Angel & 7 Days :: EunHae BunMin KyuWook WonYe HC KangTeuk

ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER I :: คนใจดี กับ ปลาน้อย :: EUNHYUK x DONGHAE >> Part 5

Part V

 

วันที่ 5 

 

วันนี้คุณแม่ขับรถมาส่งด๊องและฮยอกแต่เช้า 

หลังจากที่ร่ำลากันเรียบร้อยแล้ว คุณแม่ก็กลับไป

 

ด๊องเดินเข้าบ้านโดยที่ไม่สนใจฮยอกสักนิด..ฮยอกเลยรับรู้ได้ว่า

….เจ้าลูกปลาทองน้อยงอนซะแล้ว นี่อย่าบอกนะว่ายังไม่หายงอนเรื่องจูบเมื่อวานน่ะ.....

 

“ด๊อง”

ฮยอกเดินขึ้นมาที่ห้องลองเรียกดู แต่ก็ได้รับเพียงความเงียบ

 

“ด๊องครับ”

เรียกอีกครั้ง คราวนี้เดินเข้ามาอยู่ข้างหลังคนตัวเล็กที่นั่งทำแก้มป่องอยู่บนเตียง

 

“ด๊องยังไม่หายโกรธฮยอกอีกหรอ เอาอย่างนี้มั้ยฮยอกจะพาด๊องไปเลี้ยงไอศกรีมเป็นการไถ่โทษ”

ฮยอกเอาขนมมาล่อ

 

“ไอติม อร่อยมั้ย”

ในที่สุดด๊องก็ยอมพูด (ตกหลุมพรางฮยอกซะแล้วด๊องเอ๊ย)

 

“อร่อยซิมีตั้งหลายรสนะ แล้วก็เย็นด้วย”

 

“ไปๆด๊องอยากกินไอติม”

 

“ด๊องหายโกรธฮยอกแล้วหรอ”

ฮยอกแกล้งถาม ด๊องพอได้ยินดังนั้นก็นึกขึ้นได้...แต่ช่างมันเถอะขนมมาก่อน

 

..........................................................................

 

ฮยอกจูงมือพาด๊องมาที่ร้านประจำที่มีชื่อว่า “B-Bear”

วันนี้เป็นช่วงสายๆเลยไม่ค่อยมีคนสักเท่าไหร่

 

“สวัสดีครับ อ้าว ฮยอกเองหรอ เชิญครับ แล้วนั่นพาใครมาด้วยน่ะ”

เสียงของเยซอง จะเรียกว่าเป็นเด็กเสิร์ฟก็คงจะไม่ได้...เพราะเยซองทำซะทุกอย่าง..

ทั้งๆที่เป็นหุ้นส่วนของร้านแท้ๆ แต่มาเสิร์ฟเองซะอย่างนั้น

 

“ด๊องครับ พี่เย่ เอ่อ...แฟนผมเองแหละ”

ฮยอกมันมั่วได้ใจ นับด๊องเป็นแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

 

“ไหนๆ แฟนของน้องไก่ อ้าวแล้วไม่ใช่เจ้ากระต่ายหรอกหรอ เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ”

เสียงของหุ้นส่วนอีกคน คังอิน คนนี้หล่ะที่ดูเหมือนเจ้าของร้านมากกว่าเย่เยอะเลย

 

“กระต่ายเป็นใครหรอฮยอก”

ด๊องหันมาถามพร้อมกับทำคิ้วขมวด

 

“เอาไว้ถ้าเจอแล้วจะแนะนำให้รู้จักนะด๊องนะ...พี่เย่ครับขอเมนูไอติมหน่อยครับ”

เรียกหาเมนูจากเย่ เย่เดินมายื่นเมนูให้ พร้อมกับยิ้มให้ด๊อง

 

“ฮยอกๆ..น่ารัก”

ด๊องเรียกฮยอกแต่ชี้ไปทางเย่

 

“หา..อ๋อ....ด๊องเค้าชมว่าพี่เย่น่ารักอ่ะครับ”

แปลภาษาปลาให้คนฟัง ส่วนคนที่ถูกชมถึงขั้นเซ็ง 

...นี่ชั้นเป็นผู้ชายนะมาชมว่าน่ารักนี่น่าภูมิใจมั้ย..แต่เอาเหอะเห็นว่าคนชมน่ารักหรอกนะ...หึหึ

 

“นั่นไงฮยอกกระต่ายที่ว่ามานู้นแล้ว”

คังอินพูดพรางชี้ไปข้างนอกร้าน ไม่นานกระต่ายที่คังอินพูดถึงก็เปิดประตูเข้ามา

 

“กำลังพูดถึงพอดีเลยมิน”

เย่พูด

 

“อะไรหรอครับ ฮ้าว ฮยอกบังเอิญจัง..แล้วนั่น”

ซองมินยิ้มหวานให้ฮยอก ก่อนที่จะสะดุดกันใครอีกคนที่มากับฮยอก

 

“นั่นอ่ะแฟนไอ้ไก่มัน ชื่อด๊อง”

 

“ฮยอกมีแฟนแล้วหรอ“

หันมาถามฮยอกอย่างมีหวัง 

 

“กระต่ายน่ารักจังเลยฮยอก”

พูดกับฮยอกแล้วก็หันมายิ้มหวานให้ซองมิน

 

“ด๊องเค้าชมมินว่าน่ารักอ่ะ เอ่อ..นั่งด้วยกันมั้ย”

ฮยอกไม่รู้จะพูดยังไงดี ก็เพราะเค้ารู้ว่ามินรู้สึกยังไงกับเค้าน่ะซิ

 

“ไม่เป็นไรหรอก เรามาซื้อเค้กให้เรียวอุคน่ะ ซื้อเสร็จก็จะไปแล้ว งั้นเราไปสั่งเค้กก่อนนะ”

ไอศกรีมมาเสิร์ฟที่โต๊ะพอดี ด๊องก็ลงมือกินทันทียิ้มไปก็อมยิ้มไป...เรียกรอยยิ้มให้แก่คนที่พบเห็นอย่างมาก

โดยเฉพาะคนที่นั่งอยู่ข้างๆ....จะทนความน่ารักของเจ้าปลาได้ถึงเมื่อไหร่นะ....

 

 

หลังจากที่กินไอติมกันแล้ว...ฮยอกพาด๊องไปเดินเที่ยว....

ดูเหมือนทั้ง 2 จะไม่เหนื่อยกันสักนิด....ยังคงพูดคุยกันไปตลอดทาง...

แวะตรงนั้นที...ตรงนี้ที....แต่ที่สำคัญ..คือ...

...มือของคนทั้งสองยังคงจับกันไปตลอดทาง....

 

.......................................

 

กว่าจะมาถึงบ้านก็มืดแล้ว...

หลังจากที่ด๊องให้ฮยอกไปอาบน้ำก่อนแล้ว...เจ้าปลาก็ไปอาบบ้าง.....

พอออกมาฮยอกก็รอจนหลับไปแล้ว.....ด๊องนั่งมองหน้าฮยอก

แล้วจู่ๆก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาซะเฉยๆ....ทำไมอยากมองหน้าฮยอกตลอดเวลาเลยนะ

แต่ทำไมเวลาฮยอกมองมาถึงได้ใจเต้นนักนะ....

 

อยู่ๆเสียงสีขาวก็สว่างขึ้นพร้อมการปรากฏตัวของเทวดาทึก

 

“นางฟ้า นางฟ้ามีอะไรหรอ”

 

“เจ้านี่นะข้าเป็นเทวดาไม่ใช่นางฟ้า..เฮ้อน่ากลุ้มใจจริงๆ แต่เอาเถอะ เจ้าได้คำตอบหรือยัง”

 

“ด๊องยังไม่รู้เลยนางฟ้า ทำไมรักถึงยากจัง”

 

“เจ้าจะต้องหาคำตอบให้เจอรู้มั้ย เหลือเวลาแค่ 2 วันเท่านั้น หากเจ้าหาคำตอบไม่ได้

เจ้านั่นแหละที่จะไม่ได้เจอกันความสุขไปตลอดชีวิต รวมทั้งผู้มีพระคุณของเจ้าด้วย”

 

“ไม่เอาด๊องอยากมีความสุข”

 

“งั้นจงรีบหาคำตอบซะ แล้วอีก 2 วันข้าจะมาใหม่”

แล้วเทวดาทึกก็หายไป

 

....ทำยังไงดี ด๊องยังไม่รู้เลยว่ารักคืออะไร พรุ่งนี้ด๊องจะต้องถามฮยอกให้ได้....

 

แล้วเจ้าปลาน้อยก็ล้มตัวลงนอนข้างๆฮยอก

 

....จะได้เรื่องมั้ยเนี่ยเจ้าปลาน้อย ข้าอุตส่าห์ขู่เจ้าแล้ว ข้าขี้เกียจคิดแผน 2 -3 แล้วนะ ทำสำเร็จไวๆล่ะ

 

............................................

 

วันที่ 6

 

วันนี้เป็นวันที่ด๊องตั้งใจว่า จะต้องหาคำตอบที่นางฟ้าทึกถามให้ได้

ด๊องตื่นมาตั้งแต่เช้า เพื่อรอให้ฮยอกตื่นนอน ซึ่งปกติแล้วฮยอกจะตื่นก่อนด๊องเสมอ

...ด๊องจะต้องรู้ให้ได้ว่ารักคืออะไร...

 

“ฮาววว~”เสียงหาวของชายหนุ่ม แสดงให้รู้ว่าเขาตื่นแล้ว

 

“ฮยอกกกก~ ตื่นแล้วหรอ”

เสีงเจื้อแจ้ของใครบางคนทำให้ฮยอกตื่นด้วยความสงสัย

...ทำไมวันนี้ด๊องตื่นเช้าจัง เมื่อคืยนอนทีหลังนี่หน่า...

 

“ทำไมด๊องตื่นเช้าจังล่ะ ไม่ง่วงหรอ”

ฮยอกถามคนที่นั่งปักหลักอยู่ข้างๆ 

 

“ง่วงซิแต่ด๊องรอฮยอกตื่น”

เจ้าปลาพูดไปตามจริง

 

“รอฮยอกตื่นทำไมอ่ะ อยากตื่นก่อนฮยอกล่ะซิ โอเคๆ ด๊องตื่นก่อนฮยอกแล้ว งั้นด๊องมานอนต่อเร็ว”

ไม่พูดเปล่า ฮยอกดึงร่างบางลงมานอนด้วยกัน แถมยังกอดเอาไว้ด้วย

เล่นเอาด๊องลืมจุดประสงค์ที่ตื่นเช้าไปเลย

 

“ฮยอกไม่ตื่นหรอ”

ด๊องถามทั้งที่อยู่ในอ้อมกอด

 

“ยังไม่อยากตื่น ยิ่งมีคนให้กอด ยิ่งไม่อยากตื่นใหญ่เลย”

คำพูดของฮยอกทำเอาด๊องใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

 

“งั้นด๊องก็ไม่อยากตื่นเหมือนกัน ฮยอกจะได้กอดด๊องนานๆ”

เจ้าปลาอมยิ้มแล้วก็กอดตอบอีกคน ดูท่ากอดของฮยอกจะอุ่นมากจนเจ้าปลาลืมเป้าหมายของวันไปแล้ว

 

....................................................

 

10.00 น.

 

“ด๊อง..ตื่น..ไปกินข้าวกัน”

ฮยอกปลุกด๊องเบาๆ เจ้าปลาขยี้ตาปรับดวงตาให้เข้ากับแสงยามสาย

 

“ด๊องเร็วๆนะ เดี๋ยวอาหารเย็นหมด”

แล้วฮยอกก็เดินออกจากห้องนอนไป โดยมีเจ้าปลามองตาม

พอเห็นฮยอกแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าจะต้องทำอะไร 

จึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วแล้วออกไปหาฮยอกที่นั่งดูทีวีอยู่

 

พอด๊องมาทั้ง 2 ก็ลงมือกินข้าวกัน ด๊องหาโอกาสจะถามแต่ก็ไม่มีโอกาสซะที

จนกินข้าวล้างจานเสร็จฮยอกก็มานั่งดูทีวีอยู่ที่เดิม

 

“ฮยอก”

ด๊องเดินมานั่งข้างๆฮยอกแล้วลองเรียกดู

 

“หืม”

สายตาฮยอกยังอยูที่จอทีวี

 

“ความรักคืออะไรหรอ”

ถามด้วยสีหน้าที่มุ่งมั่น

 

“ก็เคยบอกไปแล้วไงด๊อง”

ฮยอกหันมาตอบ

 

“ก็ด๊องไม่เข้าใจอ่ะ ฮยอกอธิบายให้ด๊องเข้าใจซิ”

 

“เอาไว้ด๊องมีความรักเมื่อไหร่ เดี๋ยวด๊องก็เข้าใจเองแหละ”

พูดปัดๆไป

 

“แล้วด๊องจะรู้ได้ไงอ่ะว่าด๊องมีความรัก ทำไมฮยอกไม่ยอมด๊องอ่ะ”

คราวนี้เกาะแขนแล้วเขย่าเป็นการใหญ่..ยังไงต้องรู้ให้ได้…

 

“ฮยอกก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะด๊อง”

อบไปว่าไม่รู้ก็น่าจะจบเรื่อง แต่

 

“ไม่เชื่ออ่ะ ฮยอกต้องรู้แน่ๆเลยแต่ไม่บอกด๊องใช่มั้ย”

 

“ด๊องอย่าถามเซ้าซี้ได้มั้ย มันน่ารำคาญรู้มั้ย”

จริงๆก็ไม่ได้รำคาญอะไรมากมายหรอก แต่แค่ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้ด๊องเข้าใจดี

เจ้าปลาหยุดนิ่งทันที

 

“ฮยอกรำคาญด๊องหรอ”

ด๊องพูดทั้งที่ไม่มองหน้าอีกคน

 

“ฮยอกไม่ชอบด๊องแล้วใช่มั้ย”

คราวนี้ฮยอกหันมามอง...ทำอะไรไม่ถูก

 

“ด๊องฮยอกไม่ได้ตั้งใจนะ”

 

“ด๊องไม่น่ารักแล้วใช่มั้ย ฮยอกใจร้าย”

แล้วด๊องก็ลุกขึ้นวิ่งออกจากห้องไป ในขณะที่ฮยอกงง ทำอะไรไม่ถูก

พอนึกได้ก็วิ่งตามออกไป

 

“ด๊อง”

ออกมาก็ไม่เห็นเงาของอีกคน ฮยอกไม่รู้ตัวว่าเค้าวิ่งหาด๊องตั้งแต่เมื่อไหร่

รู้แค่ว่าสมองสั่งให้วิ่ง สั่งให้หาด๊องให้เจอ แต่ด๊องไปไหน ด๊องไปไหนแล้ว

......................................................

To Be Continue.........

.....................................................