ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER I :: คนใจดี กับ ปลาน้อย :: EUNHYUK x DONGHAE >> Part 7~END
Part VII
“ฮยอก...ฮยอกตื่นซิ...ฮยอกได้ยินด๊องมั้ย...ฮยอก”
ด๊องเรียกซ้ำๆ แต่ฮยอกก็ยังนิ่ง น้ำตาเริ่มก่อตัวและไหลงลงมาอย่างไม่รู้ตัว
“ฮยอก..ฮยอกตื่นมาคุยกับด๊องซิ...ทำอย่างนี้ด๊องกลัวนะ....ฮยอก”
ด๊องยังคงเรียกฮยอกทั้งน้ำตา
“ผู้มีพระคุณของเจ้าเป็นอะไรไปซะล่ะเจ้าปลาน้อย”
เสียงของเทวดาทึกดังขึ้นจากข้างหลัง ด๊องหันไปมอง และก็เป็นเทวกาทึกจริงๆ
“นางฟ้า ทำไมฮยอกไม่คุยกับด๊อง นางฟ้าฮยอกเป็นอะไร ฮยอกยังไม่ตายใช่มั้ย”
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน วันนี้ข้าแค่มาถามว่าเจ้าได้คำตอบที่ข้าถามไปหรือยัง”
“นางฟ้า นางฟ้าช่วยฮยอกได้ใช่มั้ย นางฟ้าช่วยฮยอกหน่อยซิให้ด๊องทำอะไรก็ได้ นางฟ้าช่วยฮยอกหน่อยนะ”
ดูเหมือนด๊องจะไม่สนใจที่เทวดาทึกถามสักนิด สนใจเพียงฮยอกที่ยังนอนนิ่งอยู่
“ข้าก็ช่วยได้อยู่หรอกนะ แต่”
“แต่..อะไรนางฟ้าบอกด๊องมาซิ”
“ข้าช่วยก็ได้ แต่เจ้าจะต้องแลกกับความปรารถนาของเจ้า เจ้าจะยอมแลกหรอ”
ทึกถามเพื่อความแน่ใจ
“อะไรก็ได้ ด๊องยอมเป็นคนตลอดไป แค่ให้ฮยอกลุกขึ้นมาพูดกับด๊อง นางฟ้าช่วยฮยอกหน่อยนะ”
“ได้...เมื่อเจ้ายอมแลก....และเจ้าได้พิสูจน์ให้ข้าเห็นแล้วว่าเจ้านั้นรู้จักกับความรักแล้ว
ข้าขอให้เจ้ามีความสุขในฐานะของมนุษย์คนหนึ่งซึ่งมีความรัก ขอให้เจ้าทั้ง 2 คน โชคดี”
แสงสีขาวสว่างไปทั่วบริเวณ แล้ววาบหายไป
คนที่นอนนิ่งอยู่กับพื้นเริ่มขยับตัว ลืมตาขึ้นมาสร้างความดีใจให้อีกคนอย่างมาก
“ฮยอก ฮยอกตื่นแล้ว ด๊องเป็นห่วงแทบแย่”
ด๊องกอดอีกคนไว้แน่น
“นี่เกิดอะไรขึ้นหรอด๊อง ทำไมฮยอกมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะ”
ฮยอกยังมึน เกิดอะไรกับเค้าเนี่ย
“ก็ฮยอกตกน้ำไป ด๊องเลยลงไปพาฮยอกขึ้นมา ฮยอกหลับไปตั้งนาน
ด๊องคิดว่าฮยอกจะไม่ตื่นมาคุยกับด๊องซะแล้ว ฮือๆ”
คราวนี้ด๊องร้องไห้หนักกว่าเดิม จนฮยอกต้องปลอบเป็นการใหญ่
แล้วก็รีบพากันกลับบ้านทั้งที่ยังเปียกอยู่ทั้งคู่ เพราะกลัวว่าจะพากันเป็นหวัดไปซะก่อน
เมื่อถึงที่บ้านก็จัดแจงให้ด๊องอาบน้ำซะก่อน เมื่อด๊องอาบเสร็จก็ไปอาบต่อ
เมื่อออกมาจากห้องน้ำก็เจอด๊องนั่งรออยู่ จึงเดินไปนั่งข้างๆ
ฮยอกตกใจเล็กน้อยที่เมื่อเค้านั่งลงด๊องก็หันมากอดไว้ทันที แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“ฮยอก อย่าทำให้ต้องตกใจอีกนะ ด๊องคิดว่าจะไม่ได้กอดฮยอกอีกแล้วซะอีก”
ด๊องพูดเสียงเบาๆ แต่อีกคนก็ได้ยิน
“ด๊องเป็นห่วงฮยอกหรอ”
ถามออกไปทั้งๆรู้คำตอบอยู่แล้ว
“ใช่น่ะซิ ด๊องห่วงฮยอกที่สุด กลัวว่าฮยอกจะไม่อยู่กับด๊องที่สุด เพราะว่าด๊องรักฮยอกที่สุดน่ะซิ”
ด๊องมาเป็นชุด ก่อนที่ร่างบางจะถูกอีกคนรวบเข้ามากอดไว้
“ไม่ต้องพูดแล้ว ฮยอกรู้แล้วว่าด๊องรู้สึกยังไง ฮยอกก็รักด๊องที่สุดเหมือนกัน”
ในที่สุดทั้งสองก็สื่อความรู้สึกออกมาจนได้
ฮยอกประคองใบหน้าของปลาน้อยมาเพื่อรับจูบอันแผ่วเบา แต่มันกลับหวานไปถึงหัวใจ
ฮยอกละออกจากริมฝีปากบาง แต่กลับเป็นริมฝีปากบางเองที่เข้าหาอีกครั้งแล้วละออกอย่างรวดเร็ว
“ด๊องเคยเห็นเค้าทำในทีวี พอคนนึงทำแล้วอีกคนก็ทำตอบ”
ก้มหน้าก้มตาตอบ....ทำไมหน้าด๊องมันถึงรู้สึกร้อนอย่างนี้นะ...ไม่กล้ามองหน้าฮยอกอ่ะทำไงดี....
“งั้นด๊องคงดูคนละเรื่องกับฮยอกแน่เลย เพราะเรื่องที่ฮยอกดูเค้าทำกันอย่างนี้”
ร่างสูงประกบปากอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อน ริมฝีปากบดเบียดเข้าหาอีกคน
สัมผัสแปลกใหม่สร้างความตกใจให้เจ้าปลาไม่น้อย แต่ก็ยินยอมพร้อมใจให้กับอีกฝ่าย
มือเรียวยกขึ้นโอบกอดรอบคอของอีกคน โดยไม่รู้ตัว
ลิ้นสากพยายามรุกล้ำเข้าภายในโพรงปากเล็ก เข้าควานหาความหวานภายใน
ลิ้นเล็กตอบกลับอย่างเงอะๆงะๆ ยิ่งทำให้อีกคนยิ่งได้ใจ
จูบอันแสนหวาน เปลี่ยนเป็นจูบอันเร่าร้อน ร่างบางถูกดันลงให้ลงนอนกับพื้นเตียงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
แต่การจุมพิตยังดำเนินต่อ จนร่างบางเริ่มขาดอากาศ ร้องทักท้วงออกมา
“อื้ม....อืม”
มือเล็กผลักอกอีกคนเล็กน้อย แต่ฮยอกแจก็ยอมละออกทั้งที่ยังเสียดาย
“ไหน...ฮยอกบอกว่าด๊องยังเด็ก...ยังจูบไม่ได้ยังไงล่ะ”
“ช่างจำจริงนะเจ้าปลา ก็ฮยอกบอกแล้วไงว่า ถ้าฮยอกหิวมากๆฮยอกก็จะกินเอง”
ทันทีที่ฮยอกพูดจบใบหน้าเจ้าปลาก็ขึ้นสีทันที
....ที่แท้ก็เข้าใจความหมายของฮยอกซินะ..ฉลาดจริงนะ....
“เฮ้อ...แต่ฮยอกไม่รู้ว่าตอนนี้อาหารอยากให้ฮยอกกินหรือเปล่า”
แกล้งทำเป็นถอนหายใจ...ดูซิว่าจะตอบยังไง..
(ไรเตอร์ – แต่ไรเตอร์ว่าฮยอกจะหิวตายก่อนนะ..กินซะทีซิ..คนเค้ารออยู่)
“ถ้าฮยอกกินแล้วฮยอกจะมีความสุขหรือเปล่า”
ด๊องเล่นเอาฮยอกตอบไม่ถูกไปเลย
“ถ้า..ฮยอกกินแล้วฮยอกมีความสุข...อาหารคงไม่ว่าอะไรหรอก”
หน้าของด๊องแดงอย่างเห็นได้ชัด...เขินจะตายแล้ว....
“งั้นฮยอกขอลองชิมก่อนนะ”
[BAN ตัวเองจ้า...อยากอ่าน >>>กดเลย
....ทีนี้พอใจแล้วล่ะซิเทวดาทึกกี้.....
.............................................................
เช้าวันใหม่[วันที่8]
“อืม..ฮยอกด๊องเจ็บจังเลย ฮยอกต้องรับผิดชอบด๊องด้วยนะ หิวด้วย...หาอะไรให้กินหน่อยซิ”
ด๊องในร่างมนุษย์ถาวรอ้อนฮยอกแต่เช้า
“ด๊องเราเจอกันได้ยังไงนะ”
“ก็ด๊องมาจากต่างจังหวัด แล้วโดนรุมทำร้าย แล้วฮยอกก็เป็นวีรบุรุษขี่ม้าขาวมาช่วยไง”
ดูเหมือนความจริงในความทรงจำของทั้งสองจะถูกบิดเบือนเล็กน้อย
“ถ้าด๊องไม่เจอฮยอก ด๊องคงมีวันนี้ แต่..”
“แต่อะไรหรอ”
“แต่ตอนนี้ด๊องหิวแล้ว ฮยอกไปหาอะไรให้กินหน่อยซิ”
“ครับ”
ฮยอกหายไปสักพักแล้วก็เดินขึ้นมาพ้อมกับอาหารเช้าของด๊องและของเขา
หลังจากที่กินอาหารเช้ากันเสร็จ
“ฮยอก อิ่มแล้วหรอ”
“อืม...อิ่มแล้ว”
“ด๊องก็อิ่มแล้วแต่อยากกินอีก”
“งั้นเดี๋ยวฮยอกไปเอาให้อีกนะ”
แต่ก็ต้องหันมามองอย่างสงสัยเพราะด๊องดึงเสื้อไว้
“ไม่ใช่ ด๊องหมายถึง....”
ฮยอกเห็นท่าทางเขินอายของด๊องแล้วถึงบางอ้อ..
“งั้นฮยอกก็ของกินอีกรอบตอนเช้าๆนี่แหละ”
...แล้วอะไรจะเกิดขึ้น....คงไม่ต้องบรรยายมั้ง.....
END ~ ปลาน้อย กับ คนใจดี
……………………………………….
นอกรอบ
...ทำไมด๊องถึงเข้าคำว่า “อาหาร” ??
ย้อยไปตอนที่ 3 คน แม่ ลูก (ว่าที่)ลูกสะใภ้ ไปเที่ยวทะเลและอาหารมื้อที่มีปลาอยู่บนโต๊ะ
หลังจากอาหารมื้อนั้น
“คุณแม่ครับ”
ด๊องเดินมาหาแม่ที่กำลังล้างจานอยู่ในครัว
“อะไรหรอลูก”
“ปลาเป็นอาหารของคนหรอครับ”
“ก็ใช่น่ะซิลูก ทำไมหรอจ๊ะ”
“เปล่าครับ ผมถามเฉยๆ”
....อ๋อ...ปลาเป็นอาหารของคน ด๊องเป็นปลา ฮยอกเป็นคน อย่างงี้..
...ด๊องก็เป็นอาหารของฮยอกอ่ะซิ...
(ไรเตอร์ - โถด๊องเราก็นึกว่าเข้าใจแบบว่า....ที่แท้ก็เข้าใจแบบนี้นี่เอง...เออก็จริงของมัน...- -“ )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น