คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love Mission ศัตรูพิชิตใจ ตอน1
สวัสดี ฉันชื่อ มิลา คอลเรนจ์ เป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกา ฉันพูดเก่ง…..มั้ง เรียนพอได้แค่ตกวิทย์ทุกปี-_- ฉันพูดไทยชัดเพราะฉันอยู่ที่นี่ตอนอยู่ประถม พ่อแม่ฉันให้ฉันมาเรียนไทย คงเพราะว่าแม่เป็นคนไทยมั้งเลยอยากให้ลูกสาวคนเดียวพูดไทยได้ ส่วนหน้าตาฉันคิดว่าฉันสวยนะ555555 สวยกว่าหลายๆคนอ่ะนะ เพราะฉันเป็นดาวโรงเรียนนี่นา อ้อลืมบอกฉันอยู่ม.5 แล้ว คือทุกวันนี้ฉันมีหนุ่มๆมาตามจีบหลายคนม้ากมากกก
แต่มีอยู่คนนึงฉันคิดว่า ‘ติ๋ม’ ไปใส่แว่นหนาเตอะต้องถือหนังสือเรียนติดตัวตลอดเวลา เด็กเรียนไปมันไม่ใช่สไตล์แต่ตามตื้อฉันตั้งแต่ม.3 อะไรจะชอบฉันนานขนาดนั้นนะ อ่อลืมบอกนายนั่นชื่อ ‘กิม’ ชื่อโอนะแต่ถ้าถอดแว่นแล้วใว่คอนแทคเลนส์น่าจะหล่อนะ สงสัยต้องลองบอกซะแล้ว
“หนูมิลาเสร็จรึยังคะ เดี๋ยวไปรร.สายนะคะ” เสียงหวานของน้าเหม่ยเรียก น้าเหม่ยเปรียบเหมือนแม่คนนึงของฉันเลย ฉันอยู่กับน้าเหม่ยตั้งแต่ประถมนี่นะ
“เสร็จแล้วค่ะๆๆ”ฉันวิ่งลงบันไดไปกอดน้าเหม่ย
“เสร็จแล้วก็มาทานข้าวต้มกุ้งร้อนๆนะ ของโปรดของหนูมิลาเลยนา”
“ว้าว….ข้าวต้มกุ้งน่าทานจัง”ฉันไม่พูดเปล่าหรอกตักเข้าปากเลย รสข้าวต้มกุ้งนี่มันช่างอร่อยจริงๆ นี่มันสวรรค์ชัดๆ
“ถ้าอร่อยก็ทานๆเยอะๆนะคะ เห็นหนูมิลาชอบน้าก็ดีใจจ้ะ”
“น้าเหม่ยทำอะไรก็อร่อยอยู่แล้วค่ะ”
“หนูมิลาก็พูดไป”
หลังจากทานอาหารเช้าสุดแสนอร่อยเสร็จ ฉันก็ต้องนั่งรถมารร.อันแสนน่าเบื่อมากมายย
“หวัดดีมิลา” ฉันหันไปตามเสียงเรียก เห้ยนั่นใช่เด็กติ๋มจริงๆเหรอวะเนี่ย ถอดแว่นแล้วหล่อชิป
“วะ…หวัด…ดะ..ดี”ฉันตอบตะกุกตะกัก นายนั่นกะตุกยิ้มด้วยโอ๊ยย ทำไมหล่องี้เนี่ย
“เราคิดว่ามิลาน่าจะชอบเราขึ้นมาบ้าง ถ้าเราถอดแว่น”
นี่ถ้าถ้าใครไม่ชอบก็บ้าแล้ว แต่ยังไงซะก็แค่หน้าตาที่ผ่านล่ะวะ แต่นิสัยยังไม่รู้ต้องดูก่อน
“นี่นายคิดว่าฉันเป็นพวกผู้หญิงที่มองคนจากเอ่อ……ภายนอกรึไง ฉันน่ะมองคนจากหลายๆด้านนะ เช่น นิสัย ฐานะ การเรียน อะไรประมาณนี้ด้วย”
“มิลาฉันไม่ได้บอกนี่ว่าให้ชอบฉันเพราะหน้าตา ยังไงฉันก็จะพิสูจน์ให้เธอเห็น ว่าฉันน่ะชอบเธอ แล้วยังไงซะฉันจะทำให้เธอรักจนยอมแต่งงานกับฉันมิลา”
“ฝันไปเหอะว่าฉันจะแต่งงานกับคนอย่างนาย ยังไงนายก็เป็นแค่นายกิมเด็กติ๋มอยู่วันยังค่ำ นายมันเพ้อเจ้อไร้สาระมากเอาเวลาว่างนายไปทำประโยชน์เหอะ มัวแต่ตามตื้อผู้หญิงไปวันๆ แม่งโคตรไร้สาระเลยว่ะ จำใส่หัวไว้ด้วยนะฉันมิลาจะไม่มีวันไปชอบหรือรักนาย นายกิม!!”
“ฉันจะทำทุกอย่างให้เธอรักฉันมิลาจำไว้”
โอ๊ยยย ให้ตายสิทำไมนายนั่นมั่นใจจังว่าจะทำให้ฉันรักเขาได้ หรือนายนั่นมีแผนอะไร ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์เรียนเลยถึงนี่จะเป็นวิชาที่ฉันชอบก็เหอะ อยากจะบ้าตายเพราะนายนั่นคนเดียวทำให้ฉันไม่มีสมาธิ อืม……นายนั่นพูดว่า ‘ฉันจะทำให้เธอรักฉันละแต่งงานกับฉันมิลา’ นายนั่นมันมีแผนไรวะเนี่ยฉันคงต้องระวังตัวแล้วล่ะ
“ มิลาๆๆๆ”เสียงปิงปองเพื่อนสุดเลิฟของฉันเอง ฉันลืมแนะนำได้ไงเนี่ย ปิงปอง สุกัญญา พงศ์ไพพาล ปิงปองเป็นคนไทยแท้ๆจ้า นิสัยดี เรียนเก่ง น่ารัก ร่าเริง
“ห้ะ มีไรเหรอ”
“เปล่าเห็นแกเงียบผิดปกติ ธรรมดาพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุดปาก” ลืมบอกไปอย่างมันปากดีสุดๆเลยล่ะ
“ก็ปกติดีนี่ ไปกินข้าวกัน”
ฉันเดินไปโรงอาหารพร้อมกับคุยกับยัยปิงปอง ฉันหาที่นั่งและเอากระเป๋าไปวางจองเพื่อจะได้มีที่นั่ง เสร็จแล้วฉันก็ไปซื้อน้ำผลไม้มานั่งกิน
“ไหนบอกกินข้าว มานั่งกินน้ำผลไม้เฉยเลย”
“ก่อนหน้านี้อยากกินข้าว แต่ปัจจุบันอยากกินน้ำผลไม้”
“เรื่องของแกเหอะ ว่าแต่เด็กติ๋มนั่นน่ะคุยไรกับแกเมื่อเช้าอ่ะ”
“แกเห็นเหรอ…”ฉันแทบสำลักน้ำแหน่ะตอนที่ปิงปองพูดถึง…..กิม
“เออใช่ เห็นเห็นแกทำท่าหงุดหงิดด้วยนี่ แต่นายนั่นน่ะถอดแว่นแล้ว….หล่อเป็นบ้า”
ยัยปิงปองพูดคำว่าหล่อเป็นบ้าเบา จนเหมือนกระซิบ
“ถ้าแกชอบก็จีบสิ”
“ไอ้บ้า เล่าเรื่องมาเลยอย่าเฉไฉ”
“ก็ได้ๆ…..”ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้ปิงปองฟัง ปิงปองตั้งใจฟังและไม่ขัดเหมือนครั้งก่อนๆ “แกนายนั่นะแต่งงานด้วยเลยนะเว้ย สเน่ห์แกแพรวพราวไปไหม แบ่งมาให้ฉันบ้าง”
“นี่แกไม่คิดเหรอว่านายนั่นน่ะแปลก แกคิดดูนะผู้ชายสมัยนี้เคยชอบใครรักใครจริงๆจังๆปะล่ะ”
“แกคิดว่าเด็กติ๋มจะมีแผนอะไรใช่ไหมล่ะ”
“ใช่ แล้วฉันจะต้องรู้ให้ได้”
“แกถ้าจะอ่านนิยายเยอะ หรือไม่ก็ดูละครเยอะไป”
“แกเรื่องจริงน่ะยิ่งกว่านิยายย่ะ”
“แล้วแต่แกจะคิดว่ะ”
หลังจากทั้งเม้าท์ทั้งกิน เสร็จก็ต้องขึ้นไปเรียนวิทย์ โอ๊ยยยวิชาที่ฉันเกลียดและตกซ้ำซากๆ ทำไมยัยปิงปองถึงเรียนรู้เรื่องนะฉันล่ะเบื่อพวกหัวกะทิจริงๆ หลังจากเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าสำหรับคาบบ่าย ในที่สุดก็หมดสักที
“หมดสักทีเย้ๆ”ฉันพูดเองแหล่ะ5555555
“เหอะๆ”
“เหอะๆ อะไรของแกยัยปิงปอง”
“ป้าวววว ไปหาติมกินกัน”
“แกเลี้ยงเพราะแกชวน เคป่ะ”
“ก็ได้ๆ”
“แล้วจะช้าอยู่ทำไมไปเร็ว” ฉันลากยัยปิงปองที่บ่นตลอดทางไปยังร้านไอติมสุดแสนอร่อย ในที่สุดก็ถึง
“เอาไอติมXXX 2ถ้วยค่ะ”
หลังจากไอติมสุดแสนอร่อยหมดไป ฉันก็กินนู่นกินนี่ไม่หยุดปาก
“นี่แกกินหรือยัดวะ”
“ก็เครียดนี่ เครียดก็กินๆๆๆๆๆแบบนี้แหละ”
“นี่มิลาแกไม่คิดจะชอบนายกิมหน่อยเหรอ”
แค่กๆ พูดซะน้าแทบพุ่ง
“นี่ปิงปองอย่าชวนพูดเรื่องนายบ้านั่นได้ไหมเนี่ย”
“สวัสดีครับขอนั่งด้วยคนนะ” เสียงทุ้มที่แสนคุ้นหูดังขึ้น
“กิม!!!” ฉันและปิงปองพูดพร้อมกัน
“ครับ”
“นายมาตอนไหน”ยัยปิงปองถาม
“มาตอนไหนไม่สำคัญหรอครับ ว่าแต่….ผมนั่งด้วยนะ”ไม่ทันพูดจบนายนั่นก็นั่งลง แล้วจะถามฉันหาป้ะป๋านายรึไง
“ฉันยังไม่ได้อนุญาต”
“ผมไม่สน”
“นี่…..”ช่างเหอะขี้เกียจจะบ่น ยังไงนายนั่นก็ไม่สะทกสะท้านอยู่แล้วหนิ
หลังจากกินนู่นกินนี่ไปจนอิ่มหนำสำราญแล้ว ฉันก็ให้ยัยปิงปองไปจ่ายเงิน5555555กินฟรีช่างมีความสุข แต่ถ้าไม่มีกิมจะดีกว่านี้มาก
“มิลา”เสียงทุ้มแสนจะคุ้น(จะไม่คุ้นได้ไงล่ะ กินติมด้วยกันมะกี้)
“อะไร???”
“ผมไปส่งนะ รับรองผมไม่ปล้ำคุณแน่”
“ก็ได้ ฉันตอบตามมารยาทเท่านั้นแหละ”
“ไม่ใช่เพราะไม่เปลืองเงินค่ารถแท็กซี่เหรอ5555555555”
(แหม่ก้อช่างรู้ทัน)
“นายกิมจิ”
“55555555ผมไม่แกล้งละ ว่าแต่เรียกผมว่ากิมจิเหรอ…..ชื่อน่ารักดีนะ”
“กิมจิมันเป็นของกินนะ5555555”
“ผมรู้น่า”
“นายนี่แปลกชะมัด55555”
“เวลาคุณยิ้มน่ารักนะรู้ตัวไหม”
“บ้าเขิน อย่าชมตรงๆสิ”
ตลอดทางกลับบ้านก็คุยกันอย่างสนุกสนาน หัวเราะไปตลอดทาง
“ถึงแล้วครับ ฝันดีนะ”
“จ้ะ กลับบ้านดีล่ะอย่าไปกัดกับใครล่ะ55555”
“ผมคนไม่ใช่หมาครับ5555555 ไปละนะครับบาย”
นายกิมก็ไม่ได้เลวร้ายนะเนี่ยน่ารักดี ฉันมองรถที่ขับออกไปด้วยหัวใจที่พองโต
ฉันว่าฉันชอบนายเข้าแล้วหล่ะกิม เข้าบ้านดีกว่า
“น้าเหม่ยสวัสดีค่ะ”ฉันยกมือไหว้น้าเหม่ยซึ่งตอนนี้กำลังทำอาหารอยู่
“กลับมาแล้วเหรอคะ ที่โรงเรียนเป็นไงบ้างละคะเรียนสนุกไหม”
“ก็โอค่ะ”
“เหรอคะ ว่าแต่มีหนุ่มๆที่ไหนทำให้หนูมิลาของน้าหวั่นไหวบ้างไหมน้า”
(^/////^หน้าตาฉัน)
“ไม่มี้”(เสียงสูง)
“แหนะๆ”
“น้าเหม่ยอะไม่เอาละ ว่าแต่วันนี้มีไรกินบ้างคะ”
“มีกิมจิค่ะ”
กิมจิ…….เอิ่มช่วงนี้รู้สึกว่าหัวสมองจะมีแต่นายนะนายกิมจิบ้า
“ทำแค่กิมจิเหรอคะ”
“ก็เห็นว่าหนูมิลาไปกินไอติม ก็เลยทำไว้แค่กิมจินะค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะหนูกินได้ กิมจิก็น่าทานขนาดนี้”
“หนูมิลาจะทานเล่นหรือทานกับข้าวดีคะ”
“ทานเล่นดีกว่าค่ะ”
กิมจิอร่อยจังแหะ(กิมจิที่เป็นของกินนะไม่ใช่นายนั่น)
“อิ่มจัง”
“หนูมิลาทานเก่งจัง ขนาดทานไอติมมาแล้วนะเนี่ย”
“แหะๆ มิลาขอตัวไปอาบน้านะคะ”
“ค่ะๆ”
อิ่มตื้อเลยแหะ เฮ้ออนายกิมจะเป็นไงบ้างนะ แล้วฉันจะคิดถึงนายทำไมเนี่ย บ้าที่สุดเลยเฮ้อออ คิดถึงจังถ้ามเบอร์นายนี่ ฉันคงโทรไปหาละเนี่ย ทำไมหัวสมองฉันมีแต่นายนะ ไปอาบน้ำดีกว่าเผื่อจะเลิกคิดถึงนาย อาบน้ำก็แล้วอะไรก็แล้วยังคิดถึงนายอีกนะนายกิม นอนแม่งเลย
ความคิดเห็น