ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ฉันไม่ง่ายกับใครนะ!!!!!
ชั้นตื่นมาและมองเห็นห้องของตัวเองในคอนโดทีหรูที่สุดในเมืองตอนนี้ แต่ไม่หรูเท่าของหมอนั้น แค่ฉันเห็นห้องของตัวเองก็ดีใจจะแย่แล้ว 2 วันที่ผ่านมาตื่นมาก็อยู่แต่ห้องหมอนั้น มันไม่ดีมิงาน โฮะโฮะ ^0^ วันนี้ฉันอยากไปฟิตเนส ไปซะหน่อยดีกว่า ฉันใส่ชุด Sport ที่กระชับทุกสัดส่วนและ โชว์เอวอันสวยงามของฉัน และ มีกางเกงขายาวสมส่วนด้วย
ณ ฟิตเนส
"Beatiful Girl I awaly the world" เพลงในเครื่องออกกำลังกายดังก้องในหูฉันแต่เสียงที่ได้ยินนั้นมีแต่ >>>>
"แฮก แฮก" เสียงเหนื่อยดิฉันเองคะ ฉันวิ่งจนเหยื่อท่วมตัว แล้วก็จะเดินไปเอาเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้ เก็บของรวม
ตึกๆ
ผลัก
"ขอโทษครับ" ผู้ชายผมสีทองที่เปียกด้วยเหงื่อ และ เสื้อกล้ามของเขาที่มีเหงื่อชุ่มทำให้เห็น ซิกแพคที่เซ้กซี่ของเขา สายตาที่คมหลิบทำใจจะละลาย
"ม...ไม่เป็นไรคะ" ฉันส่ายหน้าไปมาแต่ว่าหน้าฉันแดงก่ำ -///- ขามองหน้าฉันเหมือนรู้จัก
"เอ่อ คุณใช้คุณโฟกัสที่เคยถ่ายแบบกับผมรึเปล่าครับ"
"อ้อ คุณอาเล็กใช่ไหมคะ'' คุณอาเล็กเคยถ่ายนิตยสารกับฉันตอนฉันยังอยู่ ม.6
"ว้าว นี้คุณสวยขึ้นเยอะเลยหนิครับ'' ว้าว เค้าชมฉันด้วย
ย้อนกลับไปเมื่อ โฟกัส ม.6
"นี้ลูกวันนี้ พ่อมีคนสำคัญคนหนึ่งที่พ่ออยากให้ลูกเห็น เขาเป็นนายแบบชื่อดังเลยนะ ถ้าลูกเห็นอาจจะรู้จักก็ได้หละ'' วันนั้นเป็นวันเกิดของฉันพ่อเลยพาฉันมาทานอาหารที่ภัตตาคารชื่อดัง
"ใครหรอคะ พ่อ" ตอนนั้นฉันก็สนใจเขามาก เพราะฉันคลั้งผู้ชายล่ำๆ :)
"ผมเองครับ อาเล็ก" ชายร่างสุงโปร่งเดินเข้ามาแบบสง่า วั้นนั้นแหละที่ฉันชอบเขามากกกกกกกก ฉันอายมาก จนเกือบล้ม
เขาชมนู่นนี้นั้น ว่าฉันขาว หุ่นดี และ ก่อนกลับเขาก็ถามฉันว่า
"สาวสวย พรุ่งนี้มาถ่ายแบบกับพี่นะ'' เขาซอยผมฉันเล่น แล้วเลื่อนมือมาจับแก้มของฉัน และ ประทับจูมอันหอมหวานร้อนระอุให้ฉัน วั้นนั้นฉันไม่คิดถอย หรือ ปฏิเสธ ก็ชั้นชอบเขาหนิ เขาลูบแก้มแล้วเปลี่ยนมาลูบคอของฉัน เขาจูบหน้าฉันไปทั่ว ทำให้ฉันต้องเกาะเขาเอาไว้ วันนั้นคือจูบแรกของฉัน กับ ผู้ชายที่ฉันชอบ เขาเลื่อนจูบมาที่คอ แล้ว จูบอย่างละเมียดละไม และ เขายังคงจูบต่อไปแบบไม่สนใจว่านี้ จูบจนหมดบริเวณเสื้อ เขาก็คลายปากออก วั้นนั้นขาทำฉันเป็นลมเลยหละ อร้ายยยยย -///-
และ ในวั้นนี้ เราทั้งสองต่างหน้าแแดง เขาจับไหล่ฉันแล้วเอาตัวฉันไปพิงกับตู้ เขาจับคางของฉัน ทำเอาฉันทำอะไรไม่ถูก
"เราไม่ได้จูบกันนานขนาดไหนแล้วนะ'' เขาจับคางฉันแล้วมองไปรอบๆหน้า แล้วไม่รีรอ ประทับจูบ แต่คราวนี้ป็นจูบที่ร้อนเร้าพุ่งพยายามใส่ฉันแบบไม่หยุดให้หายใจเลย ฉันว่าฉันก็แปลกที่ไม่ยอมถอยอีก และ จูบกับเขานานมาก เขาเริ่มเปลี่ยนมาจูบแบบร้อนแรงที่คอของฉัน แล้วจูบแบบร้อนวูบจนทำตัวถูกได้แต่ปล่อยเขาจูบไปเรื่อยๆ หน้าของผู้ชายคนนึงก็ผุดขึ้นมาในหัวของฉัน ซุงนั้นเอง เขาเองก็มอบจูบที่อ่อนหวาน แต่ รุนแรงให้ฉัน ฉันรีบผลักพี่อาเล็ก ก่อนที่จะเช็ดปากตัวเอง พี่แกก็ยังทำหน้า งง อยู่
"ฉันว่าอย่าเลยคะ" ฉันพูดกับเขาแล้วจะเดินหนี แต่เขาจับมือฉันแน่น แล้วกระชากฉันให้กลับไปจุดเดิม
"ทำไมหละ เธอไม่ชอบฉันแล้วหรอ เธอเคยง่ายๆกับฉันหนิ เปรี้ย" น้ำตาลูกผู้หญิงหลั่งออกมา ฉันใช้ฝ่ามือของฉันตีเขาแรงๆหลายหลายครั้งจนหน้าเขามีแต่รอยแดง
"ฉันไม่เคยง่ายกับใครทั้งนั้น ไอ้โรคจิต" ฉันตะโกนพร้อมน้ำตา แล้วเตะไอ้ของเขาแล้ววิ่งไปเลย
ผุ้ชายที่ไม่เคยว่าอะไรฉันไม่เคยทำร้ายฉันมีแค่คนเดียว ตอนนี้หัวของฉันผุดมาแต่หน้าของเขา
ปั้งงงงงงง
ณ คอนโดของซุง
'อะไรนะ โฟกัสโดนรถชนงั้นหรอ'' ซุงทำหน้าเป็นไก่ตาแตกใส่ไข่พะโล้ เขารีบขึ้นรถแล้วขับมาโรงพยาบาล
ณ โรงพยาบาล
อะไรกันนี้มันที่ไหนเนี่ย ไฟแบบนี้เหมือนของโรงพยาบาลเลย ฉันลืมตาได้นิดนิงแล้วมองไปรอบๆ พบชายรูปหล่อ ผิวขาว สูง เหมือน สกายในGental เลย เห้ย สกายหรอ งั้นซุงก็รู้สิ ตายแน่ตู
"สกาย เธอเป็นไงบ้างหละ' เขารีบวิ่งมาถามสกาย และ ฉันก็รีบหลับตาพอพอกัน
"ผมขอโทษนะพี่ ที่เผลอขับรถชนเธอ แต่ตอนนี้ เธอยังไม่ฟื้นเลย" ฉันไม่รู้ว่าเขาคุยกันนานขนาดไหนแล้วอยู่ซุงก็ตะโกนแบบไม่พอใจ แล้วฉันก็ได้ยินเสียง ปั้ก โพล่ง เพล้ง หลายๆรอบ อย่าบอกนะว่า!!!! :O เขาต่อยกัน เพราะ......ช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ฉันรีบลืมตาขึ้นมาแล้วบอกว่า "หยุดต่อยกัน ฉันยังไม่ตาย'' สองคนนั้นที่กำลังกระช้ากเสื้อกันอยู่นั้น หันมามองฉัน หน้าของพวกเขาทั้งคิ้วแตก แผลที่ปาก แผลช้ำ ถลอก แบบดูไม่ได้ ซุงรีบเดินเข้ามาหาฉัน ฉันจะถามเขา
"น :X'' ฉันยังไม่ได้พูดเขาก็จูบฉันซะแล้ว นี้ชีวิตจะเจอแต่เรื่องแบบนี้หรือไง TOT ฉันผลักเขา แล้วตบเขาแรงแรง แล้วตะโกนว่า
"ฉันไม่ง่ายกับใครนะ'' เขาทำหน้าเป็นไก่ตาโต แต่ก็ยิ้มมุมปาก
"แล้วใครว่าเธอง่ายกันหละ" เขาวางมือบนเตียงแล้วเอาหน้าแผลขอเขาเข้าใกล้ฉัน แอ้กกกก เขาเหมือนพี่ไผ่ Hormones เลยอะ -///- แอ้ก หนูจะไม่ทน
"อ...เอาหน้าแผลของนายออกไป เดี๋ยวนี้" ฉันหันหลังให้เขา
''นี้สกายเขาบอกให้เธอเอาหน้าแผลของนายออกไปซะ แล้วเดี๋ยว ฉันจะซื้อ สปอร์ตคันใหม่ให้" สกายทำหน้าขเม้นใส่ฉัน แล้วเดินออกไป
"เขาเอาหน้าแผลไปแล้ว แล้วใครกันที่บอกว่าเธอง่าย ฉันจะไปต่อยมัน'' ฉันหมายถึงหน้านาย ไอ้โง่ -_-
"ก็ไอ้พี่..." ฉันรีบปิดปากก่อนที่จะบ่นไปมากกว่านี้ เขาเริ่มทำหน้าเขม้งใส่ฉัน
"ไอ้พี่ไหนหรอ'' ตายแล้วไงเรา ไม่หน้าปากพร่อยเลย
"ก็ ฉัน...ฉันหิวข้าวไป ไปเอาข้าวมาให้หน่อย" ซุงมองหน้าฉันนิดๆแล้วไปที่ห้องครัว ปกติคือคุณพยาบาลจะเอาอาหารมาส่งใช่ไหมคะ แต่คือว่าเราไล่เขาเพื่อเอาตัวรอด
ตึกๆ
"คุณป้าครับ ผมขออาหารของห้อง A 01 ด้วยครับ" ซุงเดินเข้าไปทำหน้าของเขาที่หล่อเหล่าเอาจนป้าหน้าเหวอ
"หนู...ปะ.เป็นพ่อครัวใหม่หรอจ้ะ''
''ป่าวครับ พอดีผมจะเอาไปให้แฟน" ห๊ะ!!!!แฟนหรออออ
"นี้จะพ่อรูปหล่อ'' ป้ายิ้มแล้วเอาให้แอบเเตะไหล่ด้วย
"ทำไมคนป่วยถึงได้ทานแซนวิสละครับ"
"ก็ เค้าเป็นคนป่วยห้อง A นะจ้ะ ถ้าเอาข้าวต้มให้มีหวังซวย" ซุงยิ้มมุมปาก
''งั้น ผมจะกินอันนี้เองแล้วป้าไปเอาข้าวต้มมาให้หน่อยสิครับ''
ซุงเดินเปิดประตูเข้ามา ขณะที่ฉันกำลังอ่านเมนูวันนี้ "วันนี้กิน แซนวิสทูน่า กับ นมน้ำผึ้งใช่ป่ะ" ฉันหันไปมองเขาที่กำลังชี้ให้ฉันดูอาหารของฉัน
"อะไรกัน ทำไมเป็นข้าวต้มหละ ฉันสั่งห้อง A นะ ทำไมเป็นข้าวต้มหละ" เขาเอามือล่วงกระเป๋าแล้วหยิบแซนวิสขึ้นมา
"พอดีฉันก็หิวเลยจะกินแซนวิสนะ" ไอ้หมอนี้ฉันจะยกมือใช้ตีเค้า แต่ฉันเจ็บ TOT
"ระวังตัวหน่อยสิ เดี๋ยวแขนเธอก็เป็นแผลมากกว่านี้นะ ใครก็จะไม่รักเธอ" เขาจับแขนฉันวางลง
"ไม่มีใครรักก็ดีแล้วนี้ โดยเฉพาะนาย" อ้ากกกก แสบชะมัดยาก อยากเอายาหม่องตาแม่หมอสี่ขากินลาบมาใช้จุง
เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีกแล้วทำหน้าเขม้นใส่ฉัน
"แต่ฉันอยากรักเธอ'' เขากำลังจะประกบปากกับฉัน แต่ฉันเอานิ้วชี้หยุดปากเขาเอาไว้
"นี้อย่ายุ่งกับปากฉัน มันทำให้ฉันดูง่ายเกินไป"
"งั้นเปลี่ยนเป็มหอมแก้มแทน'' เขาพูดจบก็โผล่มาหอมแก้มฉัน ฉันได้ยินเสียงหายใจอุ่นๆของเขา หัวใจก็เต้นซะจนเหนื่อยแล้ว
"ไปก่อนนะ จุ้บ" เขาทำท่าขยิบตาใส่ฉัน >_< สลบดีกว่า
ณ ฟิตเนส
"Beatiful Girl I awaly the world" เพลงในเครื่องออกกำลังกายดังก้องในหูฉันแต่เสียงที่ได้ยินนั้นมีแต่ >>>>
"แฮก แฮก" เสียงเหนื่อยดิฉันเองคะ ฉันวิ่งจนเหยื่อท่วมตัว แล้วก็จะเดินไปเอาเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้ เก็บของรวม
ตึกๆ
ผลัก
"ขอโทษครับ" ผู้ชายผมสีทองที่เปียกด้วยเหงื่อ และ เสื้อกล้ามของเขาที่มีเหงื่อชุ่มทำให้เห็น ซิกแพคที่เซ้กซี่ของเขา สายตาที่คมหลิบทำใจจะละลาย
"ม...ไม่เป็นไรคะ" ฉันส่ายหน้าไปมาแต่ว่าหน้าฉันแดงก่ำ -///- ขามองหน้าฉันเหมือนรู้จัก
"เอ่อ คุณใช้คุณโฟกัสที่เคยถ่ายแบบกับผมรึเปล่าครับ"
"อ้อ คุณอาเล็กใช่ไหมคะ'' คุณอาเล็กเคยถ่ายนิตยสารกับฉันตอนฉันยังอยู่ ม.6
"ว้าว นี้คุณสวยขึ้นเยอะเลยหนิครับ'' ว้าว เค้าชมฉันด้วย
ย้อนกลับไปเมื่อ โฟกัส ม.6
"นี้ลูกวันนี้ พ่อมีคนสำคัญคนหนึ่งที่พ่ออยากให้ลูกเห็น เขาเป็นนายแบบชื่อดังเลยนะ ถ้าลูกเห็นอาจจะรู้จักก็ได้หละ'' วันนั้นเป็นวันเกิดของฉันพ่อเลยพาฉันมาทานอาหารที่ภัตตาคารชื่อดัง
"ใครหรอคะ พ่อ" ตอนนั้นฉันก็สนใจเขามาก เพราะฉันคลั้งผู้ชายล่ำๆ :)
"ผมเองครับ อาเล็ก" ชายร่างสุงโปร่งเดินเข้ามาแบบสง่า วั้นนั้นแหละที่ฉันชอบเขามากกกกกกกก ฉันอายมาก จนเกือบล้ม
เขาชมนู่นนี้นั้น ว่าฉันขาว หุ่นดี และ ก่อนกลับเขาก็ถามฉันว่า
"สาวสวย พรุ่งนี้มาถ่ายแบบกับพี่นะ'' เขาซอยผมฉันเล่น แล้วเลื่อนมือมาจับแก้มของฉัน และ ประทับจูมอันหอมหวานร้อนระอุให้ฉัน วั้นนั้นฉันไม่คิดถอย หรือ ปฏิเสธ ก็ชั้นชอบเขาหนิ เขาลูบแก้มแล้วเปลี่ยนมาลูบคอของฉัน เขาจูบหน้าฉันไปทั่ว ทำให้ฉันต้องเกาะเขาเอาไว้ วันนั้นคือจูบแรกของฉัน กับ ผู้ชายที่ฉันชอบ เขาเลื่อนจูบมาที่คอ แล้ว จูบอย่างละเมียดละไม และ เขายังคงจูบต่อไปแบบไม่สนใจว่านี้ จูบจนหมดบริเวณเสื้อ เขาก็คลายปากออก วั้นนั้นขาทำฉันเป็นลมเลยหละ อร้ายยยยย -///-
และ ในวั้นนี้ เราทั้งสองต่างหน้าแแดง เขาจับไหล่ฉันแล้วเอาตัวฉันไปพิงกับตู้ เขาจับคางของฉัน ทำเอาฉันทำอะไรไม่ถูก
"เราไม่ได้จูบกันนานขนาดไหนแล้วนะ'' เขาจับคางฉันแล้วมองไปรอบๆหน้า แล้วไม่รีรอ ประทับจูบ แต่คราวนี้ป็นจูบที่ร้อนเร้าพุ่งพยายามใส่ฉันแบบไม่หยุดให้หายใจเลย ฉันว่าฉันก็แปลกที่ไม่ยอมถอยอีก และ จูบกับเขานานมาก เขาเริ่มเปลี่ยนมาจูบแบบร้อนแรงที่คอของฉัน แล้วจูบแบบร้อนวูบจนทำตัวถูกได้แต่ปล่อยเขาจูบไปเรื่อยๆ หน้าของผู้ชายคนนึงก็ผุดขึ้นมาในหัวของฉัน ซุงนั้นเอง เขาเองก็มอบจูบที่อ่อนหวาน แต่ รุนแรงให้ฉัน ฉันรีบผลักพี่อาเล็ก ก่อนที่จะเช็ดปากตัวเอง พี่แกก็ยังทำหน้า งง อยู่
"ฉันว่าอย่าเลยคะ" ฉันพูดกับเขาแล้วจะเดินหนี แต่เขาจับมือฉันแน่น แล้วกระชากฉันให้กลับไปจุดเดิม
"ทำไมหละ เธอไม่ชอบฉันแล้วหรอ เธอเคยง่ายๆกับฉันหนิ เปรี้ย" น้ำตาลูกผู้หญิงหลั่งออกมา ฉันใช้ฝ่ามือของฉันตีเขาแรงๆหลายหลายครั้งจนหน้าเขามีแต่รอยแดง
"ฉันไม่เคยง่ายกับใครทั้งนั้น ไอ้โรคจิต" ฉันตะโกนพร้อมน้ำตา แล้วเตะไอ้ของเขาแล้ววิ่งไปเลย
ผุ้ชายที่ไม่เคยว่าอะไรฉันไม่เคยทำร้ายฉันมีแค่คนเดียว ตอนนี้หัวของฉันผุดมาแต่หน้าของเขา
ปั้งงงงงงง
ณ คอนโดของซุง
'อะไรนะ โฟกัสโดนรถชนงั้นหรอ'' ซุงทำหน้าเป็นไก่ตาแตกใส่ไข่พะโล้ เขารีบขึ้นรถแล้วขับมาโรงพยาบาล
ณ โรงพยาบาล
อะไรกันนี้มันที่ไหนเนี่ย ไฟแบบนี้เหมือนของโรงพยาบาลเลย ฉันลืมตาได้นิดนิงแล้วมองไปรอบๆ พบชายรูปหล่อ ผิวขาว สูง เหมือน สกายในGental เลย เห้ย สกายหรอ งั้นซุงก็รู้สิ ตายแน่ตู
"สกาย เธอเป็นไงบ้างหละ' เขารีบวิ่งมาถามสกาย และ ฉันก็รีบหลับตาพอพอกัน
"ผมขอโทษนะพี่ ที่เผลอขับรถชนเธอ แต่ตอนนี้ เธอยังไม่ฟื้นเลย" ฉันไม่รู้ว่าเขาคุยกันนานขนาดไหนแล้วอยู่ซุงก็ตะโกนแบบไม่พอใจ แล้วฉันก็ได้ยินเสียง ปั้ก โพล่ง เพล้ง หลายๆรอบ อย่าบอกนะว่า!!!! :O เขาต่อยกัน เพราะ......ช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ฉันรีบลืมตาขึ้นมาแล้วบอกว่า "หยุดต่อยกัน ฉันยังไม่ตาย'' สองคนนั้นที่กำลังกระช้ากเสื้อกันอยู่นั้น หันมามองฉัน หน้าของพวกเขาทั้งคิ้วแตก แผลที่ปาก แผลช้ำ ถลอก แบบดูไม่ได้ ซุงรีบเดินเข้ามาหาฉัน ฉันจะถามเขา
"น :X'' ฉันยังไม่ได้พูดเขาก็จูบฉันซะแล้ว นี้ชีวิตจะเจอแต่เรื่องแบบนี้หรือไง TOT ฉันผลักเขา แล้วตบเขาแรงแรง แล้วตะโกนว่า
"ฉันไม่ง่ายกับใครนะ'' เขาทำหน้าเป็นไก่ตาโต แต่ก็ยิ้มมุมปาก
"แล้วใครว่าเธอง่ายกันหละ" เขาวางมือบนเตียงแล้วเอาหน้าแผลขอเขาเข้าใกล้ฉัน แอ้กกกก เขาเหมือนพี่ไผ่ Hormones เลยอะ -///- แอ้ก หนูจะไม่ทน
"อ...เอาหน้าแผลของนายออกไป เดี๋ยวนี้" ฉันหันหลังให้เขา
''นี้สกายเขาบอกให้เธอเอาหน้าแผลของนายออกไปซะ แล้วเดี๋ยว ฉันจะซื้อ สปอร์ตคันใหม่ให้" สกายทำหน้าขเม้นใส่ฉัน แล้วเดินออกไป
"เขาเอาหน้าแผลไปแล้ว แล้วใครกันที่บอกว่าเธอง่าย ฉันจะไปต่อยมัน'' ฉันหมายถึงหน้านาย ไอ้โง่ -_-
"ก็ไอ้พี่..." ฉันรีบปิดปากก่อนที่จะบ่นไปมากกว่านี้ เขาเริ่มทำหน้าเขม้งใส่ฉัน
"ไอ้พี่ไหนหรอ'' ตายแล้วไงเรา ไม่หน้าปากพร่อยเลย
"ก็ ฉัน...ฉันหิวข้าวไป ไปเอาข้าวมาให้หน่อย" ซุงมองหน้าฉันนิดๆแล้วไปที่ห้องครัว ปกติคือคุณพยาบาลจะเอาอาหารมาส่งใช่ไหมคะ แต่คือว่าเราไล่เขาเพื่อเอาตัวรอด
ตึกๆ
"คุณป้าครับ ผมขออาหารของห้อง A 01 ด้วยครับ" ซุงเดินเข้าไปทำหน้าของเขาที่หล่อเหล่าเอาจนป้าหน้าเหวอ
"หนู...ปะ.เป็นพ่อครัวใหม่หรอจ้ะ''
''ป่าวครับ พอดีผมจะเอาไปให้แฟน" ห๊ะ!!!!แฟนหรออออ
"นี้จะพ่อรูปหล่อ'' ป้ายิ้มแล้วเอาให้แอบเเตะไหล่ด้วย
"ทำไมคนป่วยถึงได้ทานแซนวิสละครับ"
"ก็ เค้าเป็นคนป่วยห้อง A นะจ้ะ ถ้าเอาข้าวต้มให้มีหวังซวย" ซุงยิ้มมุมปาก
''งั้น ผมจะกินอันนี้เองแล้วป้าไปเอาข้าวต้มมาให้หน่อยสิครับ''
ซุงเดินเปิดประตูเข้ามา ขณะที่ฉันกำลังอ่านเมนูวันนี้ "วันนี้กิน แซนวิสทูน่า กับ นมน้ำผึ้งใช่ป่ะ" ฉันหันไปมองเขาที่กำลังชี้ให้ฉันดูอาหารของฉัน
"อะไรกัน ทำไมเป็นข้าวต้มหละ ฉันสั่งห้อง A นะ ทำไมเป็นข้าวต้มหละ" เขาเอามือล่วงกระเป๋าแล้วหยิบแซนวิสขึ้นมา
"พอดีฉันก็หิวเลยจะกินแซนวิสนะ" ไอ้หมอนี้ฉันจะยกมือใช้ตีเค้า แต่ฉันเจ็บ TOT
"ระวังตัวหน่อยสิ เดี๋ยวแขนเธอก็เป็นแผลมากกว่านี้นะ ใครก็จะไม่รักเธอ" เขาจับแขนฉันวางลง
"ไม่มีใครรักก็ดีแล้วนี้ โดยเฉพาะนาย" อ้ากกกก แสบชะมัดยาก อยากเอายาหม่องตาแม่หมอสี่ขากินลาบมาใช้จุง
เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีกแล้วทำหน้าเขม้นใส่ฉัน
"แต่ฉันอยากรักเธอ'' เขากำลังจะประกบปากกับฉัน แต่ฉันเอานิ้วชี้หยุดปากเขาเอาไว้
"นี้อย่ายุ่งกับปากฉัน มันทำให้ฉันดูง่ายเกินไป"
"งั้นเปลี่ยนเป็มหอมแก้มแทน'' เขาพูดจบก็โผล่มาหอมแก้มฉัน ฉันได้ยินเสียงหายใจอุ่นๆของเขา หัวใจก็เต้นซะจนเหนื่อยแล้ว
"ไปก่อนนะ จุ้บ" เขาทำท่าขยิบตาใส่ฉัน >_< สลบดีกว่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น