คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 3
Chapter 3
I’M A BADMAN ~~
“โอ่ยยยยยยยย ใรโทรมาปลุแ่เ้าเนี่ยยย”
ผมยันัวเอลุาเีย และเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เรื่อสวย พร้อมับเพ่สายาไปยัหน้าอโทรศัพท์ อ่าว...ฮิมานฮยอโทรมา...ะโทรมาไรแ่เ้า นหล่อะนอนนนนวุ๊=..=
“ฮาโหลล โทรมาทำรายยแ่เ้าเนี่ยยยรับบบบ=..=”
(เ้าบ้านแสิไอำ)
หืม......
ผมสะุ้ับำพูอฮิมานฮยอ ่อนะหันไปูนาฬิา ิบหาย...
“เอ่อ...”
(รีบอาบน้ำแ่ัวและลมาร้าล่าันรอแอยู่!!!!!!)
“ั..”
ุุุ๊๊๊
อะไรวะเนี่ยโนัสายอีละรับ ทำไมมีแ่นอบัสายใส่ัวะเนี่ย ถ้าใรโทรมาอีนะผมะพูแ่ฮัลโหลและัสายทิ้ลับเลยอยู = =แฮยอนนหล่อนนี้อท้า
ผมนั่อยู่บนเียวาโทรศัพท์ไว้ที่เิม่อนที่ะเาหัวัวเอแบบๆ แล้วลุึ้นไปหยิบผ้าเ็ัวอย่าหัวเสีย และเินเ้าห้อน้ำอาบน้ำแ่ัว ่อนลไป้าล่าอย่าเร่รีบ ที่ริวันนี้ผมลืมว่ามีนัับฮิมานฮยอ และแฟนอฮยอเ้า แ่ที่ริพวฮยอเ้า็ไปันเอสอนไ้หรอนะ =..= แ่ฮิมานฮยออะรับ เ้าะให้ผมไป้วยอ่ะ ทั้ๆที่ผมะไปเป็น้าวาอเนี่ยนะ = =ฮยอเ้าะเินแฟนเ้ามั้ เลยะให้ผมไปเป็นเบ้ถืออให้ผมเลย้อยอมไป้วยแล้วันอยู่บ้านมัน็เบื่อๆอะรับ
ผมลลิฟท์มายั ล็อบบี้ออนโ ็เห็นว่าฮิมานฮยอนั้รอผมอยู่พร้อมับทำหน้าเ็ แหม่...รอแ่นี้ทำเป็นหน้าบูที่อยู่ับแฟนนี้ยิ้มเิออเลยนะ =0=อุ๊บ
“ว่าะเส็นะ ไม่ลมาพรุ่นี้เลยอ่ะ”
ฮิมานฮยอเปิประเ็น้วยารพูประใส่ผม
“อ่าว..ลมาพรุ่นี้ไ้้วยหรอั้นผมลับไปนอน่อและ”
ผมหันหลัะเินลับึ้นไปบนห้อประีนัใ่ป่ะรับ - - ไปนอน่อ็ไ้ อุส่าห์รีบแล้วนะเนี่ย
“เฮ้ย!ันประเว้ย ถ้าแไปนะ!! ันะไม่เลี้ยีสเ้!”
ห๊ะ...!
ีสเ้!!!!!!!
ผมรีบหันหลัเินลับไปหาฮิมานฮยอ้วยวามเร็วสู
“ะเลี้ยีสเ้ผมริๆนะ*0*”
ผมส่สายาวิ้ๆให้ฮิมานฮยอ พร้อมับระพริบาปริบๆ
“แน่นอน”
เยสสสส!!! ีสเ้ที่รัอโผมมมมมมมมม รอ่อนนะที่รั (ไรท์ :แ้แไหวนะ) เราะไ้เอับแล้วหลัาไม่ไ้สวามปามมานาน หึหึ ะัให้เรียบ >W<
“ั้นเรารีบไปันเหอะ!>3<”
“อื้มๆ= = ”
เราสอนเินออาล็อบบี้ออนโเพื่อไปหาแฟนอฮิมานฮยอที่ฮยอเ้าบอว่ารออยู่บนรถและะมารับพวผม
“ฮยอๆ แฟนอฮยอเ้าอรถรไหนอ่ะ”
“อืมม...อ๋อ เ้าบอว่าถ้านายลมาแล้วให้ันโทรไปหาเี๋ยวเ้าะมารับเอ”
ฮิมานฮยอพูบ็หยิบโทรศัพท์ออมาโทรหาแฟนยอฮยอเ้าทันที ผม็ไ้แ่พยัหน้าอบรับฮิมานฮยออย่าหน้าปริ่มๆ ถ้าผมวาบไ้น่ะอนนี้ผมอยู่ร้านีสเ้แล้วแหละรับ ฮิฮิ>W<
“อื้มแฮยอนลมาแล้วนะับมาไ้เลย....อื้มโอเะรออยู่รนี้แหละ”
พอฮิมานฮยอวาสายไ้ไม่นานสัพัรถสป็อสีำหรูหรา็มาอรหน้าพวผม พร้อมับเลื่อนระลเพื่อะทัทาย
“ยุี้ฮยอ อันนยอ~~~”
ผมเริ่มพูทัทายยุฮยอแฟนอฮิมานฮยอ่อน และโ้ัว้วยท่าทาร่าเริแ่มใส ยุฮยอทำหน้าอึ้ใที่เห็นผมนิหน่อย แบบะประมาว่าน้อายสุหล่อนนี้ะไปับพวเรา้วยหรอ =_= เพื่อีสเ้ผม้อไปถึฮยอะไม่อยาให้ผมไป็เถอะนะ ฮิฮิฮิ
“อ่าว แฮยอนไป้วยหรอ”
ยุฮยอถามฮิมานฮยอ้วยท่าทาสสัย ฮิมานฮยอเลยทำหน้าเื่อนๆแล้วเอามือเาท้ายทอยัวเอ
“อื้อ._.”
ฮิมานฮยออบลับ ่อนะเปิประูรถแล้วแทรัวเ้าไปนั่ในรถ ผมที่ยืนหล่ออยู่็เปิประู้าหลัแล้วเ้าไปนั่เียบๆะเริ่มออเินทาแล้ว ีสเ้๋ารออีหน่อยน่ะ><
ยุฮยอออรถมุ่รไปยัห้าที่เราะไปัน ผมนั่มอยุฮยอับฮิมานฮยอที่่าน่าเียบั้แ่ึ้นรถสลับันไปมา และเห็นฮิมานฮยอหยิบระึ้นมาและส่อูหน้าัผม ผมว่ามันเียบเินไป้อทำลายบรรยาาศเียบๆนี้บ้า -3-
“อ่า~ ฮิมานออนนี่ สวยแล้วน่าๆ ยุฮยอมอนเินเิออหมแล้วิิิิิ”
ยุฮยอรีบละสายาหวานเยิ้มที่มอฮิมานฮยออย่าเร็ว แล้วรีบหันหน้าไปับรถ่อ แบบเินๆ
อย่าน้อย้อวนีนมั้แหละวะ ฮิมานฮยอเ็บระและหันวับอย่าลวเร็ว่อนที่ะิสายาใส่ผม - - +
“ย๊า..ใรออนนี่ ฮยอสิเว้ย วนหรอไอำนั่เียบๆไปเลย แไม่พูะไม่มีใรว่าเลยนะ นั่หล่อๆอแไปนะแหละ !@#$%^&*”
โห..ไม่ิว่าารวนีนรั้นี้ะโน่าเป็นุเลยรั..
ผมนั่นิ่อึ้ อ้าปาเหวอับารที่ฮิมานฮยอว่าผมรัวเป็นุฮยอเ้าไม่เยว่าผมไ้ยาวนานี้ สสัยเพราะเินละมั้็ฮิมานฮยอับยุฮยอเพิ่เป็นแฟนันเอ็้อเินเป็นธรรมา ฮิฮิ
ผมเลยหุบปาและเอามือปิปาัวเอนั่เียบ ่อนที่ฮิมานฮยอะหันวับลับไปแล้วทึ้ัวพิเบาะรถอย่าหัวเสีย ยุฮยอที่นัู่เห็นารเียบๆแอบยิ้มออมาเล็น้อย
“ย๊า!ยุี้ยิ้มอะไร ลันหรอ!!”
ฮิมานฮยอทำหน้ามุ่ย และหันไปพาลทายุฮยอ
“อ่า ป่าวสัหน่อยนะ ฮินานนี่~”
ยุฮยอพูพร้อมำเล็น้อย..แล้วหันหน้ามา้อฮิมานฮยอ แหม่..ู่รัเิโผล่ ผมละอิาัเล้ยย-3-
“มะ..ไม่็ไม่.////.”
ฮิมานฮยอรีบหันหน้าหนีทันที แหม่...ถึับเถียไม่ออเลยรั โ้ยยย ผมอิาริๆนะเนี่ยยยย ทำไมู่ฮยอเ้าน่ารัอย่านี้เห็นแล้วแล้วมัน็เศร้า.....
“เอ่อ...นายเป็นไรหรือเปล่าแฮยอน”
ยุฮยอที่ำลัับรถ หันมาสนใและถามผม เพราะเหมือนเห็นผมทำหน้าเศร้าๆ
“เปล่ารับ ผมแ่หิวีสเ้มาไปหน่อย ._.”
ผมเนียนๆอบเพราะไม่อยาิถึมัน และะเศร้าไปมาว่านี้ ... ยุฮยอๆเียบ่อนที่ะหันไปับรถอย่าั้ใ่อ ผมเลยหันหน้าออไปนอหน้า่ารถ มอหาอะไรูแ้เบื่อ เห็นผู้นินไปมา ยืนรอรถเมล์ และทัทายันบ้า ไม่็ู่รัอันแ้หนาว .......ริสิ=..= นี้มันฤูหนาวหิมะะแล้ว้วย แล้วนี้อาาศ็เริ่มหนาวอี ผม้อื้อเสื้อโ้ทมาใส่แ้หนาวบ้าแล้วสิ -0- วิ้ - -+
“ฮิมานฮยอ”
“หืม?”
“ผมว่าอาาศมันเริ่มหนาวแล้วนะ”
“แล้วไ?”
“ื้อเสื้อโ้ทให้ผมหน่อยสิ”
ผมลทุนอฮิมานฮยอ ื้อให้ไหนๆฮยอ็ะเลี้ยีสเ้ผมเลยอ่ะเนอะ ื้ออให้ผมอี้วยไปเลย ที่ริผม็มีเินนะ แ่ผมไม่อยาื้อเออ่ะเปลือั
“นาย็มีเิน ทำไมไม่ื้อเอเล่าไอำ”
ฮิมานฮยอถามผมพร้อมทำหน้ามุ่ย พลามอเล็บมือัวเอพลิลับไปมา เอ่อ..สนใผมหน่อยเถิรั
“่ะ..็ผมอยาให้ฮยอเลือให้นี่หนา-3-”
ผมพูพร้อมระโนหาพี่ฮิมานพร้อมอ้อนแบบวิ้ๆอย่าน้อยารอ้อนผม็ทำไ้…
“โห...อ้อนเป็นแมวเลยนะแอ่ะเออๆ ็ไ้ๆ ันะื้อให้็ไ้= = ”
“เย่! รินะฮิมานออนนี่ ัมามิา~”
ฮิมานฮยอโ้อบลับและยิ้มรุ้มริ่ม่อนะนั่เียบๆ ผม็ลับมานั่ที่ัวเอและยิ้มีใ อไ้ฟรีๆใระไม่ีใอ่ะรับิิ
หลัายุฮยอับรถมาไ้ไม่นาน ็ถึห้าเป้าหมายที่เราะมาัน ห้านี้เป็นห่าให่ที่เพิ่เปิไ้ไม่นาน้าๆห้ามีสนามเ็เล่นอยู่ เหมือนะเป็นสนามเ็เล่นที่แลูเ่าๆร้าๆ แลูหลอนัเลยรั =-=
ยุฮยอวนหาที่อรถแถวๆทาเ้าห้าอยู่แป๊บนึ็เอที่อรถอยู่ใล้ๆับสนามเ็เล่นเ่านั่น พอยุฮยอับเรื่อยน์ ผมับฮิมานฮยอ็้าวลารถทันที
“บรื๊อ~ หนาวั” ผมลูบแนัวเอที่นลุัน เพราะอาาศมันหนาว
“เมื่อเ้ายัไม่หนาวนานี้เลยนี่หน่า”ฮิมานฮยอบ่นอุบอิบ พลาเอามือลูบแนัวเอ
“ีึ้นไหม?”
ยอุฮยอถามพลาโอบฮิมานฮยอาทา้านหลั
“อื้ม~ ./////.”
ฮิมานฮยออบลับหน้าแแปร๊เลยอ่ะ แหม่... อิาอ่ะ แ่เินผมรู้สึแทนมาว่า ู่นี้ทำผมอิาไ้ลอริเล๊ยยยยยยยยยยยยผมรู้สึเหมือนมีไฟลุึ้นที่าผมยัไไม่รู้ - - +
“เอ่อ...ะอันอีนานมั้ยรั ผมหนาวนะแ็ายอยู่แล้ว”
ผมพูทำลายบรรยาาศอพวฮยอ ฮิมานฮยอและยุฮยอรีบผละออาัน หน้าอพวฮยอแแ๋เลยรับ เหมือนูลิเลยอ่ะิิิิผมพูออไปะโนบไหมนะ -0-
“ะ..ั้นรีบเ้าห้าันันีว่าเนอะ”ฮิมานฮยอพูพร้อมเาแ้มเินๆ ยุฮยอยิ้มไม่พูอะไร ่อนที่ะว้า้อมือฮิมานฮยอแล้วรีบลาเ้าไปในห้า
อ้าว... แล้วผมล่ะ ใ่สิ๊ ผมมันส่วนเินหนิT^Tโว๊ะอาาศนี่็หนาวับรื๊อ~ หนาวโว้ย ไม่มีอารม์ะราม่าและ รีบเินามฮยอเ้าห้า่อนีว่า
พวผมเินหาร้านายเสื้อโ้ทเป็นเวลาพอสมวร ็ไปเอร้านๆนึเ้า มันเป็นร้านายเสื้อไหมพรม ึ่เหมือนำลััโปรโมั่น SALEแหละรี๊#ผิ
“ยุี้ ร้านนี้ๆ ันอยาไ้เสื้อไหมพรหมู่น่ะ๐w๐ ”ฮิมานฮยออ้อนยุฮยอแบบสุี เพื่อะให้ยุฮยอเ้าร้านไป้วย
“ั้นเราไปื้อันเถอะ”ยุฮยอพูยิ้มๆ ่อนะับมือฮิมานฮยอเินเ้าร้านไป
ผมที่ยืนเหมือนส่วนเิน ผมไม่เ้าใัวเอเลยริๆ ะมาทำไมผมมา้วยเพราะอยู่บ้านมันเบื่อๆ ._.แ่มาแล้ว็ทิ้ผมให้อยู่นเียว นหล่อ็นอย์เป็นนะ ._. ผมเลยเลือที่ะรออยู่หน้าร้านีว่า เพราะมันเป็นร้านเสื้อไหมพรหม ไม่ใ่เสื้อโ้ทสัหน่อย -..-ะเ้าไปทำไม
“แฮยอนมานี่สิ”
ฮิมานฮยอที่เหมือนะรู้สึัวว่าผม็มีัวน เรียผมึ้นหลัาที่หายไปในร้านเสื้อไหมพรหมสัพั
ผมทำเป็นแล้ไม่ไ้ยิน ผมะเ้าไปทำไม ็มันไม่ใ่ร้านเสื้อโ้ทหนิรับ= = ผมไม่เอาเสื้อไหมพรหมหรอ เสื้อโ้ทออนลี่
“นี่แฮยอน เ้ามาเี๋ยวนี้ อฟรีเนี่ยะเอามั๊ย?”ฮิมานฮยอพูย้ำอีรั้
“ไม่อ่ะ็มันไม่ใ่เสื้อโ้ท-3-”ผมอบอย่าเ็เอาแ่ใ
“มัน็หายหนาวเหมือนันแหละน่าาาาาาา~”ฮิมานฮยอพูบ็ับแนผมลาเ้าไปในร้านทันที
โ๊ยยยยย ็บอว่าอยาไ้เสื้อโ้ทไ เสื้อโ้ทอะรับ เสื้อโ้ทททท??ไม่็ไปร้านเ้็้ายยยยยยยยยยยยยยยผมิถุน้อีสเ้อผม หิวแล้ววว ่า
พอผมเ้ามาภายในร้าน ็เห็นเสื้อไหมพรหมู่น่ารัๆหลาหลายลายเ็มไปหมร้าน มุมหนึ่อร้านที่ยุฮยอยืนอยู่เป็นเสื้อไหมพรหมู่เหมือนัน เหมือนะโปรโมั่นื้อู่ถูว่า อะไรประมานี้ ริๆเสื้อมัน็สวยีหรอนะรับ แ่ผมอยาไ้เสื้อโ้ทมาว่า??วิ่ออไปอนนี้ยัทันป่ะ
“แฮยอน เสื้อัวนี้เหมาะับนายีนะ”
ฮิมานฮยอพูึ้น พร้อมยื่นเสื้อัวหนึ่มาให้ผม มันเป็นเสื้อไหมพรหมสีาวับสีฟ้าลายระ่ายอัน มันแบ๊วเว่อร์ๆอ่ะ แ่็น่ารัีนะฮุฮุ แ่ผมะเอาเสื้อโ้ท - -
“ฮยอแ่ว่ามัน้อื้อเป็นู่ไม่ใ่หรอ” ผมยืนอ่านป้ายโปรโมั่นที่แวนไว้้าราวแวนเสื้อ
“็ไม่เป็นไรนี่ ื้อไปสอัว็ไม่เห็นะเป็นอะไรเลย อีัวนึยให้ยอแ็ไ้นี่นา”
ยุฮยอออวามิเห็น หลัาเียบไปนาน
“แล้วลนายะเอาไหมเนี่ยแฮยอน”
ฮิมานฮยอถามพร้อมยื่นเสื้อไหมพรหมลายระ่ายมามารหน้าผมอีรั้
อืมมม.. ให้ยอแั้นหรอ มันะหาว่าผมิอะไรับมันรึป่าวเนี่ย-..- แ่ไม่เป็นไรหรอมั้อฟรีไว้่อยลาฮิมานไปื้อเสื้อ้ทอี็ไ้ -w-
“เอา็ไ้”
“โอเั้นันไปิเิน่อนนะ แล้วเี๋ยวเราไปินีสเ้ัน”
ฮิมานฮยอเินไปที่เาท์เอร์แล้วรอพนัานิเิน
หูวววววีสเ้ รี๊ #ผิ อ๊าฟิน ผมเินามฮิมานฮยอไป พอิเินเสร็ฮิมานฮยอ็พาผมไปหาร้านีสเ้ทันที อย่าที่สัาไว้
ผมับฮิมานฮยอเ้าไปนั่ในร้านีสเ้ ่อนผมะสั่ไม่ยั้ ระหว่ารอผมหยิบโทรศัพท์มาเล่นพลาๆ
“แฮยอน”
“ห๊ะ?”
ู่ๆ ฮิมานฮยอ็เรียผมึ้นมา ะใ้สมาธิเล่นเมอยู่
“ันว่าเหมือนันะลืมอะไรบาอย่าน่ะ”
“ฮยอะลืมอะไรไ้็เอามารบยะ....”
“เฮ้ย! ันลืมยุไว้ที่ร้านเสื้อไหมพรมอ่า??”
อ่าวเฮ้ย ริ้วยนี่ผมับฮยอนึถึเรื่อีสเ้เินไปหรอเนี่ย!!!โหยยยย ผมไม่ผินะ ฮิมานฮยอนั่นแหละผิ ลืมแฟนัวเอ นี้เราสอนลืมนทั้นไ้ไเป็นอว่าไปอย่า- -
“ลอโทรหายุฮยอ่อนรับ”
ฮิมานฮยอไม่รอ้า รีบหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ไหนระเป๋าาเ ออมาโทรหายุฮยอทันที
แ่ันเป็นเสียผู้หิรับ O_O
(เลหมายที่ท่านเรีย ไม่สามารถิ่อไ้ในะนี้Sorry. There is no acknowledgement from your requested number.) (ไรท์:โว๊ะ บัวเอ)
ฮิมานโทรหลายรั้แ่็ไ้ยินแ่อย่าเิม
“ื้อ~ ยุปิเรื่ออ่ะหรือว่าเาะโรธันอ่ะ._.“ฮิมานฮยอเบะปาเหมือนะร้อไห้
“ทำไอ่ะ?”
“นาย็ไปามมาสิมัวแ่ิถึีสเ้อยู่ไ้ เห็นป่ะ! ลืมยุี้เลอะ!”
เอ๊า!!ฮิมานฮยอพูโบ้ยวามผิมาที่ผมะั้น นี่ผมผิหรอเนี่ย แฟนัวเอแท้ๆยัลืมไ้ -..-
“เอ๊าแฟนฮยอเอ ทำไมไม่ไปามเอล่ะ”
“ไอ้ำ ั้นไม่้อินีสเ้ =_=”
ทำไม้อเอาน้อีสเ้สุที่รัอผมมาเี่ยว้วยเนี่ยฮรืออออออ ุอ่อนอ้านนน อยู่โที่ีสเ้~~~ ผมะทำไไ้อะโน่มู่นานี้และ
“็ไ้ๆ ผมไปามหาให้็ไ้”
ผมรีบลุาเ้าอี้ แล้วรีบวิ่ออมาร้าน ไปยัร้านเสื้อไหมพรมที่เพิ่ื้อเสื้อไปเมื่อี้ ็เห็นพนัานในร้านเอาเสื้อไหมพรมลายระ่ายเหมือนัวที่ผมื้อเมื่อี้มาใส่หุ่นโว์
“อโทษนะรับ...เห็นผู้ายที่มาื้อเสื้อับผม ที่ัวสูๆ เิโผล่นิหน่อยบ้าไหมรับ”
“อ๋อ เห็น่ะ เพิ่ะเินออาร้านไปไม่นานเอ่ะ”
พนัานายอบ พร้อมับส่สายาหวานเยิ้มมาให้ผม อร๊ายยยย ผมหล่อมาสินะ -////-ไม่แปลๆ
“เอ่อ อบุมารับ”
ผมยิ้มให้ แล้ววิ่ออมาหายุฮยอ่อ
“ไปไหนอฮยอเนี่ย เี๋ยว็อินีสเ้ันพอี -..- เอ๊ะ หรือว่าะไปรอที่รถแล้วนะ ไปูีว่า”
เหอๆๆ นี่ผมพูนเียวหรอเนี่ย บ้าไปแล้ว แ่ผมรู้สึเร่รีบมาธุระอผม็ไม่ใ่ โนฮิมานฮยอับีสเ้เป็นัวประันอี - - นี้ผมเห็นแ่ินนานั้นหรอ ไม่นะไม่นานั้นผม็เป็นห่วยุฮยอน่ะ แ่เป็นห่วีสเ้มาว่า -3- ลอไปหาฮยอที่รถีว่า
ผมวิ่มาถึที่รถอยุแล้ว ่อนะมอส่อเ้าไปในรถ ไม่อยู่แฮะ ฮอลลลลลฮยอหายไปไหนเนี่ยลับไปที่ร้าน่อนีว่า ฮยออาะไปที่ร้านแล้ว็ไ้ หรือว่ายุฮยอไปื้ออร้านอื่นมั้ - -* เอาไีเนี่ย
ผมยืนเาหัว่อนะมอเ้าไปในสนามเ็เล่นเ่าๆร้าๆ ที่ิับลานอรถ
บรรยาาศวัเวแปล...บรื๋อออ~ อาาศมันเย็นึ้นรึป่าวเนี่ย นลุไปหมทั้ัวแล้ว ไม่น่าออมาให้หนาวเลย =_= ยิ่เป็นนี้หนาวอยู่ โธ่ แถมที่ลานอรถ็ไม่มีใรสันอี...รีบไปีว่า
ผมหันหลัเรียมัวะ้าวเท้าเินเ้าไปในห้า่อ เฮ้อ... อนนี้ีสเ้ะเป็นยัไนะบ้านะ ผมเป็นห่วัเลยอะรับ -3-รีบไปีฟ่า>w<
อี๊.... แอฮี๊....แอ
“O_O เสียอะไรอ่ะ”
ผมหยุเินแล้ว่อยๆหันไปหา้นเสีย
เฮือ..นะ น่ะ นั่นมัน
“ไอเ็เลโล่!”
ผมพูออมาเบาๆเพื่อไม่ให้อีนไ้ยินผมเินมาหยุอยู่หน้าสนามเ็เล่น เพื่อะไ้มออีนให้ัึ้น
นั่นมันเลโล่ริๆ ผิวาวี ทรผมอย่าั้น ผมาไม่ฝาแน่ๆ ูาสภาพมันเหมือนมันะหายีแล้วแ่ทำไม่วนี้ผมเอมันลอเลย ั้แ่วันนั้นที่ยอแไปเยี่ยมมัน แล้วโทรมาบอผมว่ามันหนีออาโรพยาบาล ผม็เอมันที่สวนสาธาระ ยิ่เลียยิ่เอั้นหรอรับ ให้ายเถอะ ที่ผมเลียมันนานี้ เพราะผมยอมให้มันทำร้ายนที่ผมรัมาลอยัไล่ะ แล้วมัน็ลับมาอืนีับเธอ แล้วในวันนั้นเธอ็เลือมัน ผมมันไม่ีรไหน….
“โถ่เว้ย!!!”
ผมเะ้อนหินนเิเสีย นที่นั่อยู่ที่ิ้าหันมามอผม ผมมอลับไป้วยสายาเย็นาอยู่นานมา ภาพเหุาร์อีายบนหัวโยอัโนมั
“แฮยอน”
หลัาผม้อมันอยู่นานมา็มีเสียเรียผมทำลายบรรยาาศ่อนผมะหันไปู ็เห็นฮิมานฮยอเินมา ่อนะเินมาหยุ้าๆผม
“มาทำอะไรที่นี่น่ะ”
“ไม่มีอะไรหรอ ไปินีสเ้ัน”
“ีสเ้อะไรอนาย พวันินันหมแล้ว ไม่รู้ะสั่มาทำอะไรเยอะแยะ ินนพุาเลยเนี่ย”
ฮิมานฮยอี้ไปที่ท้อ
เอ๊ะ!แ่ พวันั้นหรอ .... ยุฮยอเินามหลัฮิมานฮยอมา โธ่ ไอ้เรา็หาั้นาน -..-
“อ่าว แล้วผมอ่ะฮยอ ผมยัไม่ไ้ินเลยนะ”
“ใระไปรอนายไ้ หายไปั้นาน”
“แล้วทำไมพี่ไม่โทรหาผม”
“็นายลืมไว้ที่ร้านไเล่า”
ฮิมานฮยอพูพร้อมหยิบโทรศัพท์แล้วยื่นมาให้ผม
“แล้วยุฮยอหายไปไหนมา”
“ันไปห้อน้ำมาน่ะ”
เอ้อ ทำไมผมไม่ไปูที่ห้อน้ำ่อนนะ อินีสเ้เลยอ่ะฮรือ ็มัวแ่ยืนูไอเ็บ้านั้น แล้วผมะเสียเวลามา้อมันทำไม TT TTไอเ็มาร ทำให้ผมอินีสเ้ ฮึ เ้็ไม่ไ้ินยัมาเอศัรูอี วันนี้วันีมารับ นหล่อเ็
“เฮ้ย!นั้นใรอ่ะ” ฮิมานฮยอทำหน้าใ พร้อมี้ไปที่ร่าที่นั้อยู่บนิ้าอยู่
“็นนะสิ ไม่้อไปสนใหรอลับบ้านันเถอะ”ผมรีบันฮิมานฮยอและเินันเรื่อยๆไปยัรถ ยุฮยอ็เินามมาอย่าเียบๆ ผมอยาไปาที่นี้แล้วผมหมั่นหน้าไอเ็นั้น เห็นหน้าแล้วหุหิ อารม์เสียรับ = =
ุ้บ!!!
ู่ๆ็เิเสียึ้นาิ้ารนั้น ผมหันไปมอทา้นเสียที่เิึ้น เฮ่ย! ไอเ็นั้นมันนอนว่ำหน้า ูเหมือนะลมาาิ้าแล้วหมสิ และในเวลาเียวันหิมะ็ลมาอย่าหนัๆไม่ยอมหยุ อาาศรอบๆ็เริ่มหนาวึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะ นั้น!!เ้าเป็นอะไร” ฮิมานฮยอใ่อนที่ะวิ่ฝ่าหิมะไปหาร่าที่นอนหมสิอยู่ับยุฮยอ ผมไ้แ่ยืนมออย่าเียบๆ ไม่รู้ะทำยัไ
ยุฮยอและฮิมานฮยอ่วยันแบร่าไอเ็นั้นมาที่รถแบมาทำไมทำไมไม่ทิ้เอาไว้แล้วิ่หนีเลยยยTT TT
“นี่เราะพาเ้าไปโรพยาบาลีมั้ยอ่ะ”
“ี..ะไ้ส่ไอ้เ็นี่เ้าโรบาลอีรอบเลย”
ผมอยาให้ไอ้เ็นี่ไปให้พ้นาหน้าผมัทีเลียหน้ามันที่สุเลย -3-
“อะไรน่ะแฮยอน”
“็เ็นี้มะ...”
“แ่หิมะหนันานี้!ะพาไปยัไล่ะับรถฝ่าไปไม่ไหวหรอ”ยุฮยอพูแทรพร้อมะมอรถสุที่รั้วยสายาเป็นห่วอาารห่วรถำเริบแล้วรับ...
“ั้น...็ไป..อนโแฮยอน่อนแล้วัน”
ฮิมานฮยอที่เห็นอเห็นใแฟนัวเอ ออวามเห็น เี๋ยว่อนนะ ...อนโอผมั้นหรอ !?!ทิ้ี้ให้ผมเลยนะ - -
“ไม่ไ้นะฮะ ฮิมานฮยอ!!!!”
“ทำไมล่ะ? ”
ฮิมานฮยอมอหน้าและส่สายาสสัยมาที่ผม
“เอิ่ม...ห้อผมมันรมาแถมแบ้วย สปรสุๆเลยแถมแมลสาปเพียบอยู่ไม่ไ้หรอฮ่ะๆ”
ผมแถสุัวเพราะไม่อยาให้ไอเ็บ้านั้นไปอนโผม
“นายอยู่ไ้ เ็นี่็้ออยู่ไ้แหละน่า รีบไปเถอะหนาวะายอยู่แล้ว”
ฮิมานฮยอไม่สนใ ส่สายาให้ยุฮยอหามไอเ็เลโล่ึ้นรถไปโยไม่สนใผมันิ
“มัวยืนบื้ออะไรอยู่ล่ะ รีบึ้นรถสิหรือะยืนหนาวายอยู่รนี้”
ผมเลือยืนหนาวายะยัีว่าอยู่ับเ็นั่น แ่ีวิผม้อไม่บล้วยเ็บ้านั้นสิ ้อยอม - -
“รับ TT TT ”
ทำไมทำไมทำไม! ทำไม้อเป็นอนโผม้วย ที่สำัว่านั้นือทำไม้อเป็นเ็เลโล่โอ้ละเห่นี้้วยอ้า แ้ไม่อันเอสแนเลย!!!!! เพราะบ้านผมมันใล้ว่าั้นหรอ !!!
“นายะไปป่ะเนี่ย ยืนทำหน้าเหมือนโนบัับใหู้บับบอยู่ไ้”
“ไปละร้าบบบบบบบบบบTT TT” ผมรีบเปิประูไปนั้้าๆไอเ็นั่นที่หมสิอยู่ เ็โว้ยยยยยย - -*
หลัาผมึ้นรถแล้ว ยุฮยอ็รีบออรถฝ่าหิมะไปทันที ผมที่ไม่อยามอแม้แ่ปลายผมอน้าๆ ็เบนสายาออไปนอหน้า่า ูท่าทาเหมือนหิมะะหนัึ้นเรื่อยๆ นี่ะหนัไปไหนเนี่ยTT TTทำให้ไม่ไ้ส่ไอเ็นี้ลับสู่ธรรมาิอมันเลย
ฟิ่บ!!
เอ่อ...อะไรเนี่ยู่ๆผม็รู้สึเหมือนมีอะไรมาบที่ไหล่อผม ผมเลยรับหันวับไปู
หึ...- -*
ไอเ็บ้านั่นมันบไหล่โผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!
ผมรีบผลัหัวเ็นี้ออไปทันทีสุแร ทำแทบเอาหัวเ็นั่นะไปโับหน้า่ารถ้วย้ำ ทำไมผมไม่ผลัให้แรว่านี้ว่ะ -..-* ผมหันออไปมอนอหน้า่าอีรอบอย่าหัวเสีย แู่เหมือนมันะเ้ลับมาบผมอี เหมือนไหล่ผมเป็นแม่เหล็ูหัวมัน ผมเลยผลัหัวมันออไปอีรั้แ่มัน็เ้ลับมาอี เป็นแบบนี้อยู่ 10 นาทีนี้แั้ใใ่มั้ยว่ะ - -*
“ไอำ..นายทำอะไรน่ะ” ฮิมานฮยอที่เหมือนแอบสัเผมอยู่ัพั ็เอ่ยปาถามผมมา
“็ไอเ็นี่มันบไหล่ผมอ่ะ ผลัี่ที็เ้ลับมา ฮยอ่วยผม้วยยTT TT ”
ผมพยายามส่สายาอ้อนวอน
“นายะรัเียไปทำไม อทนหน่อยสิ แปปเียวเอ - - ะเป็นะายมาหรือไ แ่ให้บไหล่แ่นี้โถ่ไอ้ำใำหวะ ”
“แ่ว่า...”
“อทนไป่อนนะ แฮยอนันะพยายามฝ่าหิมะไปให้ไ้นะ ”
ยุฮยอหันหน้ามาบอผม้วยสายาที่เ็บปวมา เ้าห่วรถมาสินะ..
“รับ... TT TT ”
ผมเลยไ้แ่นั่นิ่ๆปล่อยให้เ็บ้านี้บไหล่ผมไปอย่าอทน
เมื่อไหระถึอนโสัทีทำไมเวลาเิน้าอย่านี้ TT TTย๊า รู้สึันไหล่โฟ้ยยยยยยยยยยย
-----------------------
นานมาๆเลยที่ไรท์ไม่ไ้มา่อ เ๊าอโ้ ลืมันหมแล้วสินะ ่วนี้ไรท์ทั้สาม่อน้ายุ่หน่อยๆ ไม่่อยไ้แะันเลย ยัไ็ฝาิามัน่อน้าาาา ไรท์ะยันเ้ามา่อบ่อยๆแล้ว ปิ้วววววววว~~~~~
อ่านแล้ว่วยเม้นให้ไรท์หน่อยน้าไรท์ะไ้มีแรบรราลใในารแ่่อ >W<
ความคิดเห็น