ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ( sf-exo ) you're stories,⁄⁄♡。

    ลำดับตอนที่ #1 : ( sf.chanxbaek ) you're my sunshine♡:- intro 1/3 100%

    • อัปเดตล่าสุด 6 เม.ย. 58




                   ทำไมเข้ามาไม่เคาะประตูก่อน เซฮุน " ร่างสูงที่กำลังก้มหน้าก้มตาตรวจเอกสารอย่างตั้งใจ เอ่ยเสียงเข้มตำหนิคนที่เข้ามา ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ทั้งๆที่ไม่ได้เคาะประตูและขออนุญาติเขาอย่างทุกครั้ง

     

                 

                   " พี่จงอินของผมดุขนาดนี้ เดี๋ยวน้องยุให้พี่เซฮุนลาออกเลยดีไหมครับ? " น้ำเสียงใสนี้ เรียกความสนใจและเสียงหัวเราะเล็กจากร่างสูงที่ดูจะเคร่งเครียดเมื่อสักครู่ได้ดี .. นั่นน้องชายตัวแสบที่เขาส่งไปเรียนต่างประเทศแล้วพึ่งจบเมื่อไม่กี่เดือนมานี้เอง

     

                       " น้องเล็กกลับมาไม่เห็นบอกพี่เลย จะได้ไปรับที่สนามบิน "

     

                    แบคฮยอนอมยิ้มก่อนเดินเข้ามาข้างๆโต๊ะทำงานของพี่ชาย ใช้แขนกอดร่างสูงที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปีตั้งแต่ตัวเองจบมัธยมปลายแล้วไปเรียนที่เมืองนอก  " น้องมาเซอร์ไพรส์ไง คิดถึงพี่ใหญ่มากที่สุดในโลกเลยครับ "

     

                " มาเหนื่อยๆไปพักผ่อนก่อนดีไหมน้องเล็ก พี่จะให้เซฮุนไปจัดห้องไว้ให้ “                 

                    “ ดีเลยครับผมนั่งเครื่องมาตั้งหลายชั่วโมงเมื่อยจะแย่ แบคฮยอนเบะปากเหมือนเด็กถูกขัดใจก่อนมาเกาะแขนอ้อนพี่ชายอีกครั้ง งั้นตอนเย็นพี่ใหญ่มาทานมื้อเย็นกับน้องนะครับ น้องอยากดินเนอร์กับหนุ่มสุดหล่อ ”                

                  จงอินขำกับความทะเล้นของแบคฮยอน พลางนึกขึ้นได้ว่าเย็นนี้เค้าเองก็มีนัดกับเพื่อนสนิทที่เขาไม่ได้เจอมานานเหมือนกัน เย็นนี้พี่มีแขกครับน้องเล็ก .. เอางี้ไหมเรามาทานมื้อเย็นกับพี่ พี่จะแนะนำให้เรารู้จักด้วย มันจะมาพักร้อนที่รีสอร์ทเราซักเดือน
     

                    แบคฮยอนยิ้ม พลางพยักหน้าเข้าใจ   เอางั้นก็ได้ครับพี่ใหญ่ งั้นผมขอไปพักผ่อนก่อนดีกว่า .. รักพี่ใหญ่นะครับ ว่าจบก็หอมพี่ชายไปฟอดใหญ่ โบกมือบ้ายบายให้คนเป็นพี่แล้วเดินกลับออกไป
     


    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


     

    ตกเย็นโต๊ะบริเวณชายหาดถูกจัดเตรียมเพื่อแขกคนพิเศษ จงอินกำลังดูจัดเตรียมของอย่างขยันขันแข็ง จงอินยิ้มพลางนึกดีใจต่อไปตนคงมีน้องชายมาช่วยดูแลรีสอร์ทด้วยกัน เขาคงมีความสุขเพิ่มขึ้นแน่ๆ ..

     

                    " ผู้บริหารรีสอร์ทนี้เค้าเป็นบ้าหรอวะ ยืนยิ้มอยู่คนเดียว กูเช็คสมองให้เอาไหม " เสียงจากด้านหลัง ทำเอาจงอินที่ยืนยิ้มอยู่หันไปมอง ก่อนเร่งเดินไปกอดร่างสูงคนสนิทด้วยความดีใจ .. 


    " เห้ยไอหมอ ไม่เจอมึงนานเลย ยังหล่อน้อยกว่ากูเหมือนเดิมเลยนะ "
     

               " ก็พูดไป มึงนี่ไม่ชะโงกหน้าดูน้ำทะเลบ้าง เผื่อจะรู้ตัว " เสียงหัวเราะจากร่างสูงทั้งสอง ทำเอาพนักงานบริเวณนั้นอมยิ้มไปตามๆกัน

     

            " โถ่ ใครจะหล่อเหมือนหมอปาร์คหละครับ .. ว่าแต่มึงลาพักร้อนเป็นเดือนไม่เป็นไรหรอวะ "

     

            " อืม ทำงานเจอเลือดเจอโรคทุกวันกูก็เหนื่อยๆ พักยาวซักเดือน ไม่ได้พักมานานแล้ว "

     

     

                   ไคพยักหน้ารับ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทเขาบ้างานแค่ไหน ถึงงานของเขาจะต้องดูแลกิจการทั้งหมดแต่ก็ไม่ต้องรับแรงกดดันขนาดต้องดูแลชีวิตคนอย่างชานยอล .. ดีเหมือนกันที่เพื่อนสนิทเขาคิดจะมาพักร้อนซะบ้าง

     

               " เดี๋ยวกูให้พนักเอาของไปเก็บที่ห้องให้ เดี๋ยวเราทานมื้อเย็นกัน " ชานยอลพยักหน้ารับ ก่อนจงอินจะกวักมือเรียกพนักงานสองคนมา คนนึงให้นำกระเป๋าชานยอลไปเก็บที่ห้องพัก อีกคนให้ไปเรียกน้องชายเขามาร่วมโต๊ะได้แล้ว

     

     

              " น้องชาย? ที่มึงเคยเล่าให้ฟังว่าไปเรียนเมืองนอกใช่รึเปล่าวะ "

     

                 ชานยอลเอ่ยขึ้นถามด้วยความสงสัย เขากับจงอินถึงเป็นเพื่อนสนิทกันสมัยมัธยม แต่ไม่เคยเห็นหน้าน้องชายจงอินซักครั้งเพราะอยู่คนละโรงเรียนกัน จะเห็นก็เพียงรูปจากมือถือจงอินเท่านั้น

     

     

          " เออพึ่งกลับมาวันนี้แหละ มึงไม่เคยเจอน้องกูเลยนี่ เดี๋ยวแนะนำให้รู้จัก .. "

     

     

            " พี่ใหญ่ครับ " เสียงเล็กเรียกพี่ชายที่กำลังพูดอยู่ชะงักได้ดี ชานยอลหันไปมองต้นเสียงใสที่เค้าได้ยินเมื่อสักครู่ก็โลกทั้งใบจะหยุดหมุนเพราะภาพตรงหน้า

     

              ตอนนี้หูของคุณหมอไม่ได้ยินแม้แต่เสียงคลื่นทะเลที่กำลังซัดเข้าฝั่ง ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงจากวงดนตรี ตาของคุณหมอหนุ่มเหมือนโดนสะกดด้วยเวทมนตร์ ..

     

              ภาพของร่างเล็กในเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงขาสามส่วน ปากเล็กสีอมชมพูกับรอยยิ้มที่สดใส แม้ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังจะตกดินแต่เหมือนในใจปาร์ค ชานยอลรู้สึกร้อนแปลกๆ ..

     

            " มาแล้วหรอน้องเล็ก พี่จะแนะนำให้รู้จักนี่หมอปาร์ค ชานยอลเป็นเพื่อนสนิทสมัยมัธยมของพี่ที่เล่าให้ฟังบ่อยๆไง "

     

                แบคฮยอนหันไปยิ้มให้กับร่างสูงที่ไม่เคยเห็นหน้าแต่ได้ยินเรื่องต่างๆจากปากพี่ชายมาบ้างก่อนยื่นมือเพื่อทักทาย " ผมแบคฮยอน .. ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่หมอ ผมเรียกแบบนี้ได้ไหม?  "

     

     

            " ได้สินะครับ งั้นให้พี่เรียกแบคฮยอนว่าอะไรดีหละ "   ชานยอลยกยิ้มก่อนพูด แล้วยื่นใหญ่ไปจับกับมือเล็ก .. คนตัวเล็กทำใจเขาเต้นแรงตั้งแต่เห็นหน้า ยิ่งได้สัมผัสมือเขาใจเขายิ่งเต้นแรงขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

     

         

     

             " ฮ่าๆๆๆๆ เรียกน้องเล็กแบบที่พี่ใหญ่เรียกก็ได้ครับ "

     

     

              ชานยอลยังคงยิ้มไม่หุบกับน้ำเสียงสดใสจากร่างเล็กตรงหน้าเขา ก่อนจะหันไปด้านข้างเพราะมีแรงสะกิดที่หัวไหล่ พร้อมกับเสียงกระซิบจากเพื่อนสนิทที่ได้ยินเพียงแค่ชานยอลเท่านั้น ..

     

     

           " แสดงออกขนาดนี้ สงสัยอยากเรียกน้องกูว่า 'ที่รัก' มากกว่าละมั้ง "

     

          

     

     

               ไม่ทันที่จงอินจะได้ผละตัวออก ชานยอลก็ดึงคอจงอินแล้วกระซิบตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงกวนๆพร้อมยกยิ้มอย่างชอบใจ

     

     

            " เออ ตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกอยากเปลี่ยนเรียกมึงว่า ' พี่เขย ' แล้วด้วย "

     

     

           " ตีนกูไหมละครับน้องเขย "

     

               เสียงหัวเราะสองร่างสูง ทำให้แบคฮยอนที่กำลังยืนมองอยู่ เขาไม่รู้แม้แต่ทั้งสองคนคุยอะไรกัน ก็ทำได้แต่หน้างงๆ ..

     







    100%
    ครบร้อยแล้วน้า you're my sunshine มี3ตอนโน้ะ
    แชปแรกอยากให้เป็นเหมือนการแนะนำความสัมพันธ์ของตัวละคร
    เม้นได้ ติดตามได้โน้ะ5555555555555
    ♡ เราเองเป็นไรท์เตอร์หน้าใหม่ฝากตัวด้วยนะ 

    O W E N TM.
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×