[SF] ด้านหนึ่งของคนที่ไม่มีเวลา......:: Kim Kibum

เนื้อเรื่อง

คนบนโลกนี้...ต่างตน...ก็ต่างมีความรับผิดชอบที่ต่างกันไป

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่มีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน...มันเลยทำให้ผมไม่สบายใจ

ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า...ว่ามีคนกำลัง"คิดถึงผมอยู่"

จริงๆแล้วผมไม่กล้าคิดต่างหาก...


เพราะอะไรน่ะหรอครับ....เพราะผมไม่รู้ว่าอะไรมันเป็นสิ่งที่แน่นอนสำหรับผม...

กลางวัน..ผมต้องไปเรียน...ในขณะที่คนๆนั้นว่าง

เย็นๆจนถึงดึก...ผมต้องรีบทำงานส่งเพื่อที่จะมีเวลาได้คุยกับเค้าบ้าง...แต่ดูเหมือน
เค้าจะคิดอีกแบบ...



ในขณะที่ผมเร่งเคลียงานอยู่ก็มีข้อความเข้ามา

(ปลาน้อยทงแฮ say : งืมๆๆ ตั้งใจทำงานน๊า ไปแล้ว)



(แก้มบวม Say : จุ๊บ! จุ๊บ)

ผมตอบไปอย่างที่ผมกำลังคิด...ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าจะได้อ่านหรือเปล่า



(ปลาน้อยทงแฮ say : ชิ!)

เค้าตอบมาด้วย...ผมดีใจนะรู้มั้ย



(แก้มบวม say : ไม่ชิ)

ผมตอบไป...ลองมาอย่างนี้งอนล่ะสิ



(ปลาน้อยทงแฮ say : เชอะ)

(แก้มบวม say : ไม่เชอะ)



(ปลาน้อยทงแฮ say : ชิ เชอะ ชะ เช๊ยยยยย~!!!)

(แก้มบวม say : หิ้วววววววว)

ผมเองก็ชักอารมณ์ขึ้น...



(ปลาน้อยทงแฮ say : T^T ชิ! )

(ปลาน้อยทงแฮ say : ไม่ต้องเลย)

(แก้มบวม say : ไม่ต้องอะไรอ่ะ...)

ผมใจเย็นแล้วนะ….



(ปลาน้อยทงแฮ say : ไม่รุไม่ชี้)

(แก้มบวม say : ไม่รู้ไม่ชี้อะไรอ่ะ)



(ปลาน้อยทงแฮ say : จะได้จำไว้)

(แก้มบวม say : จำว่าอะไรอ่ะ)



(แก้มบวม say : "**เด็กขี้งอล**ผิดหรอ")

(แก้มบวม say : คำตอบ : ไม่ผิด...แต่อย่าเป็นบ่อยเลยนะ....)

(แก้มบวม say : เพราะ : บางครั้งก็ไม่มีเวลาให้..ไม่รุจะทำยังไงดีเหมือนกัน...งืม...)



(ปลาน้อยทงแฮ say : ก็ไม่มีเวลาทั้งวันแหละนะ(

(แก้มบวม say :...อันนี้ไม่ขอแก้ตัว.....ยอมรับแต่โดยดี...(มันก็ไม่ทุกวันอ่ะ)



(ปลาน้อยทงแฮ say : ทำงานไม่ใช่หรือไง)

(ปลาน้อยทงแฮ say : ก็ไปทำดิ)


(ปลาน้อยทงแฮ say : ก็ไม่มีใครสนใจอยู่แล้วนี่~ ใช่ดิ๊! ขี้งอล ชอบวุ่นวายด้วย ทำงานไปเลย!)

(แก้มบวม say : บอกว่าวุ่นวายตอนไหนเนี่ย)

(ปลาน้อยทงแฮ say : ตอนนี้แหละ)

(ปลาน้อยทงแฮ say : รู้ตัว)

.......



ดูเหมือนเค้าคงคิดว่าผมทำแต่งาน..งาน..งาน

อันนี้ผมคงเถียงเค้าไม่ได้.....เพราะผมก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ...

แต่ผมก็แค่เคืองๆ..ทั้งที่ผมอุส่าห์รีบทำให้เสร็จ...เพื่อว่าจะได้มาคุยกันบ้าง.....

ที่เค้าทักมาผมดีใจมาก...แต่สุดท้ายก็เป็นแบบนี้



ที่ผมพูดแบบนี้...ไม่ใช่ว่าผมโกรธเค้านะ....ผมโกรธเค้าไม่ลงหรอก...



ถ้าจะโทษผมคงต้องโทษตัวเอง....



ที่คิดไปเองว่าเค้าอาจจะไม่ว่างเพราะสถานะmsnของเค้ามันชอบเป็น Busy

ผมก็คิดไปเองว่าเค้าไม่ว่าง...ผมไม่อยากกวน...อยากรีบทำงานด้วย..



โทษที่ผมไม่เคยเป็นคนพิเศษของใครผมเลยไม่รู้ว่า....

เราต้องทำตัวยังไง...ผมมันเคยเป็นคนตัวคนเดียว....ก็เคยเห็นคนรอบข้างมาบ้าง...

แต่มันไม่เหมือนกันนี่ครับ....


ผมก็แค่หวังว่าเค้าจะเข้าใจผมบ้าง.......แต่ถ้าไม่ก็คงไม่เป็นไร......

ผมไม่โกรธหรอก....ผมเข้าใจที่เค้าเป็นแบบนั้น...สาเหตุมันมาจากผม..ผมเข้าใจ....





.................

แค่ประโยคเดียว...ที่เค้าทักมา...มันทำให้ผมดีใจ........



ไม่โกรธที่อยู่ๆเค้าก็หายไป..เค้าคงมีเหตุผลของเค้า..........



ถึงผมทักเค้าไป..แล้วเค้าไม่ตอบกลับ...ก็ไม่เป็นไร....

ผมจะฝากข้อความไว้...ให้เค้าหลับฝันดี.....


ผมทำได้แค่นี้แหละ....คนที่เอาแต่ยุ่ง...ไม่มีเวลาให้อย่างผม....



ก็ทำได้เท่านี้แหละ



-------------------------------------------

สุดท้าย....



ผมแค่อยากจะบอก....ผมไม่สามารถมีเวลาให้เค้าได้ตลอด....เวลาของไม่ตรงกัน.........


มีหลายอย่างที่เราไม่เหมือนกัน...มีมาก...จนยากที่จะนึกว่าเราเหมือนกันตรงไหน.....



แต่ผมก็ดีใจที่ความบังเอิญทำให้เรามาเจอกัน........



ผมไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป....แต่ผมพูดได้เต็มปากว่าตอนนี้......



คนคนนี้เป็นคนพิเศษคนหนึ่ง....ที่อิทธิพลต่อผม....เค้าทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นได้.....

เพียงแค่เค้าทักมา



ทำให้ผมทำให้ผมหงุดหงิดได้แค่เค้าหายไป.............



ทำให้ผมอยากที่จะตั้งใจทำอะไรเพื่อที่จะได้เจอกันบ้าง.......



ทำให้ผมอยากจะแก้ไขนิสัย....ไม่เป็นเวลาของตัวเอง........



ผมไม่ได้อยากขออะไรมากมาย.........



แค่ให้เค้ารู้ว่า....ตอนนี้คนพิเศษของผมคือเค้าเท่านั้นเอง........
ไม่ว่าจะในฐานะใดก็ตาม.........

.
.
.

จาก..ผม..........คนที่ไม่มีเวลา...คิม คิบอม


มันอาจจะเหมือนคำแก้ตัว....แต่ถ้าลองมองอีกด้านหนึ่ง...คุณจะรู้แล้วเข้าใจ

ลองทำดูซอครับ..มองอะไรให้มันเป็น 2 ด้าน...อย่ามองแค่ด้านดี..หรือด้านเลวเพียงด้านเดียว....

แล้วผมรับรองว่าชีวิตของคุณมันจะมีความสุขขี้น


+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.

จบไปอีกเรื่อง...สงสัยเราจะถนัดเรื่องราวเกี่ยวกับความรู้สึกนะ....


ยังไงก็ขอบคุณนะ...ที่อ่านกัน....

หวังว่าคราวหน้าจะเจอกันอีก.......