มุมอับของดวงดาว

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มต้น...

ณ ร้านก๋วยเตี๋ยวริมทางเล็กๆ
  "ดาว ล้างให้มันเร็วๆหน่อยได้ไหม ชามน่ะ ลูกค้าเต็มร้านเลยเห็นไหม " เสียงป้านีดังตะโกนโหวกเหวกโวยวาย พร้อมกับชี้นิ้วสั่งมาพลางยิ้มกับลูกค้าพลาง

   ป้านีจ้างดาวทำงานก็เพราะว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีใครทนแกได้เลย แกเป็นคนจู้จี้จุกจิก แต่ดาวก็ทำงานกับแกมาได้เกือบสามปีแล้ว วันที่ดาวมาขอทำงานบังเอิญเป็นวันที่ป้าแกไล่คนก่อนออกพอดี จะเรียกว่าไล่ออกก็ตงไม่ใช่ เพราะถึงไม่ไล่เขาคงจะออกอยู่ดี ดาวเป็นเด็กฉลาดเวลาให้คิดเลขหรือซื้อของก็ไม่เคยขาดตกบกพร่อง แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนหัวค่ำดาวไปไหน เพราะหัวค่ำของทุกๆวันดาวจะขอตัวไปข้างนอกตลอด พอถามก็ไม่พูด แกเองก็ได้แต่ห่วงอยู่ในใจ เพราะไม่รู้จักพื้นเพของดาวมาก่อน จะพูดอะไรมากก็ไม่ได้

ดึก...จะห้าทุ่มแล้วแต่ดาวก็ยังคงก้มหน้าล้างจานต่อไป แทบไม่ได้หยุดพักตั้งแต่หัวค่ำ แต่ก็ยังดีทีมีลูกค้านั่งอยู่โต๊ะแค่สามคน หมายถึงดาวใกล้จะได้กลับไปเหยียดหลังลงบนที่นอนแข็งๆอันคุ้นเคย

รถสีขาวคันเงาขวับ ติดแผ่นป้ายทะเบียนเลขเดียวกันสาม ถึงรถคันนี้จะมาไม่บ่อยแต่ดาวก็จำได้เป็นอย่างดี  ตัวแล่นมาจอดเทียบฟุตบาต ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว เปิดประตูรถลงมาพร้อมกับเดินอ้อมไปฝั่งตรงข้าม ทันใดนั้นก็มีหญิงสาวร่างงามเดินลงมาจากรถพร้อมกับสีหน้าไม่สู้ดีนัก แสดงออกอย่างชัดเจนว่าหล่อนไม่พิสมัยเอาเสียเลยกับอาหารมื้อที่กำลังจะมาถึง

 "คุณรามคะ หมิวไม่หิวแล้วค่ะเรากลับกันเถอะ"
 "ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้อร่อยนะครับ " เขาหันหน้าไปบอกพร้อมกับจูงมือหล่อนไปนั่งที่โต๊ะ "คุณทานแบบไหนดีครับ" เขาถามไปตามมารยาทไม่ได้คิดจริงจังว่าหล่อนจะตอบว่าอยากกินหรือไม่ เพราะสีหน้าหล่อนชัดเจนอยู่แล้ว
 "แล้วแต่คุณเถอะค่ะ"

   "ป้าครับเอาเส้นเล็กน้ำใสสอง" ผู้ชายคนที่หล่อนกำลังมองพฤติกรรมของเขาตะโกนบอกป้านี พร้อมกับชูสองนิ้ว


วันนี้ดาวได้รู้แล้วว่าผู้ชายคนนี้ชื่อราม....