BTS-jinv สถานีรถไฟฟ้าหมายเลข 1

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter no.1

*~ CHAPTER ONE ~*
เด๊ดซะมอเร่ นาว ....
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

 

- in the hospital -

อะไรคือนางพยาบาลเดินทะลุร่างผมได้ - -?
หรือนั่น ! ผีพยาบาล ! โรงพยาบาลนี้น่ากลัวจริงๆ บรื๋อออ ~

"พยาบาล ! พา คิม แทฮยอง ไปห้อง 136"
"ค่ะ หมอ"

ใครเรียกผม ? ใครพูดว่า คิม แทฮยอง ? ผมต้องเดินไปห้อง 136 สินะ
นี่ ชั้นที่ .... /มองรอบๆ/  ...7 ! ก็ต้องขึ้นลิฟต์ไป ชั้น 13 ....

"รอด้วยครับ !"

ผมวิ่งไปที่ลิฟต์แล้วพูดกับพยาบาลที่เข็นเตียงคนไข้เข้าไป
และประตูก็ปิดลง

"เฮ้ยยยยย ~ !"

ผมรีบเบรคก่อนที่จะชนประตูลิฟต์และ .... ผมก็เข้ามาอยู่ในลิฟต์แล้ว ?
อา .... เราเข้ามาทันแฮะ สงสัยเพราะตัวเตี้ย (อีกแล้ว) พระเตี้ยช่วย !!

"นี่คุณ ไม่เปิดรอผมเลยนะ"

ผมหันไปตำหนิพยาบาล และเธอก็ไม่สนใจ แต่กลับพูดกับคนไข้บนเตียง

"เนี่ย หน้าตาก็ดี ดันเป็นเจ้าชายนิทรา.... -_-"

ผมพยายามมองใบหน้าของคนไข้ ....

"ขอลองจูบหน่อยเถอะ *-* "

พยาบาลก้มตัวลงตั้งใจจะจูบกับคนไข้ อีนางพยาบาลนี่โคตรแรดเลย
ผมคงต้องชะเง้อไปดูเลิฟซีนซะและ (เสือก)

"เฮ้ยยยยยยยยยยยย !!"

ติ้ง !

ลิฟต์จอดอยู่ที่ชั้น 13 นางพยาบาลทำหน้าบูดแต่ก็เข็นเตียงคนไข้ไป ...

'หน้าตาก็ดี ไม่น่าเป็นเจ้าชายนิทราเลย'

นี่ผม ..... เป็นเจ้าชายนิทราหรอ!!!
 

 

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย ?

ผมเดินตามพยาบาลไปที่ห้อง 136 อย่าง งงๆ

ผมยืนนิ่ง มองร่างของตัวเองที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้อย่างไม่เข้าใจ

คือวิญญาณผมหลุดออกจากร่าง หรือผมตายแล้ว ? แต่หัวใจผมก็เต้นนะ - -

มันเหมือนในหนังรึปล่าว ? ที่ต้องหาวิธีกลับร่างป้ะ ?

ในหนังเขานอนทับตัวสินะ .. งั้นผมก็คงต้องลอง ...

ผมเดินไปหาร่างของตัวเองช้าๆ และสูดหายใจเข้าเต็มปอด

ผมต้องยังไม่ตาย

ผมปีนขึ้นเตียงเพื่อพยายามนอนทับร่างของตัวเองที่ไม่มีสติ

อ่า ก็นอนเฉยๆละมั้งนะ .?

ทำไมผมรู้สึกหัวกับตัวมันหนักๆด้วยสิ -  -

สงสัย ...จะเข้าร่างได้แล้วแน่เลย ใช่แน่ๆ !

...............

เข้าร่างพ่องงง !!

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย มันอะไรวะเนี่ย !!

ผมลุกออกจากเตียง และตบหัวร่างของตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์

โป๊ก !!

"โอ้ยยยยย ~"

ผมรู้สึกเหมือนถูกตบหัว .... เอ้ะ อย่าบอกนะ

นี่ใครทำอะไรกับร่างผม ผมก็จะโดนไปด้วยน่ะหรอ - -?

นี่ถ้าหมอถีบผมตกเตียง ผมก็เจ็บฟรีน่ะสิ ให้ตายเถอะ ! -3-

สักพักหมอเดินเข้ามาและพูดกับนางพยาบาล

"ตามญาติของแทฮยองรึยัง ?"
"ตามแล้วค่ะหมอ รู้สึกจะชื่อ คิม ซอกจิน ค่ะ"

เดี๋ยวนะ ? คิมซอกจิน .... นั่นไม่ใช่ญาติผมโว้ยยย !!

นั่นมันคนที่ผมแอบชอบเชียวนะ ผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย T_T

อีพยาบาลโง่งี่เง่าเต่าตุ่นฝุ่นตอมตัวไม่หอมตูดก็บิดสะกิดทีเสนียดติด !!!!

"แทฮยอง !! เป็นยังไงบ้าง !!"

เสียงสั่นๆของเพื่อนสนิทผมทะเล่อทะล่าเปิดประตูเข้ามา

"จองกุก !! วีต้องพักฟื้นนะ !!"

และพี่จินก็วิ่งตามเข้ามา .....

"ถ้า ...ถ้าวีไม่ฟื้น จะทำยังไงดีล่ะ ฮึก ..ฮือออ T_T"
"วีต้องฟื้น เชื่อพี่สิ"

พี่จินกอดปลอบจองกุกอย่างอ่อนโยน

แหม ! แฟน(?)ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ กอดเพื่อนแฟน(?)หน้าตาเฉยเลยนะพี่จิน - -!!

"เอ่อ หมอรบกวนนะครับ คนไข้ต้องการพักฟื้นนะครับ" หมอพูด
"อ๋อ ครับ ขอโทษครับที่วิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามา ฮะๆ"

พี่จินหัวเราะแห้งๆ และพาจองกุกเดินออกไปจากห้อง

ส่วนผม ....

ผมจะอยู่ทำไมล่ะ ! ก็ตามพวกเขาไปสิ ! - -

---------------------------

- @ JIN's home -

จินกับจองกุกแยกทางกันหน้า รพ.

ผมเลือกตามใครระหว่างเพื่อนกับคนรักหรอ

ผมเลือกเดินตามคนรักน่ะสิ !! (มึงรักเพื่อนมาก)

พี่จินปิดประตูห้องและถอดเสื้อกันหนาวออก

พี่จินนั่งลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยล้า

ผมเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าพี่จิน

มองดวงตาของพี่จินที่มีน้ำตาใสคลออยู่จนเอ่อล้น .....

"วี ..."

พี่เข้ามองมาทางผมและเอ่ย ....

พี่เค้ามองเห็นผมหรอ ?

"พี่ ! มองเห็นผมหรอครับ !"

พี่จินไม่ตอบ ลุกขึ้นจากโซฟา และเดินทะลุร่างผมไป

อ้าว พี่จินไม่ได้มองผม แต่มอง ...รูปภาพผม ?
 

----------------------------------
 

จินเดินไปหยิบรูปภาพที่ตั้งไว้บนชั้นหนังสือ

เป็นรูปเด็กผู้ชายที่เขาแอบถ่ายเอาไว้เมื่อนานมาแล้ว ...

...รูปภาพของ แทฮยอง ..เด็กที่เป็นรักแรกพบของเขา ....

เขากอดรูปภาพไว้ในอ้อมแขน จินทรุดลงนั่งกับพื้น

หลังพิงชั้นหนังสืออย่างอ่อนแรงและพร่ำเพ้อกับตัวเอง ...

"วี ..พี่ขอโทษ ..ฮึก พี่ควรจะบอก ..ก่อนที่จะสายมากขนาดนี้ .. พี่รักน้องนะ ..วี ฮึก"

น้ำตาที่คลออยู่ในนัยด์ตาของเขาเริ่มไหลลงมาเป็นสาย

มีหรอ ที่วีมองคนรักร้องไห้ แล้วจะไม่ร้องไห้ตาม ?
 

--------------------------

 

 

ผมมองพี่จินร้องไห้อยู่สักพัก

และนั่งยองๆตรงหน้าพี่เขา

ค่อยๆเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้พี่เขาเบาๆ

ผมจะไม่ตาย และผมจะฟื้นขึ้นมา ...ผมสัญญา

พี่จินเงยหน้าขึ้นช้าๆ และเบิกตากว้าง .....

"อีเหี้ย !! ตาเถรตก !! ตัวเหี้ยอะไรวะเนี่ย ! สาสสสส ! พ่อมึงนอนในโรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า O_o!"

พี่จินอุทานยาวเหยียด และถีบผมอย่างแรง -o-

"โอ๊ยยยย ~ พี่จะถีบผมหาเสด็จพ่อหรือพะย่ะค่ะ ?"
"วี .... วี !!"

พี่จินถลาเข้ามากอดผมแน่น และรัวคำถามใส่

"เมื่อกี้ยังอยู่ รพ.อยู่เลย ..ทำไมมาอยู่ที่นี่ แล้ว ฮึก ..มาเมื่อไหร่เนี่ย วี วี ..."

พี่เขาสะอื้นหนักกว่าเดิมอีก ..

"ผมอยู่ที่นี่นานแล้ว แต่ผมเช็ดน้ำตาให้พี่ พี่ก็เห็นผมเลย - -"
"หมายความว่ายังไง ?"

พี่จินเช็ดน้ำตาลวกๆ คลายอ้อมกอดเล็กน้อย แล้วมองผมอย่างไม่เข้าใจ

"วิญญาณผมหลุดออกจากร่าง และผมคือวิญญาณ ภาษาชาวบ้านเค้าเรียก ผี - -"

พี่จินหน้าซีดเผือก ถอยหลังกรูดจนชิดตู้หนังสืออีกครั้ง และค่อยๆพูดต่อ

"น้องคงไม่แบบ แปลงร่างเป็นผีตาโบ๋ๆ ลิ้นยาวๆ ปากห้อยๆ คอหักๆ เลือดเยอะๆ
น่ากลัวๆหรอกใช่มั๊ย -o-?"

"ผมทำไม่เป็นหรอก ผมเป็นผีมือใหม่ ด้อยความรู้ครับ -3-"

พี่จินลุกขึ้นยืน สูดลมหายใจเข้าออกช้าๆ หลับตาลงเพื่อตั้งสติ ...

"ลมหายใจเข้า ~ ลมหายใจออก ~"

ผมร้องเพลงให่พี่จินฟัง

"ร้องเพลงทำไมเนี่ย - -?"
"ช่วยพี่ตั้งสมาธิไงครับ -3-"

พี่จินถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆและหันมาคุยกับผมอีกครั้ง

"แล้วเกิดอะไรขึ้นถึงได้นอนเป็นผักอย่างนั้น ?"
"ผม ..."
 

--------------------------
 

"ขณะนี้ รถไฟฟ้ากำลังวิ่งผ่านชานชาลา"


มัวแต่วิ่งผ่าน วิ่งผ่าน เมื่อไหร่จะถึงสายผมสักทีเนี่ย !!

ผลั่ก !!

หลังของผมถูกมือปริศนาผลักอย่างแรง จนตกจากชานชาลา ...
ไม่นะ ! ..แล้วรถไฟฟ้าล่ะ !!
ผมรีบยันตัวเองขึ้นมาจากพื้นทันทีที่ได้ยินเสียงรถไฟฟ้า

ฟิ้วววววววว ~
 

ด้วยความโหยหาการมีชีวิตรอดอยู่ของผม
ผมจึงถอยหลังจนชิดกำแพงชานชาลา
ทำตัวให้ลีบเล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้

หวังว่าตัวเองจะรอด ...

เหมือนพระเจ้าเข้าข้างผม คนขับรถไฟฟ้า
ดึงเบรคอย่างแรง รถไฟฟ้าค่อยๆหยุดลงตรงหน้าผม
มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าผมไม่ถูกเฉี่ยวอย่างแรง ....

แข้งขาผมอ่อนแรง
เลือดสีสดไหลตามศรีษะและแขนซ้ายของผม
ผมทิ้งตัวนอนลงบนรางรถไฟ
ลืมตามองผู้คนบนชานชาลาที่กำลังวุ่นวาย
ยกเว้นคนเดียวที่มองผมอย่างเลือดเย็น
เขาคือ ......
 

------------------------------------
 

"ตกลงเป็นอะไร - -?"
"เอ่อ ผมตกจากชานชาลา หัวฟาดพื้น โดนเฉี่ยวมั้ง ถ้าจำไม่ผิด"

พี่จินมองผมด้วยสายตาเป็นห่วง และลูบหัว

"ดีนะ ที่ไม่ถึงตาย"

พี่จินสวมกอดผมอีกครั้ง อา ..เป็นผีก็ดีอย่างนี้นี่เอง ถถถถถ.

"จริงสิ ! พี่ว่าพี่มีเพื่อนที่ช่วยน้องได้ !!"
"ใครครับ ?"
"จีมิน !" 
 

-------------------------
 

*~ Talk with me ~*
จบไปอีกตอนแ้ลวว ~หนุกหมายย ~?
ตอนหน้าจีมินออกแล้วนะเว้ยยยย ~
ชอบอย่าลืมเม้นนะตัว เป็นกำลังใจ 555555
สโลแกนเดิม
ชอบอย่ากดไลค์ กด Favorite สิ อิอิ
 

----------------------------

G Minor!  <<<<<< LOVELY THEME<3




G  Minor!