[Fic B.A.P] DAELO BANGCHAN JAEUP UPLO DAEUP DAEJAE etc.

ลำดับตอนที่ #10 : [SF-BANG+?] I'm not Robot (Intro)

ปัง ปัง ปัง!!!
"เซโล่ นายเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ! เซโล่ จุนฮง! -*-"
น้ำเสียงหงุดหงิดดังมาจาก อีกฝั่งของประตู ร่างๆนึงที่นอนหลับพริ้มอยู่บนโซฟา สะดุ้งตื่นขึ้นมา พร้อมลากสังขารที่มีไปที่ประตู


แอ๊ดดดด
"ฮยอง กลับมาแล้วเหรอฮะ \\(^O^)//" คนร่างเล็กนี่ กางแขนด้วยความดีใจ พร้อมจะกระโดดโผกอดคนตรงหน้า แต่มือใหญ่ๆนั่น สะบัดมันออกจนร่างที่บอบบางกระเด็นไป กระแทกโต๊ะ เจ้าตัวพยายามลุกขึ้น พร้อมซี้ดปากด้วยความเจ็บปวดเบาๆ
"ถอยไป เกะกะ!"
"ฮ...ฮยอง ผมรอฮยองมาตั้งนานแล้วนะ ตอนนี้ ตี 3 กว่าแล้วนะ..." เจ้าของหัวหยิกหยองนี่ พยายามขึ้นเสียงสู้ แต่เสียงนึงก็ตะคอกดังกลับมา
"แล้วจะทำไม" เสียงใหญ่ๆนั่นตะคอกใส่เขา เขายืนกำมือแน่นด้วยความฉุนขึ้นมานิดๆ
"ฮยอง ผมเป็นห่วงฮยองแทบแย่ ทำไมฮยองถึงว่าผมแบบนี้...." เสียงที่เริ่มสั่นๆ พร้อมดวงตาที่คลอไปด้วยน้ำใสๆ จับจ้องไปที่คนตรงหน้า อย่างเอาเรื่อง
"เฮอะ นายน่ะเหรอเป็นห่วงฉัน"
"ก็ใช่น่ะสิ! ฮยองก็รู้ว่าผม...."

"นายมีหัวจิตหัวใจด้วยหรือไง! 'นายมันก็แค่หุ่นยนต์!' จะเข้าใจอะไรแบบนี้เหรอ?" ประโยคสำคัญหนึ่งหลุดออกมา ทำเอาร่างของคนอีกคนทรุดลงกับพื้น เจ้าของเสียงใหญ่ทรงเสน่ห์ เดินผ่านเขาไปอย่างไร้ซึ่งความสนใจใดๆ
"อย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆอีก แล้วก็ห้ามรบกวนระหว่างที่ฉัน อยู่กับฮิมชาน ไสหัวไปไกลๆซะ!"
"ฮ...ฮยอง" เสียงที่ยังสั่นของคนตัวเล็ก ที่ตอนนี้ได้มีน้ำใสๆไหลลงมาอาบแก้ม ได้พยายามหอบเอาร่าง ที่ 'เจ็บปวด' เกินจะบรรยาย ลุกเดินหนีออกไปจากประตูทันที เขาวิ่งออกไปข้างนอกอย่างไร้จุดหมาย น้ำตาที่ไหลกลบดวงตา จนพร่ามัว ทำให้เขาวิ่งไปอย่างไร้ทิศทาง จนได้ไปหยุดลงที่สถานที่แห่งหนึ่ง
ซ่า....
"ฝนตกอีก ย...แย่แล้ว!" เมื่อน้ำฝนได้สัมผัส ถูกตัวเขาจนซึมเข้าร่างไปทีละนิดๆ ได้มีแสงไฟวูบวาบ พร้อมเสียงไฟฟ้าที่กำลังลัดวงจร
เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ
เสียงอุปกรณ์ภายใน เริ่มทำงานปั่นป่วน ร่างที่บอบบางนั้นล้มฟุบลงกับพื้น ก่อนที่วงจรจะหยุดทำงาน เรื่องๆหนึ่งได้วูบเข้ามาในสมอง


นายมีหัวจิตหัวใจด้วยหรือไง
นายมันก็แค่หุ่นยนต์....
นายมันก็แค่หุ่นยนต์.....
....ก็แค่หุ่นยนต์...
.......แค่หุ่นยนต์
..........หุ่นยนต์!


"Error Error" เสียงที่เจ็บปวดดังออกมาจากปากของเขา เหมือนเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำ น้ำฝนได้เจาะเข้าไปใน วงจรทั่วร่างกาย ร่างนั้นชักดิ้นชักงอ จนควบคุมตัวเองไม่ได้
เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ....
"E...Error"
เปรี๊ยะ จื้ซ.... ครึ่กๆ
"Shutdown......"




ฝากติชมด้วยนะคะ ^^ รออ่านตอนต่อไปกันด้วยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
เรื่องนี้ก็เคยพิมพ์ไว้ในบ้าน บีเอพีไทยแลนด์ ว่าจะมาต่อให้จบที่นี่ T^T