ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic B.A.P] DAELO BANGCHAN JAEUP UPLO DAEUP DAEJAE etc.

    ลำดับตอนที่ #11 : [SF-BANG+?] I'm not Robot (1)

    • อัปเดตล่าสุด 18 เม.ย. 57


    # Jong Up Part #
     
          "T T ฝนตกอีกแล้ว แย่ที่สุดเลย! อ๊ะ...เอ๋? ใครมานอนสิ้นใจอยู่กลางสวนสาธารณะล่ะเนี่ย" ผมจงออบครับ ผมออกมาซื้ออะไรกินน่ะ ตี 3 น่ะเหรอ? เฮ้อ... เพราะใครล่ะ ก็พ่อทูนหัวแดแด้ของผมน่ะสิ ป่วยจนใกล้จะตาย (ทางด้านแด้ : ฮ้าดด....ชิ้ว! -.,- ค...ใครนินทาฟะ?) เวลานี้ตื่นมางอแงง้องแง้ง พันแข้งพันขา ตะเกียกตะกาย... [เริ่มจะเว่อร์! - -] ...จะกินโจ๊ก ผมก็ต้องหอบสังขารมาซื้อไปถวายคุณชายเขาล่ะ พอดีเดินผ่านร้านขนมก็เลยหิวบ้าง เลยขอแวะสักแป๊บนึง ตอนนี้ระหว่างทางกลับบ้าน ก็มาเจอคนนอนแหง็ก อยู่กลางสวนสาธารณะนี่ล่ะ
    ด้วยความที่เป็นคนมีมนุษยธรรมอยู่เต็มเปี่ยม เลยรีบดิ่งไปดูอย่างรวดเร็ว แล้วก็พบว่า เจ้าคนที่นอนแหง็กอยู่นี่คือ
    "เซโล่!! O_O"
     
     
     
     
     
    ณ บ้านของกระต่ายทั้ง 6
    ฮึบ... T^T
    ถ...ถึงซักทีใครจะรู้ว่าบ้างว่าเจ้าหุ่นนี่มันหนักเท่าไหร่ เวลาแบบนี้คงไม่มีเวลาใช้ระบบแปลงน้ำหนักให้เท่ามนุษย์ทั่วไปแน่ๆ ดีนะที่ใช้เหล็กจากดาวมาโท ถ้าใช้เหล็กของโลกนี่ขึ้นมา สงสัยคงต้องเอารถไปลากมา แล้วนี่ทำไมเจ้าเซโล่ถึงไม่นอนเน่าอยู่สวนสาธารณะนู่นล่ะ รู้ทั้งรู้ว่าหุ่นกระป๋องอย่างนาย แค่โดนน้ำเปล่าก็แทบจะพังแล้ว แล้วนี่ดันไปโดนน้ำฝนที่ปนเปื้อนไปด้วยมลพิษมากมาย ไวรัสคงทำงานกันได้อย่างเบิกบานเลยล่ะ บ้าจิ๊บ! (จงออบพยายามเลียนแบบคำสบถของมนุษย์ -..-)
    "พี่ยงกุกอุตส่ากำชับไว้แท้ๆเลยว่า...."
    'ถ้าไม่ใช่น้ำของดาวมาโท ห้ามน้ำหน้าไหนโดนตัวเซโล่ เด็ดขาด!'
    แล้วนี่อะไรกัน ออกไปตากฝน มันเท่ากับฆ่าตัวตายชัดๆ -0-
    "จงออบ!" ส...เสียงนี่....
    "อ๋า.. ด..แดฮยอน -0-"
    "นายมัวทำอะไรอยู่หา ฉันหิวโจ๊กจะตายล่ะ! - -"
    "ก็เซโล่มัน...."
    "ปล่อยเขาพักเถอะ คงเรื่องไอ้ยงกุกฮยองมัน เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่อยจัดการ" แดฮยอนอธิบายด้วนสีหน้าหน่ายๆ
    "แต่...." ถ้าปล่อยเขาไว้คง....
    "*O* ฉันจะกินนายแทนโจ๊กแล้วนะ!" แดฮยอนเริ่มกดเสียงต่ำ พร้อมทำสีหน้าน่ากลัว รังสีอำมหิตมาอีกแล้ว
    "ป...ไปแล้วจ้า TOT นี่เจ้าจุนฮง ฉ...ฉัน ขอโทษ อ๊ากก!" ผมถูกแดฮยอนลากคอกลับเข้าห้อง โดยทิ้งเซโล่นอนสลบอยู่บนโซฟาตัวโปรดของเขา
    ปัง!
    หวังว่าเขาคงไม่เป็นอะไรมากนะ?
     
     
    Jong Up Part [End!]
     
     
    ข้างในระบบปฏิบัติการ Zelo Robot
    10101101100100010101
    100110101010010
    100011010110
    01101101010
    010001000
    1101011
     
    ตื้ด...ดึ๊ด...ดื้อ...ดึ๊ด..
     
    * Memmories *
    Bang Yongguk Bang yongguk Bang yongguk
    Kim Himchan Bang yongguk Bang yongguk
    Moon Jungup Jung Daehyun Bang yongguk 
    Yoo Yongjae Choi Junhong Bang yongguk
    Bang yongguk Bang yongguk Bang yongguk
    Tomato cherry(?) Matro Planet Galaxy
    Bang yongguk Bang yongguk Bang yongguk
    Bang yongguk School Bang yongguk
    Power warrior Bang yongguk Hyung
    Secret love Baby Ts ent. B.A.P
    Bang yongguk Bang yongguk Rain sound
    ฯลฯ #$#%$^%$&^*&(&)&^#
     
     
     
    Warning! Warning! Warning!
    ความทรงจำจะถูก Delete ภายใน....
    5...
    4...
    3...
    2...
    1...
    Delete Complete!
    ลบความทรงจำ เสร็จ สม บูรณ์!
     
     
     
    "O_O เฮือก!" ดวงตากลมโตเปิดพรึ่บ พร้อมมองไปรอบๆตัวด้วยความสงสัย มือเรียวสวยของเขา กุมไปที่ศีรษะทั้งสองข้าง ความรู้สึกเจ็บแปลบแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย
    จากนั้น! ริมฝีปากที่น่าจุมพิต สีชมพูอ่อนๆก็ขยับไปมา พร้อมมีเสียงเล็ดลอดออกมาเบาๆ
    "ท...ที่นี่ ที่ไหน?"
     
     
     

    Talk
    มาอัพต่อละค่า -/\- ขออภัยที่ช้ามากกก!
    ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ และขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ ทุกคำติชม
    ^O^ รออ่านตอนต่อไปกันด้วยนะ จุ๊บๆ ^3^)~

    ปล.ฟิคนี้ไรขุดมาจากที่เคยแต่งไว้ในบ้าน บีเอพีไทยแลนด์ดอทคอมนะคะ
    ไม่ได้ไปก็อปเขามา แต่คนที่แต่งลงในนั้นคือไรเตอร์เอง TT^TT
    #แต่งไว้ในนั้นไม่จบด้วย มาจบที่นี่ละกันน้าาา #มุดดิน
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×