คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 (100%)
The Cupid Radio Chapter 4
Hunz :
“ฮ้าววว~” << อันนี้เสียงหาวอิหมี ._.
วันนี้ตื่นเช้า.. ก็รีบมาทำงานไงครับเห็นหน้าตางี้เป็นคนรักกันรักงานนะเอ้ออ ว่าแต่รีดก็อ่านมาหลายตอนเหมือนกันละนะไม่สงสัยกันบ้างหรอว่าผมทำงานอะไร ~
อ๊ะ..สงสัยกันป่ะ ?
(ไรท์ : ไม่อ่ะ !!)
โหยยช่วยสงสัยหน่อยเถ๊อะ ขอแบบเปิดตัวอาชีพอลังการแบบฟิคคนอื่นเค้ามั่งอ่ะไรท์อ๊าาา มาทายกันๆนะนะนะ -/-
//ไรท์ .. เออ ก็ได้ พระเอกขอมาไรท์คนสวยจัดให้
เอ่อ มือปืน ?
ไม่ใช่ !!
ไอ้โจร 500 ?
ไม่ถูก !!
นักสืบโคนัน ?
โอ้ยย ไม่ช่ายยย !!
บอร์ดี้การ์ดหน้าเหลี่ยม ? .. อันนี้ถูกชัวร์ค่ะรีด ไรท์คนสวยมั่นใจ
มันไม่ใช่ !! นี่มองภาพพจน์ผมเป็นคนทารุณขนาดนั้นเลยเหรอะ = =”
อ่าว ก็เห็นหน้าเหี้ยมๆ -__- .. งั้นน่ารักๆ เอิ่ม ช่างเสริมสวย ?
ไม่ช่ายยยย !!
คนตัดหญ้า ? =__=
แน่ใจว่าคนตัดหญ้านี่น่ารัก .. พอเถอะ เฉลยเลยดีกว่าผมเพลียไรท์...
นี่เลยที่ทำงานผม แท่นแทนแท๊นนนนนนนนนนน ..
“บ้านเด่นดวงขนมไทย”
(ไรท์ : เอ่อะ..พี่ฮั่นมาทำไรที่นี่คะ ? ไรท์งงเงิบ - -)
ก็ผมหล่อและก็ว่างมากเลยมาหาไรทำสนุกๆตามประสาคนหล่อ (ไรท์ : ขอความจริงค่ะ)
..ฮะ เก๊าตกงาน.. โดนไอ้หัวหน้าใจร้ายไล่ออกอ่ะฮรึกก.. มันอิจฉาที่ผมหล่อกว่า .. (ไรท์ : เหตุผลฟังดูดีเหลือเกิ๊น - -)
ผมก็เลยต้องมาช่วยงานที่ร้านของ “คุณป้าเด่นดวง” เจ้าของร้านขนมไทยอันดับ 1 ของประเทศเชียวนะ ฮ่าๆอลังการสุดหลายคนสงสัยว่าป้าเด่นดวงนี่แกเป็นใคร ป้าแกอายุประมาณ 60 กว่าๆละครับ แต่หน้ายังใสเช้งกระเดะอยู่ยังกะ 30 เพราะตลอดเวลาที่เติบโตคุณป้าแกเล่าว่าแกเป็นสาวชาววังฟิลประมาณแดจังกึมไรงี้
(ไรท์ : ขอให้รีดมโนภาพตาม) อ๋อ..เออความจริงป้าแกไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกะผมนะ เพียงแต่แกเป็นป้าของเพื่อนผมเอง “ไอ้ดิว” มันเป็นหลานคุณป้าแท้ๆแต่ดันไม่มีเวลาช่วยงานที่ร้านเลยเพราะไอ้เพื่อนผมคนนี้มันซุปตาร์ครับ วันๆก็ไปถ่ายแบบ อีเว้นท์ นับไม่ถ้วน ซิกแพคนี่แน่นตั๊บบบ.. แต่ถ้าพูดถึงความหล่อก็สูสีกันแหละนะ
(ไรท์ : ฉันขอเถียงได้ม้ะ ? ) ไรท์อย่าเถียงเลยหลักฐานก็ฟ้องอยู่ ..(ไรท์ : จ่ะ .__. )
จะเม้าส์ต่อๆป้าเด่นดวงยังไม่มาตามฮิฮิ จะบอกว่าเห็นบรรยากาศร้านขนมหวานคุณป้าหรูหราสไตล์บ้านทรงไทยแบบนี้งานผมไม่ใช่จะสบายๆนะ ต้องช่วยคุณป้าแกทำเกือบทู๊กกกอย่าง เรียกง่ายๆว่าเอเวอรี่ติงอินตรูไรงี้ ทั้งเด็กเสิร์ฟ เด็กล้างจาน เด็กโบกรถ แคชเชียร์ ยันเป็นลูกมือป้าแก แต่ผมก็เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างมาจากคุณป้าเนี่ยแหละแกก็คอยบ่นคอยสอนเราไป คุณป้าแกก็เอ็นดูผมเหมือนลูกเหมือนหลานแหละครับเห็นกันมาตั้งแต่เล็กๆ จำความได้ก็เห็นคุณป้าแกตั้งแต่สาวๆคอยดุคอยตีไอ้ดิวตลอด แต่คุณป้าแกเป็นคนจิตใจดี ใจนี่อย่างกะทะเลครับ
(ไรท์ : ใจกว้างหรอคะ ?) ป่าวครับ..
ผมหมายถึงความเค็ม !! เค็มเสมอต้นเสมอปลาย เค็มตั้งแต่สาวยันสาวเหลือน้อยฮั่นนะไม่อยากจะเอื่อยเอ่ย..
.
.
.
"ไอ้ฮั่น !! นั่งอู้เหรอ แกไปจัดหน้าร้านสิ เดี๋ยวเสร็จแล้วมาช่วยงานในครัวด้วย" เสียงของคุณป้าตะโกนออกมาจากห้องครัว
"คร้าบบบ ไปแล้วคร้าบนายหญิงจังกึม" ผมรับคำสั่งคุณป้าจังกึม เอ้ออคือผมเรียกคุณป้าแกอย่างงี้แหละก็คุณป้าแกเป็นสาวชาววังไงผมก็ชอบแซวชอบกวนประสาทแกอย่างนี้แหละ ไม่อยากให้แกเครียดเดี๋ยวแก่ไว
"เดี๊ยยๆ กวนแต่เช้านะแก"
ผมเดินไล่หลังคำบ่นของคุณป้ามาจัดโต๊ะตรงหน้าร้าน เช้าๆแบบนี้ยังไม่ค่อยมีลูกค้าหรอกครับแต่ถ้าตั้งแต่สายยันบ่ายนี่เต็มเอียดทุกโต๊ะเพราะฝีมือการทำขนมหวานของคุณป้าแกไม่ธรรมดา ชื่อเสียงเลื่องลือระบือนามระดับเชฟกระทะทองเหลือง !! พูดไปก็จะหาว่าเวิ่น (ไรท์ : โอ้ยย แล้วที่ผ่านมานี่คือไม่เวิ่น = =)
.
.
ตอนนี้ผมจัดหน้าร้านเสร็จเรียบร้อย เฮ้อ..ขอบอกว่าเหนื่อยโฮกกกกกกก แต่ภารกิจผมยังไม่จบต้องไปช่วยทำขนมหวานในครัวต่ออีก โถ..ชีวิตอิสริยะต้องสู้ครับเดี๋ยวมันไม่เหมือนพระเอกหุหุ ลุย !
"มีไรให้ผมช่วยอ่ะนายหญิง" ชายหนุ่มเอ่ยถามคุณป้าพร้อมกับเดินดุ่มเข้าไปหา
"อ่ะ..แกเอาวุ้นมะพร้าวอ่อนนี่ไปแช่ตู้เย็นซิ"
"ได้เลย ฮู้ฮูวว~" อิสริยะเดินเป่าปากอย่างอารมณ์ดี คงจะเป็นเพราะ..
"วันนี้อารมณ์ดีจริ๊ง กำลังมีความรักหรือไง ไอ้ฮั่น" (ไรท์ : โอ๊ะโอ..คุณป้าแย่งซีนไรท์ค่ะ -/-)
"ห๊ะะ ผมเนี่ยนะมีความรัก..ป๊าวว" อืม..เสียงสูงเชียว
"เสียงสูงอย่างนี้แกโกหก บอกฉันมาเถอะสาวที่ไหน ฉันจะได้ช่วยเลือกผู้หญิงสมัยนี้ร้ายกาจจะตายไป"
เอ่อ ผู้หญิงสมัยนี้ร้ายกาจแต่แกงส้มมันเป็นผู้ชายไม่ร้ายกาจหรอก ผมคงสบายใจได้เน้าะ ฮึ้ยยยแล้วกูคิดถึงเด็กนั่นทำไมวะ บ้าบ้ามามีความรักอะไรล่ะโว้ะไปใหญ่ละ เด็กนั่นอย่างมากก็เป็นได้แค่น้องชายที่เรารู้สึกดีด้วยเท่านั้นแหละเพราะผมยืนยันว่า ผม ไม่ ใช่ เกย์ ..
.
.
"ไหนได้ยินใครมีความรักอะไรกันจ๊ะ คุณป้าหรือคุณเพื่อน" นายดิวหลานของป้าเด่นดวงเพื่อนชายสุดซี้ของฮั่นเดินเข้ามาร่วมประสมโรงด้วยอีกคน
"ป่าวหรอก อ่าวไอ้ดิวแล้ววันนี้มึงไม่ไปไหนหรอวะ ?" ฮั่นเอ่ยทักเพื่อนรักคนนี้ เขากะดิวสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ เรียกได้ว่าสนิทขั้นรู้ไส้รู้พุงไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเพราะด้วยความที่บ้านอยู่ใกล้กันแถมคุณป้าเองก็เอ็นดูฮั่นเหมือนกับหลานแท้ๆ
"เดี๋ยวกำลังจะออกไปถ่ายแบบกะน้องญาญ่าเว้ย เป็นไงๆอิจฉาอ่ะดิ๊"
"โอ้ยไม่หรอกคุณเพื่อน กูไม่ได้หล่อแบบมึงนี่ เออเต็มที่นะเว้ย" ฮั่นตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ
"เออๆ กูฝากร้านกะป้าด้วยล่ะ"
"ได้ๆ ไม่ต้องห่วง มึงทำหน้าที่มึงให้ดีเหอะกูอยากมีเพื่อนเป็นซุปตาร์จะแย่ละ ^^"
ฮั่นพูดพร้อมยกยิ้มอย่างยินดี เขาดีใจกะเพื่อนคนนี้ถึงตอนนี้มันยังเป็นแค่นักแสดงนายแบบหน้าใหม่ที่กำลังก้าวเข้าสู่วงการ แต่ในอนาคตไอ้ดิวเพื่อนรักเขาต้องดังเบียดบอย สอยณเดชน์ตกกระป๋อง ย่องเบาล้มมาริโอ้ ค่อนบัลลังก์คนโก้อย่างดีเจพี่โน่พี่ริทททททท!!!! (ไรท์ : ยังกะขบวนการเรนเจอร์ทำลายล้างโลก -"-)
"เออๆ .. ดิวไปทำงานก่อนนะป้านะ ฟอดดด~~" ดิวพูดพร้อมเดินไปหอมแก้มคุณป้าอย่างเต็มแรง
ก่อนที่จะหันมา..
"ไอ้ฮั่นกูไปละนะ บ้ายบายยย ฟอดดด~~" และพี่ดิวก็วิ่งออกไปแบบสี่คูณร้อย..
(ไรท์ : โอ้วว คุณพระะ !! 0__0)
*0* << ส่วนอันหลังนี่สีหน้าคุณป้าแลดูฟินมากค่ะบอกเลย
"ไอ้ดิวมึงหอมแก้มกูทะมายยยยย ไอ้โรคจิต !! "
ฮั่นด่าไล่ท้ายดิวที่วิ่งออกไปจากครัว.. เฮ้อ ก็ไอ้ดิวมันเป็นซะแบบเนี้ยชอบถึงเนื้อถึงตัวผมต่อหน้าสาวๆจนคนอื่นเค้าคิดว่าผมเป็นเกย์กันหมด แต่ผมยืนยันนอนยันตีลังกายันเลยว่าผมไม่ได้เป็นพวกชายรักชาย ยิ่งไอ้ดิวชอบแกล้งมากอดมาหอมผมงี้ยิ่งขยะแขยงมัน.. เอ้อ แต่ไอ้ดิวเองมันก็ไม่ใช่พวกเก้งกวางนะผมเห็นเบอร์สาวๆในสังกัดมันนี่แปะเต็มหัวเตียงไม่รู้ใครเป็นใคร แต่ที่มันชอบแกล้งกอดผมแกล้งหอมผมบ่อยๆคงเป็นเพราะเราสนิทกันมากจริงๆแหละ
"ฮั่น เดี๋ยวป้าไปเตรียมหน้าร้านก่อนนะ จัดการเช็คครัวให้ป้าด้วยนะจ๊ะหลานเขยคิกๆๆ" ดูสิ.. พอป้าแกฟินแล้วป้าแกก็เดินจากไป... ป้านี่ก็ตัวดีชอบชงผมกะไอ้ดิวจัง ถ้าผมกะไอ้ดิวเป็นอะไรกันป้าคงจะมีความสุขมากใช่มั้ย. . .
#เอิ่มนั่นมันโกโบริ -__-
ตึ่งตึง.. ~ เสียง Line เข้า
อิสริยะเปิดดูข้อความบนมือถือนั้น..
'KS : AYO !! Good morning ,, have a nice day kubb ;)'
ส่งไลน์มาแต่เช้าเลยนะไอ้เด็กน้อยเอ๋ย . . .
(ไรท์ : แกก็ตอบๆเค้าไปสิ -.-)
เอิ่ม ไรท์คนสวยมาอีกละ เออแต่จะว่าไปไรท์มาก็ดี ช่วยผมหน่อยดิ
(ไรท์ : เอ้ออจะให้ฉันช่วยไรล่ะ ?)
...
(ไรท์ : อ่าวเงียบ มีอะไรก็ว่ามาสิคะคุณพระเอก)
ไรท์แปลดิ้..ที่แกงส้มส่งมาอ่ะ
(ไรท์ : ห๊าาาาาาาา !! พระเอกแปลไม่ออกเจ้าค่ะรีด ไรท์เพลียนะ =__=)
ก็ทำไมอ่ะพระเอกเรื่องนี้ต้องอินดี้ไง แปลอังกฤษไม่ออกแปลกตรงไหน เห็นทุกเรื่องฮั่นจะเท่จะมาเฟียจะหล่อจะแบ๊ด แต่เรื่องนี้ฮั่นอยากอินดี้ !!
(ไรท์ : โธ่..สำหรับไรท์อินดี้กับโง่มีแค่เส้นบางๆกั้นอยู่ค่ะพี่ฮั่น #โดนเอฟซีหมีตบ .. เอออ งั้นเอาโทรศัพท์มาๆ ไรท์ตอบให้ดีกว่าเน้อะอิอิ ^^)
พี่ฮั่นส่งโทรศัพท์ให้ไรท์คนสวยอย่างว่าง่าย..
(ไรท์ : อ๊ะ.. เรียบร้อยค่ะพี่ฮั่น ไรท์ไปก่อนน้าา บายส์~~)
ขอบคุณมากครับ ไรท์คนสวยนี่น่ารักจัง..
ว่าแต่ไรท์ตอบแกงส้มไปว่าไรฟร่ะ ...
HUNZ : 'เย็นนี้แกงว่างมั้ย มาหาพี่หน่อยสิ'
เอ้อ..ไรท์คนสวยเรียกแกงส้มมาหาเรา..ดีเลยกำลังคิดถึงอยู่พอดี
เย้ยยยยยยยยยยยยยยย !! ไรท์คนสวยทำไมทำกับฮั่นงี้ อุตส่าห์จะให้เรื่องจบๆไปแล้วนะยังจะชวนเด็กนั่นมาหาอีก
โอ้ยยยยยยเอาไงดีล่ะรีด ผมก็ต้องนัดเจอแกงส้มเย็นนี้ใช่มะ เพราะไรท์คนเดียวเลยไรท์นะไรท์ ฮึ่ยย..
HUNZ : เออ หรือถ้านายไม่ว่างก็ไม่เป็นไรไม่ต้องมาก็ได้นะ..
KS : ผมว่างครับ ^^
.
.
นั่นไง แล้วไงต่อล่ะ..เข้าใจมั้ยว่าเด็กนั่นมันเป็นผู้ชาย โอ้ยยถ้าเป็นผู้หญิงผมจะไม่ขัดเล๊ยย T__T
HUNZ : งั้นตอนเย็นๆนัดเจอกันที่ “บ้านเด่นดวงขนมไทย” เรามาถูกมั้ย ?
KS : อ๋อ..คุ้นๆอยู่เพื่อนผมชอบไปกินบ่อยๆ งั้นเดี๋ยวเจอกันตอนเย็นนะครับพี่ฮั่น :)
.
.
อิสริยะได้แต่ถอนหายใจเบาเบา ทำไมการที่เขาจะพบเจอกับแกงส้มอีกครั้งทำให้เขารู้สึกไม่ดีทั้งๆที่ความรู้สึกลึกๆในใจคือชอบเด็กนั่นเอามากๆ มากแบบที่ไม่เคยรู้สึกดีกับใครเท่านี้มาก่อนแต่ด้วยเส้นบางๆระหว่างคำว่าเพศที่มาขวางกั้นและเขาเองก็ยังไม่พร้อมที่จะเปิดใจรับใครในตอนนี้..
'ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กนั่นคิดกับผมยังไง..ผมรู้เพียงแต่ว่าเรื่องระหว่างผมกับเขาคงเป็นไปไม่ได้เพราะมันผิดธรรมชาติ ผมควรจะบอกเขายังไง ทุกสิ่งทุกอย่างมันทำให้ผมสับสนไปหมด..'
.
.
“ไอ้ฮั่น ลูกค้ามาเต็มร้านแล้วมาช่วยฉันสิ” เสียงของคุณป้าทำให้สติของผมกลับมาอีกครั้ง.. ผมเดินออกไปยังหน้าร้านเพื่อไปช่วยงานคุณป้า..
.
.
.
“อ่ะ..บัวลอยน้ำขิงของลุงที่นั่งริมหน้าต่างคนนู้นน่ะ” คุณป้าพูดพร้อมส่งถ้วยขนมให้พลางชี้ไปทางโต๊ะริมหน้าต่าง..ผมมองตามไปยังที่หมายเห็นอาแปะแก่ๆนั่งจิบน้ำชาอยู่ผมจึงก้าวเดินไปยังจุดหมายเพื่อจะเสิร์ฟขนมให้กับลูกค้าสูงอายุท่านนี้
“บัวลอยน้ำขิงได้แล้วคร้าบ” ผมพูดพร้อมวางถ้วยขนมหวานบนโต๊ะ
“เดี๋ยวอาตี๋..” เสียงแหบแห้งของอาแปะเอ่ยทัก
“ครับ แปะเรียกผมหรอ ?”
“ช่ายย ลื้อนั่นแหละอาตี๋..กำลังมีเรื่องไม่ซาบายใจใช่ม้าย” #เดี๋ยวๆบอกก่อนอันนี้คืออาแปะออกเอกเซ่นจีนไรงี้..
“เอ่อ..” ฮั่นไม่ทันได้ตอบกลับ ได้แต่อ้ำๆอึ้งๆอยู่กับคำทักของแปะ
“เอาน่า..อั้วะแค่จะมาบอกลื้อว่า ให้ลื้อหนักแน่นกับความรู้สึกตัวเองเข้าไว้ ลื้อเจอเนื้อคู่ของลื้อเลี้ยว” คำทักของอาแปะได้แต่ทำให้ฮั่นคิดตาม..ใครวะเนื้อคู่ ที่ผ่านมายังไม่มีผู้หญิงคนไหนสักคนผ่านเข้ามาในชีวิตเลย แปะมั่วป่าววะ - -
“เอาเถอะอาตี๋ ตอนนี้ลื้ออาจจากำลังสับสน อั้วะแค่มาเตือนว่าเนื้อคู่ลื้อน่ะอีเป็นคงลี” เดี๋ยวๆอะไรคือคงลีวะครับ ฮั่นงง (ไรท์ : คงลี = คนดีไงโอ่ยยยขอตบหัวพระเอกสัก 28 ที ._.)
“เฮ้อ..เอาเถอะ เนื้อคู่ลื้อน่ะอีคู่ควรกับลื้อที่สุดแล้ว” โอ้ยยยยยยยแล้วใครละครับเนื้อคู่โผมมม แปะก็บอกมาสิ
“อั้วะบอกลื้อไม่ล่าย ลื้อใช้ความรู้สึกตัวเองสิอาตี๋แล้วจารู้ ฮ่าๆๆ” เฮ้ยยยยอาแปะอ่านใจผมออกหรอฟร่ะ คิดอะไรในใจแปะพูดตอบมาหมด เอ้ออเริ่มน่ากลัวนะแบบนี้ผมเผ่นดีกว่า....
“เอ่อ.. ผมขอตัวนะครับแปะ” ผมตัดสินใจถอยเท้าออกมา ถ้าขืนอยู่ต่อมีหวังได้เพ้อเจ้อเรื่องเนื้อคงเนื้อคู่อะไรกะแปะแน่ๆ เฮ้ออ..
.
.
“อ่าวฮั่น ป้าเห็นแกคุยกะลุงนั่นตั้งนานรู้จักกันเหรอ ?” คุณป้าที่กำลังตักขนมให้ลูกค้าหันมาถามผม
“ป่าวหรอกป้า ลุงแกแค่ทักผมเฉยๆ.. เออป้าๆฮั่นถามไรหน่อยดิ ป้าเชื่อเรื่องเนื้อคู่ป่ะ ?” ผมตัดสินใจถามคุณป้า..เพราะผมเองไม่ค่อยเชื่อเรื่องอะไรพวกนี้ ผมคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นต้องขึ้นอยู่ที่ตัวเราไม่เกี่ยวกับชะตาฟ้าลิขิตอะไรทั้งนั้นหรอก..
“โอ้ยยจะว่าเชื่อก็เชื่อเถ๊อะ แต่ชีวิตฉันอยู่ในวังมาตั้งห้าสิบกว่าปี จะไปเจอหนุ่มๆที่ไหนก็ถึงได้โหนคานผุๆอยู่นี่ไงล่ะ เออ แล้วแกถามทำไม ?”
“ก็แปะเค้าทักผมเรื่องเนื้อคู่ท่าทางดูแม่นซะด้วย” ผมพูดพร้อมหันกลับไปมองทางริมหน้าต่างอีกครั้ง..
“เฮ้ยยยป้าๆๆ แปะหายไปแล้ว 0_0” ผมพูดพร้อมเขย่าแขนป้า.. วร้ากกกกกกกกกกกแปะหายไปแล้ว ทำไมแกดูลึกลับน่ากลัวมาก ฮื้ออออออผมกลัวนะหายแว๊บไปแบบนี้ ผีหลอกตอนกลางวันชัดๆ -/-
“โอ้ย แกนี่ไร้สาระจริงๆไอ้ฮั่น ไปๆทำงานต่อ .. เอ้อส่วนเรื่องเนื้อคู่แกหนะ ถ้ารู้แล้วมาบอกป้าด้วยนะจ๊ะว่าผู้หญิงหรือ...ผู้ชาย คริคริคริ” โอ้ยยยสงสัยเนื้อคู่ฮั่นผู้ชายม้าง ป้านี่ก็ - -
.
.
.
เวลา 18.00 น. เตรียมตัวเคารพธงชาติทั้งหมดแถวตรง #ผิด..
“ฮั่น มาเก็บโต๊ะหน้าร้านแทนป้าที ป้าจะไปเก็บของในครัว”
“คร้าบบบ นายหญิง”
ฮั่นรับคำสั่งอย่างว่าง่ายพร้อมทั้งเดินไปจัดการเก็บโต๊ะหน้าร้าน..ถ้าถามว่าผมทำงานตรงนี้เหนื่อยมั้ยก็เหนื่อยนะแต่ก็มีความสุขที่ได้อยู่กับขนมหวานหลายๆชนิดไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองต้องมาทำงานแบบนี้ แต่มันเป็นการฝึกตัวเองหลายๆอย่าง อย่างที่คุณป้าเคยบอกไว้ขนมหวานไม่ใช่ว่าจะทำได้ง่ายๆต้องใช้ความประณีตและความใส่ใจมากๆ ก็เหมือนความรักที่ต้องใช้ความเข้าใจและความเอาใจใส่ของคนสองคน.. อิสริยะได้แต่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
.
.
“ร้านปิดแล้วหรอครับ...”
โว้ยยก็เห็นอยู่ว่าเก็บของแล้วยังจะถาม ว่าแต่เสียงคุ้นๆเนอะรีดเนอะ
เสียงเหมือนใครว้าาาา
คุ๊นคุ้น..
เสียง..
เหมือน..
แกงส้ม !!!
เฮ้ยยยยมาได้ไงอ่ะ #โถ่ไอ้พระเอกความจำสั้น
แวร้กกกกกกกจริงด้วย ลืมไปเลยว่านัดแกงส้มไว้
“อ่าว พี่ฮั่นนี่เอง ^^”
“คะ..ครับ.. มาแล้วหรอ.. เอ่อ พี่ว่าแกงมานั่งก่อนดีกว่าเนอะ” อิสริยะทำอะไรไม่ถูกนัก มือหนาของเขาคว้ามือแกงส้มพาเดินมายังบริเวณโต๊ะม้าหินมุมหนึ่งของร้านขนมหวาน...
“เอิ่ม..พี่ฮั่นครับ ผมว่าพี่ปล่อยมือผมก่อนมั้ย” วร้ากกกกกกไอ้ฮั่นแกไปจับมือเค้าทะมายเนี่ย โถ่ไอ่มือปลาหมึก #พระเอกขอด่าตัวเองครับ -...-
“อุ้ย ขอโทษทีแฮะๆ ..”
“พี่ชวนผมมาหามีอะไรรึเปล่าครับ ?” แกงส้มเอ่ยถาม ดวงตากลมคู่สวยจ้องมองร่างใหญ่ตรงหน้าอย่างสงสัย
“เอ่อ..เปล่าหรอกแค่คิดถึง” เฮ้ยยยปากนะปากเผลอพูดไปซะงั้น กูจะพูดทะมายยยยย อิสริยะคิดในใจ - -
“ห๊ะ เมื่อกี๊พี่พูดไรนะผมไม่ได้ยิน” โอ้ยโล่งอก โชคดีนะน้องมันไม่ได้ยิน
“ป่าวๆไม่มีไรหรอก..แกงหิวมั้ย เดี๋ยวพี่ไปหาอะไรให้กินดีกว่าเน้าะ” ฮั่นลุกพรวดแต่ดันโดนมือคู่สวยรั้งไว้ก่อน
“ไม่เป็นไรครับๆอย่าลำบากเลย เอ่อ..แล้วพี่ฮั่นทำงานที่นี่หรอครับ ?” แกงส้มถามพร้อมมองไปบริเวณรอบๆร้านที่ตั้งอยู่บนบ้านทรงไทยอย่างกะละครเรื่องนางทาสแล้ว..เขาสงสัยตั้งแต่เดินก้าวเข้ามาผู้ชายอย่างพี่ฮั่นเนี่ยนะทำงานที่นี่บุคลิกดูจะหล่อๆเท่ๆแบ๊ดบอยด้วยซ้ำไม่คิดเลยนะเนี่ยจะมีมุมแบบนี้ ผู้ชายคนนี้หลายมิติจริงๆแฮะ
“ใช่ครับ นี่ร้านคุณป้าของเพื่อนพี่เอง .. มันไม่มีเวลามาช่วยคุณป้าเค้าน่ะพี่ก็เลยอาสามาช่วย” #หราาข่าวว่าตกงาน - -
.
.
“อ๊าวว พ่อหนุ่มนั่นใครล่ะฮั่น แฟนแกหรอ ? แอร้ยยยยไม่หัดแนะนำให้ฉันรู้จักเลยนะ -/- ” คุณป้าเดินมาร่วมชง เอ้ยร่วมวงด้วยอีกคน..
“ไม่ใช่ป้า !! นี่แกงส้มครับ เอิ่ม..น้องผมๆ” ฮั่นรีบบอกปฏิเสธคุณป้า ก่อนที่ป้าแกจะฟินจนสลบไปซะก่อน
“สวัสดีครับคุณป้า” ธนทัตเอ่ยทักและยกมือไหว้อย่างนอบน้อม
“ต๊ายยย หน้าหวานจริงๆหนูส้ม เอ่อหนูชื่ออะไรส้มๆไม่รู้แหละป้าฟังไม่ทัน น่าร๊ากน่ารักกพ่อคู๊ณ” คุณป้ารับไหว้แล้วหยิกแก้มหนูส้มอย่างเอ็นดู
“เค้าชื่อแกงส้ม แหม่..เยอะนะป้านะ เจอเด็กหล่อๆไม่ได้เล๊ยย” ฮั่นแซวคุณป้าที่ดูท่าทางจะเอ็นดูแกงส้มเป็นพิเศษ
“ก็หนูส้มเค้าน่ารักน่าเอ็นดู งั้นเดี๋ยวป้าไปหาขนมให้ทานกันนะลูก ไอ้ฮั่นชวนน้องเค้าคุยสิ กิ้กิ้กิ้” คุณป้ายืนยิ้มแก้มปริ บิดไปบิดมาด้วยความฟิน #ห๊ะ
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับคุณป้า เดี๋ยวผมต้องไปทำงานต่อด้วยครับไม่รบกวนดีกว่า”
“จ่ะๆ งั้นคุยกันไปก่อนเน้อะเดี๋ยวป้าไปเก็บหลังครัวต่อดีกว่า ลาล้าลา~” แล้วคุณป้าก็เดินจากไปอย่างอารมณ์ดี..
“อ่าว ที่แกงบอกไปทำงานต่อ แกงทำงานที่ไหนหรอ” ฮั่นเอ่ยถามอย่างสงสัยแกงส้มพึ่งอายุได้แค่ 20 กว่าๆ ไม่น่าเชื่อว่าเด็กอายุน้อยแบบแกงส้มต้องทำงานซะแล้ว
“อาชีพเสริมน่ะครับ อยู่แถวๆนี้แหละครับ อีกสักพักผมคงต้องไปเข้างานละ” แกงส้มตอบพร้อมส่งรอยยิ้มหวานให้คนตรงหน้า
ว่าแล้วเสียงโทรศัพท์ของเด็กหนุ่มก็ดังขึ้น.. ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ “คริส”
“อืม ว่าไงคริส” แกงส้มเอ่ยทักไปยังปลายสาย นั่นคือคริสเพื่อนร่วมงานของเขา
[แกงที่ร้านมีปํญหาว่ะ ชุดเครื่องเสียงที่ร้านเสียหมดเลยแล้วคืนนี้มึงมีขึ้นโชว์นะเว้ย มึงรีบมาดูเลย]
“โอเคๆ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ”
.
.
“พี่ฮั่น ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ พอดีที่ทำงานมีปัญหานิดหน่อยเดี๋ยวผมต้องรีบไปดู” ใบหน้าหวานจากที่ดูร่าเริงในตอนแรก ตอนนี้คิ้วน้อยๆค่อยๆผูกมัดกันเป็นปม..สีหน้าของแกงส้มดูเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด
“อ๋อ งั้นนายรีบไปดูงานเถอะ” คนเป็นพี่ตอบไปอย่างไม่คิด ยังไงงานต้องเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดอยู่แล้ว
“งั้นผมขอตัวนะครับ หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกนะครับพี่ฮั่น^^”
ร่างบางยกยิ้มหวานก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปจากร้านด้วยท่าทีร้อนรน อิสริยะได้แต่แอบยิ้มและมองตามแกงส้มที่วิ่งออกไป เพียงแค่พบเจอไม่กี่นาทีเด็กคนนี้ก็ทำให้ใจเขาสั่นอีกแล้ว ความรู้สึกนี้มันคือหวั่นไหว..หวั่นไหวจริงๆสินะ
"พี่ก็หวังว่าสักวันเราจะพบกันอีกนะแกงส้ม"
ร่างใหญ่ที่ทอดมองหนุ่มน้อยหน้าหวานวิ่งออกไป และเขาก็เหลือบไปเห็น .. กระเป๋าสตางค์ ใช่ของแกงส้มแน่ๆ ฮั่นพยายามวิ่งตามร่างบางงนั้นไปแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว.. "ลืมของแบบนี้ก็ได้เจอกันอีกอ่ะสิ เด็กน้อยเอ๋ย" อิสริยะพูดกับตัวเองและยกยิ้มอย่างพอใจ
.
.
“อ่าวไอ้ฮั่น หนูส้มเค้าไปไหนแล้วล่ะ” คุณป้าที่พึ่งเดินออกมาจากครัวเอ่ยทักพร้อมนั่งพักที่โต๊ะม้าหินร่วมกับอิสริยะ..
“เค้าไปแล้ว เห็นบอกมีธุระด่วน .. อ่าวแล้วนั่นถุงอะไรในมือน่ะป้า” ฮั่นเอ่ยทักถุงในมือสาวชรา
“ก็ป้าว่าจะเอาฝอยทองมาให้หนูส้มเค้าน่ะสิ ว๊า..แต่ดันไปซะละ” คุณป้าได้แต่บ่นงึมงำ
“แหมป้า คิดอะไรกะหนูส้มป่ะครับเนี่ย ท่าทางเอ็นดูเป็นพิเศษเชียวน้าาา”
“ฉันไม่ได้คิดอะไรแต่แกต่างหากล่ะที่คิด..ฉันแอบดูอยู่ฉันดูออก ! แหม่ไอ้ฮั่น อย่าคิดว่าฉันแก่กะโหลกกะลานะยะ” คำพูดของคุณป้าที่แก่ด้วยประสบการณ์การใช้ชีวิตตรงเข้ามาใส่ในใจ .. นี่เราคิดอะไรกับแกงส้มจริงๆงั้นหรอ
.
.
.
★☆★☆★☆
ค่ำคืนยามราตรีกับแสงสีในเมืองกรุงและเด็กหนุ่มวัย 21 ปี สำหรับ “ธนทัต” การทำงานและการใช้ชีวิตในยามค่ำคืนของเขาเป็นเพียงสิ่งที่เขารัก เขาไม่ใช่เด็กรักสนุกที่เที่ยวสามาเรเทเมา สำหรับเขามันคือการทำงาน “The Cupid Club” คลับชื่อดังของเด็กวัยรุ่นในเมืองกรุงที่มาเที่ยวสนุกสนานเพื่อหาความสุขใส่ตัวเช่นเดียวกับเขาที่หาความสุขใส่ตัวเช่นกัน แต่ความสุขของเขาคือการได้อยู่กับเสียงเพลงและเสียงดนตรี เขาจึงมาทำงานที่นี่ในฐานะของนักร้องกลางคืนที่คอยร้องเพลง เล่นดนตรีให้กับหนุ่มๆสาวๆนักเที่ยวกลางคืนได้ฟัง ไม่แปลกที่สาวๆหลายคนจะจ้องตาหมายปองธนทัต เพราะด้วยความที่เป็นหนุ่มหล่อขี้เล่นและพร่างพราวไปด้วยเสน่ห์ สาวๆที่มาเที่ยวต้องเป็นอันหลงมนต์สะกดของชายหนุ่มคนนี้ทุกราย..
“สำหรับค่ำคืนนี้ สาวๆคนไหนยังคงรอคอยนักร้องหนุ่มคนนี้อยู่ ไหนๆขอเช็คเสียงแฟนคลับพี่เคเอสหน่อยเร็ว !!” เสียงของ “พี่ตาม” เจ้าของร้าน The Cupid Club ที่ออกมาทักทายลูกค้า
“กรี้ดดดดดดดดพี่เคเอส อร๊ายยยยยยย”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“ถ้าเสียงไม่ดังเนี่ย คืนนี้พี่ตามไม่ให้เคเอสออกมาร้องน้าา”
เสียงสาวๆมากมายในคลับกรีดร้องเมื่อได้ยินชื่อเคเอสเมื่อไหร่ กรี๊ดกร๊าดกันสุดๆ เรียกได้ว่าเคเอสคือตัวชูโรงให้คลับนี้อยู่รอดได้ในทุกๆเดือน ถ้าไม่มีเคเอส นักร้องหนุ่มที่หน้าตาเร้าใจสาวๆ คลับนี้ก็คงไม่เป็นที่รู้จักของวัยรุ่นในพ.ศนี้
.
.
“ใครคือเคเอสวะแก ว่าจะถามหลายครั้งละแต่ฉันเมาก่อนตลอด..” เสียงของเฟรมเอ่ยถามเพื่อนสาวของเธอทั้งสามคน
“ก็นักร้องของที่นี่ไง หล่อมากๆเลยนะแก ฉันล่ะปลื๊มปลื้ม” สมายสาวน้อยยิ้มสวยประจำกลุ่มรีบตอบเพื่อนสาว
“ใช่ๆยิ่งเวลาร้องเพลงนะ มีเสน่ห์น่าค้นหาสุดๆเลยแก อร๊ายยย” แบมบี้พูดเสริมและกรีดร้องอย่างคลั่งไคล้
“โอ้ย ฉันว่าพวกแกเลิกเพ้อกันได้ละ .. แกดูนั่นสิ คนที่เมาไม่เป็นท่านั่นใช่ดีเจพี่โน่รึป่าวหนะ” แตงโมสาวแซ่บประจำกลุ่มเอ่ยทักพร้อมชี้ไปทางเป้าหมาย
“ชัวร์เลยแกดีเจพี่โน่จริงๆ ว่าแต่มาเที่ยวกลางคืนแบบนี้พี่แกไม่พาเมียมาด้วยหรอ” เฟรมพูดพร้อมจ้องไปยังเป้าหมายและฟันธงว่าใช่ดีเจพี่โน่ชัวร์ๆ
“อ่าว พี่โน่มีเมียแล้วหรอแก” สมายถามเพื่อนสาวอย่างสงสัย
“โอ้ยยัยบ๊อง ฉันหมายถึงพี่ริทคู่จิ้นพี่แกน่ะ แกไม่เคยฟัง The Cupid Radio รึไงยะ”เฟรมตอบเพื่อนสาวด้วยท่าทีเหวี่ยงๆ แต่กลับอมยิ้มด้วยคำว่าเมียที่พี่โน่ชอบเรียกพี่ริท สำหรับสาววายเลือดเข้มอย่างเฟรม แค่นึกถึงก็ฟินจนแทบบินแล้ว -/-
“งั้นเดี๋ยวฉันมานะ..”
“อ่าวโม แล้วแกจะไปไหน” แบมบี้ทักเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วง
“ไปตามหาหัวใจย่ะ” แตงโมพูดก่อนที่จะเดินมุ่งหน้าไปยังพี่โน่ จุดหมายหรือหัวใจที่เธอพูดถึง..
เพื่อนสาวอีกทั้งสามได้แต่หันมองตามไปอย่างช้าๆ เป็นธรรมดาของแก๊งค์สี่สาวสุดซ่าประจำร้านนี้เรียกได้ว่าเธอทั้งสี่คือขาประจำเลยก็ว่าได้ ด้วยรูปร่างที่สวยงามและการแต่งหน้าแต่งตัวที่ดูดีของสาวๆก็เป็นที่สนใจของหนุ่มๆนักเที่ยวกลางคืนไม่น้อยเหมือนกัน..
.
.
“ไหนสาวๆหนุ่มๆ ค่ำคืนนี้คนไหนโสดขอเสียงดังๆอีกสักทีหน่อยเร็ว งั้นไปพบกับเคเอสเลยครับผม” พี่ตูมตามเจ้าของร้านผายมือต้อนรับเคเอสท่ามกลางเสียงกรีดร้องของสาวๆ
~ได้โปรดเถอะ ถ้าคนไหนโสดได้โปรดส่งเสียงมาหน่อยอย่าให้ฉันคอย.. ได้โปรดมารักฉันที~
ร่างบางบนเวทีซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของคลับ แสงสีหลากหลายส่องมายังกลางเวทีและชายหนุ่มที่เปล่งเสียงหวานร้องเพลงท่ามกลางการรายล้อมของสาวๆที่หมายปองนักร้องหนุ่ม แสงไฟยามค่ำคืนและเสียงดนตรีคือสิ่งที่สวยงามเสมอสำหรับเขา เมื่อเขามองลงไปจากเวทีเห็นผู้คนโยกกายด้วยความสนุกสนานไปกับสิ่งที่เขามอบให้ ในใจก็ชื้นทุกทีมีกำลังใจที่จะทำเพลงและก้าวเดินบนเส้นทางนี้ต่อ..เขาไม่ได้หวังจะเป็นศิลปินชื่อดัง เขาหวังเพียงแต่ทุกๆครั้งที่เขาโชว์จะได้รับรอยยิ้มและเสียงเชียร์ตอบกลับมาแค่นี้ก็สุขใจแล้ว..
เสียงเพลงจากเคเอสยังคงบรรเลงต่อไปเรื่อยๆ
.
.
.
และเวลาก็ล่วงเลยผ่านจนถึงเวลาปิดร้าน ร่างบางที่กำลังเก็บของเพื่อเตรียมตัวจะกลับบ้านหลังจากเลิกงานถึงกับชะงักเพื่อได้ยินเสียงทักของหญิงสาว..
“พี่เคเอสคะ”
“คะ..ครับ” แกงส้มหันไปทางต้นเสียงอย่างงุนงง.. หญิงสาวหน้าคมคนนี้เป็นใครกัน
“หนูชื่อแบมบี้นะคะ หนูขอไลน์พี่ได้มั้ยอ่า” หญิงสาวพูดไปบิดไปด้วยอาการเขิน ใบหน้าสวยคมได้รูปของเธอกำลังแดงกล่ำ พร้อมยื่นโทรศัพท์ให้กับชายหนุ่มที่เธอปลื้ม
“ได้สิครับ ^^” ด้วยความเฟรนลี่ของแกงส้มเขาจัดการรับโทรศัพท์จากมือหญิงสาวและแลกเปลี่ยนไอดีด้วยความเคยชิน เขาทำงานตรงนี้เรื่องสาวๆมาขอไลน์ ขอเบอร์ ขอนู่นขอนี่มันกลายเป็นเรื่องธรรมดาของคาสโนว่าหน้าหวานคนนี้ไปซะแล้ว
“ขอบคุณมากนะคะพี่เคเอส อร๊ายยยยย” หญิงสาวกรีดร้องแล้วก็วิ่งจากไปด้วยความดีใจ..
ใบหน้าหวานมองตามหลังและอมยิ้มกับท่าทีของหญิงสาวเมื่อครู่ เขาส่ายหน้าเบาๆก่อนจะก้มเก็บของต่อ..
★☆★☆★☆
เวลา 2.00 น. ณ.. บ้านของคุณพระเอก
ดึกป่านนี้เสียงโทรทัศน์ยังคงเปิดดังสนั่นไปทั่วบ้าน แต่บนโซฟาตัวโตกลับพบร่างที่นอนหลับไร้สติของฮัทที่นอนหลับคาถุงขนมหน้าทีวี ไม่แปลกที่พี่ฮั่นจะบอกเสมอว่าจะดูแลฮัทให้ดีที่สุด เพราะฮัทเองยังเด็กมากๆกับการดูแลตัวเอง ยังเด็กมากๆกับความคิดและการดำรงชีวิต พี่ชายคนนี้จึงต้องคอยดูแลตลอด เขามีกันอยู่แค่สองคนในขณะที่พี่ชายต้องออกรับจ้างทำงานและน้องชายเองก็ยังอยู่ในวัยเรียนหนังสือถึงค่าใช้จ่ายบางส่วนพ่อและแม่จะช่วยส่งเสียเลี้ยงดูมาบ้าง แต่มันก็ไม่เคยพอสำหรับเด็กหนุ่มสองพี่น้อง..
“ฮ้าวว” ร่างสูงบนโซฟาเริ่มขยับตัวตื่นและลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย..
“อ่าว ไรท์คนสวยของพี่ฮั่นยังไม่นอนอีกหรอครับ”
(ไรท์ : ไรท์ไม่ง่วงหรอกจ้า แล้วทำไมพี่ฮัทไม่ขึ้นไปนอนบนห้องล่ะคะ ?)
“อ๋อ พอดีเมื่อกี๊ผมคิดอะไรเพลินๆเลยเผลอหลับไปน่ะครับ ^^”
(ไรท์ : เรื่องอะไรเล่าให้เก๊าฟังได้น้าา)
“ก็เรื่องพี่ฮั่นเมื่อคืนไงครับ เฮ้ออ..” ฮัทพูดพร้อมทั้งถอนหายใจเบาๆ
“ไรท์ว่าพี่ฮั่นชอบคุณแกงส้มไหม ?"
(ไรท์ : อุบ้ะ! ถามอะไรอย่างงี้คะ ไรท์ก็มิทราบ .__.)
"ผมว่าชอบชัวร์ๆ..ผมคอนเฟิร์ม แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีก พี่ฮั่นชอบคุณแกงส้ม!"
(ไรท์ : พี่ฮัทรู้ได้งาย ?)
"ก็ถ้าพี่ฮั่นไม่ชอบไม่เป็นห่วงคุณแกงส้มคงไม่มาโมโหใส่ผมแบบเมื่อคืนหรอก พี่ฮั่นอ่ะแคร์ความรู้สึกคนอื่นจะตาย ผมรู้นิสัยพี่ผมอาการแบบนี้มันต้องชอบเค้าชัวร์ป๊าบ ผมคิดถูกจริงๆที่ให้พี่ฮั่นไปเดทแทนผม จะได้เห็นพี่ชายมีความรักสักทีโว้ย ฮ่าๆๆ"
(ไรท์ : มันไม่ง่ายหรอกค่ะพี่ฮัท อย่างอีพี่ฮั่นมันซื่อบื้อเรื่องความรักจะตาย ไม่เห็นจะเดินหน้าบุกจีบน้องแกงสักที -__-)
"เอาหน่าไรท์กะรีด ต้องเอาใจช่วยพี่ชายใจป๊อดของผมหน่อย ฮ่าๆๆ"
.
.
~ ปล่อยให้ใจเข้าข้างตัวเองทุกที ว่าจะมีเธออยู่กับฉัน
แม้วันนี้จะยังไม่มีวันนั้น ก็จะฝัน จะเฝ้ารอ..~
(ไรท์ : เสียงเพลงมาจากไหนง่ะพี่ฮัท ?)
"สงสัยพี่ฮั่นจะอารมณ์ดี ปกติไม่เคยเห็นจะหยิบกีต้าร์ออกมาเล่น นี่สงสัยจะอินเลิฟอ่ะไรท์ คิกๆๆเราไปแอบดูกันดีกว่า"
.. ว่าแล้วไรท์คนสวยกับพี่ฮัทก็จัดการย่องเบามาอยู่ที่หน้าห้องนอนพี่ฮั่น..
~รอคำว่ารัก จะมีให้เธอเท่านั้นในใจฉันไม่มีที่ว่างให้ใคร
อยากให้วันพรุ่งนี้ เธอรับรู้และเข้าใจ...ที่ว่ามีใคร ที่พร่ำเพ้อ..~
คืนที่ดาวเต็มฟ้าฉันจินตนาการถึงหน้าเธอ ละเมอไปไกล มองไม่เห็นเป็นดาว
จันทร์ที่ดูสดใสนั้นเป็นดั่งใจเธอหรือเปล่าหากมันเป็นจริง จะเก็บเอาจันทร์ มาใส่ใจ..~~
ร่างใหญ่นั่งเอนหลังดีดกีต้าร์ภายนอกระเบียงห้องนอนของเขาอย่างเพลิดเพลิน ใบหน้าหล่อนั้นยกยิ้มกว้างและแหงนหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืน กรีบปากเรียวยังคงร้องบทเพลงแทนความรู้สึกของเขาในตอนนี้.. หมู่ดวงดาวมากมายส่องแสงวิบวับละลานตา ในค่ำคืนนี้คงเป็นอีกคืนที่แสนสุขใจเมื่อเขาได้พบเจอกับแกงส้มเด็กหนุ่มคนที่มาทำให้ใจของเขาสั่นและหวั่นไหวได้ทุกทีที่เมื่อพบเจอ .. ความรู้สึกดีดีมากมายถูกก่อตัวขึ้นในห้วงความคิดและจิตใจ .. แต่เขาเองต่างหากที่ยังเป็นฝ่ายคิดปิดกั้นความรู้สึกดีดีนั้น ... อิสริยะได้แต่จ้องมองสิ่งของของเด็กหนุ่มที่ดันมาลืมไว้ที่เขาวันนี้..เด็กน้อยเอ๋ย ขี้ลืมจริงๆอิสริยะยกยิ้มก่อนที่จะหยิบกระเป๋าสตางค์นั้นมาถือไว้ในมือ..
"แกงส้ม ถ้าวันนึงใจของพี่กล้าพอที่จะยอมรับ พี่คงจะบอกนายว่า ..พี่ชอบนาย.."
*** Chapter4 จบแล้วจ้า อัพ 100% แล้ว ขอบอกก่อนว่าเรื่องนี้อยากให้เนื้อเรื่องมันใสใสด้วยอุปนิสัยส่วนตัวของไรท์คนสวย #หราา 55555555
เออ..อย่าถามว่าเมื่อไหร่พระนายจะรักกันสักทีอีไรท์นี่ลีลาปาทิงโกะมาก ขอบอกก่อนไรท์เองก็ไม่รู้เลยอยากให้มาร่วมลุ้นด้วยกันว่าเค้าจะลงเอยกันยังไงเนาะ...เอ้อ ส่วนเฮียโน่กะหนูเชอรีน #เอฟซีเชอรีนที่เข้ามาอ่านอย่าพึ่งด่าเก๊า บอกก่อนเลยว่าน้องหนูรีนยังอยู่กับเราอีกนานนางจะมาปรากฏตัวอีกแน่ๆ หุหุหุ -/-
**บอกเพิ่มๆ เปิดเทอมแล้วคงมาอัพช้าหน่อยนะคะ ขอโทษล่วงหน้าไว้ก่อนเลยแต่จะพยายามมาอัพไม่อยากให้ค้างนาน .. **
ขอบคุณทุกคอมเม้นเป็นกำลังใจสำคัญที่ทำให้ไรท์มือใหม่เอี่ยมคนนี้มีกำลังใจทุกทีที่ได้อ่าน
รักนะจุ้บๆ ^^
ความคิดเห็น