คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : STEWARD : C.1 ; อาหารว่าง (100 %)
: Cupter 01 ; Snack :
บ้านที่เต็มไปด้วยพ่อบ้าน… พ่อบ้านที่ชอบกินแต่ขนมหวาน แปลกซะจริงๆ เสียงฝนตกฟ้าร้องที่เสียงดังทำให้ร่างเล็กหลับสบายห่มผ้าห่มด้วยความหนาว หน้าฝนแล้วเหรอแต่จริงๆมันควรจะเป็นหน้าหนาวไม่ใช่รึไง ร่างเล็กที่อยู่บนเตียงตื่นขึ้นมาด้วยความงงเล็กน้อยเมื่อเขาพบว่ามีใครบางคนอยู่ที่ปลายเตียง
“นายเป็นใคร ! เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง”
ร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงได้แต่นั่งมองคนที่บุกลุกเข้ามาในห้องของเขาอย่างไม่ได้รับอนุญาต ให้ตายเถอะ ไม่ใช่ว่าไม่กลัวหรอกนะ แต่เพราะว่าเคยมีประสบการณ์มาก่อน
“ผมเห็นว่าประตูไม่ได้ล็อคและเห็นว่าคุณหนาวเลยเอาผ้าห่มมาเพิ่มให้ครับ”
“เป็นพ่อบ้านคนใหม่รึไง”
“ครับ”
ถึงจะเป็นพ่อบ้าน แต่เขาก็ยังไม่ชินเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้ต่างอะไรจากพ่อบ้านแจ็คสัน เพราะลุงแจ็คสัน (?) เป็นคนใจเลยทำให้เขาสนิทได้ง่าย ยกเว้นคนนี้
“รับโอวันตินร้อนๆหน่อยไหมครับ”
ร่างเล็กทำหน้างงเล็กน้อย พ่อบ้านคนใหม่ทำไมใส่เจ้าเขาเป็นพิเศษ ต่างจากพ่อบ้านแจ็คสัน… แต่ด้วยอากาศที่หนาวร่างเล็กพยักหน้าเล็กน้อยทำให้คนที่เป็นพ่อบ้านฝึดหัดอย่างเขาออกไป
“หมอนั้นเป็นใครกันแน่”
กลิ่นหอมของโอวัณตินลอยฟุ้งเข้ามาในห้องที่เงียบและหนาวนิดหน่อย ทำให้ร่างเล็กที่นั่งกึ่งหลับกึ่งตื่นสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที
“โอวัณตินร้อนมาแล้วครับ”
หวังว่าโอวัณตินคงไม่ขม นั้นเป็นแค่ความคิดเล็กๆน้อยๆจากคนที่เป็นเจ้านาย
“วางไว้ตรงนั้น แล้วก็ออกไปจากห้องฉันได้แล้ว”
“ไม่ลองชิมสักหน่อยเหรอครับ”
“…”
“นะครับ”
“ก็ได้” ผมลองชิมโอวัณตินร้อนที่ เอ่อ…พ่อบ้านคนใหม่ทำมาให้ รสชาติก็ไม่เลวนะ อร่อยอยู่ ต่างจากพ่อบ้านแจ็คสันของคุณชายมาร์คเพื่อนผมไปเลยละ รสชาติแย่มาก เอ๊ะ อย่าไปบอกแจ็คสันเชียวนะ ผมกลัวหมอนั้นจะตายไป ให้ตายสิ ! เอ๋ แต่ผมยังไม่ได้ถามชื่อพ่อบ้านคนนี้เลยนะ แต่ไม่เอาหรอกผมนะ… ผมอยากอยู่เงียบๆ
“ผมชื่อเจบีครับ เป็นพ่อบ้านคนใหม่”
บอกแล้วไงว่าอยากอยู่เงียบๆ..
“ฉันยังไม่ได้ถามเลยนะ อย่ามาตอบส่งเดต”
“อ้าวเหรอครับ ผมนึกว่าถามซะอีก”
คนเจ้าเล่ห์
“ไม่ต้องมายิ้มแถวนี้ ! รสชาติโอวัณตินนายมันแย่มากออกไปซะ”
“ปาก..”
“ปากอะไรของนาย”
จะบอกว่าปากไม่ตรงกับใจนะสิแต่ก็ได้ยินมาบ่อยแล้วนิ จากหลายๆคน ถึงแม้ว่าผมอยากจะอยู่เงียบๆแต่ไม่ใช่ว่าผมจะไม่มีเพื่อน นอกจากคุณชายมาร์คเพื่อนผมแล้ว ก็ยังมีคนมากมายที่ผมพอที่จะรู้จัก แล้วไปรู้จักได้ยังไงนะเหรอ ตามมารยาทของสังคมละมั้ง
“ปากของคุณชายจูเนียร์น่ากินมากๆเลยนะครับ”
ปากเหรอ…ปากของฉันเนี่ยนะ ให้ตายเถอะ ! นี่พ่อบ้านโรคจิตใช่ไหมเนี่ย มากี่วันแล้วนะ น่าจะไปฟ้องคุณชายมาร์คสักทีนะเนี่ย !
“นาย..ออกไปซะ”
“ผมออกไปแน่ครับ อ๋อแล้วผมก็จะได้บอกแจ็คสัน แจ็คสันอยู่ห้องไหนครับ”
ไปโทรถามเพื่อนนายเอาสิ โทรศัพท์ก็น่าจะมีกันไม่ใช่รึไง ว่าแต่..
“น..นายจะไปบอกเรื่องอะไร”
หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องโอวัณติน เอ๋ หรือว่าเราจะคิดมากไปเอง
“โอวัณตินครับ”
“!!!” พระเจ้าครับ นี้มันเรื่องตลกอะไรกัน บอกผมหน่อยได้ไหม อย่างกับว่าผู้ชายคนนี้รู้เรื่องที่ผมพูด บ้าน่าจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเขาก็เป็นคนเหมือนกันไม่ใช่รึไง เอ๊ะ.. หรือว่าไม่ใช่กันแน่ ให้ตายเถอะ
“ตกใจอะไรเหรอครับ”
“นายต้องการอะไรกันแน่”’
กวนตีน… เอ๋ะ ลืมมารยาทผู้ดีไปเลย ต้องบอกว่า กวนเท้าสินะ
“ผมชื่อเจบีครับไม่ใช่นาย”
“นาย !!”
“เจบีครับ”
“ต้องการอะไรกันแน่”
“ผมต้องการคะ..”
“จูเนียร์ของพี่ยองแจจจ”
ให้ตายเถอะ ! ทำยังไง พี่ยองแจมาทำไมตอนนี้ ! ผมอยากจะร้องไห้ให้ตายเถอะ
“นายไปหลบที่ตัวเสื้อผ้าฉันก่อนเร็วๆ” ผมรีบดันเขาเข้าไปในตู้เสื้อผ้าของผม อืม..หวังว่ามันคงไม่แคบไปสำหรับเขานะ อย่าวว่าละ เขาออกจะตัวสูงกว่าผมจะตาย เอ๊ะ..แต่ว่านี้ไม่ใช่เรื่องที่จะมาอธิบายส่วนสูงอะไรของหมอนั้นสักหน่อย ตอนนี้ต้องรีบจัดการกับพี่ยองแจซะแล้ว แต่ถ้าผมตาไม่ฝาด ผมเห็นหมอนั้นอมยิ้ม….
# พ่อบ้านอิสระ #
ตู้เสื้อผ้าเหรอ… ให้ตายสิเผลอคิดอะไรออกมาซะแล้ว.. ตู้เสื้อผ้า… กลิ่นตัวของคุณชายจูเนียร์…
“นาย ! รีบเข้าไปได้แล้วฉันจะเปิดประตูแล้วนะ”
“โอเคครับ”
ตู้เสื้อผ้าที่หอมไปด้วยกลิ่นตัวของคุณชายจูเนียร์ รอพี่เจบีคนหล่อก่อนนะครับ ฮรึ้ง..
บรรยากาศในตู้เสื้อผ้านั้นแคบกว่าที่ผมคิดไว้อีก แต่แบบนี้ก็ดีนะผมจะได้ดมกลิ่นของคุณชายจูเนียร์ได้อย่างเต็มที อะไรกัน ก็แค่ดมไม่ได้ทำ ? ทำอะไรละ อืม.. ถ้าทำก็คงไม่ทำเหมือนของหวานที่ไอ่แจ็คสันชอบ คงจะเป็นอาหารละมั้ง..
ทำไม ข้างนอกเงียบ เอ๊ะ รึว่าผมคิดไปเอง บางทีก็อาจจะสอนทำการบ้านอยู่ก็ได้ อืม นั้นละไม่เห็นต้องไปคิดมากเลยนี้
“จูเนียร์ครับ พี่คิดถึงจัง” เสียงของผู้ชายที่ไม่ใช่เสียงของคุณชายจูเนียร์ ทำให้คนที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าอึดอัดเล็กน้อย ให้ตายสิ อาจจะเป็นคุณชายมาร์คก็ได้ แต่ในความคิดของคนที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าไม่ใช่อย่างนั้น แทนที่เขาจะคิดว่าเป็นคุณชายมาร์ค แต่เขาคิดเป็นคุณชายยองแจตั้งหาก…
คู่แข่งของเขายังไงละ
แล้วเขาจะรู้ไหมนะ ว่าพระเจ้ากำลังเล่นตลกกับเขาอยู่..
“พี่แจน้องเนียร์เจ็บ” เสียงที่ดังออกจากข้างนอกนั้นทำให้คนที่อยู่ในตู้คิดสงสัยไม่ได้ ได้แต่ทำจิตใจให้สงบ เห้ย จะกินอาหารว่างของข้าไม่ได้นะ ! ข้าเจบีเท่านั้นสิที่จะได้กินนนน
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงทำให้พ่อบ้านที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าเจ้านายของเขาเผลอหลับไปโดยไม่ทันตั้งตัว ตื่นมาอีกที่ก็ยังได้ยินเสียงคุยกันอย่างสนุกสนาน
เอ๋ อย่าบอกนะว่าคุณชายจูเนียร์ลืมเขาไว้ที่ตู้เสื้อผ้า
“เอาน่า อาจจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นก็ได้ อย่าให้พ่อออกไปได้นะครับ พ่อจะกินซะให้หมดจานเลย”
พ่อบ้านแห่งอาหารว่างกำลังใกล้เข้ามา คุณชายจะรู้ไหมนะ ว่าเขาเป็นอาหารจานโปรดของพ่อบ้านคนนั้นซะแล้ว
# คุณชายตัวเล็ก #
นานแล้วที่ไม่ได้เจอและคุยกับพี่ยองแจนานขนาดนี้ ใครจะไปรู้ละ อยู่ๆก็มาเล่นวิ่งไล่จับกันซะงั้น ไอ่เราก็ตกใจเกินไปเลยทำให้ล้มจนเกิดแผลอย่างนี้ไงละ เฮ้อ ก็งี้ละ ถ้าตามาร์ค (?) เห็นละก็ ผมมีหวัง เดี๋ยว ต้องเรียกว่าไม่มีหวังสิถึงจะถูก แค่คิดก็นานกลัวแล้ว
ส่วนพี่ยองแจพี่ชายข้างบ้านสมัยก่อนก็เปลี่ยนไปมาก ย้อมผมจนจำไม่ได้ แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อของพี่เขาลดลงแม้แต่ที่เดียว ยังไงพี่เขาก็หล่อสำหรับเราอยู่แล้ว เพราะอะไรเหรอ ? เพราะยองแจเขาเป็นพี่ชายข้างบ้านของเรายังไงละ
จะว่าไปก็เหมือนจะลืมอะไรบ้างอย่าง..
แต่ช่างเถอะผมคงคิดมากไปเอง..
“พี่ไม่ได้เจอเราตั้งนาน โตขึ้นกว่าเดิมเลยนะ” เสียงที่นุ่มนวลทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็หน้ามุ่ยเล็กน้อยกับคำว่า ’โตขึ้นกว่าเดิม’ จะบอกว่าที่ผ่านมาเขาตัวตี้ยกันรึไงนะ
“พี่หยองแยงครับ จะบอกว่าที่ผ่านมาผมตัวเตี้ยงั้นสินะครับ” เจ้าของชื่อที่โดนน้องชายทำหน้ากลั้นหัวเราะทันที หยองแยงงั้นเหรอไม่เคยมีใครเรียกมาก่อนเลยก็ว่าได้
“พี่ชื่อยองแจครับไม่ใช่หยองแยง”
“เหมือนกันนั้นละ พี่หยองแยงชอบกินแตงกวา” คนเป็นพี่ก็ได้แต่ทำหน้าตาเขินๆ และทำให้คนที่เป็นพี่ผลักคนที่ตัวเล็กกว่าลงบนเตียง
ไม่ใช่ว่าร่างเล็กจะไม่ขัดขืนอะไร แต่เพราะพี่ชายข้างบ้านของเขานั้นมีพลังมากกว่า คนตัวเล็กกว่าก็ได้แต่นอนดิ้นอยู่บนเตียง
แต่ตราบใดที่พ่อบ้านยังไม่ได้ทานอาหารว่างจากเจ้านายของเขา อย่าหวังว่าใครจะได้มาแตะ ระวังตาแมวจากตู้เสื้อผ้าให้ดีละ ไอ่หยองแยง !
“ไอ่หยองแยงออกไปจากเจ้านายของฉันเดี๋ยวนี้” เสียงของคนที่อึดอัดในตู้เสื้อผ้าของคุณชาย ทำให้เขาหงุดหงิด ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ชอบนอนในตู้เสื้อผ้าหรอกนะ เขาชอบจะตายไปที่ได้กินหอมๆนั้น แต่ถ้าไม่มีตาแมวในตู้เสื้อผ้า เขาก็คงไม่ออกมาทำแบบนี้หรอก จะว่าไปผลักกันลงบนเตียงเลยเหรอ คุณชายไม่คิดจะเห็นใจคนที่อึดอัดอยู่ในตู้เสื้อผ้าบ้างเหรอครับ พ่อบ้านเจบีอยากจะลองห้าย..
“เอ๊ะ ก็ว่าแล้วว่าลืมอะไรไป ขอโทษทีนะคุณพ่อบ้าน”
พ่อบ้านคนนี้อยากลองห้าย x2
“ไม่เป็นไรครับเจ้านาย แต่ต้องรับผิดชอบด้วยนะครับที่ปล่อยให้ผมอยู่ที่แคบๆแล้วมีแต่กลิ่นตัวของคุณเท่านั้น มันอาจจะทำให้ผมอดทนไม่ไหว”
อดทนไม่ไหวอะไรของนาย ห๊ะ ! ..
จะบอกว่าตู้เสื้อผ้าของฉันทำให้
น้องชายของนายตื่นงั้นเหรอ
ห๊ะ..
ห๊ะ..
ห๊ะ..
ผมนี่ห๊ะไปเลยครับ
“ผมหมายถึงว่ามันทำให้ผมฉุดจมูกครับ”
อ๋อ..
“เอาไว้เดียวฉันจะหายามาให้นายก็แล้วกัน”
ผมรีบเดินออกจากห้องไปทันที ไม่ใช่อะไรหรอก ถ้าไม่ติดว่ามีเหมือนหพลังไฟฟ้าช็อตมาจากคุณพ่อบ้าน (จนบ้านนี้ก็ยังจำชื่อไม่ได้) กับพี่ชายยองแจ ผมนี่คงคิดไอเองซะมากกว่านะ เห้ย ว่าแต่ต้องรีบไปหายาให้คุณพ่อบ้านคนนั้นแล้ว เดี๋ยวน้องชายคุณพ่อบ้านตื่น เอ๊ย เดี๋ยวคุณพ่อบ้านจะฉุนจมูกไปมากกว่านี้
คุณชายจูเนียร์ได้โปรดสงบสติอารมณ์เถอะครับ แงง
“เด็กผู้ชายคนนั้นเป็นของฉัน”
เอ๊ะ..
“คุณไม่มีสิครับ เพราะคุณยังไม่ได้มีอะไรกับคุณชาย”
“หรือว่าอยากให้มีก่อนแล้วนายถึงจะเลิกตามละ ?”
“อย่ามโนไปเถอะครับคุณหยองแยงยังไงคุณชายก็ไม่มีวันไปอยู่กับคุณได้ ตราบใดที่มีพ่อบ้านอย่างผม”
“กรุณาอย่าเรียกผมแบบนั้น ผมให้แค่น้องชายของผมเรียกเท่านั้น”
เดี๋ยวก่อน น้องชายนี้หมายถึงเรารึเปล่า ว่าแต่ ทำไมนะ อย่างกับว่าพี่ยองแจแอบรักเราอย่างนั้นละ เอ๋ แต่เรื่องแบบนี้มันไม่น่าเกิดขึ้นได้หรอกนะ อาจจะเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบของพี่ชายเขาเฉยๆละมั้ง
แต่ทำไมต้องมีมั้งด้วยละ มีความมั่นใจหน่อยสิจูเนียร์ แงงงงงง
“แอบฟังแบบนี้ไม่ดีนะครับคุณชาย”
พ่อบ้าน… มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
“ใครว่าฉันแอบฟัง ก็แค่ได้ยิน ----”
ยังไม่ทันที่จะพูดจบมือของพ่อบ้านคนนั้นก็ปลดกระดุมเสื้อของคุณชายออกไปเกือบหมดซะแล้ว
“น..นาย หยุดเดี๋ยวนี้เลยน --- ะ”
“นี้แค่เป็นจุดเริ่มต้นที่คุณต้องเป็นอาหารว่างให้ผม อ๋อแล้วก็คุณต้องรับผิดชอบที่ทำให้น้องชายของผมตื่นด้วยนะครับ”
เอ๋ --- ไหนนายบอกว่าแค่ฉุนจมูกเฉยๆยังไงเล่าผมไม่ยอมนะครับ !
ถึงพ่อบ้านคนนั้นจะบอกว่าน้องชายตื่นก็เถอะแต่ว่าน้องชายนี้มันคืออะไรกันแน่ พ่อบ้านคนนี้มีน้องชายด้วยเหรอ เอ๋ แต่ว่าทำไมไม่รู้ แต่ทำไมเด็กผู้ชายคนนี้ถึงต้องรู้ด้วยนะเหรอ ?
เพราะผู้ชายพ่อบ้านคนนั้นกำลังจะมาให้เขารับผิดชอบนะสิ
แล้วรับผิดชอบอะไรกันแน่? ต้องให้มาปฏิบัติแบบพ่อบ้านแจ็คสันนะเหรอไม่เอาหรอก..ผมรักสงบนะจะบอกให้ ถึงแม้ว่าผมจะเผลอเถียงกับพ่อบ้านคนนั้นไปหน่อยเถอะ อีกสักพักก็คง
เบื่อ..
มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง เพราะมีคนนอกมาเกี่ยวข้องมาทำให้สนุกแล้วก็บอกว่าเบื่อ พร้อมกับจากไป ไม่ ผมจะไม่ยอมรู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว
สงสัย...พ่อบ้านคนนี้ต้องโดนแบบเดียวกันที่ผมโดนซะแล้วละ
แต่... ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้นมากหรอกนะ
แค่ทำให้เขาออกไปจากชีวิตของผมได้ ผมก็คงจะรู้สึกดี
แน่นอนผมเกลียดเขาคนที่ทำให้มันไม่มีความสุข ไม่ยิ้มร่างเริงเหมือนเมื่อก่อนมากนัก เพราะคำพูดว่า ‘เบื่อ’ ของผู้ชายคนนั้น
คนที่ชื่อว่า...คิม ยูคยอม
ผู้ชายคนนิสัยไม่ดี ชอบเที่ยวกลางคืน
กับผู้ชายที่เป็นน้องต่างแม่
แบมแบม...
คนที่เปลี่ยนนิสัยของยูคยอม
คนที่เปลี่ยนคนรักเก่าของผมให้จากผมไปจากผม
ทำให้เลิกกันเพราะคำว่า ‘เบื่อ’ จากปากผู้ชายคนนั้น
“เครียดอะไรรึเปล่าครับเจ้านายผู้รับผิดชอบผม” คนร่างเล็กหันหน้าหนีไปทางหน้าต่างทันทีราวกับว่าไม่ได้ยินคำพูดของพ่อบ้านมือใหม่
“ผมเป็นเข้มไปเถอะครับ เข้มให้ได้นานๆนะครับจะได้คุ้มค่า”
“คุ้มค่าอะไรของนายไม่ทราบ”
คำพูดของเจ้านายตัวเล็กทำให้พ่อบ้านมือใหม่ยกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ
“คุ้มค่ากับที่ผมจะกินอาหารจานนี้อย่าอร่อยยังไงละครับ”
!!!!!!!!!!!!!!!!
To be continued
อัพเพิ่มคะ 100 % กลับมาดูเห็นว่ามีคำบางคำผิดไปบ้าง แต่ก็ยังไม่แก้คะ = w = ไม่ว่างเลยยยย
เค้ากลับมาแล้ววว ไม่ได้หายไปไหนคือเปิดเทอมแล้วการบ้านยิ่งกว่าภูเขาไฟเลย แต่เราก็พยายามต่อให้นะ ไม่หายไปแน่นอน ! เป็นประกันได้เลยยย ดังนั้นอาจจะอัพช้าไปนิด หรือว่าอาจจะไม่นิดก็ได้ =----= เอ๊ะ ? ยังไง เอาเป็นว่าจะพยายามอัพให้เร็วที่สุดนะกันนะครัช
อยากให้ทุกคนเล่นแท็กกัน #ficstewardMS จะไม่เล่นก็ได้แต่เล่นเถอะ ? 555555
เพื่อมีอะไรไม่สนุกก็ถามมาในทวิตได้เลยนะ @Teddyxxx_ (ทวงฟิคด้วยยิ่งดี !55555)
มาตอนแรกก็บีเนียร์เลย ตอนต่อไปก็เป็นเอินเอินคนสวยอยู่แล้ว อดใจรอแปปนะครัช
เพิ่มเติมอีกนิด..
พ่อบ้านจาร์ค (Jark) : #พ่อบ้านชอบกินของหวาน
พ่อบ้านบีเนียร์ (BNior) : #พ่อบ้านชอบกินอาหารว่าง
ส่วนแบมแบมกับยูคยอมคนหล่อรอไปก่อนนะครัช จะทยอยอัพให้แต่จะเอาหลักๆก่อน = w =
จะเล่นไม่เล่นก็แล้วแต่เอาเป็นว่าเราส่องอยู่ 5555 (หัวเราะหาพ่องส์.. การบ้านเยอะก็เงี่ยสมองไปหมดดด *ดิ้น*)
มีอะไรสงสัยก็ไปในทวิตนะแจ๊ะ
หมีรักทุกคน ? 555 = 3 =
facebook : หมีเป็นนักเขียน
UP DATE 100 % : 15/11/13
@SQWEEZ
ความคิดเห็น