ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : last love CH.6
“ฮยอกแจจจ รีบไปไหนวะ อยู่ให้เพื่อนเลี้ยงเค้กวันเกิดสักก้อนไม่ได้รึไง”
“ขอโทษทีนะ ฉันมีของขวัญพิเศษรออยู่ ต้องรีบไปรับ” อึนฮยอกพูดพลางเขิน
“นายนี่จริงๆเลย ปกติก็เลี้ยงด้วยกันทุกปี ปีนี้นิดหน่อยๆก็รีบไปหาแฟน”
“ฮ่าๆ วันนี้วันเกิดฉันนี่นา”
“นายไปเถอะ โชคดีนะ อย่าลืม ฉันเป็นเพื่อนที่รักนายที่สุด”
“รักนายเช่นกัน เพื่อนรัก” อึนฮยอกว่าพลางรีบวิ่งจะไปรับดงแฮที่ห้อง ระหว่างทางที่เค้าวิ่งไปนั้น ทั้งรุ่นน้องและแฟนคลับต่างๆก็พากันกล่าวอวยพรวันเกิดอย่างถ้วนหน้า แต่อึนฮยอกไม่ได้สังเกตหรือสนใจเลย ตอบรับไปเพียงแค่ยิ้มบางๆซึ่งก็ทำเอาใจหลายๆคนหล่นวูบแล้ว แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจเพียงอย่างเดียวไม่ใช่ทั้งคำอวยพรและของขวัญมากมาย แต่เป็นดงแฮที่เค้ากำลังวิ่งไปหานั่นเอง
“ดงแฮ! ดงแฮ!” เมื่ออึนฮยอกไปถึงก็รีบตะโกนเรียกชื่อดงแฮ
“รุ่นพี่อึนฮยอก” ซันนี่รีบวิ่งมา “สุขสันต์วันเกิดค่ะ นี่ของขวัญฉันเตรียมให้พี่โดยเฉพาะ”
“ซันนี่ ดงแฮล่ะ” อึนฮยอกถามขึ้นก่อน
“เอ่อ ดงแฮออกไปแล้วหนิคะ”
“ฮะ!! ออกไปได้ไง ออกไปกับใคร”
“ไม่รู้ค่ะ แต่ดงแฮออกไปตั้งนานแล้ว....”
“นี่เธอเป็นเพื่อนภาษาอะไรฮะ!!! ฉันบอกให้เป็นเพื่อนที่ดีของดงแฮไงเล่า แล้วนี่อะไร”
“ร.. รุ่นพี่”
“เพื่อนบ้าอะไร ดงแฮออกไปไหน ไปทำไม ไปกับใครแล้วไม่รู้เนี่ย!!!!”
“แต่...”
“เธอทำฉันเสียอารมณ์มากนะซันนี่ จำไว้ด้วย” อึนฮยอกกำลังก้าวขาออกไปเพื่อรีบไปตามหาคนที่หายตัวไป แต่
“รุ่นพี่คะ! ของขวัญ...”
“ของขวัญบ้าอะไร! ฉันไม่เอาอะไรจากเธอทั้งนั่นแหละ!!!” อึนฮยอกเพลอตวาดไปด้วยอารมณ์โมโหที่พุ่งสูงโดยไม่รู้ตัว เขารีบวิ่งออกไปจากตึกเรียนเพื่อหวังจะตามหาดงแฮ โดยทิ้งซันนี่ที่หวังดี แค่เพียงจะให้ของขวัญเอาไว้ด้วยความตกใจ...
ดงแฮไปไหนของเขากันนะ.... สัญญาไว้นี่นาว่าจะมารับทุกเย็นถ้าไม่ติดอะไร อยู่ๆก็หายไปเฉยเลย มีอะไรรึปล่าวนะ อึนฮยอกคิดพลางวิ่งไปที่หอ เผื่อว่าดงแฮจะอยู่ที่นั่น
ปึก!
เสียงประตูพลักเข้าไปในหอ
ปัง! ปัง!
ก่อนที่อึนฮยอกจะได้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงพลุวันเกิดก็ดังขึ้นเมื่อเขาเปิดประตูเข้าไป
“แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ฮยอกแจ” ดงแฮกล่าวด้วยหน้าตายิ้มแย้ม
อึนฮยอกถึงกับยืนค้างด้วยความตกใจและดีใจที่ล้นออกมาจากหัวใจของเขา ตอนนี้เค้ายิ้มออกมาจนหยุดไม่อยู่แล้ว นี่เป็นสิ่งที่ทำให้เขาดีใจที่สุด เท่าที่เคยได้รับมา บรรยากาศในห้องมีแต่ลูกโป่งลอยอยู่และอยู่ที่พื้นเต็มไปหมด มีเค้ก มีแสงเทียน มีตุ๊กตาวางอยู่รอบๆ เค้าไม่เคยนึกเลย ว่าดงแฮจะเตรียมอะไรไว้ให้ขนาดนี้
“ดงแฮ...”
“เป็นไง ชอบมั้ยฮยอกแจ ดงแฮโดนเรียนตั้งหลายคาบน่ะรู้มั้ย...” ก่อนที่ดงแฮจะได้พูดจบ คนตัวสูงก็ถลาเข้าไปกอดเขาเอาไว้อย่างห้ามใจไม่อยู่ พร้อมกับอุ้มดงแฮวิ่งไปมา
“ฮ่าๆ ทำอะไรน่ะฮยอกแจ”
“ดงแฮน่ารักก น่ารักที่สุดเลยยยยย”
“แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะ ฮยอกแจ”
“ขอบคุณมากเลยย ฉันรักนายที่สุดดดดด” อึนฮยอกพูดพลางจูบคนตรงหน้าอย่างดีใจ
“เอาอีกแล้วนะเนี้ย คนฉวยโอกาส”
“รักดงแฮ รักดงแฮ รักดงแฮ”
“ฮ่าๆ รักเหมือนกัน รักฮยอกแจจจจจ”
“ดงแฮ...”
“ฮืม” อึนฮยอกไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่วางดงแฮลงบนเตียงอย่างนุ่มนวลพร้อมกับเข้าไปนอนกอดอยู่ข้างๆ พร้อมกับซุกหน้าลงไปบนท้องนิ่มๆ
“รักดงแฮจังเลย ดงแฮนุ่มนิ่มจังงง~”
“จั๊กจี๋ๆ ฮยอกแจ ดงแฮจั๊กจี้”
“ฮ่าๆๆ ดงแฮนุ่มนิ่มนุ่มนิ่มแถมหอมด้วย” พูดจบก็เปิดเสื้อตัวเล็กขึ้นมาหอมฟอดใหญ่ๆ
“ฮยอกแจจจ! ทำอะไรน่ะ”
“ก็หอมไงงง ดงแฮห๊อมหอมมม” อึนฮยอกพูดพลางกอดรัดตัวคนตัวเล็กแน่นขึ้นเพื่อย้ำความรักที่เขามีให้ เหมือนกับจะไม่มีวันปล่อยดงแฮไปไหนแน่นอน
“ฮยอกแจ...” ดงแฮเอ่ยขึ้นภายใต้ความเงียบ “ขึ้นมาใกล้ๆ”
ดงแฮพูดจบอึนฮยอกก็เขยิบตัวขึ้นไปในระดับหน้ากับหน้า....
“กอดดงแฮไว้อย่างนี้นะ.. รู้สึกดีจัง...”
“.... รักดงแฮ.... มากมาก...”
“อื้ม”ดงแฮพูดพลางหอมอึนฮยอกฟอดใหญ่ที่แก้ม “นี่ของขวัญ ฮ่าๆ”
“แค่ดงแฮก็พอแล้ว...” อึนฮยอกพูดพลางจูบดงแฮอย่างอ่อนโยน มันช่าง... เป็นจูบที่หวานที่สุดเท่าที่เขาเคยได้รับมาเลย
“อือ... ฮยอกแจ...” ดงแฮครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อร่างสูงค่อยๆเลื่อนปากต่ำลงไปเรื่อยๆที่หน้าท้อง
“ดงแฮ หอม...” เขาจูบหน้าท้องนิ่มๆนั่นอย่างโหยหา “อา... ดงแฮ...”
อึนฮยอกไม่พูดอะไรอีกเพียงแต่จูบดงแฮแบบที่ไม่สามารถถอนริมฝีปากหนีได้เลย
“ฉัน... ขอ... ได้มั้ย...”
“อื้มม ฮยอกแจ...” ดงแฮพูดออกมาและรีบโน้มหน้าเข้าไปจูบร่างสูงอย่างไม่อยากให้ริมฝีผากหนีไปไหนเลย อึนฮยอกตัดสินใจรีบดึงกางเกงตัวเล็กออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นขาขาวที่ไม่เคยเห็นมาก่อน... ปากเข้าครอบครองส่วนลับอย่างรวดเร็ว
“อื้มมม อา... ฮยอกแจ... คนฉวยโอกาส...” ดงแฮครางออกมาไม่เป็นภาษา ก่อนที่ร่างสูงค่อยๆจะใสนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางเล็กๆ ทีละนิ้วทีละนิ้ว
“อ๊า... เจ็บบ...”
“อย่าเกร็งสิดงแฮ...” อึนฮยอกจูบเขาเพื่อผ่อนคลายดงแฮ
เมื่อช่องทางเริ่มชืนกับนิ้วเรียวร่างสูงก็ไม่รอคอยจะรีบใส่แกนร้อนเข้าไปทันที แต่อย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน...
“ฮยอกแจอา... ดีจัง...”
“ดงแฮ... ฉันรักนาย...” อึนฮยอกขยับเข้าออกอย่างช้าๆพร้อมพรมจูบไปทั่วตัวดงแฮ จนกระทั่งแกนใหญ่เข้าไปจนสุด
“อ๊า.... ฮยอกแจ....”
“อา... ดงแฮ”ทั้งสองร้องออกอย่างพอใจ
อึนฮยอกค่อยๆถอดแกนกายออกอย่างช้าๆ พร้อมกับกอดคนตรงหน้าอย่างอบอุ่น
“รักมากมาก รักดงแฮที่สุด...”
“รักเหมือนกัน... สุขสันต์วันเกิด... นะฮยอกแจ...”
“ดงแฮเป็นของขวัญที่ดีที่สุด เท่าที่... พระเจ้าเคยประทานให้...รักมาก...” อึนฮยอกกล่าวก่อนที่ทั้งคู่จะหลับลงไปในอ้อมกอดของกันและกัน...
ผมรักดงแฮที่สุด... พระเจ้าครับ... ขอบคุณ ขอบคุณที่ประทานคนคนนี้มาให้ผม ผมจะรักเขาที่สุด และจะไม่มีวันทำร้ายเขาเด็ดขาด เขาคือรักสุดท้ายของผม...
---------------
กรี๊ดดดดด เอ็นซี!!
แต่งเองกลัวเอง....
เม้นทีนะ ถ้ายังอยากให้มีเอ็นซีอยู่
ไรเตอร์ทำใจอยู่นานมาก...
แล้วก็แล้วก็
แฮปปี้เบิร์ธเดย์ฮยอกแจโอปป้า
ไรเตอร์ถวายตัวไม่ได้ ฮ่าๆ เอาตัวดงแฮไปนะจ้ะ คืนนี้
ฮ่าๆๆๆ ไรเตอร์เริ่มเพี้ยน
รักพี่นะจ้ะ ขอให้พี่มีความสุขมากมาก
แล้วก็แล้วก็
แฮปปี้เบิร์ธเดย์ฮยอกแจโอปป้า
ไรเตอร์ถวายตัวไม่ได้ ฮ่าๆ เอาตัวดงแฮไปนะจ้ะ คืนนี้
ฮ่าๆๆๆ ไรเตอร์เริ่มเพี้ยน
รักพี่นะจ้ะ ขอให้พี่มีความสุขมากมาก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น