คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : พริกพร้อม วาซาบิพร้อม สวยนรก
“ใ่////” นหน้าหล่อ อบไ้อย่าเป็นมิรมา ผิับหน้าาอเ้า ที่ัว่าวนฟ่าพระบาท อนหน้าสวย เป็นอย่ามา
“เม้มปานาย้วย อย่าเพลอเอาปาห้อยๆ อนายมาโนปาัน เ็า เ้าใ๊////” ฮยอนึ็ยั
ไม่เลิที่ะั นหน้าหล่อรหน้า
“โถ/////ุหนูนร ใรเ้าอยา เอาปา ไปโนปานายันห่ะ ลัวหมาในปาอนาย ะมาับ
ปาอันะายอยู่แล้ว” ุนฮยอบ่นระปอ ระแป ใส่นหน้าสวย นหน้าเหวอ ไม่ิไม่
ฝัน ที่ะ้อมาเถียัน่อหน้า นเยอะๆๆทั้โรเรียน อายนะเว้ย อาย///// เ้าใ๊///
“ไอ้ห้อย//////” ฮยอนึ ะนำมือึ้นมาบีบอุนฮยอ แ่โน พูุนฮยอัไว้่อน
“เร็ว ป้อน ะ”
“ไ้////อยาให้ป้อนใ่มั้ย///ไ้///ัให้” ฮยอนึพูไ้เพียเท่านั้น ่อนที่ะิหาแผนแ้เผ็
ุนฮยอไ้ แ้นนี้้อำระ รับรอ ีวั ับ โยอบ ้อถูใแน่ สวยเอาหัว รับประัน
“แ่เนี่ย ็เรียบร้อย” ุนฮยออบออมา อย่าผู้ที่มีัยนะ และนำเอาหูฟั ไอพอทเรื่อหรูึ้นมายัใส่หู และเลือเพล ในมือเียว และอีมือ็อุ้มนหน้าสวยไป้วย (เท่มาโ๊////)
ส่วนฮยอนึ พอเห็นุนฮยอ ้วนับารฟัเพล ็ยิ้มอย่าผู้ ที่มีัยนะ และหัน้ายหันวา อัว่วย
“อาารย์รับ อาารย์ ผมอพริสๆๆเยอะๆๆๆ ับวาาบิ หน่อยรับ เร็วๆๆ นะรับ” ฮยอนึ
ะโนเรียอาารย์สาวสวย หมวยเอ็์
“อ๋อ ไ้ร้า” ถึแม้ อาารย์สาวสวยะหน้าเหวอไปมา แ่็ ัารให้ ับหนุ่มหน้าสวยทุอย่า ที่ะ้อารอะไร โยไม่ิเอ๋อใ อะไรเลย แม้แ่น้อย
“อบุรับ” ฮยอนึ ล่าวอบุอาารย์สาว อย่าใสื่อ ามแบบบับีวั และท่าทา
แบ๊วๆ ามแบบบับอโยอบ
“นัเรียน า ฮยอนึ แ่นี้พอมั้ย” อาารย์สาว ยื่นถุ พริ และถุวา า บิ มาให้นหน้าสวยู
“ผมออีไ้มั้ยรับ มันน้อยไป เอาหมถุ เลยไ้มั้ยรับ อาารย์ แล้วผมอ้อน้วยนะรับ ไม่
ผิใ่มั้ยรับ ผมไม่ไ้ใ้มือ แ่ใ้ปาาบ้อนแทน” ฮยอนึถามับอาารย์หน้าสวย และ
แถมรอยยิ้มทรเสนห์ นอาารย์หน้าสวยใละลายเล่น
“อ๋อ ไ้ร้า ไม่ผิ” อาารย์สาวสวย ูะยัไม่ออาภวั์ ไ้แ่ทำหน้า ทำา เลิลั หว่าน
เสนห์ไปทัว
“ไอ้ฮ้อย เสร็แน่ รับรอ ปาฮ้อยว่าเิม นาย้อใ้ สิ่ที่พวนาย ทำไว้ับเพื่อนรัอัน
ฮาๆๆๆๆๆ” ฮยอนึพู่อหน้าุนฮยอ แ่พูเบาๆๆ ัน นหน้าหล่อไ้ยิน ที่้อนนี้เอาแ่ฟั
เพลอยู่
“พริ พร้อม”
“วาาบิ พร้อม”
พอฮยอนึ เรียมสั่นู่น สั่นี่ เสร็แล้ว ็หันมาสั่ใหุ้นฮยอหลับา เหุผล เพราะ เ้าอายไม่
ล้าสบา (ประธานฮ้อยร้า/// ะรอมั้ยนั้น เยไ้ยินมั้ยำว่า สวยประหาร นี่แหละใ่เลย)
“นิ นาย” ฮยอนึสิเรีย ุนฮยอที่ำลัฮำเพล ให้หยุร้อเพลแล้วหันมาหาน
“ฮะ หะ อะไร” ุนฮยอ ถอหูฟั ถาม นหน้าสวยอย่าๆๆ
“หลับาไ้มั้ยอะ” ฮยอนึอออ้อน สั่ใหุ้นฮยอนหลับา ในท่าทาที่หวานะ ไม่มี
“ทำไม ้อหลับา้วยล่ะ” ุนฮยอ็ยัแปลใ แ่็เล่นามเม
“็ันอายอ่ะ ไม่ล้าสบานาย” ฮยอนึ็ยัแล้ทำท่าทา อายๆๆๆๆ
“อ๋อ ไ้ แ่นี้เอ ทำเป็นเินไปไ้” ุนฮยอพอรู้เหุผล อนหน้าสวย ็ยิ้มเยาะอบใ
“ห้ามลืมานะ” ฮยอนึ ็ยัระแวไม่เลิ และหันไปหาทาเพื่อนๆอุนฮยอ ที่อนนี้
หน้าาอมทุ์เพราะสสารเพื่อนับใ
“อืม รู้แล้ว รีบป้อนเถอะ เริ่มหนัๆแล้ว” ุนฮยอพยัหน้าเ้าใ และหลับา ให้นหน้าสวยป้อน
นมให้
“ไ้/////ัให้” นหน้าสวย ยิ้มอย่าเ้าเลหน์อีรั้ และน้ำปาาบ้อน ัวาาบิ และาม้วย
พริ หันมายัใส่ปาอ หนุ่มหน้าหล่อ ที่อ้าปารับนมสุแสนอร่อย ที่ไม่เยินมา่อน ไป
รอบรออย่าสมใ
“ย๊าย//// โอ้ย//// ร้อน” พอนมหวานแสนอร่อย ที่ฮยอนึป้อนเ้าปาุนฮยอ ุนฮยอ็ไ้แ่
เบิาว้า้วยวามใ รหน้าเ้ามีแ่ ถุ วาาบิ และถุพริ แล้วนมหวานหล่ะ มัน
หายไปไหน อย่าบอนะ ที่เ้าินอยู่นั้นหน่ะ พริ วาาบิ ล้วนๆ
“ฮาๆๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้า” ฮยอนึ หัวเราะอบใ ับารไ้แล้นหน้าหล่อ รหน้า
“นิ าฮยอนึ เธอเอาอะไร ให้ันินเนี่ย” ุนฮยอถามอย่าโมโห
“็ พริส ับ วาาบิ ไ อร่อยมั้ย” ฮยอนึ็ยัมึนๆๆ อบ ออไป โยไม่ิถึะารรมใน
อนาเลย แม้แ่น้อย
“น้ำไม่มีนะ พอี วันนี้ วันประหยัน้ำโล ทาโรเรียน็เลย น้ำ” ูุนพูพราี้ไปที่ไอ้ัว
้นเหุ
“อ้อ ใ่//// วันนี้ วันประหยัน้ำโล ไ มึไม่เยไ้ยินเหรอไอุ้น” อุน อบออไป พลา
สสารเพื่อนับใ ะบอไ้ไ ว่า ลืมสั่น้ำมา ว่ารถน้ำะมาถึ ็อี 2ั่วโม
ผ่านไป 2 ั่วโม
“อ่ะ น้ำเย็นๆๆ เป็นไบ้า ุนฮยอ ” ฮยอนึถาม หลัา ที่ ิรรมรับน้อบล เเละเรียม
เพื่อะไปินเลี้ย อนเย็น ที่รุ่นพี่ ัให้น้อยปี 1
“อบใ ยัยุหนูสุแสบ” ุนฮยอพูแมประ แ่อีในึ ็แอบีใไม่ไ้ ว่านหน้าสวย
็เป็นห่วเ้าเหมือนัน น่ารัเป็น้วย
“อืมไม่เป็นไร ไอ้ฮ้อยนร” นหน้าสวย ็แอบอมยิ้ม ับำม อนหน้าหล่อ เพราะเ้าเริ่ม
รู้สึมีวามสุ ยัไ็ไม่รู้ เวลาไ้อยู่ใล้ ับ ประธานนัเรียนสุหล่อนนี้
“นิ าฮยอนึ นายไ้แหวน วนี้มาไ้ยัไเหรอ” อยู่ๆ ุนฮยอ็ถามเหนือวามาหมาย เ้า
ะะถามนหน้าสวยั้แ่เมื่อืนวานแล้ว แ่นหน้าสวย ็ันเป็นลม หลับไป่อน ็เลยไม่ไ้
ถาม
“อืม ัน็ไม่รู้เหมือนัน แ่พ่อบอว่า ให้ใส่เอาไว้ ห้ามถอ” ฮยอนึยมือ้า้ายอัวเอ
ึ้นมาู แ่็ไม่ไ้เอ๋อ ใอะไร
“เหรอ..... มันบัเอิน เหมือนันมั้” ุนฮยอหยิบแหวน ที่เหมือนัน ับอ ฮยอนึึ้นมาู
และนำเ็บใส่ระเป๋าเสื้อไว้อย่าเิม เ้าไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไม แหวน ทั้สอว ถึเหมือนัน
มานานี้ แหวนที่เ้ามีอยู่ มันือแหวนประำะูลย อเ้าเลยนะ แ่็ไม่อยาิอะไรมา
เ้ารู้สึับ้ายับา ว่าเยเอ ฮยอนึมา่อน แ่นึยัไ็นึไม่ออว่าเยเอที่ไหน
“นิ ยัยุหนูนร ะว่าไป เรื่อทีู่บเมือวาน อโทษนะ” นหน้าหล่อ ว่าอย่ารู้สึผิ
“หะ.... นายพูอะไร นะ” ฮยอนึที่ำลัิอะไรเพลินๆๆ อยู่็เลยไม่รู้ว่า ุนฮยอพูอะไร
“เปล้า/////ไม่มีอะไร” ุนฮยอรู้สึเรียึ้นมาทันา ที่นหน้าสวย ไม่ไ้ฟัอะไรเลย อุส่าล้าพู
ะนานั้นแล้ว
“ปะ เ้าานไ้แล้ว สสัยเพื่อนรอันหมแล้ว” ฮยอนึ ว่าพลาูบมือ ุนฮยอเ้าไปในาน
เลี้ย โยไม่เอ๋อใอะไรเลย ว่า ประธานหนุ่มหน้าหล่อ ยิ้มออมานหน้าบานนาไหน
15 ปี ที่ แล้ว
“ฮือออออออๆๆๆๆ”
“นิ ฮยอนึ ร้อไห้ทำไมเหรอ” เ็หน้าหล่อ ถามเ็หน้าสวย อยู่ที่หน้าบ้าน
“็เ้า ะไม่ไ้เอุนฮยอแล้วอ่ะ” เ็หน้าสวยอบออไป และร้อไห้อย่าหนั
“อย่าร้อนะ ฮยอนึ เี๋ยวเ้า็ับมา” เ็หน้าหล่อ เ้าไปอปลอบเ็หน้าสวย
“ถ้าุนฮยอโึ้น ุนฮยอ็ะำ ฮยอนึไม่ไ้ อะสิ ฮืออออออๆๆ” ฮยอนึเยหน้าึ้นมา
อบ พลาร้อไห้ไป้วย
“ั้น เราะทำยัไีนะ” ุนฮยอใ้วามิ อเ็วัย5วบ
“ไม่รู้ๆๆๆๆ” ฮยอนึ็เอาแ่ร้อไห้
“ั้นุนฮยอ ะแ่านับ ฮยอนึแล้วัน นะ โึ้นเราะไ้ำันไ้” เ็น้อยุนฮยออบ
ออไป ่อนที่ะวิ้ึ้นบ้านแล้ว เรีย พ่อ แม่ ลุ ป้า น้า อา นแ เ็ และสรีมีรร์ มาัน
พร้อมหน้า พร้อมา
“นี่ือแหวน แ่านอเราสอน เ็บไว้ให้ีๆ นะฮยอนึ อี15ปี เราะแ่านานน” เ็
น้อยุนฮยอพูพลาทำเป็นเินอาย
“อืม ล อี15ปี เราสอน าแ่านันนนน” เ็น้อยฮยอนึ ยิ้มแ้มปริ เ้าะรู้มั้ยนะ ว่า
อี15ปี่อมา มันะเป็นยัไ
“ั้น ุนฮยอ อ ฮยอนึ ูบหน่อยนะ” เ็ายุนฮยอูะเินๆ อยู่บ้า ที่อเ็น้อย้าๆูบ
“อืม ไ้ สัานะ ว่าะมาอ” เ็น้อยฮยอนึว่า และเลื่อนหน้า นำริมฝีปาูบันเบาๆเหมือน
อเ็ๆทั่วไป
และ าิทั้สอระูล เป็นอันรู้ันว่า เ็สอนนี้ ะ้อแ่านันามธรรมเนียมอระูล อี 15 ปี้าหน้า
เวลาปัุบัน
ฮยอนึ
“รู้สึุ้น แ่็ไม่รู้ ว่าเยเอที่ไหนนะ ุ้นๆๆนะ แ่ิไม่ออ” หนุ่มหน้าสวย็เอาแ่มอหน้านหน้าหล่อ ว่าไอ้หน้าาแบบนี้ มันเยเอที่ไหนนะ
ุนฮยอ
“ุ้นๆๆ มันรู้สึว่า มัน้าๆๆา อะไรอยู่ในหัวนะ อะไรสัอย่า เรื่อ ูบแร ับแหวน แล้ว15ปี มันืออะไรนะ นึยัไ ็ นึไม่ออ” หนุ่มหน้าหล่อ็เอาแ่ิ ว่านหน้าสวยรหน้ารู้สึุ้นๆ แ่ิยัไ ให้หัวระเบิ็ิไม่ออ
่วไรเอร์อเม้า
เป็นไร้าลีเอร์ ไรเอร์อยารู้ ระหว่า โ๊ ะ สวย ใรเเสบว่าัน.......
สวยเรามีายาใหม่เพิ่มึ้นเเล้วนะร้า ยัยสวยนร
อนหน้า วาน้อยอเรา ะโน รุ่นพี่ ฮีอล ับฮี หรออะไร ้อามไปูัน เเล้วอุ่นอเราะามไป่วย วาไ้มั้ยนะ.....ไม่บอ
่ว ภาพวนิ้น
1 โพ 1 อมเม้น
ำลัใที่สำัสำหรับ ไรเอร์ อบุมาๆๆๆ
ความคิดเห็น