพาหญิงสาวเดินไปรอบๆโรงเรียน เป็นที่อิจฉาของนักเรียนหลายๆคนเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย เพราะหน้าตาของทั้งคู่สวยและหล่อกันเป็นอย่างมาก  ระหว่างเวลาที่เพลงกำลังเพลินกับการชมสวนในโรงเรียนที่เพิ่งสร้างขึ้นมาใหม่อย่างงดงามมาก  แจ็คก็ได้โอกาส...

    จุ๊บบบบ~  พี่แจ็คหอมแก้มฉัน O___O:;

     “OoO” (หน้านักเรียนในโรงเรียน)

     “^_^” (หน้าพี่แจ็ค)

     “T^T” (หน้าฉัน)

     ซุบซิบๆๆ  มีเสียคนซุบซิบนินทากันเป็นจำนวนมาก ทำให้ฉันเซ็งมาก รวมไปถึงหนาตอนนี้ที่มันแดงแจ๋ ไม่ใช่โกรธอะไรใครหรอกนะ อายอ่ะ T///T

     “พี่แจ็ค! อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ มันไม่ดี”

     “แหม..เราเป็นแฟนกันมา 1 ปีกว่าๆแล้วนะเพลง”

     “แต่นี่มันที่โรงเรียนนะคะ!!”

     “….”

     “ไม่อายคนอื่นเขาบ้างหรือไง -///-”

     “เหอๆ อายทำไม น่ารักจะตาย คู่ของเราเนี่ยยย น้องเพลง พี่แจ็ค น้องเพลง พี่แจ็ค ^_^”~~” กรี๊ดดดด  พี่แจ็คทำเสียงล้อเลียนหน้าตาองฉันที่มันกำลังแดงได้อย่างน่ารัก แล้วก็เอามือมาหยิกแก้มอีกด้วย อุ้ย! อย่างงี้รักตายเลย 555+

     “เพลง..ตั้งใจเรียนนะครับ”

     “ค่า บ๊ายบาย ^^”

     “บ๊ายบายครับ”

         และแล้วพี่แจ็คก็จากไป TT^TT แต่ไม่ใช่จากไปตลอดการ แต่ไปเข้าแถวทางใครทางมัน และต่อไปก็เป็นการเข้าเรียน

     “อะแฮ่มๆ~ วันนี้ฉันเห็นเธอยิ้มตลอดเลยน้า แม่นางงาม”

     “ก็คนมันมีความสุขนี่นา”

     “วันนี้ไปบ้านเรามั้ยเพลง  พ่อแม่เราไม่อยู่”

     “ถึงอยู่ฉันก็ไม่ได้ไปหรอกวันนี้น่ะ  ฉันจะไปซื้อกับข้าวมาทำอาหารที่บ้าน”

     “แหม อิจฉาจัง ได้เป็นแม่ศรีเรือนซะด้วย ลำเอียงชะมัด! ฉันทำอะไรไม่เป็นเลย”

     “ฮะๆๆ ฉันที่ต้องอิจฉาเธอนะ ยัยคุณหนูฟ้า”

     “อ่ะนะ TOT”

          เอ่อ...ไม่ต้องแปลกใจไปนะคะที่ยัยฟ้าไม่ค่อยพอใจกับสถานะภาพของตัวเองสักเธอไหร่ เพราะว่าการที่บ้านฟ้าร่ำรวยขนาดนี้ก็มาจากการที่พ่อแม่ฟ้าทำบริษัททัวร์ ดังระดับโลกเลยทีเดียว แต่ว่าก็ไม่ค่อยมีเวลาให้ฟ้าสักเท่าไหร่ บางทีก็ซื้อของมาฝาก แต่ฟ้าก็เหงามาก ที่ต้องอยู่กับคนรับใช้ในบ้านและพี่เลี้ยงเพียงเท่านั้น! ส่วนฉันนั้นพ่อเป็นตำรวจ แม่เป็นผู้พิพากษา โอ้วว ฉันก็เลยเป็นคนดี รักความยุติธรรมยังไงล่ะคะ ^^ (ไม่รวยมากเท่าคนอื่น แต่ก็รวยนะเฟ้ย -..-!)

     “ณัฐริกา!! คิดอะไรอยู่” อาจารย์สายหยุดตะโกนเรียกชื่อฉัน และขยันเว้นหันมามองและถามขึ้น ..

    “กำลัง..เอ่อ...คิดถึงโจทย์เลขบนกระดานไงล่ะคะ ^^”

     “ฉันจะเชื่อเธอนะ..ถ้า..”

     “ถ้าอะไรคะ?” ว้ากกกกกก ฉันตกใจสุดขีดเมื่อมองไปบนกระดาน

     “หึหึ...เธอออกไปข้างนอกไป!! คาบนี้ไม่ต้องเรียนแล้ว!!”

      “คะ...ค่ะ” TOT แงๆ ฉันอุตส่าห์จะตั้งใจเรียน รู้มั้ยบนกระดานมีอะไร? เป็นการผันวรรณยุกต์ภาษาไทยน่ะสิ ทำไมฉันถึงได้เซ่อซ่าไม่ดูให้ดีก่อนน้า ยัยโง่เอ้ย!!

     “อ้าว สาวน้อย มาทำอะไรตรงนี้จ๊ะ ไปกับพี่มั้ย” แง โรคจิต T[]T

     “…” ฉันไม่พูดอะไร รีบเดินหนีไปทันที ยิ่งห่างจากห้องมากขึ้นไปอีก

     หมับ! มันจับกระโปรงฉันค่ะ โฮกกกกกก TOT

     “ฮ่าๆ ขยับนิดเดียว กระโปรงเปิดแน่สาวน้อย ^^”

     “สาวแม่แกเซะ =_= ไปเลยไป ไอ้บ้ากาม ไอ้ลามก ไอ้เปรตนรก ไอ้อเวจี!!”

     “หึ... ผัวะ” มันตบหน้าฉันค่ะ หน้าชาไปหมดแล้ว กรี๊ดดดดดด แกต้องตาย!!

    อั่ก..ผัวะ..ชึ่บ..  เสียงตบเตะต่อยดังมาก่อนที่ฉันจะฆ่าไอ้บ้านี่ -___-^ มีคนมาช่วยฉันแล้ว ^O^

      “เพลง มาหลบหลังเรานี่มา!” O_O พี่เลิฟค่ะ พี่เลิฟมาช่วยฉัน!!

      “ค่ะ”

          และแล้วมันก็ตาย(ล้อเล่น) ตอนนี้ฉันกับพี่เลิฟกำลังอยู่ที่แปรงเกษตรในโรงเรียนไม่มีใครอยู่เลย ฮะๆๆ ป่านนี้อาจารย์สายหยุดจะเป็นห่วงฉันมั้ยน้า ว่าฉันหายไปไหน? แต่ช่างเหอะ มีข้ออ้างแล้วนี่นา ^_^

      “พี่เลิฟมาทำอะไรแถวนี้หรอ”

     “แล้วเรามาทำอะไรตรงนี้ล่ะยัยเบื๊อก”

     “ก็อาจารย์เดะ ไล่ออกมาจากห้อง แค่เหม่อถึงเรื่องพ่อแม่เอง แล้วตกลงพี่ล่ะมาทำอะไร”

     “จะไปแอบดูฟ้าเรียนน่ะสิ ^^”

     “ก๊ากๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ” หยุดไม่ไหวแล้วค่ะ อะไรจะรักกันปานนี้!

     “นี่เธอ! อย่าเอาความรู้สึกคนอื่นมาเล่นนะ”

     “ฮ่าๆๆ เด็กน้อย~”

          กว่าฉันจะหัวเราะเสร็จก็กินเวลาไปนานมากๆ จนพี่เลิฟจะเตะฉันตายอยู่ตรงนั้น หุหุ  ตอนนี้ก็หมดคาบ 4 เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ถึงเวลาที่ฉันจะได้กินข้าวซะที ฮิฮะ!

     “น้องเพลง!!” ใครอีกฟะเนี่ย -_-^

     “เอ่อ..คะ?” นี่คือพี่ที่เป็นนักเรียนดีเด่นของปีที่แล้ว =w= ตอนนี้พี่แกอยู่ม.5  แต่ดันมาสนใจฉันมากกว่าการเรียน

     “พี่ซื้อดอกไม้มาให้ครับ แล้ววันนี้ไปกินข้าวด้วยกันได้มั้ยเอ่ย ^O^” ฉันอยากจะตอบกลับไปเหลือเกินว่าฉันมีแฟนแล้ว อยู่ม.6 ชื่อว่า แจ็ค สุดหล่อน่ะ แต่เดี๋ยวเรตติ้งจะตกเอาน่ะสิ  ตอบไงดีน้า ฮ่าๆๆ

     “ที่รักครับ คนๆนี้เป็นใครหรอ? ที่รักต้องไปกินเค้ากับผมนี่นา!” อ๊ากกกกกกก ไอ้พี่เลิฟ T..T

     “อะไรกันครับ พี่คนนี้เป็นแฟนน้องเพลงหรอครับ” ไม่ใช่ TT^TT

    “เอ่อ..คือ” ตอบไงดี งงไปหมดแล้ว

     “ก็บอกเขาไปสิครับ อ้ำอึ้งอยู่ทำไม เดี๋ยวจูบโชว์เขาเลยนะที่รัก ^^” กรี๊ดดดดด อีตาบ้า!!

     “นี่!! อะไรของนายน่ะเลิฟ จะบ้าหรอ?” (กระซิบ)

     “เธออยากให้พี่แจ็คสุดที่รักของเธอฆ่านักเรียนดีเด่นหรอ?” (กระซิบ) แง่วๆ จริงด้วย!!

     “แล้วทำไมต้องทำขนาดนั้นเล่า!!” (กระซิบ) แต่มันไม่ตอบ  กรี๊ดดดด ไอ้บ้าๆๆ แล้วพี่เลิฟก็เดินจับมือฉันออกไปจากตรงนั้นหน้าตาเฉย ท่ามกลางเสียวิพากษ์วิจารณ์มากมาย =_=  ‘นั่นมันแฟนพี่แจ็คนี่นา’ ‘หน้าไม่อาย’ ‘คนอะไรหน้าด้านชะมัด’ ‘เชอะ~ จะจับทั้ง 2 คน เลยหรือไงนะ’ บลาๆๆ แง.. ปิดหูๆๆ ฉันรับไม่ได้ๆๆ ปิดตาๆๆ ฉันรับสายตาดูถูกเหยียดหยามอย่างนี้ไม่ได้ซะด้วยสิ หูยยยย น่ากลัวอ่ะ T[]T”

     “ปล่อยมือเพลงได้แล้วนะคะพี่เลิฟ!!”

     “นี่ ฉันไม่อยากมีน้องแบบเธอน่ะ เอ๋อก็เอ๋อ ซื่อบื้อ เดินตามไอ้พวกนั้นไปเฉยเลย เอ๊ะ! หรือว่าชอบไอ้พวกนั้นน่ะ O____o?”  ฉันไม่รอช้า รีบสวนกลับทันที

     “เดี๋ยวปั๊ดตบด้วยรองเท้า!” ฉันพูดพลางหยิบรองเท้านักเรียนขึ้นมา เอ่อ..ฉันล้อเล่นนั่นแหละค่ะ

     “เพลง! ทำอะไรน่ะ!? O_O” แง..ฉันไม่ได้จะฆ่าแฟนเธอนะฟ้า ฮืออออ

          ฉันรีบเอารองเท้าใส่เข้าที่เดิมแล้วก็เห็นยัยฟ้าเดินมาดูแฟนตัวเองอย่างตื่นตะหนก แต่ก็ไม่มีสายตาโกรธเคืองฉันแต่อย่างใด .. แหม ก็ฉันน่ะเป็นคนที่ทำให้สองคนนี้เป็นแฟนกันนี่คะ ^^”

     “อย่าเล่นแบบนี้อีกนะแก ถ้าฉันมาช้ากว่านี้ แฟนฉันไม่ตายเรอะ?”

     “ก็ใครให้แฟนเธอมากวนฉันก่อนล่ะ?”

     “กวนอะไร-_-:;” ยังมีหน้ามาถามอีกเรอะ ไอ้ฟาย =..=

     “กวน Teen ไงคะ ^^”

      “พอๆๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ไม่งั้นนะ...!! อดกินข้าว!!!”

     “เธอเป็นใครมาสั่งฉัน แม่หรือไง -O-” ถึงฉันจะกวนอะไรใครไป ก็ไม่มีใครตอบ เพราความเห็นแก่กินนี่เอง เห็นแบบนี้ไอ้พี่เลิฟวิ่งไปคนแรกเลย ชิชะ! ไอ้ตระกละ!!

      “มะ..ไม่กิน =O=” อ้าว ฉันนึกว่าพี่เลิฟตะกละ แต่ไม่เป็นอย่างที่คิดแฮะ

     “ทำไมไม่กินล่ะคะ ฟ้าอุตส่าห์ซื้อมาให้นะ TOT”

     “ป้อนสิฮะ ป้อนๆๆ -O-”โถ่..ไอ้บ้าเอ้ย -..-

     “ก็ได้ค่ะ ^^”

     “อ้ามมม ^O^ อร่อยจังเลย”

     “ขอโทษทีเถอะนะ ถุย -_-” ฉันรับไม่ได้ค่ะ อยู่ไม่ไหวแล้ว แหวะ อ้วกกก

     “เพลงอ้ะ เสียมารยาทนะจ๊ะ”’ง่า ยัยฟ้าใจร้ายค่ะ

     “เสียบ้าเสียบออะไรล่ะ ฉันรับไม่ด้ายยยย แฟนแกมันกระแดะอ่ะ =_=^” นี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย

     “นะ...น้องเพลง!” ทีต่อหน้าฟ้าล่ะเรียกน้อง เชอะ!!

    “ไม่ต้องคิดมาก ฉันล้อเล่นน่ะ ไปก่อนล่ะ” แล้วฉันก็รีบวิ่งจู๊ดออกไปทันที อ้าวอยู่ต่อทำไมล่ะ ตายห่าสิค้า =O=  (สังเกตดูดีๆว่านางเอกจะพูดจาแย่ลงเรื่อยๆ -*-)

         เลิฟ หรือ ธลงกรณ์  ศนายุทธิชัย ลูกเจ้าของโรงพยายาบาลที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย และหรูหรา ที่สำคัญ แพงค่า!! -_- พี่เลิฟสนิทกับฉันมาตั้งแต่ตอนที่ฉันอยู่ม.2แล้ว พอพี่เลิฟช่วยให้ฉันเป็นแฟนพี่แจ็คได้ ฉันก็เลยทำให้เค้าเป็นแฟนกับเพื่อนของฉันคือฟ้านั่นเอง!! ฉันก็ยังสนิทกับพี่เลิฟมาเรื่อยๆ โดยไม่มีใครรู้(นอกจากคนอ่าน ^^) พี่เลิฟเป็นผู้ชายที่หล่อและรวยมาก ทุกอย่างดีไปหมด ขาวมากๆๆ ทรงผมก็เท่ห์ระเบิด ถ้าฉันไม่ได้เป็นแฟนพี่แจ็คก็คงเป็นคนนี้ล่ะ -.,-