ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ความเศร้าที่ฉันนึกถึง
ตอนนี้ฉันมาถึงห้างแล้ว ท่าทางของฉันดูร่าเริงเหมือนเพิ่งดื่ม ยาชูกำลังมาเลย แต่ในใจฉันก็ยังคงคิดถึงเขาคนนั้น :(
"กัส กัส" ฉันกำลังนึกถึงเรื่องเมื่อวาน
"กัส!!!" "ห้ะ อะไรหรอ" O_o
"บัตรหมด อดดู ที่นั่งหัก ของกินไม่พอ พระเอกตาย นางเอกขาถลอกหรอ" นี้ฉันพูดอะไรไปเนี่ย เค้าเรียกว่าการ ตอบสนองแบบฉับพลันค่ะ แต่ คนที่ได้รับการตอบจากฉันเอาแต่อมยิ้มอยู่นั้นและ
"เธอ จะเอาอะไรไปกินดีละ'' คีย์เอามือมาโอบหลังฉัน ไม่ไม่ มันง่ายไป -_- ฉันผลักมือเขาออก
"เอา ฮอทดอก กับ โค้ก" ฉันสั่งแบบรัวๆแล้วไม่มองเขา ถ้าเกิดมองไปเขาคงอยู่ในสภาพที่แบบว่า O[]O ตกใจอะไรเทือกนั้นแหละ
"งั้นผมเอาแบบเธอละกันนะครับ" แล้วเราทั้งสองก็ไปนั่งที่ที่ดีที่สุดในนั้น หนังยังไม่ฉายเพราะ ยังไม่ถึงเวลา ฉันเอาโทรศัพท์ ขึ้นมาแชทกับเพื่อนสุดที่รัก
Focu: นี้ ยัยอารีน่า เธอไม่คิดจะทักชั้นเลยหรอ (ส่งรูปริลาคุมะโกรธไฟผุด)
RENA: ขอโทษนะค่ะ คุณนาย ฉันไม่ได้ว่างขนาดที่จะมานั่งแชทได้แบบคุณนะคะ ฉันมีเรื่องยุ่งเลยหละคะ (ส่งรูป หมีทำงานนักมา) ถ้าคุณเธอไม่ว่างจะมานั่งเลยกับฉันรึ -_-
RENA: เออ แกมีอะไรมาบอก
Focus: What
RENA: ตอนนี้ฉันได้เจอ 5 Gental ด้วยหละ กำลังขึ้นสนามบิน
ฮ้ะGental งั้นซุงก็
"เก็บมือถือได้แล้ว หนังจะฉายแล้ว" ฉันงักๆแล้วเก็บมือถือลง ถ้าหมอนั้นไปแล้วฉันจะได้เจอเขาอีกไหมเนี่ย
หนังเริ่มฉายแล้ว ฉันลืมทุกอย่างที่คิดไว้ปล่อยให้สมองมันโล่ง แล้วดูหนัง อ๊ะ พระเอกเป็นพี่หมากนี้ คนนี้ฉันชอบเลย
นางเอกยังเป็น พี่คิม อีก สองคนนี้จิ้นกันสุดๆ แต่...ถึงแแม้ว่าคู่พระนางจะน่าหลงมาก แต่ว่าอะน่ะ เนื้อเรื่องโครต ปัญญาอ่อน เลยอะ คิดดูนะ พระเอกรักนางเอก นางเอกก็รักพระเอก แต่ พระเอกบอกว่าอาหารฝีมือนางเอกไม่อร่อย แล้ว นางเอกก็ร้องออกมาว่า "อะยหดาอยดนอดยสห'' -_- คิมพูดได้ไงเนี่ย ว่างว่างสอนหน่อยนะ แล้วนางเอกก็เลยแสวงหาพ่อครัวเก่งๆมาสอนทำอาหารจนรักกัน พอพระเอกมาเห็นก็เลยทำส้มตำ -_- หมาก เธอทำได้ยังไงเนี่ย
"หนังเรื่องนี้ตลกมากเลยเนอะ'' ห้ะ ตลกงั้นหรอ
''อืม -_-" ตอนนี้ฉันก็กลับบ้านไปพร้อมเขา ฉันเดินเข้าไปในห้องและ นั่งลงบนเก้าอี้ที่มองออกไปดูวิวได้ ฉันนึกถึงหน้าของซุงขึ้นมา
"คิดถึงจัง" ฉันถอนหายใจ และ ยังคงคิดถึงเขามาก ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันไม่ได้เจอเขาหละ ฉันจะทำไงดี ฉันรู้อยู่แล้วว่ารักเขา แต่ก็หลอกตัวเองมาตลอดว่าไม่ใช่ ไม่ได้รัก ToT อ้ากกก แล้ว สุดท้ายเขาก็จากฉันไป วั้นนั้น ฉันนอนขดตัวอยู่ในห้อง และ คิดถึงเขาทั้งคืน
"กัส กัส" ฉันกำลังนึกถึงเรื่องเมื่อวาน
"กัส!!!" "ห้ะ อะไรหรอ" O_o
"บัตรหมด อดดู ที่นั่งหัก ของกินไม่พอ พระเอกตาย นางเอกขาถลอกหรอ" นี้ฉันพูดอะไรไปเนี่ย เค้าเรียกว่าการ ตอบสนองแบบฉับพลันค่ะ แต่ คนที่ได้รับการตอบจากฉันเอาแต่อมยิ้มอยู่นั้นและ
"เธอ จะเอาอะไรไปกินดีละ'' คีย์เอามือมาโอบหลังฉัน ไม่ไม่ มันง่ายไป -_- ฉันผลักมือเขาออก
"เอา ฮอทดอก กับ โค้ก" ฉันสั่งแบบรัวๆแล้วไม่มองเขา ถ้าเกิดมองไปเขาคงอยู่ในสภาพที่แบบว่า O[]O ตกใจอะไรเทือกนั้นแหละ
"งั้นผมเอาแบบเธอละกันนะครับ" แล้วเราทั้งสองก็ไปนั่งที่ที่ดีที่สุดในนั้น หนังยังไม่ฉายเพราะ ยังไม่ถึงเวลา ฉันเอาโทรศัพท์ ขึ้นมาแชทกับเพื่อนสุดที่รัก
Focu: นี้ ยัยอารีน่า เธอไม่คิดจะทักชั้นเลยหรอ (ส่งรูปริลาคุมะโกรธไฟผุด)
RENA: ขอโทษนะค่ะ คุณนาย ฉันไม่ได้ว่างขนาดที่จะมานั่งแชทได้แบบคุณนะคะ ฉันมีเรื่องยุ่งเลยหละคะ (ส่งรูป หมีทำงานนักมา) ถ้าคุณเธอไม่ว่างจะมานั่งเลยกับฉันรึ -_-
RENA: เออ แกมีอะไรมาบอก
Focus: What
RENA: ตอนนี้ฉันได้เจอ 5 Gental ด้วยหละ กำลังขึ้นสนามบิน
ฮ้ะGental งั้นซุงก็
"เก็บมือถือได้แล้ว หนังจะฉายแล้ว" ฉันงักๆแล้วเก็บมือถือลง ถ้าหมอนั้นไปแล้วฉันจะได้เจอเขาอีกไหมเนี่ย
หนังเริ่มฉายแล้ว ฉันลืมทุกอย่างที่คิดไว้ปล่อยให้สมองมันโล่ง แล้วดูหนัง อ๊ะ พระเอกเป็นพี่หมากนี้ คนนี้ฉันชอบเลย
นางเอกยังเป็น พี่คิม อีก สองคนนี้จิ้นกันสุดๆ แต่...ถึงแแม้ว่าคู่พระนางจะน่าหลงมาก แต่ว่าอะน่ะ เนื้อเรื่องโครต ปัญญาอ่อน เลยอะ คิดดูนะ พระเอกรักนางเอก นางเอกก็รักพระเอก แต่ พระเอกบอกว่าอาหารฝีมือนางเอกไม่อร่อย แล้ว นางเอกก็ร้องออกมาว่า "อะยหดาอยดนอดยสห'' -_- คิมพูดได้ไงเนี่ย ว่างว่างสอนหน่อยนะ แล้วนางเอกก็เลยแสวงหาพ่อครัวเก่งๆมาสอนทำอาหารจนรักกัน พอพระเอกมาเห็นก็เลยทำส้มตำ -_- หมาก เธอทำได้ยังไงเนี่ย
"หนังเรื่องนี้ตลกมากเลยเนอะ'' ห้ะ ตลกงั้นหรอ
''อืม -_-" ตอนนี้ฉันก็กลับบ้านไปพร้อมเขา ฉันเดินเข้าไปในห้องและ นั่งลงบนเก้าอี้ที่มองออกไปดูวิวได้ ฉันนึกถึงหน้าของซุงขึ้นมา
"คิดถึงจัง" ฉันถอนหายใจ และ ยังคงคิดถึงเขามาก ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันไม่ได้เจอเขาหละ ฉันจะทำไงดี ฉันรู้อยู่แล้วว่ารักเขา แต่ก็หลอกตัวเองมาตลอดว่าไม่ใช่ ไม่ได้รัก ToT อ้ากกก แล้ว สุดท้ายเขาก็จากฉันไป วั้นนั้น ฉันนอนขดตัวอยู่ในห้อง และ คิดถึงเขาทั้งคืน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น