จับหัวใจนายบอดิการ์ด กัก หัวใจคุณหนูจอมป่วน

ลำดับตอนที่ #8 : จับหัวใจนายบอดิกร์ด กัก หัวใจคุณหนูจอมป่วน>>ตอนที่7 งูกัด

(KaeW TalKต่อ)

     ตอนนี้รถออกแล้ว เรากำลังจะไปภูเก็ตที่ขนมจีนเลี้ยง เย้ๆๆๆ ขนมจีนเพิ่งเลี้ยงเราวันนี้ครั้งแรกเลย น่าดีใจสุดๆ แต่ในรถมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญอยู่ 2 คนคือ หวาย กะ จินนี่ ไม่รู้จะไปทำไมไม่ได้เชิญเลยสักกะนิดเดียว หวายน่ะไม่เปงไรหรอก แต่จินนี่เนี่ยย มาทำไมไม่รู้เฟย์ก็ไม่ได้มาด้วยซะหน่อย จะมาทำไมไม่รู้ เฮ้อ....

"แก้ว กินหนมมั้ย"เสียงฟาง นั่งอยู่หน้าชั้นเองชั้นนั่งกับโทโมะ ฟางนั่งกับป็อปปี้
"ม่ายอาว แก้วม่ายหีวว ง่วงมากก่า"ชั้นบอกแล้วเอามือปิดปาก เพราะหาว
"เหรอ โมะหล่ะกินมะ"ฟางยื่นขนมไปให้ทางโทโมะ
"ไอ้โมะมันไม่กินหรอก มาป็อปกินเอง"ป็อปปี้จับมือฟางให้ยื่นมาทางป็อปปี้แล้วก็กินขนมเลย
"อ้าว ก็ถามตอนแรกไม่กินนี่นา ก็เลยแจกทั่วรถเลย"ฟางบอก กจิงอ่ะ ได้ยินอยู่ว่า'ป็อปกินมะ'ป็อปก็ตอบว่าไม่กิน สงสัยจะหึงตอนที่ฟางยื่นให้โทโมะ คริๆ

        ส่วนสองคนที่มาด้วย(แต่ไม่ได้รับเชิญ)ก็หลับเป็นตาย สงสัยแหกปากมากสมน้ำหน้า555+ เสียงนี่วี๊ดวี๊ดๆๆ ทำอย่างกับคนอื่นเค้าสนใจ ชิ! เสยงอย่างกับมีอยู่แปดหลอด น่ารำคาญมากมาย เค้าก็บอกอยู่ว่าเลิกกันแล้วยังตามมารังควานอย่างกับแมลงวันตอมขี้อยู่ได้ ส่วนคุณหน้าปลาทูก็ไม่ทำอะไรเล๊ยย ลูกผู้ชายรึเปล่าก็ไม่รู้ นั่งมองตาปริบๆๆๆนี่ถ้าไม่ติดว่าด่าหวายอยู่นะ ด่านายนั่นก่อนแน่ ฮึ่ย! หน้าหมั่นไส้ คิดมากมายอะไรก็ไม่รู้มันไม่ใช่เรื่องของเราซะหน่อย เฮ้อออ อย่าคิดอย่าคิด อย่ายุ่งเรื่องของคนอื่นซะที ดีนะที่โทโมะใจเย็น ถ้าไม่เย็นเราโดนด่ากลับแน่เลย แงงงงTOT เสียใจว่ะ นอนดีกว่าZzzzZZzzz

"แก้ว อะ...อ้าว หลับแล้วเหรอเนี่ยยย" ยังไม่หลับย่ะ
"ZzzzzZ"
     แล้วจู่ๆอีตานั่นก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จะลวนลามชั้นเหรอย่ะ ถึงชั้นจะทำตัวเหมือนทอมแต่ก็หวั่นไหวกะปู๋จายยเหมือนกานน้า โอยยย ใจอย่าเต้นแรงเซ่!!! อีตาโทโมะก็เอามือมาจับปากแล้วถูๆ เหมือนมีอะไรติดปากช้านง้านแหละ เอามือออกไปได้แล้วว เย้ๆๆๆ นายนั่นเอามือออกไปแล้ว โอ้สวรรค์โปรดปรานชั้นแล้ว เย้ๆๆๆๆ แอร๊ย...อะไรติดปากชั้นมะกี้ ตื่นดีกว่า
"นาย เอามือมาเช็ดปากชั้นทำไม ปากคนนะไม่ใช่ผ้าขี้ริ้ว"
"ก็เหมือนๆกันหน่ะแหละ"วะ ว่าไงนะ
"บ้าเอ๊ยย"
"ก็แค่เอามือไปเช็ดคราบช็อคโกแล็ตให้เฉยๆ ชั้นไม่คิดอะไรกับเธอหรอกน่า"เออใช่เนอะ ชั้นเพิ่งกินช็อคโกแลตมามะกี้เองง่ะ
"เหรอ....................ถึงแล้ววววววว"ชั้นตะโกนออกไป
"โอย แก้วตะโกนทำไมนอนอยู่นะ"โห ทุกคนจงใจด่าชั้น อุตส่าปลุก หวังดีนะเนี่ยยย
"ก็ถึงแล้ว ไม่เห็นรึไง"ชั้นบอกออกไป
"ถึงแล้วครับทู๊กกคน"คนขับรถบอกออกมา
"ถึงแล้วเหรอคร๊ะ"ขนมจีนบอก แหมชั้นพูดไม่เห็นจะมีคนเชื่อสักคน ทำไมเนี่ยย
"ถึงแล้วครับ"คนขับบอก
"ป่ะ ไปเล่นน้ำกัน เย้ๆๆๆๆ^O^"ดีใจโอเว่อห์
     และแล้วทุกคนก็ลงไปกันหมด เหลือชั้นกับโทโมะอยู่สองคนจริงแล้ว หวายก็ลากโทโมะไปอยู่แต่โทโมะรั้งเอาไว้หวายก็เลยไปก่อน ชั้นก็เก็บกระเป๋าให้เพื่อนๆ คนดีศรีสังคมค่ะ ชั้นแบกของเพื่อนๆของชั้น ส่วนโทโมะแบกของเพื่อนโทโมะรวมหวายด้วย แต่ของจินนี่ชั้นต้องถือ เหมือนคนรับใช้เลยTOT เราสองคนเดินได้สองก้าว กระเป๋าชั้นกับโทโมะหล่นหร้อมกันเลย แล้วชั้นก็ก้มเก็บของชั้น แต่โทโมะไม่เก็บแต่กลับเอาไม้ยาวๆหนึ่งอันมาโทโมะเลยเก็บกระเป๋าทั้งหมดเอาไปแขวนกับไม้อันเบ้อเริ่มเลยยย รวมของชั้นด้วยแหละ
"ไม้จะไม่หักเหรอ"ก็ดูแล้วมันอ่อนบางมากมาย
"ไม่หรอกมันแข็งอยู่ ช่วยกันแบกนะ มันหนักหน่อย"
"นายเห็นว่าชั้นเป็นคนเห็นแก่ตัวรึไงเล่า พูดแบบนี้เดี๋ยวเหอะ"
     แล้วชั้นกับโทโมะก็เริ่มแบก โทโมะแบกเหมือนก่ามันเป็นแค่เสื้อผ้าสองสามตัว แต่ดูชั้นเซ่!!!!แบกเหมือนแบกหินปูนอยู่สิบสองอันครึ่ง หนักมากกกก
"นี่นาย ไม่หนักรึยังไงกันเนี่ย ชั้นหนักจะตายชักอยู่แล้ว"
"หนัก แต่ต้องทนนี่นา แต่ก็ไม่ได้หนักมากมายอะไรหรอกน่า แบกๆไปเหอะ"
"แหม พูดน่าถีบมากเลยนะคุนๆเชอะ ชั้นหนัก แบกไม่ไหวเล่า นายแบกไปคนเดียวเถอะ"
"ก็พูดด้วยแบกด้วย มันจะไม่หนักได้ไงเล่า ก็หยุดพูดแล้วก็แบกไปซะ แล้วค่อยพูดเข้าใจ๋"
 แต่ชั้นก็ไม่ได้พูดมากซะหน่อย เชอะ ทำเป็นหล่อ หล่อตายแหละ และหวายก็เดินเข้ามาแล้วก็ช่วยโทโมะแบก โอยบาดตาหวานซะ แล้วช้นก็เข้าไปแทรกกลางระหว่างโทโมะกับหวาย น่าหมั่นไส้ เดี๋ยวจับทำหมันซะเลยหวานอยู่ได้น่ารำคาญ หลายคู่แล้วนะเว้ยยย
"ทำไม หนักไม่ใช่รึไงมาแบกทำไมหล่ะ มันหนักนะ"
"ไม่หนักเล่า"
   ถึงชั้นแทรกกลางอยู่ก็จริงแต่มันเบี้ยวๆมาทางโทโมะเยอะมากมาย เราเลยบ่าชนกันเลยนะเนี่ย และแล้วก็ถึงห้อง เราจะแบ่ง ชาย-ชาย หญิง-หญิง  แหงล่ะใครมันจะไว้ใจถ้าให้นอนเป็นคู่ไปรับรองแย่งกันตาย แต่นอนเปนแบบเพศเดียวกันก็แย่งที่นอนกัน ผ้าห่ม หมอน โดยเฉพาะชั้นกับหวาย
"เอามานี่ชั้นจะเอาหมอนอันนี้นะ"
"แต่นี่มันอันเดียวกับที่นอนชั้นนะ ของเธอก็มีทำไมไม่เอาของตัวเองละโว๊ยยยย"
"ไม่เอาอันนี้มันสวยกว่ามีอะไรมั้ย"
"มี!!!"ชั้นบอกพร้อมกับดึงผ้ามาทางชั้นสุดแรงเกิดเลยทีเดียวทำเอาหวายล้มตึงเลย อูยยย เมื่อยหมดเลยคนอะไรก็ไม่รู้แรงเยอะชะมัด ชั้นแย่งของจากขนมจีนใช้แรงนิดเดียงเอง ยัยนี่น้ำหนักมันเป็นกิโลกรัมรึว่าเป็นตันกันแน่วะเนี่ยย
"ชอบแย่งนักใช่มั้ยได้ จัดให้"ชั้นบอกพร้อมกับเอาผ้าห่ม หมอน ผ้าปูที่นอน เอาไปกองไว้ตรงที่หวายล้มอยู่ แล้วชั้นก็จัดการที่ชั้นเอาผ้าปูที่นอน ผ้าห่ม หมอน เอามาไว้ที่เตียงของหวาย ส่วนเตียงของชั้นก็เอาไว้ใส่กระเป๋าของทุกคนที่อยู่ในที่นั้นยกเว้นหวายเพราะชั้นใช้สิทธิที่ชั้นนอนเตียงนั้นอยู่ 
"เธอชอบแย่ง ชั้นก็ชอบเหมือนกัน ฉะนั้นคืนนี้เธอนอนตรงนั้นนะ เพราะที่นอนชั้นมันถูกวางกระเป๋าหมดแล้วถ้าอยากนอนเตียงนั้นก็ต้องใช้เวลาหน่อยเพรากระเป๋าหนักมากทนๆนอนไปละกันนะน้องหวาย"แล้วชั้นก็ล้มลงนอนเตียงนั้น
"กรี๊ดดดดดด นั่นมันเตียงชั้นนะ ออกมาเดี๋ยวนี้น้า" หวายดึงแขนชั้นแต่เนื่องจากชั้นกินอะไรเข้าไปก็ไม่รู้แรงเยอะมากกกมายเลยทีเดียว
"เอาทุกคน เค้กวันเกิดพร้อมแล้วจร้าออกมากันเลยยย"เสียงจินนี่ตะโกนออกมาได้ยินทั้งหมด แล้วชั้นก็ลุกมาพร้อมกับลากหวายให้มาด้วยเพราะกลัวว่าหวายจะสลับเอาเอง ขี้เกียจมาสลับใหม่ และแล้วก็ถึงที่ที่มีเค้กทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอมากกก
"แฮปปี้เบิร์ดเดทูยูๆ แฮปปี้เบิร์ดเดๆ แฮปปี้เบิร์ดเดทูยู เย้ๆๆๆ"เสียงทุกคนพร้อมกันร่วมกันร้องให้ขนมจีนโดยเฉพาะ
     แล้วขนมจีนก็อธิฐาน งึมๆงำๆ อะไรของมันก็ม่ายรุ แล้วทุกคนก็กินเค้กยกเว้นชั้น ชั้นออกห่างโดยอัตโนมัติ เพราว่าชั้นไม่ชอบกินเค้กเดี๋ยวอ้วน ตอนนี้มืดมากๆ บรรยากาศน่าชวนขนลุก อึ๋ย น่ากลัวชะมัด แล้วชั้นก็นอนดูดาวเล่นๆ ดาวเมท้องฟ้าเลยสวยมาก
"ทำไมไม่กินเค้กหล่ะ"โทโมะพูดแล้วนั่งข้างๆชั้น
"ไม่เอาอ่ะ ไม่ชอบ"ชั้นบอก
"กินหน่อยน่า มามะเดี๋ยวป้อน"
"ไม่กิน"
"ต้องกินสิ อร่อยน้า อ้าปาก"
"ก็บอกแล้วไงว่าไม่กิน"
"ต้องกิน คำนึงก็เอาเร็วๆสิ"
"ยุ่งจริงๆเลย" แล้วชั้นก็เดินหนีไปทำเอานายนั่นหน้าเหวอไปเลย ฮิฮิ แล้วชั้นก็ยืนอยู่นิ่งๆแล้วจู่ๆ
"เฮ้ย ระวัง"
"โอ๊ย"
     แอร๊ย...ไอ้งูบ้ามากัดชั้นทำไมฟะ กรี๊ดดดดด(กรี๊ดแตกละเหรอ)งูกัดชั้นอ่ะ
"แงๆๆๆ นายช่วยชั้นด้วยเซ่!!! เจ็บจะตายอยูแล้วน้า"
"ไม่บอกก็ช่วยอยู่แล้วล่ะ"
     แล้วนายนั่นก็บรรจงยกขาชั้นขึ้นแล้วก็ดูดพิษออกพ่นออกๆๆ 5 ครั้งเชียงจะดูดอะไรนักหนาแล้วก็ชีกเสื้อออกมามัดเหนือแผลชั้นนิดนึง โชว์แผงอกขาวจั๋ว
"ชั้นจะตายมั้ยเนี่ยยย"
"ไม่ตายหรอก นี่เธอดูไม่ออกจริงๆเหรอ"
"ดูอะไรไม่ออก จะตายอยู่แล้วยังให้ดูอะไรอีกล่ะ"
"เฮ้ออ สงสัยต้องสอนเธออีกเยอะ"
"สอนอะไรชั้นฉลาดพอย่ะ"
"ฉลาด แต่ไม่รู้ว่างูไม่มีพิษเนี่ยนะ"
"ชั้นฉลาดที่พอจะรู้ว่างูมันมีพิ...อะไรนะ งูไม่มีพิษเหลอ แล้วนายมาดูดเลือดชั้นทำไมเนี่ยยย"
"อืม ก็ให้เธอวางใจไงเดี๋ยวก็โวยวายดังลั่น ชั้นรำคาญ"
"เหรอ งั้นก็กลับสิป่ะ" แล้วชั้นก็ลุกขึ้นก้าวไปได้ก้าวนึง "โอ๊ยยย"
"เป็นไรอีกล่ะ"
"มันเจ็บเท้าอ่านะ"
"เอิ่ม เอ่อ มานี่มา" นายนั่นมันช้อนตัวชั้นให้ไปอยู่ในอ้อมกอด
"นายนี่ ลวนลามชั้นรึไงเนี่ยห๊ะ"
"นี่เค้าเรียกว่าลวนลามเหรอ แล้วถ้าจูบเค้าจะไม่เรียกว่าฝืนใจเลยเหรอเนี่ยย โอ้น่าคิสจัง"
"คิดก็คิดไปสิ แต่นายห้าม อุ๊บ"กรี๊ดด มันเกิดจิตวิปริตอะไรเนี่ยย มาจูบชั้นทำม๊ายยย
"โอเคได้คิสล่ะ ปากเธอหวานเหมือนรสสตอเบอร์รี่เลยนะเนี่ย"
"นายมาจูบชั้นทำไมเนี่ยยย"
"นี่เค้าไม่ได้เรียกว่าจูบนะ เค้าเรียกว่าคิสตะหาก"
"กะมันเหมือนกัน"
"ไม่เห็นเหมือนเลย ขนาดเธอกินข้าวยังไม่เหมือนกันเลย"
"แต่ชั้นกินเหมือนอยู่นะ เมื่อวานชั้นกินก๋วยเตี๋ยว วันวานชั้นก็กิน"
"อย่าเถียงสิ อ๋อ เธอคงกินแต่ก๋วยเตี๋ยวไม่กินข้าวสินะ เบาอย่างกับอุ้มตุ๊กตาเลย"
"ตุ๊กตาบางตัวก็หนักนะ ตัวใหญ่ๆ"
"บอกแล้วไงว่าอย่าเถียง เถียงอีกเดี๋ยวปั๊ดจูบปิดปากซะเลย"
      แล้วเราก็เงียบกันไปซักครู่ นาทีครึ่งค่อนสองวินาทีจู่ๆโทโมะก็เอ่ยปากพูดแบบไม่คาดคิด ไม่คาดคิดจริงๆ
"เธอรักชั้นมั้ย"
"O_O"โอ้ ช็อคสินิม่าค่ะนายนั่นถามว่า'รักชั้นมั้ย'มันผีเข้ารึเปล่าเนี่ย
"ว่าไง ชั้นถามได้ยินมั้ย"
"นายสมองกลับรึว่านายมะ..ไม่จะบาย" ชั้นเอามือไปแนบตรงหน้าผากโทโมะ "ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา รึว่านายถูกผีเข้า"
"ชั้นถามจริงๆนะเฟ้ยย"
"เอ่อ...เอิ่ม.....โอ๋ะ.....โอ่"
"กรี๊ดดดดดดดด ออกจากโทโมะเดี๋ยวนี้นะยัยตัวดี"โฮ้ยย ถูกจังหวะเสียจริง นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นจะไม่ด่าเธอเลยนะหวายขอบคุณเจงๆน้า
"ชั้นมีสิทธิที่จะอุ้มแก้ว เธอไม่มีสิทธิมาสั่ง"
"นายปล่อยชั้นลงเถอะ ชั้นเดินเองได้นะ"
"ไม่ ชั้นจะทำแผลให้"
"โถ่ ขอร้องเถอะน่าTOT"
"บอกว่าไม่ก็คือไม่สิ"แงงงง อนาถตัวเองจังเลย
     แล้วโทโมะก็เดินตรงดุ่มๆๆๆไปที่พักของผู้ชาย ส่วนพวกนั้นก็สนุกกันใหญ่เลย ร้องเพลงด้วยเต้นด้วย วิ่งไล่จับกันอย่างกับเป็นเด็กไปได้
"เจ็บอ่ะ"
"รู้คร๊าพพคุณหนู"
"ชั้นหนูไม่ได้หนูนะชั้นเป็นคน  โอ๊ยยย เจ็บนะเว้ยยยย ทำเบาๆหน่อยเซ่!!"
"อย่าดิ้นสิ ยิ่งดิ้นยิ่งเจ็บนะ"
       และแล้วชั้นก็ยอมสงบปากสงบคำ และนายนั่นก็ทำเสร็จเรียบร้อย เจ็บจังโว้ยย ระหว่างที่นายนั่นเอากล่องไปเก็บ ชั้นก็แอบเดินดุ่มๆออกไปทันทีเลยและชั้นก็กำลังบิดประตูลูกบิด
"จะไปไหน"นายนั่นช้อนตัวชั้นแล้วเดินไปที่เตียงแล้วนายนั่นก็นั่งลง แล้วสมทบด้วยชั้น ที่นั่งตักเค้าอยู่  แล้วนายนั่นก็เอามือมารวบเอวชั้นไว้กันตก(รึเปล่า)แงงงงง ปล่อยชั้นไปเถอะ
"นายจะทำอะไรเนี่ยยย"
"คืนนี้เธอต้องนอนเตียงชั้น"
"นายพูดเล่นช่ายป่าวอ่านะ ชั้นจะมานอนได้ไงเล่า นี่ห้องผู้ชายนะแล้วอีกอย่างถ้าชั้นนอนอยู่กับนายหวายต้องกรี๊ดแตกแน่นอน ชั้นรำคาญเสียงยัยนั่นเป็นที่สุด"
"อย่ามาหาข้ออ้างหน่อยเลย ยังไงๆ ชั้นก็ไม่ปล่อยเธอไปหรอก"หวาคนนะ ไม่ใช่ปู้ต้องอ๋า
"นายอย่ามาสั่งชั้นนะ ชั้นจะกลับห้อง" ชั้นพยายามที่จะแกะมือเค้าออก แงง แรงคนหรือแรงควายว่ะเนี่ยยย แกะไม่ออกเลยเนี่ยยย
"อย่าพยายามเลย คืนนี้เธอต้องนอนห้องนี้"
"อย่ามาบังคับกันเซ่!!"
"ชั้นถามไปแล้ว ก็ต้องได้คำตอบสิ"
"คำตอบ คำตอบอะไร" งงๆไปงันแหล๊ะ
"รึจะให้รื้อฟื้นจร๊ะ" นายนั่นเอาหน้ามาใกล้ๆ แล้วชั้นก็เอามืออันเรียวสวยของชั้นปัดหน้าเค้าออก
"เออๆ จำได้แล้ว"ชั้นทำหน้ามุ้ยทันที
"ก็ตอบมาสิ"
"ไม่"นายนั่นเลิกคิ้วนิดๆ
"ชั้นเสนอข้อแลกเปลี่ยนก็ได้ อ่ะ"
"อะไรเหรอ"ชั้นทำหน้ารื่นเริงสุดๆทั้งๆที่อยู่ในตักและอ้อมกอดของนายนั่น
"ก็ ถ้าเธอยอมนอนกับชั้นในห้องนี้เธอไม่ตอบวันนี้ก็ได้ แต่ถ้าไม่ยอมนอนเธอก็ต้องตอบคำถามของชั้น เคมั้ย ชั้นให้เวลาเธอคิดสามนาทีห้าสิบเก้าวินาที"
"ทำไมไม่เอาสี่นาทีไปเลยหล่ะ"
"ไม่เอาอ่ะมันนาน"แล้วนยนั่นก็เอาชั้นลงจากตักเค้าแล้วเดินออกจากห้องไป
     สามนาทีผ่านไป แง๊ๆๆๆ ชั้นต้องตอบอันไหนดีเนี่ยยยย ชั้นต้องยอมนอนกับนายนี่เนี่ยรึเนี่ยยย สวรรค์ไม่รักชั้นเลย แงงงง ใจร้ายที่สุดเลยง่า

แอ๊ด!
ปัง!
 
"ได้รึยัง จะยอมนอน รึว่าจะบอกชั้น"
"ยอม....เอ่อ....อืม......อ่อม......เอ่ย.....เอาไงดี นอน! ก็ได้"
"อืม นอนก็นอน เธอนอนบนเตียงเลยละกันนะ ชั้นนอนบนพื้นก็ได้"เอ๋? มาไม้ไหน
"อืม"
"นอนสิ รึไม่พอใจจะให้ไปนอนข้างบนด้วยเหรอก๊าบบบบ"พอใจสุดๆแล้วโว๊ยยยย
"ไม่เอาอ่า นายนอนตรงนั้นแหละ"

     วันนี้มันวันซังกะบ๊วยอะไรวะเนี่ยยยย เซ็งเป็ดพะโล้จังเยย

(EnD KaeW TalK)