ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : last love CH.3
“ฮยอก นี่ฮยอก” ชินดงเรียกเพื่อนนี่นั่งอยู่ข้างๆอย่างไร้สติ “นี่ฮยอก ฮยอกแจจจจจ!”
“ฮะ ฮะ ฮะ มีอะไร”
“นี่นายสบายดีรึปล่าว ฉันเรียกนายประมาน ห้าล้านนาทีแล้วนะ”
“อย่ามาทำเวอร์ไปหน่อยเลย แล้วมีอะไรน่ะ”
“ปล่าวหรอก แค่เห็นนายนั่งเหม่ออย่างกับไม่ใช่คน เป็นอะไรรึปล่าว”
“ไม่ค่อยดีหรอกนะ”
“เรื่องดงแฮหรอ”
“นายนี่รู้ทันฉันไปซะทุกอย่างเชียวนะ”
“ฮ่าๆๆ แน่นอนอยู่แล้ว ว่าแต่ ดงแฮทำไมหรอ”
“ก็เมื่อคืนน่ะสิ ดงแฮอุส่าเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้อย่างดีเลย แต่ฉันเพลอไปว่าเค้าจนร้องไห้น่ะสิ”
“นายก็เลยครียด”
“อืม”
“ฉันว่ามันมีเหตุผลนะ นายไม่ได้เพลอไปว่า.....”
“ใช่ ฉันไม่ได้เพลอว่าดงแฮเลย ก็ฉันแค่รู้สึกแปลกๆน่ะ ฉันหวั่นไหวแล้สก็ใจเต้นแปลกๆแบบนี้เวลาอยู่ใกล้ๆหรือเวลาดงแฮยิ้มมาให้ตลอดเลย ก็เลยคิดว่า ถ้าพูดไปแบบนั้นอาจจะเป็นข้อแก้ตัวได้...”
“แก้ตัว แก้เสียหน้าน่ะสิ นายไม่ยอมรับว่านายใจเต้นกับเด็กคนนั้น นายเลยต้องไปว่าเขาเนี่ยนะ ฉันว่าไม่ใช่วิธีที่ดีซักเท่าไหร่เลย”
“แล้วฉันต้องทำยังไงล่ะ”
“เลิกสร้างกำแพงกั้นระหว่างตัวเองกับเด็กนั่นได้แล้ว ยอมรับความรู้สึกตัวเองซักที่ แล้วก็บอกเค้าไป”
“ขอบคุณนะ ไอ้เพื่อนรัก”
“ยินดีเสมอ”
“ฉันล่ะอยากเห็นนายมีความรักจริงๆ ช่วยฉันทุกเรื่องแบบนี้ ถ้าเกิดกับนายจริงคงไม่มีปัญหาอะไรเลยลล่ะมั้ง”
“ขอให้เป็นจริง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
�
�
�
�
�
�
“ไปละ” อึนฮยอกลาชินดงก่อนจะเดินไปหาดงแฮที่ห้องตามปกติ ที่พวกเค้าต้องกลับไปที่หอด้วยกัน
“ซันนี่”
“คะ รุ่นพี่”
“ดงแฮล่ะ”
“อ้าว ดงแฮไปแล้วไงคะ” ซันนี่ตอบงงๆ
“ฮะ? หมายความว่าไง! ไปแล้วหมายความว่าไง!” อึนฮยอกตะโกนลั่น ทำเอาซันนี่สะดุ้ง
“ก...ก็ ดงแฮออกไปแล้วค่ะ”
อึนฮยอกไม่ฟังแต่รีบเดินไปที่หอ หวังว่าจะเจอดงแฮที่ห้อง แต่เมื่อเค้าไปถึงกลับไปเห็นวี่แววของคนตัวเล็กเลยแม้แต่น้อย ก่อนทึ่อึนฮยอกจะออกไปตามหาดงแฮ เค้าเหลือบไปเห็นกระดาษใบเล็กๆที่แปะอยู่ที่ตู้เย็น
�
�
�
“คืนนี้ไปนอนกับเพื่อน” เป็นลายมือของดงแฮเขียนบอกเอาไว้
“โธ่ เว้ย!!!” อึนฮยอกตะโกนออกมาด้วยความโมโห ตอนนี้สิ่งแรกที่นึกได้คือโทรหาคนตัวเล็ก แต่เสียงที่ตอบกลับมายิ่งทำให้เขาโมโหมากขึ้นอีก เพราะดงแฮปิดมือถือไปแล้ว
ก่อนที่อึนฮยอกจะขว้างมือถือทิ้งก็นึกขึ้นได้ เขากดเบอร์หาเพื่อนตัวดี
�
�
�
�
�
�
�
“ว่าไงวะ”เสียงที่ตอบกลับมาช่วยให้ชื้นใจขึ้นมานิดหน่อย
“ทำไงดี ดงแฮเขียนโน้ตว่าจะไปนอนกับเพื่อน”
“เพื่อน? เด็กนั่นมีเพื่อนด้วยหรอ” เสียงที่ชินดงตอบมานั้นทำให้อึนฮยอกฉุกคิดขึ้นได้
“เฮ้ย ขอบคุณมาก” เขาวางโทรศัพท์ทันที
ดงแฮไม่มีเพื่อนไม่ใช่หรอ แล้วเค้าก็ไม่ได้ไปนอนกับเพื่อน แต่ทีนี้เค้าจะไปตามหาดงแฮที่ไหนดีล่ะเนี่ย อึนฮยอกรีบวิ่งไปทั่วโรงเรียน หาตามที่ต่างๆที่ดงแฮอาจจะไปอยู่
�
�
�
�
�
�
�
�
ซ่า... ซ่า....
ตอนนี้ฝนก็ตกลงมาแล้ว เขายังตามหาดงแฮไม่เจอเลย
“แฮ่ก แฮ่ก” อึนฮยอกหยุดด้วยความเหนื่อย “ดงแฮ... นายไปอยู่ไหนของนายกันนะ...”
อึนฮยอกค่อยๆเดินไปที่โรงยิม อย่างน้อยก็เป็นที่ที่ทำให้เขาสามารถหยุดพักและหลบฝนได้ซักพัก
“ฮึก..ฮึก...” เสียงสะอื้นของใครซักคนดังออกมาจากมุมของโรงยิม
“ดงแฮ!!!” อึนฮยอกวิ่งเข้าไปหาคนตัวเล็กที่นั่งเปียกฝนอยู่
“ฮึก...”
“ทำไมไม่กลับห้อง!!!!” อึนฮยอกกระชากคนตัวเล็กขึ้นมาจากพื้น
“ฮึก... ฮึก...” ดงแฮไม่ได้ตอบอะไรกลับมา มีแต่เสียงสะอื้น
“ตอบมาสิ! ทำไมไม่กลับห้องล่ะ!!!” อึนฮยอกกระชากตัวดงแฮไปมา
“ฮึก.. เจ็บ.. ปล่อยนะฮยอกแจ”
“ตอบมา นายหนีไปทำไมฮะ!!!!” มือใหญ่บีบแขนแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“เจ็บนะ! ปล่อย... ฮึก”
“ตอบมาสิ!!!!!”
“ฮึก... ดงแฮ.. กลัวอึนฮยอกว่าอีก... ฮึก...”
“...” อึนฮยอกรู้สึกตัว ว่าเค้ารุนแรงกับดงแฮเกินไป
“ฮึก.. กล้ว...”
“นายรู้มั้ยฉันเป็นห่วงแค่ไหนฮะ!!” อึนฮยอกกระชากดงแฮเข้ามากอดอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน “อย่าหายไปสิ ฉันตามหานายทั่วโรงเรียนเลยรู้มั้ย นายทำให้ฉันจะเป็นบ้า แล้วเปียกฝนแบบนี้อีก เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก..”
“ฮยอกแจ...”
“นายรู้มั้ย ฉันเสียใจ ฉันขอโทษที่ว่านายแบบนั้น แต่ฉันไม่รู้ ไม่รู้ว่าฉันจะเป็นห่วงนายได้ขนาดนี้”
“.....”
“ฉันขอโทษนะ ขอโทษที่ทำให้นายต้องเสียใจ ฉันลืมความหวังดีของนายไปเอง...
แต่นายรู้มั้ย ฉันไม่เคยเป็นห่วงใครเท่านี้มาก่อนเลย ฉันไม่เคยใจเต้นแปลกๆกับใครเลย
แต่พอนาย... แค่นายยิ้ม หรืออยู่ใกล้ๆฉัน ฉันก็ใจเต้นแปลกๆและตอนนั้นฉันไม่รู้ว่ามันหมายความว่าไง ฉันเลยสร้างกำแพงกั้นเอาไว้ระหว่างฉันกับนาย เพราะกลัวว่าตัวเองจะต้องเจ็บปวดโดยไม่ได้คิดว่านายจะเจ็บปวดกว่าฉันขนาดไหน... แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว ฉันทำลายกำแพงอันนั้นทิ้งไปแล้ว และพร้อม... พร้อมที่จะเจ็บปวดไปกับนาย
อย่างน้อย... อย่างน้อยฉันก็ได้รักนาย...” เค้าเว้นช่วง “ใช่มั้ย...”
“ฮึก... ฮยอกแจ” ดงแฮซุกตัวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด “ดงแอรัก... รักฮยอกแจนะ”
“....” อึนฮยอกได้แต่ยิ้มในความมืด “กลับห้องกันเถอะนะ ตัวเล็กของฉัน”
�
�
�
�
�
------------
เม้นๆๆๆๆๆๆ เม้นหน่อยนะจ้ะ
ไรเตอร์ปวดตามากเลย ฮ่าๆ
เลิฟอึนเฮๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น