[FEEL : SAD : STORY] EunHyuk SungMin DongHae

ลำดับตอนที่ #4 : Forever more [ตลอดกาล] :: EunHyuk Part [3]

 Part III


[January 1, 2008]


เป็นอีกปีใหม่อีกปีที่ผมตื่นเต้นมากๆ...เพราะตอนนี้ผมกับฮยอกเป็นแฟนกันแล้ว...
มันเลยทำให้ผมตื่นเต้นเป็นพิเศษ..แล้วอีกอย่างคุณคงรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของผม...ฮยอกจะให้อะไรผมนะ...

ติ้งต่อง~  

เสียงกริ่งหน้าบ้านใครมานะ..

“สวัสดีครับผมเอาของมาส่งคุณซองมินครับ...” 
พนักงานส่งของนั่นเอง...

“ครับ..ผมเอง” ผมตอบรับ

“ช่วยเซ็นต์รับของตรงนี้ด้วยครับ “ 
พนักงานคนนั้นยื่นกระดาษให้ผมเซ็นชื่อ...จากนั้น เค้าก็ส่งกล่องใบโตมาให้ผม...

ผมแบกกล่องนั้นเข้าบ้านมา...จริงๆมันก็ไม่หนักหรอก..แต่มันค่อนข้างใหญ่..แต่ใครส่งมันมานะ...
ผมนั่งลงดูที่อยู่ของผู้ส่ง...ด๊องนี่หน่า...ด๊องส่งของมาให้ผมหรอ....

ผมดีใจมาก...รีบแกะมันทันที..แต่พอผมจะเปิดออก...
ผมก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา...ทั้งๆที่ผมเป็นคนทำให้ด๊องกับฮยอกเลิกกัน...แต่ด๊องก็ยังดีกลับผม...ด๊องเค้าเป็นคนดีจริงๆ...

เมื่อผมเปิดกล่องนั้นออก...ภายในกล่องนั้น...มีตุ๊กตา 2 ตัว..มันคือ 
...ลิงและกระต่าย..ที่มือติดกัน....ในกล่องมีการ์ด 1 แผ่น..ผมหยิบมันขึ้นมาอ่าน

To…SungMin 
     Happy New Year and Happy Birthday to U นะ..ฮ่าๆ...แก่ขึ้นอีกปีแล้วนะมินนี่...
ปีนี้ขอให้มินนี่มีความสุขมากๆนะ...แต่ถึงเราไม่ขอมินนี่ก็คงมีความสุข...ใช่ป่ะล่ะ...
     การที่เรามาอยู่ที่นี่...ห่างจากมินห่างจากฮยอก..มันทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่าง...
ในตอนแรก เราเคยคิดว่า ไม่ว่ายังไงมินคงไม่กล้าแย่งฮยอกไปจากเราหรอก...เราคิดถูกใช่มั้ย...ฮ่าๆ...
แต่นานวัน...มินรู้มั้ย...เรารู้สึกได้...ความรู้สึกของความรักที่มินมีให้กับฮยอกมาตลอด...
แต่มินกลับไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย...บางครั้งรู้สึกเหมือนเราเป็นคนมาทีหลังที่แย่งฮยอกมาจากมิน...
แล้วยิ่งเราได้รู้ว่าฮยอกเองก็เก็บความรู้สึกที่มีให้มินมาตลอด...มันเป็นเพราะเราใช่มั้ย...
เพราะมีเราอยู่ทั้ง 2 คน ถึงไม่ยอมเข้าใจกันซะที...เพราะทั้ง 2 คนไม่อยากทำร้ายเราใช่มั้ย 
     ในขณะที่มินอ่านจนมาถึงตรงนี้..มินคงคิดว่ามินเป็นคนผิดอยู่ใช่มั้ย...อย่าคิดอย่างนั้นเลยนะ...
เราผิดเองที่มันผ่านมาทั้งหมด...ยังไงซะมินก็เป็นเพื่อนที่ดีของเราเสมอ...
ขอบคุณที่ที่ผ่านมามินไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย...ตอนนี้เราขอคืนฮยอกให้มินนะ...เราคิดว่าทั้ง 2 คนน่ะ..เหมาะสมกันที่สุดแล้วหล่ะ...ถ้ามินรู้สึกเสียใจ...ก็ช่วยรักกับฮยอกให้มากๆ...เพื่อนคนนี้จะคอยเป็นห่วงเสมอนะ...
     ...รักมินมากๆนะ....
                                                 From..DongHae

น้ำตาหยดลงบนกระดาษแผ่นนั้น...ทงเฮเป็นเพื่อนที่ดีของเค้า..มินยิ้มทั้งน้ำตา..
ขอบคุณฟ้าที่ส่งเพื่อนที่ดีอย่างทงเฮมาให้เค้า...ซองมินหยิบตุ๊กตานั้นขึ้นมากอดแน่น..
ก่อนที่จะหลับไปทั้งที่ยังกอดตุ๊กตานั้นอยู่..


.........................................................


“มิน...ตื่นเถอะเย็นแล้วนะ”
เสียงของฮยอกปลุกมินให้ตื่นจากนิทรา

“ฮยอก...มาแล้วหรอ มานานหรือยัง”
มินยังงัวเงียอยู่...พอดีฮยอกเห็นตุ๊กตาที่มินกอดอยู่จึงถามขึ้น

“นี่ลิงกับกระต่าย เอามาจากไหนหรอน่ารักดีนะมินนี่”
ว่าแล้วก็เอามาโยนเล่น

“ด๊องส่งมาให้น่ะ”
เมื่อรู้ว่าใครส่งมาฮยอกก็หยุดโยนทันที

“ด๊องว่ายังไงบ้างหรอ”
มินจึงส่งจดหมายให้ฮยอกอ่าน เมื่ออ่านจบฮยอกก็คว้ามินมากอดไว้

“ด๊องทำให้เราขนาดนี้เราก็ต้องรักกันมากๆนะ”

“อืม”
ทั้ง 2 กระชับกอดให้แน่นกว่าเดิม
แล้วจู่ๆ มินก็ลุกขึ้นแล้วหายไปในห้องแล้วกลับมาพร้อมกล่องของขวัญสีฟ้า

“เราให้...”
มินยื่นกล่องของขวัญนั้นให้ฮยอก ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆฮยอก

“นี่อะไรเนี่ย” 
แกล้งทำเป็นเขย่ากล่องเล่น

“ฮยอกแกะดูซิ”
ฮยอกแกะกล่องของขวัญตามที่มินบอก  ภายในกล่องนั้นมีผ้าพันคอเสื้อหนาวที่ถักด้วยไหมพรม 1 ตัว

“ฮยอกชอบมั้ย”

“ชอบมากๆ รู้สึกเหมือนมีมินอยู่ใกล้ๆตลอดเวลาเลย”
ฮยอกแกล้งอ้อนมินเล่น ทำเอามินเขินม้วนไปเลยทีเดียว

ฮยอกหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋า มันคือสร้อยเส้นเล็กเส้นนึงที่ไม่มีอะไรเลย
มินมองอย่างสงสัย

“มินยังเก็บกล่องของขวัญเมื่อวันคริสต์มาสอยู่หรือเปล่า”
มินพยักหน้าแล้วเดินไปหยิบกล่องของขวัญใบเล็กที่เก็บไว้อย่างดีมา

ฮยอกจัดการแกะกล่องนั้นและเปิดมันออก...ภายในกล่อง
มีจี้อันเล็กที่เป็นอักษร 2 ตัว …HM….
ฮยอกจัดการใส่จี้ลงที่สร้อยนั้นแล้วใส่มันที่คอของอีกคน
มินมองที่จี้แล้วยิ้มหวานออกมา

“ชอบหรือเปล่า”
ฮยอกมองมินด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก
มินกอดฮยอกไว้หลวม

“ชอบซิชอบที่สุดเลย สร้อยเส้นนี้จะเป็นของที่เรารักที่สุด
มันจะอยู่กับเราตลอดไปจนกว่าเราจะไม่มีโอกาสได้ใส่มัน...”
ฮยอกจูบที่หน้าผากมนของอีกคน คงไม่มีเวลาไหนที่จะมีความสุขเท่ายามที่ทั้ง 2 ได้อยู่ร่วมกันอีกแล้ว
...แค่สองคนก็เพียงพอแล้ว....


....................................


[Febuary 14, 2008]


วันนั้นผมมาหามินแต่เช้า

“มินนี่ตื่นหรือยัง”
ผมใช้ความเคยชินเดินเข้ามานั่งที่ข้างเตียงของมินนี่
มินนี่ยังหลับสนิทอยู่ แต่ตัวของมินนี่ร้อนๆยังไงพิกล

“อืม...ฮยอกหรอ มาตั้งแต่เมื่อไหร่”
มินนี่ยังงัวเงียอยู่ แต่หน้ามินนี่มันดูซีดยังไงไม่รู้

“มินนี่ไม่สบายหรือเปล่า ดูหน้าซีดๆนะ”

“อืม..มึนๆหัวอ่ะ..สงสัยนอนไม่พอ เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเลยน่ะ”

“งั้นมินนอนก่อนนะ เดี๋ยวฮยอกไปหาอะไรให้กินจะได้กินยานะ”
ผมลงมาหาข้าวต้มให้มิน....พร้อมกับหยิบยามาให้มินด้วย
ผมว่าช่วงนี้ร่างกายของมินไม่แข็งแรงเลย....หลังมานี่มินป่วยบ่อยมากๆ
พอผมจะพาไปหาหมอก็ไม่ยอม..แต่คราวนี้คงต้องพาไปหล่ะ เพราะผมรู้สึกใจคอไม่ดียังไงไม่รู้

ผมอยู่กับมินตลอด จนช่วง เที่ยงๆมินก็ตื่น

“มิน ไปหาหมอหน่อยนะ ฮยอกว่าช่วงนี้มินไม่สบายบ่อยนะ..”

“ไม่เป็นไรหรอกฮยอกเดี๋ยวเราก็หาย”

“มินฮยอกขอร้องนะ ไปหาหมอหน่อยนะ นะมินนะ”
ฮยอกเดินมานั่งลงข้างๆมินขอร้องให้มินไปหาหมอ มินก็เลยต้องยอมทำตาม


………………………………………………………………………………….


ที่โรงพยาบาล

“การปวดหัวบ่อยๆ หรืออาการอ่อนเพลีย นอนไม่หลับของคุณซองมิน มาจากการที่ความดันโลหิตสูงครับ 
ยังโชคดีครับที่เป็นระยะแรก ความดันยังถือว่าไม่สูงมาก แต่ต้องระวังอาการแทรกซ้อนนะครับ
ออกกำลังกายให้สม่ำเสมอ หลีกเลี่ยงพวกอาหารที่เค็มจัด แล้วก็พยายามหลีกเลี่ยงเรื่องเครียดๆด้วยนะ
ยังไงซะหมอจะนัดมาตรวจความดันอีกเรื่อยๆ”
คุณหมอวินิจฉัยโรคของซองมินเสร็จก็ให้ออกมารับยา

“โชคดีนะที่เรามาหาหมอเร็ว ถ้ามินเป็นอะไรไปฮยอกจะทำยังไงล่ะ จากนี้มินห้ามดื้อนะ
เพราะถ้ามินเป็นอะไรไปฮยอกคงจะเสียใจมากๆเลย”


.........................................................................


หลังจากนั้น ฮยอกก็ดูแลมินเป็นอย่างดี ดีจนมินคิดว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้เลย

“ฮยอก ฮยอกให้มินทำอย่างอื่นบ้างซิ นั่งๆนอนๆมินเบื่อ”
มินอ้อนฮยอก

“ฮยอกให้มินทำแน่ๆ แต่ไอ้ที่มินขอน่ะ ไปยกของหนักๆบ้าง  ไปทำงานกลางแดดแรงๆบ้าง
มินเป็นลมเป็นแล้งไปทำไงล่ะ”
ฮยอกก็มีเหตุผลให้มินเหมือนกัน

“ก็ได้อ่ะ”
นั่งทำแก้มป่องซะงั้น ฮยอกเลยจิ้มแก้มเล่นซะเลย

“เออ มินมะรืนนี้ฮยอกไม่ว่างตอนเช้า มินไปหาคุณหมอคนเดียวก่อนได้มั้ย เดี๋ยวฮยอกไปรับตอนกลางวัน”

“ไม่ต้องหรอกฮยอก  มารับมินแล้วฮยอกก็ต้องรีบกลับไปทำงานอีก มินไปคนเดียวได้”

“เอาอย่างนั้นหรอ อืมงั้นก็ได้”


.........................................................................


วันที่หมอนัด

((ฮัลโหล..มินหรอไปหาหมอหรือยัง))

((อืม..เรียบร้อยแล้ว))

((คุณหมอว่ายังไงบ้าง))

((เออ...คุณหมอเค้าบอกอาการมินดีขึ้นมากๆเลย ใกล้หายแล้วหล่ะ))

((หรอ...ดีจัง..แล้วคุณหมอนัดหรือเปล่า))

((เออ...ไม่ได้บอกนี่...คุณหมอไม่ได้นัดอ่ะ))

((หรอ...แปลกแฮะ..อืมแต่มินใกล้หานแล้วนี่เนอะ...งั้นฮยอกไปทำงานต่อนะ))

((ฮยอก..ตั้งใจทำงานนะ))

((ครับ..เจอกันที่บ้านนะครับกระต่ายน้อยของผม))

.........................................................................

To Be Continue....

.................................................................

::TALK::

ขอโทษคร้าบบบบบบบบบบบ

เป็นความผิดของไรเตอร์เอง....

เรานึกว่าตอนที่ต้องลงต่อเป็นตอน 4 แล้วไม่มีเวลาพิมพ์ต่อเลยอ่ะ

แต่วันนี้มานั่งดูอ้าว ต้องลงตอน 3 นี่หว่า..ทั้งที่ พิมพ์ตอน 3 ทิ้งไว้นานแล้ว..

ขอโทษอีกทีนะ...

ส่วน ตอน 4 ขอตรวจสอบอีกครั้ง ก้ลงได้ ตอน 4 ไม่ต้องรอแน่นอน...

ตอนนี้กำลังจะพิมพ์ตอนจบของพาร์ทฮยอก ....

ระหว่างที่เน็ตที่บ้านของไรเตอร์ยังถูกตัดอยู่ก็คงมีเวลาพิมมากขี้น

ขอโทษงามๆอีกครั้ง..งืมๆ