ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 4 การจับโจรที่ง่ายนิดเดียว
“เฮ้ย!!! จับตัวมัน! ฝีมือมันร้ายกาจมากระวังตัวด้วย!!!!!!”เสียงชายหนุ่มวัยกลางคนในชุดผู้พิทักษ์สันติราษฎร์หรือตำรวจ ตะโกนโหวกเหวกโวยวายให้จับมัน มันอะไรสักอย่าง
เสียงๆหนึ่งดังขึ้นในระหว่างที่ข้าพเจ้ากำลังจกมาม่าที่เพิ่งซื้อมาจาก 7-12 ด้วยความเอร็ดอร่อยพร้อมได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่ที่สูงวัยกำลังตะโกนเรียกใครคนหนึ่งแต่เนื่องจากข้าพเจ้ากำลังง่วนกับการจกมาม่าอย่างเมามันจนไม่ได้สนใจอะไรบ้างแต่แล้ว ...
ฟิ้วว!
ภาพสโลว์โมชั่นกลางอากาศในระหว่างที่ข้าพเจ้ากำลังจกมาม่ามีอันสตรีผู้หนึ่งวิ่งมาชนข้าพเจ้าด้วยความเร็วแสง ถ้วยมาม่าที่ข้ากำลังถืออยู่นั้นร่วงลงพื้นอย่างช้าๆดั่งในการ์ตูนทั่วไป ความรู้สึกที่กล้ำกลืนบอกไม่ถูกเริ่มโถมเข้ามาหาตัวเขา ก่อนจะที่ถ้วยมาม่าลงพื้นกระเบื้องลงในแนวคว้ำก่อนจะมีเสียงดัง แผละ ! ตามมาเป็นเสียงทำให้หัวใจของข้าพเจ้าแทบแตกสลาย ดั่งกระจกที่เป็นรอยร้าว
ยกโทษให้ไม่ได้ !!!
ชายหนุ่มหยิบอาวุธสุดล้ำออกมาจากกระเป๋าเสื้อพร้อมหยิบแท่งที่บรรจุสารบางอย่างซึ่งอันตัวข้าจิ๊กมาจากห้องทดลองของสถาบัน ก็จะง้างเต็มแรงตามวิถี พร้อมวัดแรงลม วิถีโค้งวัดอย่างแม่นยำ ก่อนจะปล่อยไปด้วยความเร็วที่เร็วเกินกว่าหนังสติ๊กทั่วไปด้วยยางพาราชั้นเยี่ยมที่ทำให้ความสามารถในการยืดของสายหนังสติ๊กเพิ่มสูงขึ้นมาก !
แท่งสารที่ถูกส่งไปอย่างรวดเร็วเข้าไปที่บริเวณกลางหลังของผู้ต้องหาที่บังอาจทำมาม่าข้าตกพื้นอย่างรวดเร็ว ด้วยความที่ไม่ได้ระวังตัวของผู้หญิงคนนั้นทำให้โดนแท่งสารเคมีเต็มๆ ก่อนที่จะแตกออกแล้วทำให้เสื้อคลุมของเธอนั้นเป็นน้ำแข็งเกาะขึ้นอย่างช้าๆ ใช่แล้วเพราะนั้นคือ 'น้ำแข็งแห้ง' ยังไงล่ะ !!
ข้าไม่ทิ้งระยะห่าง ข้ารีบตามไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความเคียดแค้นทั้งหมดที่มีของข้า ต่อมาม่าอันเป็นที่รักของข้า !!
หญิงสาวถอดผ้าคลุมออกก่อนที่น้ำแข็งที่เกาะจะลามมาที่ตัวเธอ ผมวิ่งไปดักหน้าแล้วเอาหนังสติ๊กพร้อมเอาแท่งบางอย่างมาเป็นกระสุนจากกระเป๋าเสื้อก่อนจะพูดสั้นๆ
"หยุด แล้วพูดขอโทษซะดีๆ แล้วชดใช้ค่ามาม่าฉันมาซะ !!"
หญิงสาวตรงหน้าชะงักเล็กน้อยก่อนจะหลุดหัวเราะกับหนังสติ๊กตรงหน้าก่อนจะทำหน้าจริงจังแล้ววิ่งผ่านตัวผมอย่างรวดเร็ว ตัวผมส่ายหน้าอย่างเอื่อมระอา ก่อนจะง้างหนังสติ๊กแล้วยิงออกไปอย่างช้าๆ แต่รวดเร็ว และแม่นยำ
"พูดดีๆแล้วนะ สงสัยต้องให้ทรมาณซักนิดหน่อยแล้วกัน" สิ้นเสียงแท่งสารเคมีพุ่งผ่านตัดอากาศโดนเข้าไปที่หลังคอซึ่งไร้การป้องกันจากเสื้อผ้าของหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะระเบิดออกมา หลังจากนั้นเสียงกรีดร้องทรมาณก็ดังออกมาจากหญิงสาวก่อนที่กระเป๋าที่อยู่ในมือของเธอจะเขวี้ยงมาตกที่ตรงเท้าผม พร้อมแบงค์ 20 ที่แลบออกมาจากกระเป๋าตัง
"ขอบคุณสำหรับค่ามาม่า แล้วก็ขอโทษนะครับที่ผมเผลอยิงกรดไนตริกแบบเข้มข้นสูงไปโดนด้วยล่ะ ถ้าไม่อยากให้ผิวละลายรีบไปพบแพทย์ซะละครับ" ชายหนุ่มหยิบแบ๊งค์ 20 ที่แลบออกมาก่อนจะเดินกลับไปสวนกับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ไล่จับผู้หญิงคนนี้ พร้อมลากตัวไปรับความดีความชอบกันเอง
ส่วนผมน่ะหรอ ? วิ่งสิครับ !! จะอยู่ใยเผลอเล่นแรงไปซะหน่อยเซ่ !!!
เสียงๆหนึ่งดังขึ้นในระหว่างที่ข้าพเจ้ากำลังจกมาม่าที่เพิ่งซื้อมาจาก 7-12 ด้วยความเอร็ดอร่อยพร้อมได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่ที่สูงวัยกำลังตะโกนเรียกใครคนหนึ่งแต่เนื่องจากข้าพเจ้ากำลังง่วนกับการจกมาม่าอย่างเมามันจนไม่ได้สนใจอะไรบ้างแต่แล้ว ...
ฟิ้วว!
ภาพสโลว์โมชั่นกลางอากาศในระหว่างที่ข้าพเจ้ากำลังจกมาม่ามีอันสตรีผู้หนึ่งวิ่งมาชนข้าพเจ้าด้วยความเร็วแสง ถ้วยมาม่าที่ข้ากำลังถืออยู่นั้นร่วงลงพื้นอย่างช้าๆดั่งในการ์ตูนทั่วไป ความรู้สึกที่กล้ำกลืนบอกไม่ถูกเริ่มโถมเข้ามาหาตัวเขา ก่อนจะที่ถ้วยมาม่าลงพื้นกระเบื้องลงในแนวคว้ำก่อนจะมีเสียงดัง แผละ ! ตามมาเป็นเสียงทำให้หัวใจของข้าพเจ้าแทบแตกสลาย ดั่งกระจกที่เป็นรอยร้าว
ยกโทษให้ไม่ได้ !!!
ชายหนุ่มหยิบอาวุธสุดล้ำออกมาจากกระเป๋าเสื้อพร้อมหยิบแท่งที่บรรจุสารบางอย่างซึ่งอันตัวข้าจิ๊กมาจากห้องทดลองของสถาบัน ก็จะง้างเต็มแรงตามวิถี พร้อมวัดแรงลม วิถีโค้งวัดอย่างแม่นยำ ก่อนจะปล่อยไปด้วยความเร็วที่เร็วเกินกว่าหนังสติ๊กทั่วไปด้วยยางพาราชั้นเยี่ยมที่ทำให้ความสามารถในการยืดของสายหนังสติ๊กเพิ่มสูงขึ้นมาก !
แท่งสารที่ถูกส่งไปอย่างรวดเร็วเข้าไปที่บริเวณกลางหลังของผู้ต้องหาที่บังอาจทำมาม่าข้าตกพื้นอย่างรวดเร็ว ด้วยความที่ไม่ได้ระวังตัวของผู้หญิงคนนั้นทำให้โดนแท่งสารเคมีเต็มๆ ก่อนที่จะแตกออกแล้วทำให้เสื้อคลุมของเธอนั้นเป็นน้ำแข็งเกาะขึ้นอย่างช้าๆ ใช่แล้วเพราะนั้นคือ 'น้ำแข็งแห้ง' ยังไงล่ะ !!
ข้าไม่ทิ้งระยะห่าง ข้ารีบตามไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความเคียดแค้นทั้งหมดที่มีของข้า ต่อมาม่าอันเป็นที่รักของข้า !!
หญิงสาวถอดผ้าคลุมออกก่อนที่น้ำแข็งที่เกาะจะลามมาที่ตัวเธอ ผมวิ่งไปดักหน้าแล้วเอาหนังสติ๊กพร้อมเอาแท่งบางอย่างมาเป็นกระสุนจากกระเป๋าเสื้อก่อนจะพูดสั้นๆ
"หยุด แล้วพูดขอโทษซะดีๆ แล้วชดใช้ค่ามาม่าฉันมาซะ !!"
หญิงสาวตรงหน้าชะงักเล็กน้อยก่อนจะหลุดหัวเราะกับหนังสติ๊กตรงหน้าก่อนจะทำหน้าจริงจังแล้ววิ่งผ่านตัวผมอย่างรวดเร็ว ตัวผมส่ายหน้าอย่างเอื่อมระอา ก่อนจะง้างหนังสติ๊กแล้วยิงออกไปอย่างช้าๆ แต่รวดเร็ว และแม่นยำ
"พูดดีๆแล้วนะ สงสัยต้องให้ทรมาณซักนิดหน่อยแล้วกัน" สิ้นเสียงแท่งสารเคมีพุ่งผ่านตัดอากาศโดนเข้าไปที่หลังคอซึ่งไร้การป้องกันจากเสื้อผ้าของหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะระเบิดออกมา หลังจากนั้นเสียงกรีดร้องทรมาณก็ดังออกมาจากหญิงสาวก่อนที่กระเป๋าที่อยู่ในมือของเธอจะเขวี้ยงมาตกที่ตรงเท้าผม พร้อมแบงค์ 20 ที่แลบออกมาจากกระเป๋าตัง
"ขอบคุณสำหรับค่ามาม่า แล้วก็ขอโทษนะครับที่ผมเผลอยิงกรดไนตริกแบบเข้มข้นสูงไปโดนด้วยล่ะ ถ้าไม่อยากให้ผิวละลายรีบไปพบแพทย์ซะละครับ" ชายหนุ่มหยิบแบ๊งค์ 20 ที่แลบออกมาก่อนจะเดินกลับไปสวนกับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ไล่จับผู้หญิงคนนี้ พร้อมลากตัวไปรับความดีความชอบกันเอง
ส่วนผมน่ะหรอ ? วิ่งสิครับ !! จะอยู่ใยเผลอเล่นแรงไปซะหน่อยเซ่ !!!
'อาวุธจะแข็งแกร่งก็ต่อเมื่ออยู่ในมือของคนที่ใช้อย่างชาญฉลาด'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น