ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : last love CH.1
“ไงฮยอก” เพื่อนหนุ่มหน้าตาน่ารักทักทาย
“ไง ชินดง”
“ได้ข่าวว่านายจะได้รูมเมทแล้วหนิ”
“อื้มใช่ เซ็งมากมากเลยเนี่ย อุส่าห์คิดว่าตัวเองมีบุญมากแค่ไหนที่ได้นอนคนเดียวตั้งปีนึง ฉันล่ะเซ็งรุ่นน้องคนนี้จริงๆ”
“เสียใจด้วยว่ะเพื่อน รุ่นน้องคนนั้นคงโชคดีมากเลยล่ะ ฮ่าๆ”
“โชคดีบ้านไหนวะ ฉันไม่รู้สึกดีด้วยเลย ที่จะมีคนมานอนด้วยเนี่ย”
“ดีอยู่แล้วล่ะ น้องๆแทบทั้งโรงเรียนฆ่ากันได้มั้งถ้าจะมานอนห้องเดียวกับนายได้”
“ปากนะ ระวังไว้ๆ ฮ่าๆ” อึนฮยอกเดินขำไปกับเพื่อนคู่ซี้ตลอดทางเดินไปหอนอน เพื่อจะเอาของไปเก็บต้อนรับ เปิดเทอมครั้งใหม่
อึนฮยอก นักเรียนปี 3 โรงเรียนไฮสคูลชื่อดัง เป็นคนที่ป๊อปปูล่ามากมากในหมู่รุ่นน้อง เก่งด้านดนตรีและการเต้น เรียนปานกลาง มีจิตใจดี อ่อนโยน แต่ก็เข้มแข็ง
“ฮ่ะๆ แล้วเจอกันนะฮยอก พรุ่งนี้เช้าเลยละกัน วันนี้ต้องจัดของอีกเยอะ”
“อื้ม แล้วเจอกัน” ทั้งสองแยกย้ายเข้าห้องนอนคนละทิศทาง
หลังจากอึนฮยอกแพ็กกระเป๋าเสร็จ ก็นอนดูทีวีอย่างสบายใจ เค้ากำลังคิดอยู่ ว่ารุ่นน้องที่จะมานอนห้องเดียวกับเขาจะเป็นยังไง...
ปัง!
เสียงคนพรวดพราดเข้ามาในห้อง
“เฮ้ย ใครวะ เข้ามาไม่รู้จักเคาะประตู” อึนฮยอกโวยวายเพราะเสียงนั่นทำเขาตกใจหมด
“ข... ขอโทษครับ... ผม อีดงแฮ ฮะ อยู่ปีสอง”
“อ๋อออ นายที่เข้ามาใหม่ใช่มะ มาๆ ฉันช่วยเก็บของ” อึนฮยอกเดินเข้าไปช่วยถือของอย่างมีไมตรีดี
“แฮะๆ ขอบคุณฮะ”
“ฉัน อีฮยอกแจนะ เรียกฉันว่าฮยอกแจเฉยๆก็ได้ ไหนๆก็อยู่ห้องเดียวกันแล้ว จะได้สนิทกัน”
“ขอบคุณนะ.. ฮยอกแจ...” ดงแฮยิ้มบางๆทำเอาอึนฮยอกถึงกับกระตุก ด้วยความน่ารักแบบบริสุทธิ์ของรอยยิ้มตรงหน้า
‘นี่เราคิดอะไรเนี่ย น้องเค้าแค่ยิ้มสวยเอง อีกอย่าง... เขาเป็น... โอ้ย ฮยอกแจ นายคงเหนื่อยมากไปแล้ว’
“เอ่อ ฮยอกแจ”
“ว่าไง”
“เดี๋ยวนายช่วยสอนอะไรๆเกี่ยวกับโรงเรียนให้ทีนะ”
“อื้ม ฉันจะพยายาม”
“เป็นไงบ้างฮยอก รุ่นน้องที่มาอยู่ด้วยกวนนายมั้ย”
“ไม่นะ เขาก็น่ารักดี”
“ฮั่นแหน่ะๆ นายหมายความว่าไง น่ารักดี”
“ก็น่ารักดี ทำไมหรอ...”
“ฮ่าๆ นาย...”
“ฮยอกแจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ” เสียงเล็กๆตะโกนเรียกอึนฮยอกมาแต่ไกล
“อะ.. อ้าว ว่าไงดงแฮ”
“หาห้องเรียนไม่เจออะ แล้วเมื่อกี้เดินชนใครไม่รู้ มันด่าใหญ่เลย...”
“อ้ออ โรงเรียนก็เป็นแบบนี้แหละ นายต้องมีมารยาทกับรุ่นพี่น่ะ”
“แล้วทำไมถึงไม่เรียกฮยอกว่าพี่ล่ะ..” ชินดงแทรก
“เงียบไปเลย ฉันไม่ได้ให้เขาเรียกเองล่ะ” อึนฮยอกพูด “มา ตามมา เดี๋ยวฉันพาไปห้องเรียนเอง”
ดงแฮได้แต่ยิ้มขอบคุณให้กับคนตรงหน้า แล้วก็เดินเข้าไปเกี่ยวเสื้อเอาไว้ เหมือนเด็กๆ
“อ้ะ นี่ห้องเรียนนาย ฉันอยู่ไม่ไกลมีอะไรก็ไปหาละกัน”
“อื้ม”
“หาเพื่อนให้ได้ก่อนล่ะ ฮ่าๆ” อึนฮยอกทิ้งท้ายไว้อย่างกวนๆ
“เอ่อ ตรงนี้ว่างมั้ย...” ดงแฮถามอย่างกลัวๆ
“ว่างจ้ะ” ซันนี่ตอบ “นายเด็กใหม่ใช่มั้ย ฉันซันนี่นะ”
“ฉัน ดงแฮ” ดงแฮตอบ อย่างนี้มั้งเรียกว่ามีเพื่อนใหม่แล้ว มันก็ไม่ยากหนิ
“เอ่อ...” ก่อนที่ดงแฮจะได้พูดอะไรออกไป ซันนี่ก็หายไปซะแล้ว เห็นอีกที เธอก็เม๊าท์แตกอยู่กับเพื่อนสาวๆซะแล้ว
“เฮ้อ...” ดงแฮถอนหายใจเบาๆ ก่อนค่อยๆนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเล็กๆคนเดียว
กริ๊งง เสียงกระดิ่งพักเที่ยงดังขึ้นส่งสัญญาณให้นักเรียนแยกย้ายไปทานข้าวกลางวันกับเพื่อนๆได้ แต่เพื่อนๆ... ดงแฮไม่มีซักคน เขาเดินไปซื้อนมรสช็อคโกแลตแล้วเดินไปนั่งอยู่คนเดียวที่หลังตึกเรียน... นี่มัน 3 วันแล้วนี่นา... เวลาผ่านไปรวดเร็วจัง เพื่อนยังไม่มีเลยซักคน เฮ้ออ จะต้องอยู่คนเดียวอย่างนี้ไปอีกนานมั้ยเนี่ย เขาคิดไปเรื่อยๆ น้ำตาก็ค่อยๆเอ่อขึ้นมาเรื่อย เขาไม่อยากให้มันไหลออกมาหรอก.. แต่ใครจะไปห้ามได้ ยิ่งเขาเป็นคนอ่อนไหวอย่างนี้ ไม่อยากร้องไห้เลย ไม่อยากร้อง แต่ก็หยุดไม่ได้... เหงาจัง...
“อ้าว นั่นดงแฮรึปล่าว” เสียงๆหนึ่งดังขึ้น ทำเอาดงแฮสะดุ้งและรีบเช็ดน้ำตาออกอย่างลวกๆ โดยคนเรียกเห็นพอดี
“ดงแฮ นายร้องไห้หรอ.. เป็นอะไรไปน่ะ” อึนฮยอกค่อยๆนั่งลงมาข้างๆ”ชินดง นายไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันตามไป”
สิ้นเสียงเพื่อนรักเขาก็เดินจากไป ปล่อยให้ดงแฮ นั่งอยู่กับอึนฮยอกเพียงสองคน
สิ้นเสียงเพื่อนรักเขาก็เดินจากไป ปล่อยให้ดงแฮ นั่งอยู่กับอึนฮยอกเพียงสองคน
“เป็นอะไรน่ะ ร้องไห้ทำไม”
“ปล่าวๆ ไม่ได้ร้องซักหน่อย” ดงแฮพูดทั้งทั้งที่มีคราบน้ำตาอยู่
“แล้วมาทำอะไรตรงนี้คนเดียวล่ะ”
“ก็... ไม่มีเพื่อน...” พูดจบน้ำตาก็เอ่อขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้คนตรงหน้าเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“นายมีนะ อย่างน้อยนายก็มีรูมเมทอย่างฉันไง” อึนฮยอกยิ้มปลอบใจ “นายท่าทางจะขี้เหงานะ ถ้ามีอะไรก็มาหาฉันได้ทุกเมื่อรู้ป้าว ฉันพร้อมจะอยู่เป็นเพื่อนนายล่ะ อยู่เป็นเพื่อน...” อึนฮยอกพูดเสียงเบา
“ขอบคุณนะ”
“ตอนกลางคืนถ้าเบื่อก็มาป้วนเปี้ยนได้นะ ไม่ต้องห่วงเรื่องพี่น้อง เพราะฉันไม่ถืออยู่แล้ว”
“ฮ่ะๆ ขอบคุณมาก”
“มะ ฉันไปส่งนายที่ห้องเอง” อึนฮยอกเดินพาดงแฮไปที่ห้องเรียน “นายนั่งไหน”
ดงแฮไม่พูดแต่พาอึนฮยอกเข้ามาดูที่นั่งของตนที่มีซันนี่นั่งอยู่ข้างๆ
“นี่ แม่หนู”
“ค..คะ!!” ซันนี่ตอบอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่เรียกเธอ เป็น อ... อึนฮยอก..
“เป็นเพื่อนดงแฮให้ที่นะ”
“ค่ะ!” ซันนี่ตอบรับทันที
“เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วเจอกันที่ห้องละกัน” อึนฮยอกพูดจบก็เดินไปโดยทิ้งให้ซันนี่ทึ่งอยู่
“น.. นายเป็นเพื่อนรุ่นพี่อึนฮยอกหรอ”
“อื้ม เธอจะเป็นเพื่อนฉันใช่มั้ย”
“เป็น เป็นแน่นอนตราบใดที่รุ่นพี่สั่ง ว้าวว เจ๋งชะมัดเลยดงแฮ”
---------------
พึ่งเริ่มแต่ง...
สมองยังไม่ค่อยมา ขอโทษที
ติดตามหน่อยนะจ้ะ ต่อไปเดี๋ยวสนุกขึ้นเรื่อยๆ
เม้นให้ทีนะๆ เลิฟรีดเดอร์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น