ไม่ต้องสนหรอก !

ลำดับตอนที่ #10 : เผ่าซอมบี้ By Life

ชื่อ-สกุล : ไลฟ์
เผ่าพันธุ์ : ซอมบี้ 
ธาตุที่เหมาะกับเผ่าพันธุ์ : ธาตุ ที่ซอมบี้ใช้ดีที่สุดนั้นไม่มีอยู่เพราะซอมบี้นั้นเมื่อกำเนิดมาจะไม่มี 'คอร์' ที่เป็นตัวเรียกเวทย์มนต์ หรืออาจจะมีอยู่แต่เบาบางมาก เพราะคอร์ ซึ่งก็ไม่ได้หมายถึงว่าซอมบี้นั้นไม่สามารถใช้เวทย์มนต์ได้แต่เป็นร่างกาย ที่เกิดจากสภาวะภาชนะที่ว่างเปล่า ซึ่งหากได้ฝึกฝนพลังทางเวทย์มนต์นั้นจะตอบสนองได้ดี โดยเฉพาะธาตุมืดและแสงสว่างเพราะเป็นรูปร่างใกล้เคียงกับความตายมากที่สุด ส่วนแสงสว่างเกิดจากพรที่เหล่าเทพธิดาช่วยอวยพรให้ชุบชีวิตขึ้น (ขึ้นอยู่กับว่าถูกปลุกด้วยวิธีของพ่อมดฝ่ายมืดหรือเทพธิดา) เมื่อฝึกฝนจนได้ทราบถึงแหล่งกำเนิดของตัวเองไม่ว่าจะเป็นธาตุแสงหรือธาตุมืด พลังที่ตกค้างนั้นจะแปรผันเป็นคอร์ที่ทรงอนุภาพเป็นแหล่งกำเนิดพลังหลัก ทันที

*คอร์ = แหล่งกำเนิดพลัง

ธาตุที่เผ่าพันธุ์แพ้ทาง : ไฟ และน้ำแข็งที่เป็นตัวแทนแห่งอุณหภูมิเพราะร่างกายไม่สามารถทนสภาพกับพวกความ ร้่อนหรือไอเย็นสูง เพราะร่างกายที่เกิดจากการฟื้นนั้นเป็นสภาพที่เกิดจากก่อนตายนั่นเอง หากหนาวมากเกินไปเลือดอาจจะแข็งตัวและกลับสู่นิทราในที่สุด
รายละเอียดเผ่าพันธุ์ : ซอม บี้นั้นเกิดจากคนธรรมดาที่สิ้่นอายุไขหรือไร้ชีวิตมิอาจตื่นได้ จนได้รับพรจากเทพธิดาทำให้กลับมามีชีวิตอีกครั้งโดยมีพลังเวทย์แห่งแสงตก ค้างอยู่ภายในร่างกายเพียงเบาบาง เช่นเดียวกับชุบชีวิตด้วยพ่อมดฝ่ายมืดที่ได้รับพลังจากฮาเดส แต่จะมีเวทย์มนต์สายความมืดแทนที่ตกค้าง และเมื่อชุบชีวิตมาจะจำเรื่องราวก่อนเสียชีวิตไม่ได้ซึ่งเหมือนกับการเกิด ใหม่นั่นเอง และยังสูญเสียพลังต่างๆตอนมีชีวิต มีเพียงร่างกายเท่านั้นที่ได้กลับมา หัวใจนั้นไม่สามารถเต้นได้อีกครั้งเป็นหลักฐานที่ทำให้รู้ว่าปัจจุบันร่าง นี้ได้ตายลงไปแล้ว ซึ่งซอมบี้เกือบทุกตนนั้นไม่เคยรู้ว่าตัวเองนั้นเกิดด้วยเวทย์มนต์ของฝ่ายใด จึงไม่ทราบเรื่องพลังแม้แต่น้อย แต่ซอมบี้นั้นสามารถมีความนึกคิดเป็นของตัวเองได้ ซึ่งต่างจากเวทย์มนต์ของพ่อมดวูดูที่ไม่ได้ขึ้นตรงกับฮาเดสเพราะจะเรียกได้ เพียงซอมบี้ที่ไม่มีแม้แต่ความคิด ได้เพียงรับใช้ผู้ที่เรียกอย่างไม่อาจขัดขืน เนื่องจากสิ่งที่เป็นตัวขับเคลื่อนร่างกายไม่ใช่ 'ชีวิต' แต่กลับเป็นเพียงเวทย์มนต์เท่านั้น
ความสามารถของเผ่าพันธุ์ : ความ สามารถของเผ่าซอมบี้นั้นถ้าโดยปรกตินั้นซอมบี้จะซอมบี้จะมีความสามารถเฉพาะ ตัวเลยอย่างชีวิตที่อึดถึกเรียกได้ว่าอมตะเลยทีเดียว ไม่ว่าจะตัดหัว ตัดขา ตัดแขน จะไม่อาจพรากชีวิตได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำให้หมดสภาพไม่ได้ เพราะซอมบี้นั้นยังมีความเจ็บปวดอยู่ หากได้รับความเจ็บปวดที่เลยกว่าที่ร่างกายจะได้รับ ร่างกายจะเข้าสู่สภาวะหลับไหลทันที ซอมบี้นั้นยังมีพลังเวทย์จากตอนฟื้นมาเป็นเป็นแหล่งกำเนิดพลัง (แม้จะเบาบาง) ซึ่งไม่อาจเรียกว่า'คอร์'ได้ตั้งแต่เกิด หากไม่ได้ฝึกฝนและหาแหล่งกำเนิดพลังตัวเอง(ที่ได้รับตอนมีชีวิตอีกครั้ง) ความสามารถทางกายภาพนั้นจะเหมือนกับมนุษย์ทุกประการไม่ได้แข็งแกร่งกว่า เพียงใด ซึ่งอาจจะด้อยกว่ามนุษย์เลยเพราะไม่อาจใช้ได้แม้แต่เวทย์มนต์พื้นฐาน แต่สิ่งที่พิเศษกว่านั้นคือภาชนะที่ว่างเปล่าทำให้สามารถรับความสามารถที่ หลากหลายได้ เพียงแต่ไม่มีความทรงจำตอนมีชีวิตเพียงนั้น ความรู้ ความสามารถ ความทรงจำ ครอบครัว หรือแม้แต่คนที่รักนั้นสูญหาย เนื่องจากเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ได้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
ประวัติศาสตร์ของเผ่าพันธุ์ :
     ประวัติของซอมบี้นั้นมีมาเนินนานแล้วแต่ไม่สามารถพบได้บ่อยเพราะเหตุผลการ เกิดนั้นยากนักที่จะทำ โดยจะขอเริ่มจากฝ่ายซอมบี้ที่เกิดจากมนต์ดำจากพวกพ่อ มดฝ่ายมืดก่อนโดยเกิดจากการที่คนของความมืดนั้นได้ใกล้พ่ายแพ้ให้แก่ฝ่ายนัก รบด้านแสงสว่างในสงคราม โดยฝ่ายคนของความมืดได้มีท่าทีสิ้นหวังหลายประการ ความกลัว ความตาย การทรมาณ อันเกิดจากนักรบฝ่ายแสงสว่าง ความตายที่มาเยือนเหล่าคนของความมืดเริ่มมีมากจนหากจะล้มตายไปมากกว่านี้ คนของความมืดมีหรือที่จะหมดไป ? ในช่วงเวลาที่สิ้นหวังนั้นฝ่ายคนของความมืดคนหนึ่งได้เอ่ยเป็นคำพูดกับท้อง ฟ้าที่มืดมิด พร้อมเคาะไม้เท้าในมือซึ่งสื่อให้เห็นว่าเป็นจอมเวทย์ฝ่ายความมืดนั้นกล่าว เสียงที่ขอร้องอ้อนวอนแก่ท้องฟ้า
     " หากคนของความมืดสิ้นชีวาลง จนหมดสิ้น ความสมดุลของทั้งโลกจะสั่นคลอน ดั่งหยินหยางที่ขาดหยินที่เป็นตัวแทนแห่งความมืด ความมืดมิดที่ไม่อาจสาดทอมาสู่แสงสว่างได้ ความโลภ ความเอาแต่ใจ และกิเลศต่างๆจะหมดไป ทำให้โลกกาลนั้นถึงคราวสูญสิ้น ไม่อาจพัฒนาได้หากผู้อยู่เบื้องบนและเบื้องล่างได้ฟังคำขอร้องของข้า โปรดทำให้ฝ่ายนั้นเข้าใจถึงมีการตัวตนของสองฝ่ายเรา " สิ้นคำของจอมเวทย์แห่งความมืด ร่างของฮาเดสที่เป็นผู้คุมวิญญาณได้ปรากฏตรงหน้าเขาและกองทัพก่อนที่จะยิ้ม และสรรเสริญให้แก่จอมเวทย์ตรงหน้า
     " ทำได้ดีมากหากโลกนี้ขาด สมดุลของพวกเจ้า มีหรือโลกที่สวยงามเช่นนี้จะสูญสลายไป เช่นนั้นข้าจะช่วยพวกเจ้าในการให้โลกนี้กลับสู่สมดุลดั่งเช่นเดิม " สิ้นคำของฮาเดสทุกอย่างล้วนเปลี่ยนแปรผัน เหล่าพี่น้องคนแห่งความมืดที่เสียชีวิตกลับลุกฟื้นขึ้นมาแบบไร้เหตุผลก่อน ที่สายพลังต่างๆของฮาเดสถูกส่งไปให้แก่จอมเวทย์แห่งความมืดทันที ฝ่ายความมืดได้ขับไล่นักรบแห่งแสงสว่างได้สำเร็จ หมอกเมฆได้กลับมาเช่นเดิมดั่งเช่นในอดีต
     ภายหลังฝ่ายความมืดได้ส่งทูฑไปเจรจากลับเหล่านักรบสวรรค์ถึงเหตุผลการคงอยู่ ทั้งสองฝ่าย สนธิสัญญาต่างๆได้รับการยอมรับและมีกฏข้อบังคับต่างๆนาๆในการอยู่ร่วมกัน ทั้งสองฝ่าย
     แต่จากเหตุการณ์ครั้งนี้สิ่งที่ได้มาของเหล่าความมืดช่างผิดแปลก ผู้คนที่ฟื้นขึ้นมาจากความตายนั้นไม่มีความทรงจำเดิมหลงเหลือรวมถึงพลังที่ ตนเคยมีนั้นกลับไม่สามารถเรียกคืนได้ ซึ่งอันเป็นการแลกเปลี่ยนของชีวิตใหม่ที่เกิดขึ้นมา สิ่งแลกเปลี่ยนที่สำคัญคือ 'ความทรงจำ'
     จอมเวทย์ที่ได้รับสายพลังของฮาเดสนั้นมีพลังเวทย์มนต์ในการเรียกผู้ลับจาก ความตายกลับมาโดยแลกกับอายุขัยของผู้ร่ายเมื่อร่ายเวทย์ปลุกชีพนี้ขึ้นมา แต่ซอมบี้ที่เรียกขึ้นมานั้นจะเหมือนกับซอมบี้ที่ฮาเดสร่ายขึ้นมาคือ เมื่อเรียกกลับมาแล้วความทรงจำทั้งหมดจะหายไปไม่อาจกลับมาได้ มีเพียงสายเลือดของจอมเวทย์คนนี้เท่านั้นที่สามารถปลุกชีพซอมบี้แบบฮาเด สได้สมบูรณ์ที่สุด
    
     คราวนี้เราจะมาสู่ซอมบี้อันเกิดจากพรแห่งเทพธิดากัน
     ซอมบี้ที่เกิดจากเทพธิดานั้นมีจำนวนน้อยพอๆกับซอมบี้ที่เกิดจากความมืด จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้นั้นเกิดจากที่พี่น้องคู่หนึ่งในป่าอันห่างไกลใน ช่วงหลายร้อยปีก่อน พี่ชายนั้นมีชื่อเรียกว่า 'อูริค' ส่วนน้องสาวนั้นมีชื่อที่เรียกว่า 'แอริส' สองคนนี้ได้ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางธรรมชาติโดยทั้งสองได้อาศัยอยู่ในถ้ำแถวป่า นั้น ทานผลไม้จากป่าเพื่อดำรงชีวิต อยู่กับฝูงสัตว์ป่าดั่งมิตร ทั้งสองใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอยู่เรื่อยมาจนกระทั่งได้มีร่างของหญิงสาวผู้ ส่องสว่างเรือนผมสีขาวเช่นเดียวกับสีผิวที่ขาวหิมะดูนวลน่าสัมผัส ทัดหูด้วยดอกไม้ป่าดอกใหญ่สีชมพู สวมชุดเหมือนเทพเจ้ากรีกโบราณเคลื่อนตัวเข้ามาในถ้ำก่อนที่จะเอ่ยด้วยน้ำ เสียงดั่งแก้วใสแด่พี่น้องทั้งสองคน
      " ช่วงเวลาแห่งความสุขอันงดงาม พวกข้าขออวยพรให้เจ้าทั้งสองมีความสุข หากแต่จงระวังไว้หากยามใดพวกเจ้าเจอมนุษย์ผู้อื่น จงหลบซ่อนตัวไว้ อย่าได้ไว้ใจผู้ใดหากเจ้าถูกทำร้ายโดยมนุษย์ เจ้าทั้งสองจงสั่นกระดิ่งออกมาหากนั้นเป็นตัวเลือกสุดท้าย " ร่างของหญิงสาวตรงหน้ายิ้มให้ทั้งสองก่อนที่จะส่งกระดิ่งสีเงินให้ทั้งสอง ก่อนจะหายตัวไปโดยทิ้งละอองสว่างสีขาวไว้ในถ้ำเป็นการบอกลา
     ช่วงเวลาผ่านมาหลายวันทั้งสองต่างหลบหน้ามนุษย์ทุกครั้งอย่างดีทุกครั้งยาม ที่มนุษย์มาใกล้ โดยเชื่อฟังคำพูดของเทพธิดาที่เคยปรากฏตัวให้พวกเธอฟังอย่างดี ช่วงเวลาแสนสุขของทั้งสองกลับมาอีกครั้ง
     แต่เรื่องไม่คาดฝันกลับเกิดขึ้นเมื่อยามดึกสงัดแอริสได้หายตัวไปจากถ้ำในยามวิกาล ผู้เป็นพี่อย่างอูริคที่ไม่เจอน้องสาวตัวเองจึงรีบเดินทางออกจากถ้ำอย่างรวด เร็วเพื่อตามหาน้องสาวของตนทั่วป่าผืนใหญ่ อูริคได้ตามหาแอริสอยู่ไม่นานกวางที่ขาซ้ายนั้นมีร้องรอยการถูกยิงรีบมาหาอู ริคทันที ด้วยสภาพขาที่บาดเจ็บทำให้อูริครู้ดีว่าคงเกิดเรื่องที่ไม่ดีแน่ กวางที่มาหาอูริครีบนำทางตัดป่าเขาใหญ่ก่อนที่จะมาหยุดที่หาดทรายสีขาว
     หากแต่กลับไม่ใช่หาดทรายสีขาวทั้งหมดเรือนร่างของหญิงสาวที่คุ้นเคยนอนบาด เจ็บอยู่บนหาดทรายเลือดสีแดงสดอันแสดงถึงความบริสุทธิ์ของหญิงสาวที่ไม่เคย แปดเปื้อนจากอันตรายใดๆ บัดนี้ได้ไหลรินลงสู่พื้นทรายสีขาวและกลายเป็นทรายสีเลือดในที่สุด
     อูริครีบวิ่งไปหาแอริสทันทีก่อนที่จะประคองร่างของน้องสาวของตน รอยกระสุนที่ตัดเข้าหัวใจเป็นสัญญาณให้รู้ว่าน้องสาวของเขาไม่อาจกลับมาได้ อีกครั้ง อูริคพลิกร่างกายของของน้องสาวของตนก่อนที่จะพบกระต่ายป่าสองตัวที่กำลัง เปื้อนเลือดของเธอสั่นไหวอยู่ภายใต้อ้อมกอดของเธอ ใบหน้าสีหน้าของเธอไม่ได้แสดงถึงความเจ็บปวดแห่งความเศร้า แต่เป็นสีหน้าแห่งความสุขที่ได้ปกป้องเพื่อนพ้อง
     น้ำตาของผู้เป็นพี่ไหลรินออกมาก่อนที่จะคุกเข่าบนผืนทรายแห่งนี้ ตัวเขาแม้จะภูมิใจในตัวของน้องสาวแต่เพียงว่าการสูญเสียครั้งนี้กลับทำให้ เขาเจ็บปวดที่ใจลึก เป็นความเจ็บปวดของคนที่สูญเสียคนที่รักที่สุดไป
     อูริคหยิบกระดิ่งสีเงินออกมาจากกระเป๋าด้วยมือที่ยังสั่นเทา ก่อนที่จะสั่นกระดิ่งทันทีโดยร่างอันไร้วิญญาณของน้องสาวยังอยู่ในอ้อมกอด โดยพูดด้วยเสียงเบาต่อไปว่า ...
     " พระผู้เป็นเจ้าทั้งหลาย โปรดให้อภัยน้องสาวของข้าด้วย ที่น้องของข้าไม่อาจฟังคำเตือนของท่านได้ แต่น้องสาวของข้ายังไร้เดียงสาและใช้ชีวิตที่ตนมีปกป้องชีวิตอื่น พระเจ้าทรงให้อภัยและส่งน้องสาวของข้าคืนได้ไหม " น้ำเสียงที่สั่นคลอนของผู้เป็นพีกู่ร้องไปทั่วหาดทราย แม้แต่กวางที่บาดเจ็บกลับรู้สึกได้ถึงความเสียใจที่พี่ชายได้รับ
     ทันใดนั้นกระดิ่งในมือของอูริคกลับแวบหายไปกลายเป็นละอองไปสู่ร่างของน้อง สาวของตน พร้อมกับบาดแผลต่างๆทั้งหมดบนร่างหายไป กระสุนที่ฝังอยู่ในร่างลอยออกมาอย่างนุ่มนวล ร่างบางในอ้อมแขนขยับเปลือกตาก่อนที่จะมองร่างพี่ชายตรงหน้า
     ร่างของเทพธิดาที่เคยปรากฏในถ้ำนั้น ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของสองพี่น้องอีกครั้งก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดู " ข้าซึ้งใจในชีวิตของน้องสาวเจ้ามาก มากเสียจนสวรรค์ไม่อาจทอดทิ้งเธอได้ จนข้าอดที่จะนำพาวิญญาณของเธอกลับมาสู่โลกนี้อีกครั้ง เจ้าพูดถูกเธอยังไม่สำควรที่จะตาย " เทพธิดาตรงหน้ายิ้มให้ทั้งสอง แต่เพียงช่วงครู่แค่นั้นก่อนที่จะพูดต่อ " แต่ข้าไม่อาจนำความทรงจำที่เคยมีชีวิตกลับมาได้ เพราะต้องชำระล้างวิญญาณก่อนที่จะนำวิญญาณมาสู่ร่างอีกครั้ง " เทพธิดาพูดเศร้าๆก่อนจะจับหน้าของแอริสมาแล้วพูดกับเธออย่างอ่อนโยน " เพราะฉะนั้นแล้วเธอต้องสร้างความทรงจำใหม่ให้ ได้ดั่งที่เป็นเหมือนก่อนล่ะอูริค"
     ผู้เป็นพี่ชายแม้ในใจจะโศกเศร้าแต่น้องสาวของเขากลับมามีชีวิตอีกครั้งด้วย ความกรุณาของเทพธิดาก่อนที่จะพยักหน้ารับคำพร้อมยังกอดน้องสาวที่แม้ตอนนี้ จะจำเขาไม่ได้ก็ตาม ก่อนที่จะลูบศีรษะน้องของเขาเบาๆก่อนที่จะพูดกับเทพธิดาตรงหน้าอย่างจริงจัง

     " ความทรงจำไม่ว่าจะลบเลือนหายไปแค่ไหน หากยังมีอนาคตอยู่พวกเราจักเป็นคนสร้างความทรงจำนั้นขึ้นมาใหม่ "

มหาสรรพาวุธของเผ่าพันธุ์ : เวทย์มนต์ที่ตกค้างกลายเป็นคอร์ ซึ่งจะเป็นแหล่งกำเนิดพลังโดยอันเกิดจากเทพธิดาและฮาเดส