คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Tear of love ep.1
ep1
ณ มหาลัยนานาชาติแห่งญี่ปุ่น
>>>>กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด<<<<<<<<
"ยูโกะ ยูโกะ ไอซาวา ยูโกะ "
"โอ้ยยยยย ได้ยินแล้ว อะไรของเธอเนี้ย ฉันจะนอน "
"เธอจะนอนตอนนี้ไม่ได้นะ "
"ทำไมละ มีอะไร ไครตาย"
>>>>กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด<<<<<<<<
"ให้ตาย ฉันขอนอนชักแป็บก็ไม่ได้ แล้วไครมากรี๊ด อะไร ไครตาย ทำไมต้องกรี๊ดดดดดด โว้ยยยยยย "
"ฉันนี่ละตาย เธอรู้หรือเปล่า แจจุง มาเรียนที่นี่ และตอนนี้ เขา กำลังเดินเข้ามา "
"................. อะไรนะ กามิ พูดจริงหรือ เสียงกรี๊ด เสียงกรี๊ด โอ้ ที่รัก ฉันกำลังจะไปหาเธอ กรี๊ดดดดด " หญิงสาววิ่งออกจากห้อง พักนักศึกษา ทันที
ไอซาวา ยูโกะ ปี 2 นักศึกษามหาวิทยาลัย นานาชาติ แห่งญี่ปุ่น เธอ บ้า นักร้องเกาหลีมาก ไม่แปลก ที่เธอจะวิ่งออกไปด้วยความเร็วสูง หลังจากที่ได้ยินชื่อ เขา
>>>>แจจุง<<<<<<<<
หน้าตึกเรียน ๑
" กามิ กามิ ฉันตื่นเต้น"
หน้าตึกเรียน นักศึกษาจำนวนมาก มายืนดู
" เธอ ฉันอยากเข้าไปยืนข้างหน้า เผื่อ เค้าจะได้เห็นฉันบ้าง ฮิๆๆ กามิ ไปกัน "ยุโกะ มึงมือของกามิ ลากเบียดเสียด นักศึกษาคนอื่นเข้าไป
>>>>แจจุงๆ แจจุง มาแล้วๆๆๆ <<<<<<<<
"ไหนไม่เห็นจะมีเลย "เธอพยายามมอง
" ยูโกะ ทะ ทะ เธอ เธอ ดู โน้น " กามิชี้นิ้ว ไปอีกข้าง
" กะ กะ มิ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด แจจุง แจจุง กามิ เค้ากำลังเดินออกมา ฉะ ฉัน " แต่อยู่ๆ เสียงก็เงียบลง ทันที
>>>>แจจุง ฉันรักนายยยย<<<<<<<<
"พรึบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ทุกคนหันมาทางยูโกะ ทันที
เเจจุง ซึ่งเหมือนกำลังจะ พูดอะไรบางอย่างหันมาทางเธอ
"อะ อะ ฉะ ฉัน คือ ฉัน " เธอพูดอะไรไม่ออก
แต่...............
แจจุงกลับเดินเข้าไปมาหาเธอ จับมือ ของยูโกะ สร้างความตกตะลึงให้กลับนักศึกษา เหล่านั้น
"ฉันก็รักเธอเหมือนกัน" เขา พูด พร้อมยิ้ม ออกมา
>>>>อ่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!<<<<<<<<
"!!!!!!!!!!!!!! อึ่งทึ่ง "
>>>>กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด<<<<<<<<
.................................................................................................................
"กามิ มะเมื่อกี้ เธอได้ยินใช้หรือเปล่า ได้ยินใช้ไหม แจจุงบะบอกว่า ระ รัก ฉัน "
"เธอ อย่ามาบ้านะ เค้าก็พูดเล่นไปอย่างนั้นละ แม้ อย่าบอกนะว่า คิดจริง เฮ้ยยย ฉันไม่น่าปลุกเธอเลย"
"กามิ ฉันจะไปเกาหลีให้ได้ ฉันอยากไปเป็นผู้จัดการส่วนตัว อุ๋ย หัวใจดีกง่า ฮิๆๆ" ตาเธอลอย ยิ้มไปด้วยหัวเราะไปด้วย กามิได้แต่สายหน้าไปมา
"ไอซาวา ยูโกะ อาจารย์ นากาตะ เรียก "
"อะเคร ขอบใจนะ เดี๋ยว ไป "
ก๊อกๆๆๆๆ
"สวัสดีคะ อาจาร์ "
"นั่งก่อน "
"ยูโกะ เธอเรียนปี ๒ แล้ว ใช้หรือเปล่า "
"คะ อาจารย์ "
"เข้าเรื่องเลยละกันนะ คือ ตอนนี้เกรด ของเธอ แย่มาก คือว่า มันอันตราย"
"คะอาจารย์ " เธอมองลงพื้น
" เทอมนี้ทำให้ได้ ๒ ไม่งั้น เธอ ออก"
"คะ อาจาร "
เธอเดินออกมาจากห้อง ตาร้อนผ่าว 'อะไรกัน ทำไม มันเร็วจัง ฉันต้องออกจริงๆ หรือนี่ '
"ยูโกะ อาจารย์เรียกไปหา เป็นไงบ้าง"
"กามิ ฉะ ฉัน ถ้า ฉันยังไม่ได้เกรด ถึง ๒ ฉัน ออก"
"ยูโกะ เธอ เธอต้องทำได้ชิ ใช้หรือเปล่า "
"ใช้ ฉันต้องทำได้ แต่ตอนนี้ขอไปดูซีรีย์ แล้วก็ อัฟเดสข่าว ดาราก่อนนะ ฮิๆๆ "เธอเช็ดน้ำตา ออก หัวเราะ แล้ววิ่งออกไป
"เฮ้ยยยยย ยูโกะ เธอเคยเครียดอะไรเกิน ๑ นาทีบ้างหรือเปล่าเนี้ย "
.............................................
"กามิ อ่านนี่ชิ "เธอชี้ไปที่หน้าจอ
"เปิด ออดิชั่น นักร้อง แดนเซอร์ นักแสดง ค่าย DSP Entertainment ว่าแต่ แฮ่ๆๆ ไม่รู้จัก คืออะไรหรอ "
"เธอรู้จัก ฮยอนจุง ปะ"
"รู้ชิ ฉันชอบมากเลยนะ ทำไมหรอ"
"ก็นี่ละ ค่ายเพลง ของ ฮยอนจุง เธอเป็นแฟนคลับภาษาอะไรเนี้ย "
"นี่ ยูโกะ อย่าบอกนะว่าเธอจะไปออดิชั้น ไม่ดีมั้ง เอาเวลามาอ่านหนังสือดีกว่า อีกอย่าง ร้องเพลง ก็ไม่เป็น แถม เต้นก็ไม่ได้เรื่อง จะเอาอะไรไปสู้กะเค้า "
"มีชิ ใจไง ฮิๆๆๆ ฉันสมัครละนะ อ่า ชื่อ ไอซาวา ยูโกะ อายุ ๑๙ ปี ฮิๆๆ "เธอพิมพ์ใบสมัคร
"เฮ้ยๆ ว่าแต่ เธอ จะไปแสดงความสามารถอะไร ร้องเพลงก็ไม่ได้ เต้นก็ไม่ได้ "
" กามิ ถ้านี่ มันเป็นโอกาสครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต มันเป็นโอกาสที่ จะได้ไกลชิดกับคนที่เราชอบ เธอจะทำมันหรือเปล่า "เธอหันมาถามกามิ แสดงสีหน้าเครียด
" ยูโกะ แต่...... ฉันว่า เอาเวลามาอ่านหนังสือดีกว่าไหม่ นะนะ ไม่ต้อง ออหลอก ไม่ได้แน่ๆๆ "
" กามิ!!!!!!!!!!!!!!!!! เธอหยุดพูด จะไปไหนก็ไป ถ้าไม่ไป ฉันไปเอง " เธอพูดจบวิ่งออกไปทันที
" ยูโกะ ยูโกะ "
..................................................................................
วัน ออดิชั่น ณ สตูริโอ เคียวมูระ
ยูโกะ เดินทางมาที่นี่ แต่เช้าตรู่ เพื่อมา ลงทะเบียน และรอจนถึงเที่ยง วันนี้เธอใส่ชุดนักศึกษา กระโปรงลายสก๊อด สีดำ สั่น กับเสื้อเชิตสีขาว ปล่อยผม ยาวให้พริ้วไหวตามธรรมชาติ
หน้า ไร้เครื่องสำอาง
" ยูโกะ เราต้องถึงกี่โมงหรอ " กามิถามหลังจากที่ ยูโกะ ลากเธอมาด้วย
" ไม่รู้ คงจะถึงเราแล้วมั้ง "
" โอ้ย ฉันง่วงเหลือเกิน ฮ้าววววว "
" นอนไปสิ " ยูโกะตอบ หันหน้าไปดูคนอื่นที่ บางก็นั่งสมาธิ บ้างก็ซ้อมเต้น บ้างก็ซ้อมร้องเพลง
" ว่าแต่ เธอไม่ซ้อมอะไรเลยหรอ เนื้อเพลงจำได้แล้วหรอ " กามิหันมาถาม
" ไม่ "
" ละแล้ว ท่าเต้นละ "
" ไม่ "
" นี่เธอ เฮ้ย อะเค ไม่ถาม แล้ว นอนดีกว่า "กามิ หันกลับ ไป นอน เอาหัวพิง กำแพง อีกครั้ง
>>>>>>>>>>>หมายเลข D210 ไอซาวา ยูโกะ <<<<<<<<<<<<<<
" อ่า ถึงฉันแล้ว " เธอลุกขึ้นจัด กระโปรงแล้วเดินตาม สตาฟไป
" เฮ้ ยูโกะ สู้ๆๆ "กามิหันมา ชูสองมือ
" จร้า สู้ๆๆ "เธอหันมายิ้ม แล้วเดินไปต่อ
......................................
ณ ห้อง ออดิชั่น
>>>>>>>>อ่า เนาะนำตัวเลย ครับ<<<<<<<<<
" สวัสดีคะ ฉันชื่อ ไอซาวา ยูโกะ ปี 2 มหาลัยนานาชาติญี่ปุ่นคะ ความสามารถ พิเศษ คือ พูดได้ หลายภาษาคะ "
>>>>>>>>อื้มๆ พูดได้ หลายภาษา อะไรมั่งเอย <<<<<<<<<
" ก็มีภาษา ญี่ปุ่นคะ ภาษาเกาหลี ภาษาไทย ภาษาจีน ละ ภาษาอาหรับคะ "
>>>>>>>> ว่าไงนะ พูดอาหรับได้ได้ แต่ทำไมเรียน นานา ชาติ แล้วภาษา อังกฤษ ละ <<<<<<<<<
"พะพูดไม่ได้คะ "
>>>>>>>> อะเคร ร้องเลย แต่จะร้องภาษาอะไรเนี้ย <<<<<<<<<
"ขออนุญาติร้องเป็นภาษา เกาหลีคะ"
.................................................................................
.................................................................
>>>>>>>> หยุดๆๆ ก่อน <<<<<<<<< อยู่ๆ กรรมการก็ บอกให้ยูโกะหยุดร้อง แล้วหันไปปรึกษาอะไรกัน
>>>>>>>> ยูโกะ นิสัยเธอ เป็นอย่างไรกัน <<<<<<<<< อยู่ๆ กรรมการก็ถามขึ้นมา สร้างความมึนงงให้กับยูโกะ เป็นอย่างมาก
"ปะเป็นคน อารม สั่งได้คะ "
>>>>>>>> อารมสั่งใด้ อื้มๆ แล้ว นอนดึกหรือเปล่า ตื่นเช้าหรือเปล่า ทำอาหารเป็นไหม ชอบนักร้องวงไหนบ้าง <<<<<<<<<
"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อะ คือ นอนดึกก็ได้ ไม่ดึกก็ได้ ตืนเช้า ก็ได้ ตืนสายก็ได้ ทำอาหารเป็น ชอบนักร้องทุกวงคะ ว่าแต่ จะถามไปทำไมหรอคะ "
>>>>>>>> อะเคร จบละเชิญ ขอ คนใหม่ ด้วย <<<<<<<<<
"อะคะ สวัสดีคะ \\O//"
เธอเดินออกมาจาหัอง ออ มึน งงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อชักครู่นี้ ความหวังที่มี ความ มั่นใจ หายไปหมด ขนาดร้องเพลง ยังร้อง ไม่จบ แถบคำถาม
ที่ไม่เกี่ยวกับการออ ยิ่งทำให้ ยูโกะ สิ้นหวัง
"เฮ้ ๆๆ ยูโกะ เป็นไงบ้าง ๆ " กามิเข้ามาถาม
"นี่เธอ ฉันว่ามันแปลกๆๆ ว่าแต่ ฉันเค้าไปนานเปล่า "
"ก็นานนะ นานมาก ทำไมหรอ "
"เฮ้ย ฉันว่า คงหมดหวังแล้วละ "
"หมด หวัง อะไร มีความหวังสิ นิดหนึ่งก็ดี ฮ้าๆๆๆๆ ไป อย่าเครียด ไปมอกัน "
"ไปทำไม ไปดูพี่แจจุงกัน ไม่สนหรอ ฉันไปคนเดียวก็ได้นะ ฮ้าๆๆๆๆๆ "กามิ วิ่ง ออกไป
"รอด้วยๆๆ ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ ขอยาแก้ซ้ำใจ เป็นใบหน้าพี่จุง สุดหล่อละกัน ฮิๆๆ "
.........................................................
ณ มหาลัย นานาชาติแห่ง ญี่ปุ่น
ยูโกะและกามิ เดินเข้ามาในมหาลัย
' เฮ้ย ฤดูหนาว ไกล้ เข้าแล้วสินะ ' เธอ นึก สูบอากาศเข้าออก ช้าๆ
"ยูโกะๆๆ พอดีฉันมีธุระด่วนอะ " กามิ เดินเข้ามาหาเธอ หลังจากที่คุยโทรศัพเส็ดแล้ว
"ธุระอะไรหรอ "
"เรื่องเมื่อเช้าอะ ไม่มีอะไรมาหลอกนะ แล้วเจอกัน บะบาย"กามิ วิ่งออกจากประตูไปทันที
"ไปไหนดี จะไปดูพี่จุง แต่ พี่เค้าเรียนอยู่ ตึกไหนเนี้ย ..................... ไม่ไปดูละ ไปนอนดีกว่า" ยูโกะ เดินมุ่งหน้าไปที่นอนประจำ คือ มุมแคบๆ หลังห้องสมุด ด้านหนึ่งเป็นประตูเปิดกว้าง อีกด้านเป็นกระจก ประตูนี้ ได้ปิด มาชักระยะแล้ว
สถานที่ ที่เป็นทั้งที่ นอน ที่โดนเรียน ที่ เวลา เบื่อ เซ็ง ยูโกะ มัก จะมาที่นี่เสมอ เมื่อมองจากจุดที่ เธอนอน มองออกไปภายนอก จะเห็นวัด โอริไครชิ อยู่เบื้องหน้า
ลมหนาว เริ่มพัด เข้ามาเป็นระยะ บงบอกช่วงเวลา เเห่ง ฤดูหนาว ไกล้เข้ามาแล้ว เธอ หลับไปในที่สุด
"คุณๆ คุณๆ "เขา ก้มลงสะกิดเธอเบาๆ
"คุณๆๆ "เธอยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมา
"อ่าๆ ตื่นแล้ว กามิ ทำไมเธอต้องมาปลุกมาฉันด้วย โอ้ยยยยย"
"!!!!!!!!!!!!!! "เขา งงกับ ปฏิกิริยาของเธอ
"นี่ เธอ ฉันถามทำไมเธอไม่ตอบ ฮ่า "เธอพูดแล้วมองไปที่เขา
"!!!!!!!!!!!!!! อะ อะ พะพี่ แจจุง " เธอ ขยี้ตา แล้วพยายามมอง
"อะ พี่แจจุง " เธอยังไม่หายอึง
"ใช้ ฉันเอง ว่าแต่เธอมานอนทำไมตรงนี้เนี้ย อากาศเย็นมากมาย " ยูโกะลุกขึ้นนั่งทันที
"พะพี่ ก็นอน นี่ไง นอนได้ ไม่หนาว " เธอ ยังมึนไม่หาย แจจุงนั่งลงข้างๆๆเธอ
"พะพี่มา ทำอะไรที่นี่หรอคะ " เธอถามเสียงตะกุก ตะกัก
"ก็ มาหาที่นั่ง ที่มัน เงียบๆ นะ มหาลัยนี่ วุ้นวายชมัดเลย " เขาพูดจบหันมายิ้มให้กับเธอ 'อ่า ยูโกะ รู้สึกว่าเธอฝันมานานละ ตื่น ได้แล้วนะ แต่ว่า รอยยิ้ม ช่าง งดงาม พี่จุง
คนที่นั่งๆ ข้างๆ ในความฝันคือพี่จุงหรอ นี่ อ่า อากาศหนาว จัง ไหนๆ นี่เป็นความฝัน ฉันขอกอดพี่เค้าชักนิดละกัน '
อ่าาาาาาาาา ยูโกะ กางมือออก แล้วกอด แจจุงจากทางด้านหลัง
"เฮ้ยๆ นี่เธอๆ ปล่อยก่อน " แจจุงตกใจกับอาการของยูโกะเป็นอย่างมาก แต่ แจจุงหันไป จูบ ที่ปากของ ยูโกะ ช้าๆ ทำให้เธอ
"อะไรเนี้ย จูบ ทำไมจูบในความฝันมันเหมือนจริงจัง " เธอเอามือจับที่ริมฝีปาก
"นี่เธอ มันไม่ใช้ความฝัน ให้ตายชิ อย่าบอกนะ เธอยังไม่ตื่น นะ " เขาพูด
"ว่าไงนะ พี่ นี่มันไม่ใช้ความฝันหรอ " เธอตบหน้าตัวเอง ด้วยความแรง
"ทำไมละ หรือ อยาก ให้จูบอีก " เขายิ้ม ท่าทางเจ้าเล่
"มะไม่ เป็นพี่จริงๆด้วย มันไม่ใช้ความฝัน พี่แจจุง กรี๊......"เขาเอามือปิดปากยูโกะ
"หยุดนะ อย่ากรี๊ดด ขอนะ อย่า โอเค อย่ากรี๊ด เข้าใจใช้ไหม "
"อื่มๆๆ " เธอพยักหน้า
"ว่าแต่พี่ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ "
"ฉันบอกเธอไปแล้ว "
"อ๋อๆ แฮ่ๆๆ ว่าแต่พี่ ทำไมมาเรียนที่นี่อะคะ "
"ทำไม ไม่อยากเห็น ฉันหรอ แอ๋ อาทิตก่อน ไครนะ บอกรักฉัน เสียงดังด้วย "
"พี่ อะ ก็ หนู หนูรักพี่จริงๆ นี่นา "เธอพูดบิดตัวไปมา
"จริงหรอ งั้นเรามาคบกันไหม "
"!!!!!!!!!!!!!!!!"
"จริงหรอพี่ ให้หนูคบกับพี่ได้จริงๆๆหรอ "เธอตื่นเต้นมาก
"ล้อเล่นนะ ปะ เบื่อละ ไปวัดกัน ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันละ เอ๋ ว่าแต่จะให้พี่เรียก เธอว่าอะไรดี "เขา เอามือโอบไหล่เธอแล้วพูด
"เอาชื่อนี่ก็ได้ ยูจัง ดีกว่า ฮิๆๆ " ความประหม่าของเธอลดลงหลังจากที่ คุยกันไปชักระยะ
"อะเคร ยูจัง ฮิๆๆ "เขาหัวเราะ เดินออกไป พร้อมกับเธอ
ณ วัด โอริไครชิ
แจจุงและยูโกะ เดินเข้าไปภายในวัด สองข้างทาง ต้นไผ่ จำนวนมาก ไหวไปมาตามแรงลม
"อ่า อากาศดี จัง ยูจังมาที่นี่บ่อยหรอ "
"ก็บ่อยนะ งานวัดที่นี่ สนุกมาก เลยนะพี่ "
"ดีเลย เดี๋ยวถ้ามีงาน ยูจังจังพาพี่เที่ยวนะ"
"พี่ๆ ไปทางโน้น สวยมากเลย " เธอดึงมือ ของเขาพาไปสถาoที่แห่งนั้น สถานที่ที่เมือมองลงไปจะเห็น เมือง ใหญ่อยู่ตรงหน้า เริ่มเย็น เเสงไฟจาก บ้านคนเริ่มเปิด
มันไม่ต่างอะไรกับดวงดาว ดวงดาวบนพื้นดิน
"พี่ดูโน้น "เธอชี้ให้เขาดู ภาพที่อยู่เบื่องหน้า แสงไฟ จากบ้านคน มากมาย
"ว้าววววววววว สวยจัง อะ.... "เขาจับปุย ขาวๆคล้ายหิมะ
"อะไรหรอพี่ "
"นี่ เธอดูชิ "เขายื่นให้เธอดู
"พี่ นี่มันหิมะแรกนิ โอ้ ดีจัง ฮ้าๆๆๆๆๆๆ หิมะตกแล้ว เย้ๆๆ "
เขามองเธอ ดีใจกับหิมะแรก ท่าทาง ไม่ต่างจากเด็กน้อยดีใจเมื่อเห็นของเล่น หิมะขาวตัดกับแสงไฟ ตัดกับ
ความมืด มิด มันช่าง งดงามอะไรอย่างนี้ วันเวลาทำให้เขานึกย้อนกลับไปตอนที่ยังไม่แยกวง เมมเบอ ทุกคนของเขา มักจะตื่นเต้นกับสิ่งเล็กน้อยเสมอแม้ว่า งานจะหนักแค่ไหนก็ตาม
มันคงดีหาก ว่าวันนี้ พวกเขา ยังเป็น วง เหมือนเดิม แต่ เมื่อถึงเวลา ความฝัน ไม่มีไคร จะอยู่ด้วยกันได้ ตลอดไป ใช้ไหม่
"พี่ ไม่ตื่นเต้น หรอ หิมะแรก "เธอหันมาถามเขา
"ก็เฉยๆนะ "
"ว่าแต่ พี่มาทำงานที่ญี่ปุ่นไม่คิดที่จะกลับเกาหลีบ้างหรอ "
"กลับชิ แต่ไม่รู้ตอนไหน พี่ว่าเรากลับกัน มืดแล้ว เดี๋ยว พ่อ แม่เธอจะเป็นห่วง "
"พ่อ กะแม่ อยู่ เมกา "
"อ๋อ อยู่หออะดิ อืม เดี๋ยวพี่พาไปส่ง"
"พี่ ไม่เป็นไรหลอก เดี๋ยวหนูไปเอง ไปละ พี่ เเล้วเจอกัน บะบาย "เขายิ้มให้เธอ มองเธอเดินออกไป จนลับตา เขา
............
หลังจากนั้นทุกเช้า แจจุงกับยูโกะ มักจะเดินมาเรียนด้วยกันเสมอ สร้างความตกใจให้กับ บุคคลที่เดินไปมา เเม้แต่ กามิ
"ยูโกะ เธอไปสนิดกะพี่จุงตอนไหนเนี้ย "
"ไม่บอก อ่า พี่จุงมาแล้ววว"เธอหันไป
"พี่แจจุง >>>>>>>>>>>>"
"อาว ยูจัง หวัดดี หวัดดีกามิ "เขาหันมาทักทายตามปกติ
"ยูจัง วันนี้พี่รีบไปเรียนนะ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ "
"คะ บะบาย "เธอโบกมือไปมามองเห็นเขาเดินออกไป
"กามิ ยืมโทรศัพหน่อย"
"จะเอาไปทำไม แล้วของเธอละ"
"เบ็ต หมด เอามายืมหน่อย จะเซคเมล "
"อะไรของเธอเนี้ย "กามิยื่นโทรศัพให้เธอ
"กามิ เธอ ฉัน ออผ่าน กามิ ฉัน ออ ผ่าน กะกรี๊ดดดดดด "
...............................................................
ความคิดเห็น