Angel & 7 Days :: EunHae BunMin KyuWook WonYe HC KangTeuk

ลำดับตอนที่ #10 : CHAPTER II :: กระต่าย กับ บอม :: KIBUM x SUNGMIN >> Part 3

Part 3

Day 4

 

วันนี้เป็นอีกวันที่น่าเบื่อมากๆ เพราะอยู่ๆฝนก็ตกลงมา แบบไม่คิดจะหยุด

บอมก็เลยไม่ได้ไปที่ร้าน ก็เลยนอนกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียงกับเจ้ากระต่าย

 

“เจ้าต่ายแกเคยชอบใครหรือเปล่า   บอมอ่ะแอบชอบคนๆนึงอยู่ 

เค้าจะชอบมายืนดูกระต่ายที่ร้านรักษาสัตว์ที่บอมพาไปเมื่อวานประจำเลย

แต่ตอนนี้เค้าหายไปไหนไม่รู้ บอมคิดถึงเค้าจังเลย ....เฮ้อ...”

พูดจบก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนพูดต่อ

 

“แม้แต่ชื่อของเค้าบอมยังไม่รู้เลย นายว่าบอมควรทำไงดี เค้าเป็นคนตัวเล็ก น่ารัก

ยิ้มของเค้าสดใสมากๆ แต่เค้ามักชอบทำหน้าเศร้าๆ บอมอยากเข้าไปทักเค้า

แต่ก็ไม่กล้าสักที เมื่อ 3 วันก่อน ก่อนที่เค้าจะหายไป   เค้าเดินมาชนบอมด้วย

แต่บอมก็ไม่กล้าแม้แต่จะพูดกับเค้าสักคำ

แต่ตอนนี้เค้าหายไปไหนแล้วไม่รู้ ชั้นจะทำยังไงดีล่ะเจ้าต่าย”
บอมนอนเป็นคนสิ้นหวังอยู่บนเตียงก่อนที่จะหลับไป

มินใช้เวลาเงียบๆตอนที่บอมหลับนั่งนึกเรื่องที่บอมบอก ก่อนที่จะนึกได้

....คนที่ 3 วันก่อนเดินมาชนบอมหน้าร้านกระต่าย คือเค้าเองนี่หน่า

เค้าจำได้แล้ว...งั้นคนที่บอมไปรอทุกวัน....ก็คือเค้าน่าซิ.....

 

ตอนนี้เค้ารู้สึกดีใจมาก....น่าแปลกมาก..ทำไมถึงดีใจขนาดนี้นะ...

...........................................................................

 

กว่า 4 วันแล้วที่มินต้องอยู่ในร่างกระต่าย แต่เค้าไม่ได้รู้สึกเบื่อเลย...

...ทำไมกันนะ...

ที่ผ่านมา 4 วันมินทำอยู่แค่ ไม่กี่อย่าง

...กิน..

..นอน...

...โดนอุ้ม...

เพราะไม่ว่าไปไหนบอมจะต้องอุ้มมินไปทุกที....ดีนะที่เว้นเวลาเข้าห้องน้ำ...

แต่อยู่ดีๆวันนี้..

 

“เจ้ากระต่ายแกไม่อาบน้ำมาหลายวันแล้วนะ...ไหนมาดมซิเหม็นหรือยัง”

แล้วบอมก็อุ้มกระต่ายมาดม

 

“อืม..ตุๆนะ...”

แถมยังทำท่าปิดจมูก

 

กระต่ายมิน – “อะไร..ผมไม่เหม็นขนาดนั้นนะ -*- เดี๋ยวกระต่ายกระโดดกัดหูซะเลย“

 

“ไปอาบน้ำกันดีกว่า”

แล้วบอมก็จับเอากระต่ายวางไว้บนเก้าอี้ก่อนที่จะหันมาเปลี่ยนเสื้อผ้า

 

กระต่ายมิน – “ว๊ากก...ทำอะไรอ่ะ ไหนบอกจะอาบน้ำเค้าไง แล้วถอดเสื้อทำไม”

 

ตอนนี้บอมมีแค่ผ้าเช็ดตัวพันช่วงล่างไว้ ก่อนเดินมามองหาเจ้ากระต่าย

แต่เอ๊ะ...หายไปไหนแล้วอ่ะ...

บอมเดินหากระต่ายน้อยจนทั่ว ก่อนไปเจอมุดอยู่ที่มุมหนึ่งของใต้เตียง

 

“หาเจอแล้ว ไปแอบไหนมาเนี่ย ไม่อยากอาบน้ำหรอ ทำไมล่ะจะได้ตัวหอมๆไง

เวลาบอมกอดจะได้กลิ่นหอมๆ ไปเราไปอาบน้ำกัน”

บอมพูดอยู่คนเดียว แล้วก็พาเจ้ากระต่ายเดินเข้าห้องน้ำไป โดยไม่ได้รู้เลยว่าเจ้าต่ายมันคิดยังไง

 

กระต่ายมิน – “ง่า มินไม่ได้ไม่อยากอาบนะ แต่มินไม่อยากเห็นคนแก้ผ้าอ่ะ”

(ไรเตอร์ – น่าสงสารมิน แต่ดูๆไปเถอะ..55)

 

บอมหากะละมังเล็กแล้วจับเจ้ากระต่ายลอยอยู่ในอ่างน้ำทั่วเองแช่อยู่

ก่อนค่อยๆถูแชมพูที่ตัวเจ้ากระต่ายจนทั้งตัวมองเห็นแต่ฟอง

 

“นี่เจ้าต่าย นายเก่าของแกเคยจับแกอาบน้ำแบบนี้หรือเปล่า”

บอมถามเจ้าต่าย

 

กระต่ายมิน – “ใครอ่ะ เราเป็นคนนะ ยังไม่มีเจ้าของด้วย”

 

“แต่บอมว่าเจ้าของนายต้องดูแลดีแน่ๆเลย ตัวแกถึงกลมๆป้อมๆ ดู กลิ้งๆกลมๆ สมบูรณ์ขนาดนี้”

 

กระต่ายมิน - “นายว่าเราอ้วนหรอ เดี๋ยวกระโดดคิกขาคู่ซะนี่”

 

สักพักบอมก็อาบน้ำให้เจ้ากระต่ายเสร็จ ก็เอาผ้าขนหนูห่อเจ้ากระต่ายแล้ววางไว้ในกะละมังใบเดิม

ก่อนหันมาจัดการอาบตัวเองบ้า แต่ตอนนี้เจ้ากระต่ายคงสติหลุดไปแล้ว..........

 

กระต่ายมิน – “คนอะไรไม่อายผีสาง มาแก้ผ้าให้เค้าดูทำไม”

(ไรเตอร์ - เออ..มิน ก็บอมมันอาบน้ำ ใครเค้าอาบน้ำใส่เสื้อผ้ากันล่ะ)

 

พอบอมอาบน้ำเสร็จก็พาเจ้ากระต่ายมานั่งเช็ดขน ทั้งๆที่ตัวเองยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า

บอมทั้งเช็ดทั้งเป่าจนขนเจ้ากระต่ายฟูฟ่อง

 

“สุดยอดไปเลย..เป็นไงบ้าง สบายตัวมั้ยไหนขอดมหน่อยซิว่าหอมหรือเปล่า”

แล้วบอมก็ก้มลงไปดมกลิ่นเจ้ากระต่าย

 

กระต่ายมิน – “จะทำอะไรเค้าอ่ะ เสื้อผ้าก็ไม่ใส่...จะปล้ำเค้าหรอ”

(ไรเตอร์ - คิดไปนั่น)

 

เป็นผลทำให้เจ้ากระต่ายวิ่งหนีการกระทำของบอม บอมเองก็เลยสนุกเข้าไปอีก

ไล่จับเจ้ากระต่าย พอจับได้ก็เอามาฟัดเล่นซะงั้น

 

กระต่ายมิน - “อย่าทำเค้านะ เค้ากลัวแล้ว แม่ครับช่วยมินด้วย บอมจะปล้ำผม”

(ไรเตอร์ – ท่าทางมินจะเป็นหนัก บอมคงไม่วิตถารถึงขนาดปล้ำกระต่ายหรอก)

 

ไล่จับกระต่ายจนเหนื่อย บอมก็เลยเอาเจ้ากระต่ายมานอนกอดทั้งที่ยังไม่ใส่อะไร

เจ้ากระต่ายเองก็เหนื่อยกับการวิ่งไล่จับเลยเผลอหลับไปอย่างง่ายดายในอ้อมกอดของอีกคน

ถึงจะดูแปลกๆ แต่คืนนี้ก็คงฝันหวานกันทั้งคู่หล่ะ

 

 
..................................................

Day 5

 

เช้าวันใหม่ที่ดูไม่ค่อยสดใสนัก เพราะอากาศภายนอกดูครึ้นฟ้าครึ้มฝน

มินตื่นขึ้นมาก็ต้องตกใจ เพราะตอนนี้เค้านอนอยู่บนอกเปลื่อยเปล่าของเจ้านายชั่วคราวน่ะซิ

เดาได้เลยว่าถ้าเป็นร่างคน ตอนนี้หน้าของมินคงแดงไปหมดแน่ๆ....

มินมองใบหน้ากลมๆของคนที่หลับอยู่ 

 

กระต่ายมิน – “จริงๆนายก็หล่อเหมือนกันนะบอม”

 

มินพิจารณาใบหน้าของคนนอนหลับทีละส่วน แต่รวมๆแล้วก็ดูดีนั่นแหละ

น่าแปลกจัง อยู่มาก็หลายวันแล้ว ไม่เห็นนายจะพูดถึงแฟนเลย

...หรือว่านายไม่มีแฟน....ทำไมนายถึงไม่มีแฟนกับเค้านะ...

 

ระหว่างที่คิดอะไรเพลินๆ คนที่มองอยู่ก็ตื่นซะงั้น

 

“อรุณสวัสดิ์เจ้าต่าย แกนี่ตื่นไวจริงนะ นี่กี่โมงแล้วเนี่ย นอนต่อเถอะ..”

แล้วบอมก็เปลี่ยนทางมานอนตะแคงโดยให้เจ้ากระต่ายนอนอยู่ข้างหน้า

 

ไม่รู้มินคิดไปเองหรือเปล่า นี่ถ้าเป็นคนใครมาเห็นต้องคิดว่าบอมกะเค้าเป็นอะไรกันแน่ๆ

ดูดิ..นอนเสื้อผ้าก็ไม่ใส่ แถมมานอนกอดอีก...กระต่ายเขินรู้มั้ยเนี่ย

 

วันนี้เป็นวันที่หมอนัดพามินไปตรวจอีกครั้ง บอมจึงพามินไปที่ร้านหมอ

เท่าที่ดู อาการของมินก็หายดี แล้วคุณหมอค่อนข้างแปลกใจที่กระต่ายมินหายไว

บอมดีใจมากจึงเอาเจ้ากระตายมาหอมเล่น....ซึ่งบอมคงไม่รู้..

...ว่าตอนนี้เจ้ากระต่ายเขินไม่หมดแล้ว....

 

บอมยังคงดูแลมินได้ดีทุกอย่าง หลายครั้งที่มินไม่กล้ามองหน้าบอมตรงๆ

แต่เวลาที่บอมกอดมิน มินรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น ไม่เคยเลยที่จะรู้สึกดีเท่านี้

 

วันนี้บอมก็พามินมาที่ร้านเดิมอีกครั้ง...แต่คนที่บอมรอก็ยังไม่มา

ถึงแม้ว่ามินจะรู้ว่าบอมมารอใคร แต่ก็ยังอดสงสารบอมไม่ได้...

จึงเดินไปแล้วทำเป็นอ้อนให้บอมลูบหัวเล่น บอมมองแล้วก็ยิ้มออกมา

 

“ไม่เป็นไรหรอก ถึงไม่มีคนนั้น แต่ตอนนี้บอมมีกระต่ายที่น่ารักเป็นเพื่อนแล้วนี่

บอมไม่เหงาหรอก”

บอมยังคงลูบหัวมินเล่น ก่อนที่จะมีแขกมาเยือน

 

“ไงบอมมานั่งรออีกแล้วหรอ”

ฮยอกนั่นเอง

 

“อ๋อ...ป่าวนี้เราพาเจ้ากระต่ายมาเที่ยวน่ะ”

บอมปฏิเสธ

 

“มานั่งรอมินมากกว่ามั้ง..มินยังไม่มาอีกหรอ”

ฮยอกรู้ทัน   เค้ารู้ว่าบอมมารอใคร

 

“นายรู้หรอ...แต่เพื่อนนาย..เค้าไปไหนหรอ”

บอมถาม

 

“เราไม่รู้เหมือนกัน เราก็ไม่เจอมินสักพักแล้ว   แต่เราว่าถ้านายเจอมิน..

นายน่าจะบอกความรู้สึกของมินไปนะ”

ฮยอกบอก

 

“ไม่ดีกว่า นายก็รู้ว่ามินไม่ได้ชอบเราแล้วเราก็รู้ว่ามินชอบใคร”

บอมพูดไป ซึ่งฮยอกก็รู้คำตอบดี

 

“งั้นตามใจนายนะ...เราไปก่อนแล้วกัน เราหวังว่าวันนึงนายจะโชคดี”

ฮยอกพูดก่อนลาแล้วจากไป

 

“นั่นซินะ หวังว่าวันนึงเราจะโชคดี”

บอมพูดกับตัวเองก่อนหันมากินเค้กต่อ

 

กระต่ายมินที่อยู่ในเหตุการณ์ตอนนี้หัวใจเต้นแรงไปหมด

...ทำไมฮยอกถึงรู้ล่ะ..ฮยอกรู้ทุกเรื่องเลยหรอ...ทั้งเรื่องที่เค้าชอบฮยอก แล้วก็เรื่อง...ที่บอมชอบมิน...

...แล้วเค้าจะทำยังไงดี...

ตอนนี้มินสับสนไปหมดแล้ว

...แล้วทำไมเราจะต้องสับสนล่ะ...เราชอบฮยอกนี่...

....แต่ทำไมถึงดีใจที่รู้ว่าบอมชอบเรานะ.....นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย

...เต้นเบาๆหน่อยได้มั้ยหัวใจ...เดี๋ยวเค้าก็รู้กันหมดหรอก..ว่าใจเต้นแรงอ่ะ...

 

วันนั้นแทนที่บอมจะพามินกลับบ้าน..เค้ากลับมามินไปเดินแถวย่านการค้า

เดินไปเรื่อยๆ...แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไร...จนบอมไปเจอร้านขายสร้อยสำหรับสัตว์เข้า...

บอมยืนเลือกอยู่สักพัก ก็ได้มาเส้นนึง....แล้วก็เดินกลับบ้าน

 

พอมาถึงบ้านบอมก็จัดการใส่มันให้เจ้ากระต่ายทันที

 

“ชอบหรือเปล่า มันเหมาะกับนายมากเลยนะ”

บอมลูบหัวแล้วเอามินมาหอมเล่น

...แล้วดูท่า....บอมคงจะหลงรักเจ้ากระต่ายเข้าให้แล้ว

...แต่เจ้ากระต่ายนี่ซิ...ดูท่าจะเคลิ้มกับบอมไปซะแล้ว....

ไม่งั้นหัวใจคงจะเต้นเป็นจังหวะมากกว่านี้...แล้วก็เต้นเบากว่านี้...

แค่เค้าซื้อของให้ทำไมจะต้องดีใจขนาดนี้นะ....

 

.....................................................

To Be Continue.......

......................................................