เศษเสี้ยวอารมณ์และนาทีที่ไร้ค่า

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"อุนนุน" อาจไม่ใช่บทกวี
และมันก็ไม่มีลักษณะอะไรที่ตายตัว
แต่มันคือห้วงอารมณ์ ห้วงความรู้สึก ห้วงความคิด
ที่ผุดขึ้นมาในบางเวลาของวัน
บ้างจากเรื่องราวในปัจจุบัน บ้างจากเมล็ดพันธุ์ของอดีต
ความรู้สึกเก่า ๆ วนกลับมาหาเราเสมอ
และความรู้สึกเช่นนั้นมันช่าง "อุนนุน" เสียเหลือเกิน
(อุนนุน ของคุณ นิ้วกลม )


ผู้แต่ง เลยลองแต่ง อุนนุน ดูบ้าง

เพราะผู้แต่ง ก็มี  ห้วงอารมณ์ ห้วงความรู้สึก ห้วงความคิด

ที่ผุดขึ้นมาในบางเวลาของวัน เหมือนกัน

ขออนุญาต แต่งดูบ้างค่ะ ผิดพลาดขออภัยด้วยนะค่ะ


  จากใจ

ณดาอินทร์

เนื้อเรื่อง

พรมลิขิตทำให้เรามารักกัน
แล้วพรมลิขิตทำให้เราเลิกกันใช่ไหม
หรือเป็นเพราะตัวเราเองทั้งคู่


น้ำตา...แก้ปัญหาไม่ได้
แต่น้ำตาทำให้เรา
ตาสว่างเห็นอะไรชัดขึ้น


เวลาที่เรารักใครสักคน!
เราชั่งดู อ่อนหวาน ใจดี เหมือนนางฟ้า
เวลาที่เราเกลียดใครสักคน!
เราชั่งดู น่าเกลียด น่ากลัว เหมือนนางมารร้าย


เสียใจ เมื่อถูกแย่งคนรักไป
แต่จงดีใจ
ที่ไม่ได้แย่งคนรักใคร


ความรักเป็นอมตะไม่มีวันตาย
การลาจากเลิกลา
ก็เป็นนิรันดร์เฉกเช่นเดียวกัน


คำพูดของคนโกหก
ก็ไม่ต่าง
"น้ำเน่า" ที่ส่งกลิ่นเหม็นและสกปรก


คนที่รอแต่ความหวัง
ก็เหมือน
รอฝนตกกลางทะเลทราย


สายน้ำ..ไม่เคยไหลย้อนกลับ
เหมือนฉันที่
ไม่มีวันหวนกลับมาหาเธอ


ความรัก-ความหลง
ต่างกันเพียงแค่
เส้นบางบางที่กั้นอยู่นิดเดียว


เรารักใครสักคน!
เราใช้อะไรตัดสินใจ
สมอง หรือ หัวใจ

เวลาเจอคนเสียใจเขาอาจไม่ต้องการคนปลอบใจ
แต่เขาต้องการคน
ที่รับฟังและระบายความรู้สึก


เวลาปลูกต้นไม้เราหวังอะไร?
หวังให้ต้นไม้เติบโตและงอกงามเพราะดูแล
หรือแค่ปลูกเล่นเล่นไม่นานก็เบื่อ!แล้วปล่อยให้มันตายไป


สิ่งที่ตรงข้ามกับความรัก
ไม่ใช่เกลียด
แต่เป็นการไม่ใส่ใจ

ความรักของเธอ
คือการทำร้าย
และหลอกกัน

โง่ต้องมาก่อนฉลาด
แต่ฉันไม่เคยฉลาด
เพราะโง่หลงเชื่อใจ

ร้องไห้ไม่ใช่เพราะเสียใจ
แต่มันเจ็บใจ
ที่ไปรักเธอ

ทุกนาทีของเธอมีค่า
แต่มันไร้ค่า
สำหรับฉัน

ฉันยอมได้ทุกอย่างเพื่อคนที่รัก
แต่ที่ยอมไม่ได้
คือเป็นตัวเลือกเวลาเธอไม่มีใคร

การให้อภัยไม่ควรเกินสามครั้ง
แต่เธอยังทำซ้ำ
จนเกินให้อภัย

ความเจ็บปวดทุกข์และทรมาน
แต่ความเจ็บปวดนั้นแหละ
บอกให้รู้ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่

เธอคุกเข่าอ้อนวอนขอให้โอกาส
นั้นเพราะสำนึกผิด
หรือเธอไม่เหลือใคร

ฉันอาจทำดีกับเธอได้
แต่ที่ฉันทำไม่ได้
คือกลับไปรักเธออีกครั้ง

ฉันรู้! เธอไม่รู้จักคำว่าเสียใจ
เพราะคนอย่างเธอ
เริ่มต้นใหม่ได้เสมอจริงไหม?