คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : มาทำไม
ตอน มาทำไม
ฮงกี
เมื่อคืน ผมต้องนอนคนเดียว ถึงแม้มันจัเหงา ไม่มีคนอีกคนมานอนเป็นเพื่อน แต่ผมก็รู้สึกแปลกๆๆ เวลาไม่มี เค้าคนนั้นตามจิก ตามถาม ว่าวันนี้ไปไหน มาไหน ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไง เมื่อก่อนผมก็เคยนอนคนเดียว กินข้าวคนเดียวได้ ทำอะไรคนเดียวได้ แต่ทำมัยกัน พอเค้าไม่อยู่ ผมถึงได้เหงาอย่างนี้นะ
ตอนนี้ก็เช้าแล้ว ประมาณ เที่ยงเห็นจะได้ เพื่อนๆในกลุ่มก็ไม่อยู่กกันเหมือนเดิม เพราะออกไปเที่ยวกกันหมด ในบ้านหลังนี้ ก็เหลือ เพี่ยงแค่ผมคนเดี๋ยว อาการโดนเพื่อนทิ้งมันช่างน่าสงสารอะไรอย่างนี้นะ ลี ฮงกี
"ปรี๊นๆๆๆ"
"นั้นเสียงรถนิ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า รถใคร ถ้าไม่ใช่รถของ ไอ้หล่อลากใส้"
"เชอร์ งอน ไม่ไปเปิดประตูให้หลอก ฝันไปเถอะ นายไม่มีทางที่จะเข้าบ้านได้ เป็นฉันได้เอาแม่กุญแจ ล๊อคบ้านเรียบร้อยแล้ว ฮาๆๆสนุกจริงๆๆ รับรองไม่มีทางรู้หลอกว่ามีคนอยู่ที่บ้าน"
และฮงกี ก็ขึ้นไปบนห้อง เพื่อที่จะซ้อมร้องเพลงดังเดิม
ทางด้านจงฮุน
"เฮ้// ทำไมไม่เปิดบ้านนะ"
"เอ้า /// กุญแจล๊อคเหรอเนี่ย"
"สงสัยไม่อยู่บ้าน ไหนซึงฮยอนบอกว่า ฮงกีอยู่บ้านคนเดียวไง สงสัยคงออกไปเที่ยว กับ พี่ยงฮวา แน่ๆเลย พูดแล้วฉุน เจ็บใจโว้ย///"
ไม่ทันที่ที่จะให้คนบนห้องได้ลงมาเปิดประตู เพราะไม่อยากแกล้งคนข้างล่างแล้ว แต่คนข้างล่างก็ไม่อยู่ ให้แกล้งแล้ว
จงฮุน รีบขับรถ มาที่ครับชื่อดัง ที่เปิดตลอด 24ชั่วโมง ของพวกไฮโซ ครับstar ครับที่บ้านของจงฮุนเป็นหุ้นส่วนใหญ่อยู่ ลูกมาเฟียชัดๆ
"สวัสดีครับ คุณจงฮุน" พนักงานต้อนรับ เอ่ยทักทายอย่างมีมารยาท
จงฮุนไม่พูดอะไร เดินตรงไปที่ บาร์ และนั้งลงอย่างรวดเร็ว
"เอา อะไรแรงๆๆมาสิ วันนี้รู้สึกอารมไม่ดี"
"ครับ คุณชาย"
และพนักงานที่เป็นบาร์เทนเดอร์ ก็นำแก้ว สีสันสวยงามมาวางไว้ ตรงหน้าจงฮุน
จงฮุนที่เพิงกิน แอลกลอฮอต์ ก็เมาตามระเบียบ นั้นสร้างความประหลาดใจให้กับพนักงานเป็นอย่างมาก
"คุณ จงฮุนครับ เป็นยังไงบ้างครับ" พนักงานบาร์เทนเดอร์ถามด้วยความเป็นห่วง แต่สิ่งที่ได้มา คือเสียง บ่นพึมพำ
"ไม่นิ ไม่ได้เป็นอะไร" จงฮุนก้มหน้านิ่งนั้นสร้างความหนักใจ ให้กับพนักงานเป็นอย่างมาก เพราะปกติแล้ว คุณจงฮุน ของพวกเค้าจะเป็นคนที่จัดว่าดี ถึงดีที่สุด สุภาพ อ่อนโยน แต่วันนี้ดูจะคัดกันไปหมด
จงฮุนได้แต่คิดทบทวน ว่าทำมัยกัน เค้าอุส่าจะมาสารภาพรัก กับฮงกีแท้ แต่ทำมัยกัน คนที่เค้ารักถึงต้องไปเที่ยว กับคนที่เค้าไม่ชอบด้วย รู้ก็รู้ว่าเค้าไม่ชอบ ยังทำในสิ่งที่เค้าไม่ชอบ
ด้านพนักงาน พอเห็นจงฮุนไม่ไหว ก็จะไปส่งจงฮุนที่บ้าน แต่จงฮุนกับปฏิเสทท่าเดี๋ยว พนักงานเลยต่อสายไปหา ฮงกีให้มารับเพื่อนกับ
ตีด///ตีด///ตีด////
(สวัสดีครับคุณฮงกี ตอนนี้ คุณจงฮุนอยู่ที่ร้าน@#@#$#$%$%%^)
(อืม เดี๋ยวฉันไปรับ งั้นพาจงฮุน ไปนอนรอที่ห้องพักVIPก่อนเลยแล้วกัน เดี๋ยวมันจะไม่สบายเอา กินเหล้าเข้าไปได้ยังไงนะ บ้าไปแล้วแน่ๆๆ)
(ครับคุณฮงกี)
ติด///////สายถูกตัดไปอย่างรวดเร็ว
ไม่ทันถึงครึ่งชั่วโมง
ฮงกีก็ตรง ไปที่ห้องพัก ที่สั้งให้พนักงานนำตัวของจงฮุนไปพักผ่อน
ฮงกีเปิดประตูเข้าไป อย่างเร็ว
"นี่ จงฮุน ใครสั่งให้นายกิน เหล้า อย่างกกับน้ำ อย่างนี้น่ะ รู้มั้ยฉันแทบอยากจะฆ่านายให้ตายคามือเลยรู้มั้ย" ฮงกีพอเห็นอาการของเพื่อน ก็บ่นอย่างเดียว
"มันก็เรื่องของฉัน นายไม่เกี่ยว" จงฮุน ตอบฮงกี เพราะตอนนี้เค้าก็รู้สึกว่าตัวเอง เริ่มควบคุมสติตัวเองจะไม่อยู่ อยู่แล้ว
"ตามใจ นายแล้วกันจงฮุน ฉันเริ่มจะลำคาญนายแล้ว นายรู้ตัวมั้ยเนี่ย" ฮงกีเริ่มจะโมโหกับนิสัย ขี้น้อยใจ ของคนตรงหน้า
"แล้วนายหล่ะฮงกี ไปไหนมา" คนหน้าหล่อถาออกมา หลังจากที่ลุกขึ้นยืนควบคุมสติ หลังจากเพิ่งสระผมเสร็จ
"สนใจด้วยเหรอ" ฮงกีเชิดหน้าขึ้นทันที
"ไม่อยากให้สนเหรอ// จริงสินะ นายคงอยากให้พี่ยงฮวา สนมากกว่า" จงฮุนเดินผ่านฮงกี เพื่อที่จะมาหยิบผ้าขนหนู ผืนเล็ก ผมที่เปลียกหลังจากที่สระผมมา และด้วยความหมันใส้คนที่ยืนอยู่หน้าประตู จงฮุนก็แกล้งทำเป็นเช็ดผมแรงๆ จงสะเก็ดน้ำกระเด็นไปโดนฮงกกี
ฮงกี โมโหขึ้นมาทันที
"ใช่ ฉันอยากให้พี่ยงฮวา มาสน มากกว่านายร้อยเท่าพันเท่า และที่ฉันไม่อยู่ที่บ้าน และที่ฉันพึ่งมาหานาย ก็เพราะว่าพี่ยงฮวาเอาใจใส่ฉันมาก ไม่เหมือนนายหรอก ที่มาถึงก็เอาแต่ว่าๆๆๆๆอย่างเดียว"
ฮงกีเถียงกลับด้วยความโมโห และกำลังจะออกจากหห้องเพื่อที่จะกลับไปบ้านพักเพื่อจะไปหาเพื่อนๆ แตไม่ทันแล้ว กลับถูกจงฮุนคว้าข้อมือไว้ก่อน
"จะไปไหน" จงฮุนถาม
"ไปหา พี่ยงฮวาไงหล่ะ ฉันไม่อยากคุยกกับนายอีกแล้ว" ด้วยความโมโห ทำให้พูดประชดไปแบบนั้นทั้งๆ ที่ฮงกี ไม่ได้ตั้งใจจะพูดเเบบนั้นเเท้ๆๆเลย
"เหรอ ถ้าเป็นพี่ยงฮวา นายคงยอมทุกอย่างสินะ"
ฮงกีอึ้งกกับคำพูดของจงฮุน เขากับพี่ยงฮวาความจริงแล้วไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยซ้ำ และเค้าก็ไม่รู้ว่าทำมัย จงฮุนถึงพูดแบบนั้น แต่ด้วยความโกรธ ฮงกีก็ดันพูดอีก
"ไม่อาย หรอก ฉันจะให้พี่ยงฮวา ยิ่งกว่านั้นอีก นายจะทำไม"
คำพูดของฮงกี เปรียนเสมือนยาลดน้ำมันที่ราดรดบนกลองไฟ จงฮุนที่อารมร์โกรธสะสมมาตั้งแต่เมื่อวาน ความโกรธก็พุ่งถึงขีดสุด
ฮงกีสบัดมือของจงฮุนออก เพื่อที่จะเดินออกไปจากห้องนั้นแต่แล้ว แต่แล้วเค้าก็ถูกโอบกอดจากด้านหลัง และร่างของฮงกีก็โดนโยนไปที่เตียงนอน
"ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย จงฮุน"
ช่วงไรเตอร์ขอเม้า
ใหก้ค้างเล่น ไรเตอร์บ้าไปแล้ว หายไปหลายวัน จัดเต็มให้
ฮงกีจะเป็นอย่างไร....ติดตามได้ในตอนหน้า
โดยเฉพาะน้องนิ้ง
น้องลีดที่น่ารัก ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
ช่วงภาพชวนจิ้น
1 โพด 1 คอมเม้น
ก็เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ได้อัพอย่างมีความสุข
ความคิดเห็น