.::-ฝากรักพักใจนายเทวดา-::.

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

...อ่านปากของฉันนะ..ว่า......อยากจะพูดอีกครั้ง..ว่า......และจะเป็นอย่างนี้กับเธอ...

"ดีค่ะพี่เจ  คิดถึงจังเลย  ป่านกะว่าจะโทรไปพอดีเลยค่ะ"

สงสัยฉันกับพี่เจคงจะใจตรงกันนะเนี่ย กรี๊ดๆ ><

'พี่อยู่ที่หน้าห้องป่านนะ  ออกมาหาพี่หน่อยสิ'

ว้าวๆ พี่เจมาหาเราหน้าห้อง  เยี่ยมเลย  ฉันเตรียมจะให้ของขวัญวันเกิดเค้าพอดี  แบบนี้ก็เป็นโอกาสของฉันแล้วสิเนี่ย ><

"มาแล้วค่ะพี่เจ  พี่เจมาหาป่านที่นี่  มีอะไรหรอคะ^-^(ยิ้มหวาน)"

"พี่เรื่องจะต้องบอกป่าน.."

"พี่เข้ามานั่งในห้องป่านก่อนไหมคะ  นั่งคุยกันจะได้ไม่เมื่อย  เนอะๆ ^O^"

"ไม่ล่ะป่าน  พี่.."

ฉันพยายามดึงตัวพี่เจให้เข้ามาในห้องโดยที่ไม่ได้สนใจคำพูดของพี่เค้าเลย

"พี่เจไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ  เข้ามานั่งก่อนนะ"

ยังไม่ทันที่จะได้เข้ามา  พี่เจกลับดึงแขนฉันอย่างแรง  ฉันรู้สึกตกใจอย่างบอกไม่ถูก

"ป่าน  เราเลิกกันเถอะ"

 พี่เจน่ะหรอจะบอกเลิกฉัน  ไม่มีทางซะหรอก  เขาต้องพูดเล่นแน่ๆเลย

"พี่อะ  พูดเล่นแบบนี้ไม่สนุกน้า  ป่านไม่ขำด้วยหรอก - -^"

"พี่ขอโทษนะ  แต่พี่ไม่ได้รักป่านเลย พี่มีคนรักอยู่แล้ว"

"อะ..."

ฉันถึงกับช็อคเมื่อได้ยินสิ่งที่พี่เจพูด  มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเลยจริงๆ

"พี่ไปแล้วนะ  ขอให้ป่านได้แฟนใหม่ที่ดีกว่าพี่นะ"

พี่เจพูดพร้อมกับเดินจากไปช้าๆ

ฉันวิ่งเข้าไปกอดแผ่นหลังของเขาอย่างแน่น  น้ำใสๆมันไหลออกมาจากดวงตาของฉัน

"พี่เจอย่าทิ้งป่านไป!  ป่านรักพี่เจมากนะ  พี่เจอยู่กับป่านนะ"

น้ำเสียงของฉันมันสั่นเครือซะจนฟังแทบจะไม่ได้ศัพท์

พี่เจแกะมือฉันออกแล้วหันมามองหน้าฉันด้วยหน้าตาเย็นชาอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน

"เลิกมายุ่งกับพี่สักที!  พี่รำคาญ"

พี่เจสะบัดมือของฉัน  แล้วเดินจากไป

ฉันอยากจะวิ่งตามไป  แต่แรงของฉันมันหายไปไหนหมด  ฉันค่อยๆทรุดลงกับพื้น  มองชายหนุ่มที่ทิ้งฉันไปอย่างไร้เยื่อใย  น้ำตาของฉันมันยิ่งไหลออกมามากกว่าเดิม  ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร  เรี่ยวแรงมันลดลงเรื่อยๆ  จนความรู้สึกต่างๆของฉันมันดับวูบไป...