ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : last love CH.5
“ดงแฮ วันนี้นายกลับหอก่อนนะ เดี๋ยวฉันต้องไปทำธุระกับชินดง” อึนฮยอกเดินมาบอกดงแฮเมื่อเที่ยง วันนี้เขาเลยได้แต่นั่งคิด...
เอ.. ฮยอกแจจะไปทำธุระอะไรน๊า ปกติเราต้องกลับด้วยกันนี่นา ไปไหนของเขากัน
ดงแฮเป็นห่วงนะเนี่ย
“ดงแฮฮฮฮ!!!!”
“ฮะ ฮะ” ดงแฮสะดุ้งขึ้นมาจากผวังค์
“นายเนี่ยน๊า ฉันเรียกนานมากมากกกกกก แล้วนะ เป็นอะไรไปฮะ!”
“ปล่าวๆไม่ได้เป็นไร ทำไมต้องเสียงดังเนี่ย ซันนี่ แล้วเรียกฉันมีอะไร”
“ฉันอยากถาม เรื่องรุ่นพี่อึนฮยอกน่ะ”
“อะไรกันเนี่ย คำก็ฮยอกแจ สองคำก็ฮยอกแจ เธอท่าทางจะเป็นมากนะ”
“ทำไมฮะ พี่เค้าทำไม แล้วฉันถามไม่ได้รึไงยะ”
“จะถามอะไรก็ถามมาเถอะ”
“ก็รุ่นพี่น่ะ มีแต่คนบอกว่าเค้าคบกับนาย... จริงหรอ”
“ถ้าจริงแล้วทำไม”
“นายตอบแบบนั้นไม่ได้นะดงแฮ!! เอาให้เคลียร์ๆ”
“ฉันจะไปแล้ว...”
“อีดงแฮ!”
“บ๊ายบาย ซันนี่...” ดงแฮเดินออกจากห้อง
“เฮ้ออ...” ไม่ควรมีใครมากวนดงแฮเลย ตอนนี้เขากำลังคิดถึงแต่อึนฮยอก ทำอะไรอยาน้า... จะกลับดึกรึปล่าว... เดินคิดไปเรื่อยๆเลยไม่ได้สนใจคนด้านหน้าว่าใครต่อใครเดินมาบ้างแล้ว
ปึก!
“เดินไม่ดูตาม้าตาเรือรึไงกัน”
“ข... ขอโทษครับ” ดงแฮตกใจกับเสียงแข็งๆนั่น จนต้องรีบขอโทษออกมา
“เด็กใหม่งั้นหรอ..” เสียงแข็งนั่นกล่าวขึ้นและมองดงแฮอย่างพินิจ
“....” ดงแฮไม่ได้กล่าวอะไร เอาแต่ก้มหน้า แม้แต่หน้าก็ไม่กล้ามอง เขากลัว กลัวจะไปมีเรื่องกับรุ่นพี่เข้า ก็ที่นี่ต้องเคารพรุ่นพี่นี่นา ใครจะกล้า...
“นาย... น่าสนใจดีนี่” เสียงนั่นพูด ก่อนจะเดินจากไป
เมื่อเจ้าของเสียงเดินไปไกลแล้ว ดงแฮจึงตัดสินใจหันกลับไปดู เพื่อจะมองสีของแถบขอบกางเกงว่าเป็นรุ่นไหน.... สีน้ำตาล... ฮะ! รุ่นน้องงั้นหรอ!!! นี่มันอะไรกันเนี่ย...
“นายเนี่ย พาฉันมาที่นี่ทำไมกัน พาเพื่อนรักมาเดตรึไง” อึนฮยอกกล่าวขึ้นอย่างกวนๆ
“นายหาว่าฉันชอบนายเนี่ยนะ... เฮ้อ เดี๋ยวเรตติ้งก็ตกหมดหรอก” ชินดงขำ
“เออๆ ว่าแต่พาฉันมาทำไม ให้มาเลี้ยงเค้กหรอ นายก็รู้นะ ฉันไม่ค่อยจะว่าง”
“ไม่มีเวลาให้เพื่อน เอาแต่จะไปรับแฟน”
“เออออ มีอะไรว่ามา”
“ฮ่าๆๆ นายเนี่ย แพ้ฉันเสมอแหละ”
“ตกลงว่าไง”
“ฉันก็แค่หวังดีเอง หวังดีไม่ได้รึไงฮะ”
“หวังดี?”
“ร้านเนี้ย เค้กอร่อย เผื่อนายจะพาดงแฮมาไง”
“ว้าว... นายเนี่ยนะ สุดยอดจริงๆ”
“บอกแล้วล่ะ”
“ขอบคุณเพื่อนรัก ไว้ฉันจะพาดงแฮมาบ่อยๆ”
“ฉันมีส่วนลดด้วยนะ พอดีเป็นร้านของรุ่นน้องที่แอบชอบฉันอยู่ เค้าลดให้ประจำเลย จะว่าไปก็เกรงใจ แต่ทำไงได้ ในเมื่อเราก็ได้ประโยชน์เค้าก็ได้ประโยชน์”
“เขาได้ประโยชน์?”
“ได้เห็นหน้าฉันไง”
“ฮ่าๆๆๆ ประโยชน์บ้าบอของนายน่ะสิ อย่างงี้ไงล่ะ ถึงเป็นรุ่นพี่ที่อ่อนโยนไม่ได้”
“เอาเถอะ ไหนๆก็มาแล้ว เลี้ยงฉันซักชิ้นละกัน”
“โอ๊เค เป็นการตอบแทน ฮ่าๆ” ชินดงกับอึนฮยอกนั่งหัวเราะอย่างสนุกสนาน โดยที่รุ่นน้องหลายๆคนต่างพากันมองด้วยความหล่อและป๊อปปูล่าของรุ่นพี่ทั้งสองนี้
“ดงแฮฮฮฮ ฉันกลับมาแล้วนะ”
“ฮยอกแจอ้ะ หายไปไหนไม่ยอมมาพาดงแฮกลับบ้าน”
“ฮะๆ ไม่บอกๆหรอก แต่มีอะไรรึปล่าวดงแฮ”
“วันนีมีคนเดินชนแล้วดูท่าทางน่ากลัวด้วยแหละ”
“จริงหรอ! ใครล่ะ”
“ไม่รู้เหมือนกัน ตอนแรกก็นึกว่ารุ่นพี่ ไม่กล้ามองหน้า แต่พอมันเดินไปกลับกลายเป็นรุ่นน้องเฉยเลยน่ะ”
“รุ่นน้องเนี่ยนะ... ใครเนี่ย”
“เสียงเค้าแข็งมากเลย”
“ฉันคุ้นๆว่าเรื่องแบบนี้จะเป็นคนเดียวเท่านั้น แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกแฮะ...”
“เค้าบอก...”
“เค้าบอกอะไรอีกดงแฮ”
“เค้าบอกว่าดงแฮน่าสนใจ...”
“ฮะ!!” อึนฮยอกตกใจกับสิ่งที่ตกพึ่งได้ยิน “จ...จริงหรอ...”
“อื้ม”
“แต่ดงแฮ...”
“ดงแฮรักแค่ฮยอกแจคนเดียวเท่านั้นแหละ ไม่สนใครหรอก...”
“ดงแฮ... ขอบคุณนะ ขอบคุณที่รักฉัน”
“ดงแฮขอบคุณฮยอกแจต่างหากที่รักดงแฮ มีฮยอกแจแล้วดงแฮไม่กลัวรู้มั้ย”
------------------
เม้นนิด เม้นหน่อย เม้นเม้นเม้น นะจ้ะ
เดี๋ยวตอนหน้าก็รู้แล้ว... ว่าหมอนั่นใคร
ฮ่าๆๆ ซันนี่ดูน่ารำคาญดีนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น