คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : วันวาน ยังไง งง
ห้องน้ำ
"ไอ้ซึงบ้า ทำมัยนายทำอย่างนี้ นายมันเจ้าชู้ " แจจินเปิดน้ำล้างหน้าเพื่อระบายความโกรธ
"อยู่นี่เอง หาตั้งนาน" ซึงฮยอนวิ่งหอบมาแต่ไกลเลย
"มีไร" แจจินถามอย่างไม่เหลือใย
"ตัวเอง อะอย่าโกธรเค้าสิ" ซึงฮยอนก็ต้องเป็นฝ่ายง้อตามระเบียบ
"ไม่ได้โกรธซะหน่อย" แจจินทำหน้าทำตาแล้วยังบอกว่าไม่ได้โกธรซะอีก
"ตัวเอง เค้ายอมรับว่าเมื่อก่อนเค้าเจ้าชู้มาก แต่พอเค้ามีตัวเองแล้วเค้าก็หยุดทุกอย่างเลยนะ" ซึงฮยอน รีบชักแม่น้ำทั้งห้ามารวมหมดแล้ว ปิง วัง ยม นาน เจ้าพระยา ชี
"ไม่เชื่อ ๆๆๆ" แจจินรีบเอามือปิดหูตัวเองไว้
"เชื่อเถอะนะ" ซึง ได้แต่อ้อนวอนแจจิน
"ฉันไม่อยากฟัง" แจจินรีบเดินออกมา แต่ซึงฮยอนก็จับแขนแจจินให้หยุดอยู่กับที่ แล้วกดแจจินไว้ที่ฝาผนัง แล้วดันแจจินให้เข้าไปคุยในข้างในห้องน้ำ
"แจจินทำมัยนายถึง เป็นคนไม่มีเหตุผลอย่างนี้หละ" ซึงฮยอนเริ่มจะอารมณ์ขึ้นแล้ว
"ถ้าฉันไม่มีเหตุผล แล้วนายมารักฉันทำมัย" แจจินก็ฉุนขาดเหมือนกัน
"แจจินนายตางหากที่หลงรักฉันก่อน" ซึงฮยอนย้อนความหลัง
"ได้ "
"งั้นเราเลิกกัน" แจจินพูดดัดบทด้วยความโมโห โดยไม่มีสติหรือความฉลาดอยู่เลย
"แจจินนายถอนคำพูดเดี๋ยวนี้นะ" ซึงฮยอนตกใจมากที่แจจินพูดคำนี้ออกมา
"ฉันไม่ถอน" แจจินก็ไม่ยอมแพ้
"ก็ได้ //" ซึงฮยอนพูดเสร็จ ก็ก้มหน้าเข้าไปใกล้หน้าแจจิน ก่อนที่จะปะกบปากให้แจจินถอนคำพูด ด้วยจูบที่จาบจ้วงมาก
"ปล่อยนะ ซึงนายจะทำอะไร" ชายร้างบางตกใจมาก เค้าเเทบทำอะไรไม่ถูกเลย
"ก็ทำอย่างนี้ไง" ซึงฮยอนจับแจจินพิงที่พนังแล้วจับแจจินเข้ามาจูบ
"ปล่อยฉัน" แจจินรวบรวมกำลังก่อนที่จะผลักซึงฮยอนออกจากตัว แล้วรีบเปิดประตู แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะประตูดันล็อก
"อ้าวเฮ้ยประตูล็อก" แจจินรีบไปเปิดประตูแต่ก็เปิดไม่ได้ "ใครอยู่ข้างนอก ช่วยด้วยครับ มีคนอยู่ข้างใน" ชายร่างบางตะโกนเรียกคนข้างนอกให้มาช้วยเเต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับเลย
"ขอโทษนะครับพี่ชาย พี่แจจิน ผมรู้นะ ว่าพวกพี่ชอบกัน เพราะผมรู้ตั้งแต่พี่เดินมากอดผมแล้วสายตามันเติมไปด้วยความเป็นหว่ง และผมก็รู้ว่าพี่ผมก็ชอบพี่แจจินเหมือนกัน" ไม่ต้องสงสัยว่าใครเป็นคนคิดเเผนเลย
เพราะมาถึงพี่ก็ไม่มองใครนอกจากพี่แจจิน แล้วก็พี่มินด้วยผมเก่งใช่มั้ยหล่ะเพราะผมเห็นพี่มินมองพี่ชายตั้งหลายครั้ง ผมก็เลยเปิดโอกาสให้พี่อยู่กันสองคนถึงพรุ้งนี้เลย เพราะผมจะได้อยู่ใกล้พี่มินเอง โดยไม่มีพี่ชายขัดขวาง เพราะพี่แหละที่ทำให้ผมหาแฟนไม่ได้สักที่ คราวนี้เราหายกันนะครับพี่ชายผมช่วยพี่สุดๆๆแล้วนะเนี่ย
"ช่วยด้วยครับมีคนติดข้างใน" แจจินรีบเคาะประตู แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะน้องเซเอาเงินยัดให้แม่บ้านเรียบร้อยแล้ว
"น้องเซเจอไอ้ซึงกับแจจินมั้ย" ฮงกีถามน้องเซใหญ่เลย
"ออเจอครั้บ พี่ชายบอกว่า ให้พวกพี่กลับไปก่อนเลย เดี๋ยวพวกพี่เค้าตามไป" น้องเซสุดยอดจริงๆแผนเยอะใช้ได้
"งั้น พวกเรารีบกลับกันดีกว่านะครับ ผมง่วงนอนแล้ว" น้องเซตีบทแตกกระจาย ทำมาเป็นอยากนอน
"ครับ งั้นกลับบ้านกันก็ได้" ฮงกีเลยตัดสินใจพาเพื่อนๆกลับบ้าน
"ฮุนเพื่อนรัก จ่ายให้หน่อยสิ ลืมเอาเป๋ามา" หนุ่งหน้าหวานสมแล้วที่เป็นจอมงกจริงๆ เงินแต่ละบาทกระเดนออกจากกระเป๋าอยากมากจริงๆ งกๆๆๆๆๆ
ด้านซึงฮยอน
"มันเปิดไม่ออกหลอก มันลอ็กจากข้างนอก" ซึงอยอนเรียกให้แจจินหยุดเคาะ
"นายไม่ตัองมายุ้งกับฉัน ฉันกับนายเราไม่ได้มีอะไรที่จะเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว" แจจินพูดออกมาโดยไม่มีสติ (แจจินขา อย่าพูดแรงสิ นักเขียนสงสาวซึงเค้านะ)
ซึงฮยอนเดินเข้ามาอย่างโมโห
"แจจินนายโกรธฉันเรื่องอะไร ทำมัยนายไม่มีเหตุผลอย่างนี้หล่ะ ฉันคิดผิดจริงๆที่เมื่อก่อนเคยชอบนาย" ซึงฮยอนพูดด้วยน้ำตาที่เออครอง ที่อยากจะร้องยังไงก็คงร้องไม่ออกเพราะเค้าไม่อยากให้คนที่เค้ารักเห็นน้ำตา
"ก็ใช่สิ ฉันมันไม่มีเหตุผลไง แล้วใครจะทำมัย" แจจินยิงคำถามกวนประสาทอีกแล้ว
"นายมันใจร้ายมาก ลีแจจิน นายต้องการที่จะเลิกกับฉันตั้งแต่แรกแล้วใช่มั้ยหล่ะ ฉันรู้นะว่านายก็ชอบวอนบินใช่มั้ยหล่ะ" ซึงฮยอนก็ดันพูดยั่วแจจินจนได้
"ก็ใช่สิ ใครจะไปดีเหมือนอย่างมินฮวานหล่ะ ที่เข้าใจนายทุกอย่าง" แจจินก็ดันยั่วซึงฮยอนอีกจนได้
"แจจิน นายพูดอะไรออกมา ฉันกับมิน เป็นแค่เพื่อนกันจริงๆนะ" ซึงฮยอนพูดไปด้วยก็เกามือเกาคอไปด้วย และเริ่มจะมีอาการไอเกิดขึ้นแล้ว
"เเค๊กๆๆๆ"
"เเค็กไไ ทำมัยเเสบคอจังหว่ะ" ซึงฮยอนไอ อย่าหนัก
"ซึง นายก็รู้ไว้นะ ว่าฉันกับวอนบิน เราสองคนก็คือเพื่อนกัน เหมือนกัน" พอแจจินพูดเสร็จแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำ เพาะไม่อยากเห็นหน้าใครบางคน
"แจจิน" ซึงฮยอนเรียกให้แจจินออกมา
"เช้อ ไม่ออก" แจจินก็ดันขี้งอนซะอีก
"แจจิน เปิดประตูให้หน่อย" ซึงฮยอนรีบเคาะประตูถี่ยิป
"แจจิน แฮะๆ ๆ ฉันไม่ไหวแล้วนะ" ซึงฮยอนไอใหญ่เลย
แจจินเริ่มลำคาญซึงฮยอนอีกแล้ว ที่เรียกอยู่ได้ "นายจะไปตายที่ไหนก็ไป" แจจินไม่ได้ทันสังเกตเห็นอาการผิดปกติของซึงฮยอนเลยสักนิด
ซึงฮยอนเรียกให้แจจินออกมา แต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ เพราะตอนนี้เค้ารู้สึกคันคอ หายใจไม่ออก และเค้าก็รู้สึกไม่มีแรง นี่ฉันเป็นอะไรไป หรือว่าเราเผลอกินเนื้อวัวเข้าไป
แจจินที่ปิดประตูขังตัวเอง ก็นึกเอะใจ ว่าทำมัยมันเงียบผิดปกติ แจจินเลยปีนไปดู แต่เค้าก็ไม่พบใคร แจจินเลยเปิดประตูออกไปดู เขาถึงกับตกใจกลั้นน้ำตาไม่อยู่กับสิ่งที่เห็นต่อหน้าของเค้า ซึงฮยอนที่ตอนนี้นอนหมดสติอยู่ที่หน้าห้องน้ำ
"เฮ้ย///"
"ซึงฮยอนนายเป็นอะไร นายลืมตาสิ ซึงๆๆ" แจจินกลั้นน้ำตาแทบไม่อยู่ได้แต่ร้องไห้
"แจจิน นายช่วยหยิบยา ให้ฉันหน่อย ฉันเอาไว้ที่เสื้อของนาย" ซึงฮยอนดันเก็บยาไว้กับแจจินซะอีก
"อ๋อ ได้" แจจินรีบหยิบยาแก้แพ้ ให้ซึงฮยอน
"แจจิน นายรู้มั้ยนายเกือบทำให้ฉันตายแล้ว" ซึงฮยอนพอหายป่วย ก็ตอกย้ำแจจินใหญ่เลย ตกลงใครงอนใครกันแน่เนี่ยงง
"ฉันขอโทด" แจจินได้แต่ก้มหน้ารับผิด ไปโดยงงงงๆ
"คิดเหรอว่าฉันจะหายโกรธง่ายๆ" ซึงฮยอนพอรู้ว่าแจจินหายโกรธเค้าแล้ว เค้าก็ดีใจคิดหาแผนมาแกล้งแจจินต่อ
"แล้วนายจะให้ฉันทำอะไร" แจจินถามซึงฮยอนผู้เจ้าเลห์
"นายเกือบทำให้ฉันตายนะลีแจจิน" ซึงฮยอนพูดกับแจจิน ดูห่างเหินมาก
ทำมัยนายพูดกับฉันอย่างนี้หล่ะซึง แจจินเริ่มรู้สึกถึงอนาคตที่กำลังจะเกิดขึ้น แจจินก็ร้องไห้ออกมา
"นายก็รู้ว่าฉันรักนายรักนายมากแต่...ฮือๆๆๆ" แจจินเอาแต่ร้องไห้
ซึงฮยอนอดสงสารแจจินไม่ได้เลยต้องหยุดการแกล้งลีแจจินแสนขี้งอนไว้เท่านี้ก่อน
"แจจิน ฉันมีอะไรจะบอก" ซึงฮยอนเรียกให้แจจินหยุดร้องไห้ แต่แจจินก็ดันร้องไห้หนักกว่าเดิม
ซึง นายไม่ต้องพูดหรอก ฉันรู้หมดแล้ว แจจินหยุดร้องแล้วหันมาพูดกับซึงฮยอน
ซึงฮยอนตกใจเป็นอย่างมาก "นายรู้แล้วเหรอ"
"ใช่/// ฉันรู้แล้ว" และแล้วแจจินก็ร้องไห้ต่อไป
"รู้แล้วทำมัยนายยังร้องไห้อยู่หล่ะ" ชึงฮยอนถามแจจิน
แจจินได้แต่ร้อง
ซึงฮยอนตัดสินใจเข้าไปหาแจจิน
"แจจินฉันขอโทดนะ คือว่าฉัน ฉัน ฉันแกล้งนายเล่น" ซึงฮยอนเดินเข้าไปหาแจจินแล้วสารภาพทุกอย่าง แจจินจากที่ทำหน้าใกล้จะตาย ก็หยุดร้องไห้ และเดินเข้ามาหาซึงฮยอนอย่างโมโห
"ไอ้ซึง นาย ตายแน่" แจจินเดินเข้ามาแล้วเอามือทั้งสองข้างปีบไปที่คอซึงฮยอน นายอยากตายมากใช่มั้ย ได้ฉันจัดให้
"แจจินจร้า กลัวแล้ว กลัวแล้ว ต่อไปฉันจะไม่แกล้งนายอีกแล้ว เมียใคร โหดจังเลย" ซึงฮยอนอ้อนวอนให้แจจินยกโทดให้
"ก็ได้" แจจินรับปากตกลง และบอกกับซึงฮยอนว่า
"เมื่อกี่นี้ ฉันก็แกล้งนายเล่นเหมือนกัน แต่ไม่นึกว่านายจะจูบจริงนิ ก็เลยเผลอไป" แจจินยืนค้างกับเหตุการณ์ที่เกิดมาสักคู่
"แจจิน ไอ้แสบ ฉันชอบนายลงได้ไงเนี่ยบอกมาทีสิ" ซึงฮยอนหัวเราะออกมา เพราะเค้าน่าจะรู้นะว่าแจจินฉลาดน่าจะดูออกอยู่แล้วว่าเค้าแกล้ง
แจจินกับซึงฮยอนมองหน้ากันด้วยการสำนึกผิด
"ขอโทดนะ" แจจินแล้วซึงฮยอนเดินเข้ามากอดกันอยางมีความสุข แต่เอ๋อพวกเค้าสองคนลืมอะไรไปรึเปล่าว่าห้องมันล็อก แล้ววันนี้พวกเค้าสองคนจะนอนที่ไหนหล่ะ
"มานี่สิแจจิน" ซึงฮยอนเรี่ยกให้แจจินมานอนที่ไหล่ของเค้า
"ซึงนายทำไรอะ" แจจินถามแบบงงงอีกแล้ว
"เอ้า/// ก็คนเป็นแฟนกันเค้าต้องทำอะไรหละ ถ้าไม่ใช่อย่างว่า" ซึงฮยอนพูดซะ
ดูหน้าตาก็บอกแล้วว่า แจจินเริ่มคิดลึดไปถึงไหนแล้ว
ซึงฮยอนเลยตักสินใจเฉลยให้ "นายน่ะ มานอนที่ไหล่ของฉันนิ มาสะดีๆอย่าให้ต้องใช้กำลัง"
ซึงฮยอนทำมาเป็นขู่
แจจินนั้งลง แล้วเอาหัวพิงที่ไหล่ของซึงฮยอน แล้วก็หวนคิดถึงความหลัง ที่ตอนที่ซึงฮยอนเข้าเรียนมาใหม่ๆ เค้าดูเรียบร้อยมาก เท่มาก ลูกคุณหนูมาก แต่พอรู้จักเค้า เค้านี่แหละตัวแซบของจริง ไอ้ที่ว่าเรียบร้อยมันไม่จิงเลย เท่เหรอ ก็ไม่จริง เป็นลูกคุณหนูเหรอก็จริงนะแต่คุณหนูคนนี้สกปรก ซกหมกไปหน่อยนะ และเค้าก็ชอบซึงฮยอนตั้งแต่เมื่อไหล่ก็ไม่รู้
"แจจินนายจำวันแรกที่ฉันเข้าโรงเรียนมาใหม่ๆได้มั้ย" ชายร่างสูงถามชายร่างบาง
"อืม"
"จำได้ ทำมันเหรอ" ชายร่างบางถามกลับ
"ฉันยังจำได้อยู่เลยนะ ตอนที่ฉันแนะนำตัว เพื่อนในห้องต่างแกล้งฉัน และก็มีนายที่มาช้วยฉันไว้ ฉันรู้สึกว่านายคือไอดอลของฉันเลยนะ ฉันเลยตัดสินใจที่จะเข้ากลุ่มนายให้ได้ ฉันก็เลยไปตีสนิทกันมินฮวานมัน
พอมินมันพาฉันมาอยู่กลุ่มด้วย ฉันก็โดนฮงกีแกล้งเลยรู้มั้ยมันทำอะไร วันนั้นฉันย้ายไปอยู่ที่บ้านพัก มินฮวานเลยให้ไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยลงมากินข้าวแต่พอฉันอาบน้ำเสร็จ ฉันก็จะหากางเกงในใส่แต่ดันไม่มี มันหายโดยไม่รู้สาเหตุ ฉันเลยเข้าไปที่ห้องของใครก็ไม่รู้ ทั้งรก ทั้งสกปรก
และฉันก็หยิบกางเกงในมาใส่เพราะเห็นว่ามันเก่าแล้วคงไม่มีใครใส่กันหรอกมั้ง พอฉันกำลังจะออกมา ฮงกีดันเข้ามาพอดี พอไอ้ฮงมันเห็นฉันมันก็เดินมาถอดกางเกงฉันเลย วันนั้นเป็นวันแรกและวันเดียวที่ฉันจำจนตาย เพราะฉันอายมาก แล้วฮงกีก็บอกอย่างหน้าตายด้วยว่า แจจินมันสั่งให้ทำ แล้วนายอย่าบอกนะว่าแจจินมันสั่งให้เอากระเป๋าเสื้อผ้านายไปซ้อน ฮงกีมันบอกทุกอย่างว่าหัวโจ๊กจริงๆก็คือนาย
ฉันก็เลยขอมินมันย้ายห้องมานอนห้องนายแทน ที่เสื้อผ้านายหาย รองเท้าหาย แปลงหาย ฉันเองแหละที่เอาไปซ้อน ซึงฮยอนสารภาพหมดเปลือก แจจินแล้วทำมัยนายถึงต้องแกล้งฉันด้วยหล่ะ" ซึงฮยอนย้อนถามแจจิน
แต่ตอนนี้ แจจินไม่อยู่ให้ตอบแล้ว เพราะตอนนี้ไปเฝ้าพระอินเรียบร้อยแล้ว
ซึงฮยอนหันไปถามแจจิน แต่แจจินดันหลับซะได้
"แจจินนายหรือฉันที่แสบกันแน่นะ" ซึงฮยอนถามแจจินแล้วยิ้มไปด้วย ให้หวนคิดถึงความหลังที่เค้าเข้ามาอยู่กลุ่มFT มันเป็นเพราะปฎิหาร์หรือเพราะพรหมลิขิต ที่ทำให้เรามาเป็นเพื่อน มารักกัน อนาคตจะเป็นยังไงฉันไม่รู้ แต่ฉันรู้ว่าฉันมีนายที่เคียงข้างฉัน นายรู้มั้ยฉันชอบนายมานานแล้วนะนี่เป็นความลับที่ฉันไม่บอกใครนอกจากนายนะ ที่รักและแล้วซึงฮยอนก็เพลอหลับ ไปตามฟร์อม
ช่วง การ์ตูนชวนจิ้น "อืม"ที่รัก
ซึง- " ที่รัก"
เเจจิน - "อืม"
ซึง - "ที่รัก อันนี้ดีมั้ย"
เเจจิน- "อืม"
ซึง - "ที่รัก สีเหลืองดีมั้ย"
เเจจิน- "อืม"
ซึง - "ที่รัก จูบกันดีมั้ย"
เเจจิน- "อืม"
ซึง - "ที่รัก อาบน้ำให้นะ"
เเจจิน- "อืม"
เป็นไงบ้างคะ เเจจินเราก็เอาเเต่อืม โดยที่ไม่รู้เลยว่าซึงเราเนียนเเค่ไหน
ช่วงไรเตอร์ ชวนคุย
เเซบนี้เป็นไงกันบ้างจร้า เบาๆๆ เรียกน้ำจิ้มก่อนเเล้วกัน
เพราะกำลังจะเกิดการเปลียนเเปลงครั้งใหญ่ ของพวกเค้า
ติดตามได้เลย
โพดด้วยจร้า กำลังใจที่สำคัญ
ความคิดเห็น