Angel & 7 Days :: EunHae BunMin KyuWook WonYe HC KangTeuk

ลำดับตอนที่ #15 : CHAPTER III :: หนุ่มจิ๋ว กับ นายแว่น :: KYUHYUN x RYEOWOOK >> Part 3

Part III

 

..คนอะไรน่ารักเป็นบ้า...แล้วทำไมอยู่บ้านเดียวกับนายแว่นอ่ะ..

..หรือจะเป็นเพื่อน พี่ น้อง...ใครอ่ะ..อยากรู้.....

 

หลังจากที่มินเข้ามาในห้อง แล้วออกไปพร้อมกับกระชากใจคยูไปด้วยนั้น

คยูก็แทบจะอยู่ไม่ติดที่ นั่งรอ ยืนรอ ให้อุคออกมาจากห้องน้ำซะที

เค้าจะได้ถามว่า คนน่ารักคนเมื่อกี้เป็นใคร...

 

แต่ยิ่งรอก็ยิ่งนาน...ไม่รอมันแล้ว...เข้าไปถามมันเลยดีกว่า...

 

ด้วยความใจร้อนคยูไม่สามารถรอได้อีกต่อไปเลยตัดสินใจมุดเข้าไปในห้องน้ำทางช่องข้างใต้ที่ประตู

 

...ตัวเล็กมันอย่างนี้มันก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย...

 

แต่เมื่อคยูเงยหน้าขึ้น เค้าก็ต้องค้างดังต้องมนต์สะกดกับภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้า

 

ภาพของเรือนร่างเล็กที่เปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ใดๆมาบดบังความงามของผิวกายภายใต้ฝักบัว

ใบหน้าเล็กที่เงยขึ้นรับกระแสน้ำที่ไหลผ่านไปหน้าเรื่อยลงมาตามผิวอ่อนใส

 

คยูยืนแอบมองที่มุมประตูอย่างหลงใหล ทุกความเคลื่อนไหว ทุกท่าทางของร่างบางมันช่างดึงดูด

ให้ไม่สามารถละสายตาไปไหนได้....

 

แต่เมื่อเห็นว่าอีกคนกำลังจะอาบน้ำเสร็จ คยูก็รีบมุดออกทางเดิมทันที

 

...เกือบไปแล้วไงไอ้คยู...แต่เวลานายแว่นไม่ใส่แว่นนี่น่ารักชะมัดเลย....

...ถ้าเทียบกันกับคนตั้งเมื่อกี้ใครจะน่ารักกว่านะ...

 

ไม่นานอุคก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับชุดนอนสีหวาน

โดยที่คยูปีนขึ้นไปนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงซะแล้ว

 

คยูแอบลอบมองอุคที่ตอนนี้เป็นนายแว่นอยู่หลายครั้งจน อุครู้ตัวเลยหันมามองคยูแล้วถาม

 

“มีอะไรหรอครับคุณคยู”

 

“อ๋อ เมื่อกี้มีคนมาหานายอ่ะ คนที่ขาวๆ หน้าตาน่ารักๆอ่ะ”

คยูนึกเรื่องคนที่เข้ามาเมื่อกี้ได้พอดีเลยตอบไป

อุคคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบ

 

“สงสัยพี่มินมั้งครับ งั้นเดี๋ยวผมมานะ”

แล้วอุคก็เดินออกจากห้องเพื่อไปหามิน

 

“เป็นพี่น้องกันนี่เอง มิน่าล่ะถึงได้น่ารักเหมือนกันเลย แต่ทำไมนายถึงได้ทำตัวเฉิ่มอย่างนี้ล่ะ

แต่เห็นว่าน่ารักหรอกนะ จะให้อภัยสักครั้งแล้วกัน”

พูดจบก็ลงไปนอนกลิ้งเกลือกยิ้มอยู่คนเดียว จนอุคเดินเข้ามา

คยูก็ดีดตัวขึ้นมา ทำท่าทางปกติทันที

 

“คุณคยูจะอาบน้ำหรือเปล่าครับ หิวข้าวมั้ย ผมเอาข้าวมาให้ กินนี่ไปก่อนนะครับ”

อุคเดินขึ้นมาพร้อมข้าวและน้ำแกงอุ่นๆ ตอนนี้คยูรู้สึกว่าเจ้าแว่นนี้จริงๆก็ใส่ใจคนอื่นดีเหมือนกัน

คยูปีนลงมานั่งกินข้าวที่โต๊ะกลางห้อง

(ไรเตอร์ - ปีนขึ้นไปนั่งกลางโต๊ะเลยแหละ)

 

พอกินเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำไปก็เจอกะละมังใบไม่ใหญ่มากที่มีน้ำอยู่ครึ่งนึง

 

....เตรียมไว้ให้พร้อมเลยนะนายแว่น....

 

หลังจากที่คยูอาบน้ำเสร็จก็ปีนขึ้นเตียงอีกครั้ง ปรากฏว่าเจ้าของห้องหลับไปแล้ว

คยูเองก็ชักง่วงเลยมุดลงไปใต้ผ้าห่มและหลับตามอีกคนไป

 

ชีวิตในรูปแบบใหม่ของคยูได้ดำเนินต่อไปแล้ว..........

 

.............................................................................

 

วันที่ 2

 

เช้าวันใหม่ได้เริ่มขึ้น คยูบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนหันไปมองหานาฬิกาภายในห้อง

 

....6 โมงหรอ...นอนต่อได้มั้ยเนี่ย....

 

ก่อนที่จะตัดสินใจนอนต่อ...คยูก็หันไปเจอใบหน้าของคนที่ยังนอนหลับอยู่

ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะลงมาปิดหน้าปิดตาหน้าเล็กบ้าง แต่ก็ยังคงมองเห็นความน่ารักของคนๆนี้อยู่ดี

ดวงตาเล็กที่หลับพริ้มอยู่ เข้ากับจมูก กับปากบาง คยูนั่งมองอยู่สักพัก

ก็ตัดสินในปลุกอีกคนซะ

 

“นี่..ตื่น...ตื่นได้แล้ว..เช้าแล้ว”

คยูเรียกเพื่อให้อีกคนตื่น

 

“อืม..นอนอีกนิดนะครับพี่มิน”

…พี่มินหรอ..ชั้นไม่ใช่พี่นายซะหน่อย...

 

“เรียวอุค...ตื่นได้แล้ว..ได้ยินมั้ย”

เรียกอีกครั้ง...และคราวนี้ดูเหมือนจะสำเร็จ

 

“อืม...หาว~…คุณคยูหรอ...กี่โมงแล้วอ่ะ”

ยังงัวเงีย

 

“8 โมงแล้ว”

(ไรเตอร์ - ทำไมเวลามันเดินไวจัง)

 

“หา..จริงหรอครับ”

อุคดีดตัวขึ้นมาทันที..แย่แล้ว..สายแน่ๆ..

 

“ป่าว..ชั้นล้อเล่น”

(ไรเตอร์ - -*-)

 

“คุณคยู..ผมตกใจหมดเลย”

ทำแก้มป่องโดยไม่รู้ตัว...ก่อนจะเดินไปอาบน้ำ...

 

คยูมองและแอบยิ้มตามอุคไป

..สงสัยต้องทำให้งอนบ่อยๆแล้วล่ะซิ...นายทำอย่างนั้นแล้วมันน่ารักเป็นบ้า.....

 

ไม่นานนักอุคก็เดินออกมาพร้อมเสื้อคลุมอาบน้ำตามปกติ แล้วเดินมาเลือกชุดนักเรียนที่จะใส่เหมือนทุกวัน

 

...แต่อุคคงลืมไป..ว่าตอนนี้เค้าไม่ได้อยู่คนเดียว...

 

คยูที่ตอนแรกก็เกลือกกลิ้งอยู่ พอได้ยินเสียงอุคออกมาก็กะจะคุยด้วยซะหน่อย

แต่พอเห็นอีกคนไม่สนใจ แถมยังมาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูแบบนี้...มีหรือคยูจะไม่ชอบ...

 

หลังจากที่อุคแต่งตัวเสร็จคยูก็ทำเป็นแกล้งหลับ...ไม่นานก็ได้ยินเสียงอุคเรียก

 

“คุณคยูครับ ไม่อาบน้ำหรอ”

มายืนมองอยู่อยู่ข้างเตียง

 

“อ๋อ..ชั้นไม่มีเสื้อเปลี่ยนนี่”

 

“นั่นซิเนอะ..คุณตัวเล็กแค่นี้เอง เอาเป็นว่าคุณใส่ชุดเก่าไปก่อนนะครับ

เดี๋ยวตอนเย็นผมพาไปหาชุดใหม่....”

คยูก็พยักหน้ารับก่อนจะปีนลงจากเตียงแล้วเข้าห้องน้ำไป

 

เมื่อทำทุกอย่างเสร็จแล้วอุคก็ไปเรียน โดยมีคยูไปด้วย

วันนี้มีแต่วิชาที่น่าเบื่อ คยูก็เลยแอบงีบทั้งวันจนเลิกเรียน..

 

“คุณคยูครับ ตื่นเถอะครับ”

อุคเรียกคยูเบาๆ

(ไรท์เตอร์ – กลัวคยูจะตื่นหรออุค เรียกเสียงเบาเนี่ย)

 

“หืม อ้าวเลิกเรียนแล้วหรอ”

ตื่นมาก็มองไปทั่วแต่ไม่มีใครแล้ว

 

“ครับ เค้ากลับกันหมดแล้ว”

 

“งั้นเราก็กลับกันบ้างดิ”

ว่าแล้วก็ปีนลงกระเป๋าตามเดิม โดยมีอุคเป็นคนสะพายเดินออกมาจากโรงเรียน

 

“เราแวะที่นี่กันก่อนดีกว่าครับ”

อุคเดินมาหยุดหน้าร้านของเล่น ก่อนเดินแวะเข้าไป

 

“นายจะมาซื้อของเล่นหรือไง โตแล้วนะยังเล่นพวกนี้อีกหรอ”

คยูโผล่หัวออกมามองอุคที่กำลังนั่งเลิกของเล่นขายของชิ้นเล็กๆอยู่

 

“ก็คุณคยูต้องกินข้าวนี่ครับ แต่คุณยังไม่มีจานชามเลย เอาสีอะไรดีครับ”

พูดไปก็เลือกไปไม่หยุด..ดูอุคจมีความสุขกับการเลือกของให้คยูนะ

 

“อันนั้นอ่ะ...สีเขียวอ่ะ...เอาโต๊ะกับเก้าอี้อันนั้นด้วยนะ”

คยูชี้มือชี้ไม่เอาอันนู้นอันนี้จนอุคแอบขำ

 

“ขำไรนายแว่น”

..น่าตลกหรือไงล่ะ...

 

“ป่าวครับ..คุณคยูมีเสื้อตุ๊กตาด้วยหล่ะครับ เอาตัวนี้มั้ยครับ”

อุคหยิบเสื้อสำหรับตุ๊กตาผู้ชายให้คยูดู

 

“มันหล่อไปหรือเปล่าเนี่ย...ชั้นใส่รับรองหล่อกว่ามักเน่วง Super Junior แน่ๆ”

พูดติดฮา..ทำเอาอุคหัวเราะเสียงใส...คยูเองก็หัวเราะไปด้วย

 

“งั้นเอาตัวนี้แหละครับ ผมจะเอาไปเป็นแบบ”

แล้วอุคก็เดินไปจัดการจ่ายเงิน แล้วเดินออกจากร้านตรงไปที่ร้านประจำ ‘B-Bear’

 

“สวัสดีครับ อ้าว...อุคเองหรอ วันนี้รับอะไรดีล่ะ พี่มินกับพี่บอมนั่งอยู่ข้างในด้วยนะ”

อนยูพนักงานของร้าน ทักทายอุคอย่างคุ้นเคย ก่อนบอกให้อุครู้ว่าพี่ชายของเค้าอยู่ในร้าน

 

“หรอ งั้นเอาสตอรเบอรี่ 2 ชิ้นนะ เดี๋ยวมาเอานะอน”

แล้วอุคก็เดินไปมองหาพี่ชายทันที

 

“พี่มิน พี่บอม มานั่งหวานกันอยู่ตรงนี้นี่เอง มาไม่ชวนเลยนะ”

มาถึงก็แหนบพี่ชายซะหน่อย

 

“อะไรกัน วันนี้ทำไมน้องพี่ดูสดใสผิดปกติ ผิดปกติป่าวเนี่ย”

มินทำท่าจับตัววัดไข้อุค เรียกเสียงหัวเราะจากบอมได้อย่างดี

 

“แล้วอุคมาไงหรอมาซื้อเค้กหรอ”

บอมถาม..

 

“ครับ พอดีอยากกิน”

ตอบไปยิ้มไป....ก่อนที่มินจะถามเพราะเห็นอะไรบางอย่างที่อุคถือมา

 

“อุค เล่นพวกนี้ด้วยหรอ เสื้อตุ๊กตาอีก นี่อุคเล่นพวกนี้ด้วยหรอ”

มินแกล้งทำท่าตกใจ..

 

“ป่าวนะ มันต้องใช้ตาหากล่ะ ไม่คุยด้วยแล้วกลับบ้านไปหาไรกินดีกว่า พี่มินเหอะ

ระวังนะ..นั่งอยู่กะพี่บอมนานๆจะอิ่มความรักจนทะลักออกมา ไปแระอยู่นานเดี๋ยวมดกัด”

อุครีบชิ่งออกมาก่อนที่จะโดนพี่ชายเขวี้ยงค้อนตามมา

 

“วันนี้อุคร่าเริงจังนะมิน”

บอมยิ้มออกมาเมื่อเห็นพี่น้องเล่นกัน

 

“นั่นซิ ไปทำไรมานะ”

หนันมายิ้มให้บอมก่อนจะคุยเรื่องอื่นกันต่อ

 

ทางด้านอุคที่เดินอารมณ์ดีออกมาจากร้านก็เดินตรงกลับบ้านทันที

โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนตัวจิ๋วแอบมองเค้าไปตลอดทาง

 

...จริงๆนายเองก็ร่าเริงเป็นเค้าเหมือนกันนี่ แต่ทำไมเวลาอยู่ที่โรงเรียนถึงได้มืดมนนักนะ...


........................................................

To Be Continue.........

.........................................................


มาต่อให้แล้วนะ....อ่านแล้วเม้นท์เป็นกำลังใจไรเตอร์หน่อยนะ..คิๆๆ