คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 ในวันที่ฝนตก
เสียงฝนต้องตกลงมากระทบเป็นจังหวะเพลงเพลงนึงที่ทำให้คิดถึงในวัยเด็ก...
ชะดับ ชะดับ ชะดับ เป็นจังวะเพลง...
"ฉันอายเกินกว่า เอ่ยออกมาว่ารักเธอ
ดวงใจอยากช้ำ ชอบทำซ้ำๆเดิม เวลาเริ่มรักก็ดูเลิศเลอ
เตือนใจให้ย้ำระวังซักนิดเธอ ถ้าหากเผลอไปอาจจะเจอแต่ความช้ำ"
(เพลง ไม่บอกใครว่ารักเธอ -ดิสนีย์)
ฝนตกเปาะแปะนอกหน้าต่างนี่มันชวนให้คิดถึงเพลงนี้จริงๆ....
เต้นซักหน่อยเป็นไง... ฮะๆ...
เดี๋ยวๆ นี่มันระหว่างทำความสะอาดทางเดินนะ!!
เอาน่า... ไม่มีคนอยู่หรอก...
ว่าแล้วฉันก็เริ่มเปิดโรงละครของตัวเองทันที
ชะดับ ชะดับ
ไม้กวาดมีอยู่ในมือ กลายมาเป็นคู่เต้นอย่างช่วยไม่ได้
ผมสีส้มของฉันปลิวไปตามแรงหมุนตัว รอยยิ้มและเสียงหัวเราะเล็ดรอดออกมาจากปาก
"กึก..."
เสียงฝีเท้าดังเข้ามา ฉันหันหัวไปดูโดยอัตโนมัติ หน้าแดงแปร๊ดเพราะอาย
ถ้ามีใครเข้ามาเห็นล่ะก็ ... ฉันคงจะอายไปสามชาติ....
ว่าแล้วฉันก็ค่อยๆเอาไม้กวาดมากวาดพื้นต่อไป...
"เต้นต่อสิ... ฉันอยากดู"
เฮือก!!!!!
เสียงทุ้มแบบนี้นี่มัน...
กึก...กึก...(เสียงคอหมุนไปหาต้นเสียง)
หะ...หัวหน้ารีไวล์!!! กะ...กำลังแอบมองฉันอยู่...
ใบหน้าครึ่งนึงกำลังหลบอยู่หลังเสา!!
มองมาด้วยสายตาเหมือนลูกแมว!!!
ไม่สิ!!!
มองมาด้วยสายตาของลูกแมวที่กำลังหงุดหงิด!!!!!
ดะ เดี๋ยวๆ ก่อนอื่น..เขาแอบอยู่... แสดงว่า...
เข้าเห็นฉันเต้นน่ะสิ!!!!
"หะ... หัวหน้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ!!!"
"ก็นานพอที่จะเห็นเธอมีความสุขกับการเต้นกับไม้กวาดน่ะนะ..."
"แล้วก็ฉันมีเรื่องจะให้เธอออกไป......"
!!!!!!
หน้าฉันชาวาบในบัดดล....
ตายแล้ว ตายแน่ๆ ขอโทษนะคะคุณพ่อที่เพทร่าเป็นคนโง่แบบนี้ ต้องถูกดุแน่เลย..
คนที่อยู่หน่วยรีไวล์ต้องหนักแน่น เด็ดเดี่ยว แล้ว ออกไป นี่หมายถึงอะไร..
ฉันต้องโดนย้ายไปอยู่หน่วยอื่นเรอะ!!! แล้วหน่วยไหนจะรับคนอย่างฉันล่ะ...
อนาคตของเพทร่าคนนี้ช่างมืดมนเหลือเกิน....
ถ้าฉันต้องโดนย้ายหน่วยก็คงจะได้เจอกับหัวหน้าน้อยลง...
คงถูกดุน้อยลง...
คงถูกบ่นน้อยลง..
คงถูกใช้ให้ทำความสะอาดน้อยลง....
เรื่องแบนั้นใครจะไปทนได้กัน.....
แปะ..
มือของหัวหน้ามาแปะที่ไหล่ เรียกสติฉันกลับคืนมา...
"โฮ่ย... จะร้องไห้ทำไมกันน่ะหา..."
"ระ..ร้องไห้เหรอคะ?"
"เออสิ แล้วที่เธอทำอยู่นั่นมันอะไรถ้าไม่ใช่ร้องไห้น่ะ...."
แล้วฉันก็เพิ่งจะรู้สึก...
ว่าแก้มของฉันมีน้ำตาไหลอาบอยู่เต็มไปหมด...
.......
"ฉันช่างน่าสมเพช..."
ฉันทรุดตัวลงนั่งยองๆกับพื้นแล้วเอาหน้าหันเข้ากำแพง...
"โฮ่ย ลุกขึ้นมา... ฉันจะบอกว่าให้เธอออกไปซื้อกาแฟให้หน่อย...."
.....
ป๊อง....
"ฮะๆ.... นั่นสินะคะ ... อะ เอ่อ ... งั้นเดี๋ยวฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ...."
ด้วยความหน้าแตกและอายที่สุดในชีวิตที่เคยมีมา ฉันก็หยิบไม้กวาดแล้วเดินไปตามทางเดิน...
"เดี๋ยวก่อน เพทร่า"
กึก...
ขาของฉันหยุดกึกโดยอัตโนมัติ...
หันไปตามเสียงเรียกของหัวหน้า
"คะ???"
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก....
เขาเดินกระชับเข้ามาเรื่อยๆแล้วจับแขนผอมกระหร่องของฉันไว้...
จับฉันกดกับฝาผนังของโถงทางเดินแล้วขยับหน้าเข้าใกล้
ห่างกันเพียงหนึ่งฝ่ามือเท่านั้น....
"มะกี้น่ะ... ร้องไห้ทำไมกัน..."
........
"ฉัน.... ฉันแค่คิดถึงพ่อน่ะค่ะ...."
ฉันโกหกหน้าตายที่สุดที่เคยทำมาในชีวิต....
แล้วก็ยิ้ม...
ยิ้ม... ในแบบที่ยิ้มมาตลอด....
'ยิ้มเสแสร้ง...'
แต่ถึงกระนั้น...
"หยุดยิ้มแบบนั้นซักที...."
เขาก็รู้...
"ฉัน... ฉันคิดถึงพ่อจริงๆค่ะ..."
"โกหก... เธอเป็นลูกน้องของฉัน ทำไมเรื่องแค่นี้ฉันจะไม่รู้...."
"เธอก็เพื่อนฉันคนนึง.. จะให้ไม่สนใจอะไรเลยก็คงไม่ได้..."
คำว่า 'เพื่อน' ของหัวหน้า
เป็นคำที่ไม่เคยเอ่ยให้ใครได้ยินมาก่อน...
คำพูดแค่นี้กลับทำให้หัวใจฉันพองโตได้อย่างแปลกประหลาด....
แขนที่ถูกจับไว้อ่อนระทวยไปหมด....
ขาอ่อนลงกับพื้น ลงไปกองอย่างหมดเรี่ยวแรง...
หัวหน้าย่อตตัวลงลูบหัวฉันแล้วพูดเบาๆ
"โฮ่ย... คิดมากอีกแล้วใช่มั้ย..."
"ฉันฟังไม่ชัดน่ะค่ะ... ฉันฟังแค่คำว่า 'ให้ฉันออกไป' ก็เลยนึกว่าให้ออกจาก อื้อ!!"
น้ำตารื้นขึ้นมาระหว่างกำลังพูดอยู่ แล้วหัวหน้าก็เอานิ้วชี้มาปิดปากฉัน....
"ฉันไม่โหดเหี้ยมขนาดนั้นหรอก..."
"คนที่จะออกจากหน่วยฉันได้มีอยู่สองเหตุผลคือ ตาย กับออกเอง..."
"อยากออกมั้ยล่ะ..."
โป๊ะ.....
เซลล์ประสาทในหัวของฉันแทบจะจุดพลุฉลองเต้นกันถ้วนหน้า...
เขาจะไม่ไล่ฉันออกจนกว่าฉันจะตายหรือออกเอง
"ไม่ออกค่ะ!!!! ไม่มีวันออกแน่นอนค่ะ!!"
รอยยิ้มมุมปากฝุดขึ้นแว่บนึงบนปากของหัวหน้ารีไวล์....
"ไม่มีวันออกไปตลอดชีวิต..."
น้ำตาเริ่มเอ่อล้นขึ้นมาอีกครั้ง...
"ฉันจะตามหัวหน้าไป..ฮึก...ไม่ว่าจะที่ไหนเมื่อไหร่.."
"ฉันจะตามไป..."
แหมะ...
มือแกร่งยกขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลอาบสองข้างแก้ม...
"อย่าลืมที่พูดไว้ล่ะ..."
ยกมือขึ้นแปะหัวฉันแล้วขยี้อีกครั้ง..
ก่อนที่เขาจะเดินไป เขาหันมากล่าวสั้นๆว่า..
"ขอโทษที่ทำให้คิดมาก...."
วันนี้ฉันได้รู้แล้วว่า....
เวลาเพียงชั่วพริบตานี้.....
ได้นำความสุขที่ใช้ไปสามชาติก็ไม่หมดมาให้.....
แค่เขาพูดว่า
"เธอก็เป็นเพื่อนฉันคนนึง...จะไม่ให้สนใจอะไรเลยก็คงไม่ได้...."
มันก็ติดชาร์จค่ำคืนแสนสุขของเพทร่าไปแล้ว....
TIP :: ค่ำคืนแสนสุขของเพทร่า
2.คืนที่หัวหน้ารีไวล์ตั้งชื่อให้
3.คืนที่หัวหน้ารีไวล์เรียกว่า 'เพื่อน'
4.คืนที่หัวหน้ารีไวล์รับชาที่ชงเองไปดื่มเป็นครั้งแรก
5.คืนที่แอบเห็นหัวหน้ารีไวล์ฟุบหลับครั้งแรก
6.คืนที่เจอหัวหน้ารีไวล์ครั้งแรก
7.คืนที่เดินชนหัวหน้ารีไวล์โดยบังเอิญระหว่างลาดตระเวน
8.คืนที่ไปเดินคุยบนวอลโรสด้วยกันสองต่อสอง
9.คืนที่เห็นหัวหน้ายิ้มครั้งแรก
10.คืนที่ถูกหัวหน้ารีไวล์จับมือครั้งแรก...
อาจจะเพลงประกอบเยอะไปนิดนุงเนอะ กลัวเบื่อกันง่าา TT
ความคิดเห็น