F.T island เพื่อนกันฉันรักเธอ

ลำดับตอนที่ #12 : อร่อย จังเลย

 

ตอน อร่อยจังเลย

ร้านอาหาร

 “เอ้าชนแก้ว”  ฮงกีดูท่าทางจะเฮฮา ออกหน้าออกตาเลย

“สั่งเยอะๆเลยนะ ไอ้ฮุนมันเลี้ยง”  ฮงกีพูดแล้วหยิบเมนูมาสั่งอาหารต่อ แต่ไม่หนักเท่า

กับเพื่อนตัวแสบอีกคนเนี่ยสิ ที่สั่งใหญ่เลย ไม่ต้อง งง เลยว่าเป็นใคร เค้าเนี่ยแหละจอมงกตัวจริง ที่มีนามว่าลีแจจิน แจจินถึงกับยิบเมนูมาดู แล้วสั่งอย่างไม่เกรงใจเพื่อนเลยว่าจะเหลือเงินกลับบ้านรึเปล่า พี่ครับเอาซูชิหน้าปลาเค็ม เอากิมชี่ เอาต็อกต็อกกี่ไม่ใส่นม เอาสเต็กหมูนะครับเน้นหมู เอาสลัด เอาชุดเนื้อหมูมาสองชุด เอารามย็อน เอาปลาอบน้ำผึ้ง เอา............แจจินสั่งอย่างบ้าคลั้ง แต่คนที่ถึงกับทรุดเนี่ยสิคงหนีไม่พ้นคนจ่ายเงินอย่างจงฮุน

จงฮุนหันไปมองโต๊ะข้างๆแล้วถึงกลับอยากเอาหัวมุดลงใต้โต๊ะเพราะความอาย "ไอ้แจจินมึงจะสั่งเยอะอะไรขนาดนั้นว่ะ กูรู้ว่าพวกเรารวย แต่กูอายโต๊ะข้างๆเค้า ได้โปรดหยุดสั่งด้วยเถอะแจจิน กูขอร้องกูอายเค้า"  จงฮุนทำท่าทางเหมือนอยากจะร้องไห้เลย

"ก็ฉันไม่อายนิ มีเงินซะอย่าง"  แจจินพูดจบก็สั่งต่อ ทำท่าทางอย่างมีความสุข

"พี่ครับไม่เอาเนื้อวัวกับนมนนะครับเพื่อนผมแพ้ งั้นเอาแค่นี้แล้วกัน"  ค่ะ รอสักครู่นะค่ะเดี๋ยวอาหารจะมาเสริฟ พี่พนักงานสุดสวยพูดแล้วยิ้มหวานใส่แจจินแล้วก็เดินไป

 "โอไอ้แจจิน รู้ใจไอ้ซึงมากเลยนะ นายนี่สมแล้วที่เป็นเพื่อนพวกเรา สั่งแต่ของชอบของพวกเราทั้งนั้นเลย"  ฮงกีพูด พรางตบไม้ตบมือใหญ่ด้วย

"ก็ฉันฉลาดนิ" แจจินพูด แล้วพรางมองเพื่อนที่อยู่ข้างๆ ไอ้ซึง ยังสั่งไม่เสร็จเหรอ สั่งช้าจริงๆ

"ซึง..." แจจินเรียกซึงฮฺยอน

"ไอ้ซึง............"

"ไอ้ซึง" แจจินเรียกเท่าไหร่ซึงฮยอนก็ไม่หันมาสักที

"ฮะ อะไรนะ" ซึงฮยอนละสายตาจากเมนู แล้วหันไปมองชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ

"ฉันถามว่ายังสังไม่เสร็จเหรอ ทำมัยสั่งช้าจัง"  แจจินพูดช้าเพื่อให้ซึงฮยอนฟังชัดๆๆ เพราะเค้าคิดว่าสงสัยหูตึงมั้ง

"อ๋อ กูแพ้เนื้อวัว แพ้นมด้วย จะสั่งอะไรก็ต้องอ่านให้ละเอียดหน่อยสิเผื่่อกินไปแล้วแพ้ขึ้นมาใครจะรับผิดชอบฮะ" ซึงฮยอนพูดเสร็จแล้วหันไปดูเมนูต่อ เคร่งเคลียดในการอ่าน เมนูส่วนผสมอย่างละเอียดต่อไป

แจจินรีบดึงเมนูออกจากมือซึงฮยอน "เอามานี่ไม่ต้องสั่งแล้ว กูสั่งให้แล้ว"  แจจินพูดพรางโยนเมนูไปโต๊ะข้างๆๆ

"สั่งให้ตอนไหนว่ะ ทำมัยกูไม่เห็นรู้เรื่องเลยอ่ะ" ซึงฮยอนถามแบบงงงงง ถ้าไม่บอกว่าเค้าสื้อ ก็ไม่รู้นะเนี่ย

"ก็ตอนที่มึงก้มหน้าก้มตา ดูเมนูไงหล่ะ กูหิวโว้ย///ก็เลยสั้งให้มึงเลย" แจจินพูดพราง โมโหหิวไปด้วย

พอซึงฮยอนได้ยินอย่างนั้นถึงกับยิ้มออกมา "แจจินฉันรักนายว่ะ เพื่อนเลิฟรู้ด้วยว่าฉันแพ้อะไร สุดยอด"  ซึงฮยอนดีใจเลยเผลอตัวเข้าไปกอดแจจินเหมือนทุกครั้ง แต่แจจินถึงกับตั้งตัวแทบไม่ติด

 

แต่ที่ตกใจสุดขีดคงหนีไม่พ้นวอนบิน ที่แอบชอบแจจินอยู่ "เฮ้ยไอ้ซึงหยุดเล่นได้แล้ว อายโต๊ะข้างๆบ้างสิ เค้ามองหมดแล้วอายเค้า" วอนบินรีบเเยกซึงฮยอนออกจากเเจจินอย่างด่วน

"ไม่ปลอย" ซึงฮยอนเล่นต่อไป

จนมีหญิงสาวหน้าตาน่ารัก ผมยาวปะบ่าคนหนึ่งเดินเข้ามาที่โต๊ะ "พี่ค่ะ พี่ใช่พี่ซึงใช่มั้ยค่ะ"

ซึงฮยอนละสายตาจากแจจิน แล้วหันไปมองตามเสียงนั้น "พี่ใช่พี่ซึงฮยอนรึเปล่าค่ะ "

"ครับ"  ซึงฮยอนตอบอย่างงงงง

"ใช่ครับ แล้วน้องเป็นใครเหรอครับ" ซึงฮยอนย้อนถ้าอย่างงงงง

"พี่จำหนูไม่ได้เหรอค่ะ หนูไงซอลวอล จำไม่ได้เหรอ "

"ซอลวอลเหรอ คุ้นๆนะ นึกก่อน ออออจำได้แล้ว น้องไงพี่จำได้ พี่จำแม่นเลย น้องนี่ไงที่เป็นรักแรกของพี่ ซึงฮยอนดีใจ" เมื่อนึกออก

"ใช่ค่ะ พอดีหนูย้ายตามพ่อมาอยู่ที่นี่ค่ะ" ซอลวอลพูด เขินไปด้วย

"ครับ" ซึงฮยอนพูดแค่นี้แล้วหันไปคุยกับเพื่อนๆต่อ เพิ่มความงง และความอายให้กับน้องซอลวอลเป็นอย่างสูง  แต่น้องเเกก็ไม่ลดละความพยายาม

"พี่ซึงค่ะ ซอลวอลขอนั่งด้วยได้มั้ยค่ะ" ซอลวอลพูดแล้วรีบวิ่งไปดึงเอาเก้าอี้มานั้งข้างๆซึงฮยอน

"พี่ซึง ค่ะ" ซอลวอลพูดพรางยิ้มหวานให้ซึงฮยอนไปด้วย

"ครับ" ซึงฮยอนละสายตาจากเพื่อนๆแล้วหันไปมองซอลวอล

"พี่ซึง มีแฟนรึยังค่ะ" ซอลวอลพูด อย่างตะกุกตะกัก

แต่คนที่ถึงกับตกใจคงหนีไม่พ้นซึงฮยอน "ยังครับ พี่ยังไม่มีแฟน ทำมัยเหรอ"

"พี่ซึงจำได้มั้ย ตั้งแต่ที่เราเลิกกันซอลวอลไม่มีความสุขเลย ซอลวอลคิดถึงแต่พี่คนเดี๋ยวพอซอลวอลไปหาพี่ที่บ้าน พ่อพี่ก็บอกว่าพี่ไม่อยู่ ซอลวอลคิดถึงพี่ซึงมากเลยนะค่ะ"

"เหรอจร้า" (ซึงฮยอนหันมาพูดคนเดียว แต่พี่ไม่คิดถึงหนูสักนิดเลย พี่กลัวหนูด้วยซ้ำ)

 

อาหารมาแล้วค่ะ พนักงานสาวยกอาหารมาพอดี

"ซอลวอลอยากกินอะไรครับ เดี๋ยวพี่ตักให้" ซึงฮยอนหันไปคุยกับซอลวอล อย่างสนุกสะหนาน แต่เค้าจะรู้มั้ยนะว่าคนข้างๆเค้าเริ่มจะน้อยใจแล้ว

"ขอบคุณค่ะพี่ซึง" ซอลวอลพูด แล้วยิ้มหวานให้ซึงฮยอน

"น้องซอลวอล จะอยู่ที่นี่นานมั้ยจ๊ะ" ซึงฮยอนคุยกับซอลวอลอย่างสนุกสนาน

"ไม่นานหลอกค่ะ ซอลวอลแค่อยากมาเจอพี่ซึง แล้วก็จะไปออสเตเรียแล้วค่ะ กะว่าจะไปศัลยกรรมเพิ่มสักนิส....นึง" ซอลวอลคุยกับซึงฮยอนเหมือนทุกครั้งที่เจอกัน

"เหรอจ๊ะ พี่ว่าแค่นี้ก็สวยแล้วนะ" ซึงฮยอนแอบชมซอลวอลไปด้วย แต่เค้าจะรู้มั้ยนะ ว่าเพื่อนซี้ของเค้าเริ่มจะน้อยใจแล้ว

"แจจินเพื่อนเลิฟอยากกินอะไรจ๊ะ" ซึงฮยอนหันมาถามแจจิน

"ไม่กิน" แจจินตอบกลับ

"งั้นเดี๋ยวฉันตักให้นะ อะกินเยอะๆนะ" ซึงฮยอนพูดเสริจ แล้วหันไปคุยกับน้องซอลวอลต่อ ทิ้งให้แจจินน้อยใจอยู่คนเดียว

"ไอ้ซึง ฉันจะงอนแล้วนะถ้านายไม่หันมาคุยกับฉัน จะงอนจริงๆด้วย" แจจินแอบบ่นคนเดียว

(ซึงฮยอนต้องหันมาบอกกับแจจินไอ้แจ น้องซอลวอลเค้าเป็นตุ้ด หรือเรียกสั้นๆว่าผู้ชายแปลงเพศนะ ที่กูเลิกกับน้องเค้าเพราะตอนนั้นกูก็พึงรู้ว่าน้องเค้าเป็นตุ้ดนะ พอพ่อกูรู้ถึงกับอึ่งแทบลมจับเลย ดีนะที่ไม่เสียตัวให้น้องเค้าเนี่ย ซึงฮยอนพูดพรางหัวเราะไปด้วย)

แจจินเนี่ยสิถึงกับอึ่งที่รักแรกของซึงฮยอนเป็นตุ้ด "เหรอ" แจจินยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

"เออ สิหว่ะ น้องเค้าศัลยกรรมมาเยอะแล้วแหละ จำแทบไม่ได้" ซึงฮยอนตอบแล้วหันไปคุยกับซอลวอลต่อ

"งั้นที่ซอลวอลมาที่นี่ก็อยากแค่อยากมาลาพี่เหรอ" ซึงฮยอนคุยกับซอลวอลอย่างสนุกสนาน

"ค่ะพอดีซอลวอลจะไปประกวดมิสทิฟฟานี่ที่ออสเตเรียค่ะ"  ซอลวอลพูดแล้วยิ้วหวานออกมาอีกแล้วงั้นซอลวอลขอตัวไปก่อนนะค่ะ แฟนมารับแล้ว

"ครับ บ๊าย บาย" ซึงฮยอนโบกไม้โบกมือใหญ่เลย

"โฮไปซะที" นั้งเกรงมาตั้งนาน  ฮงกีพูด

"เออว่ะ กลัวน้องเค้าจะมาหลงเสนห์กู กูกลัว" วอนบินพูดพรางทำท่าทางน่ากลัว

"อ้าว พวกแกรู้ว่าน้องเค้าเป็นตุ๊ดเหรอ" แจจินถามเพื่อนแบบสงสัย

"เออ รู้ อย่าบอกนะว่ามึงไม่รู้"  มินฮวานถามแจจิน

"เออกูไม่รู้ ก็น้องเค้าดูน่ารักนี่หว่า กูก็คิดว่าเป็นผู้หญิงซะอีก" แจจินพูดพรางก้มหน้าก้มตา

"โฮ////ไอ้แจจิน ฉลาดทุกเรื่อง แต่เรื่องที่โง่ก็โง่สุดๆๆเลยนะมึง" จงฮุนพูด แล้วแอบด่าไปด้วย

"หยุดเลย อย่าด่ากูสิกูอายเค้า งั้นกินต่อเถอะ"  แจจินรีบเปลี่ยนเรื่อง แล้วหันมากินต่อ

"โฮ///ไอ้แจจิน มึงยังจะอายอีกเหรอ" จงฮุนถามแบบประชด

"เฮ้ยพวกมึงอ่ะหยุดพูดได้แล้ว โต๊ะข้างๆมองพวกเราหมดแล้ว" ซึงฮยอนพูดแทรกระหว่างจงฮุนและแจจิน

"โหย//ไอ้ซึง ปกป้องเพื่อนตัวเองใหญ่เลยนะ" จงฮุนบ่นใหญ่เลย

"เปล่านิ พอๆๆๆ เงียบได้แล้ว อาหารมาแล้วกินดีกว่า" ซึงฮยอนเปลียนเรื่องพูดได้เร็วมาก

"อ่าวเฮ้ย อาหารหายไปไหนหมดว่ะ" ซึงฮยอนหันมาถามเพื่อนๆ

"เออว่ะหายหมดเลย เกรี้ยงเลย ยังไม่ได้กินเลยนะเนี่ย หมดแล้วเหรอ" จงฮุนอึ่งสักพักก่อนที่จะหันไปหาเพื่อนของเค้า

"ไอ้ฮงกี/// นายทำอะไร///" จงฮุนหันไปเห็นฮงกีเตรียมที่จะยัดข้าวใส่เต็มปาก สภาพไม่น่าดูยิ่งนัก "อย่าบอกใครนะ ว่าฉันมีเพื่อนอย่างนายฉันอาย...." จงฮุนรีบเอาหัวมุดใต้โต๊ะด้วยความอาย 

ฮงกีรีบหยุดกินข้าวแล้วเงยหน้าหันมามองจงฮุน แล้วรีบพูดโดยข้าวเต็มปากอยู่ "ก็กินข้าวอยู่ไง ตานายบอดรึไง ไอ้ฮุน" ฮงกีตอบกลับมา อย่างไม่สนใจจงฮุน แล้วตักข้าวกินต่อไปเรื่อย "อร่อยจังเลย..... เย้ๆๆๆๆอย่ากินอีกอ่ะ"  ฮงกีทำทางทางน่ารักอีกแล้ว เค้าจะรู้มั้ยนะท่าทางที่เค้าทำในตอนนี้ เริ่มทำให้บุคคลที่อยู่ตรงหน้าเกิดอาการหวันไหวขึ้นมาแล้วนะ ลีฮงกี

"ไอ้ฮงกี หยุดทำท่าทางบ้าๆบอๆ ได้แล้วอายเค้า" จงฮุนเมื่อหลุดจากผวังค์ได้ ก็บ่นฮงกีเป็นชุดเลย (จงฮุนคิดอย่าเงียบๆอยู่ในใจ ฮงกีนายจะรู้มั้ยนะ ว่าท่าทางของนายในวันนี้ มันน่ารักขนาดไหนนะ ฉันไม่อยากให้นายทำท่าทางแบบนี้ให้ใครดูเลย นอกจากฉันเพียงคนเดียว) 

 ก่อนที่จงฮุนจะคิดพิเรนอะไรไป จงฮุนรีบหยิกแก้มตัวเองอย่างแรง//หยุดๆๆๆคิดได้แล้วจงฮุนนายมันบ้าไปแล้วนะ ฮงกีมันเป็นเพื่อนรักนายนะจงฮุน นายอย่างคิดเด็ดขาด เข้าใจมัย ถึงจงฮุนจะรู้ใจตัวเองมากแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าล้ำเส้นบางๆที่กั้นไว้ระหว่างเพื่อน และความรัก แต่ก็เถอะนะ ฉันไม่แคร์สะอย่างว่านายจะชอบฉันหรือไม่ชอบฉัน แต่ฉันรู้เพียงว่าสิ่งที่ฉันรอคอย ตอนนี้มันอยู่ใกล้ตัวฉันแล้ว มีความสุขจริงๆไอ้อาการแอบรัก ฮาๆๆๆ

"เฮ้ย///... ไอ้ฮุนมึงเป็นอะไรไป" ฮงกีเมื่อเห็นจงฮุนเงียบไปก็เรียกสติเพื่อน ให้กลับมาอยู่กับที่ได้อีกครั้ง

"ฮะ... อะไรนะ" จงฮุนหันมาถ้ามฮงกีอย่างตกใจเพราะกลัวว่าเจ้าตัวจะรู้ความลับในใจของเค้าเข้า

"จ่ายเงิน" ฮงกีตอบอย่าง ไม่รักษาน้ำใจเพื่อนเลย หรือเรียกสั้นๆว่า หมดประโยชน์ ก่อนที่ฮงกีจะลุกจากโต๊ะไป แล้วก็ยังร้องเพลงอีก "คนจ่ายตัง นั้งอยู่หัวโต๊ะ อยู่หัวโต๊ะนั้นแหละคนจ่ายตังค์ บ๊ายบาย"  พอฮงกีร้องเพลงจบก็รีบวิ่งออกจากร้าน อย่างเร็วก่อนที่จะโดนเพื่อนอัด

"ไอ้ฮง นายมันร้ายมาก ไอ้เพื่อนเลว ไอ้หมูอ้วนฮงกี" จงฮุนได้แต่ตะโกนออกไปนอกร้าน แต่ก็ไม่ได้สะทบสะท้าน หรือทำให้ฮงกีรู้สึกอายเลย หรือเรียกสั้นๆว่า หน้าด้าสะอย่างจะทำมัย ///

 

 

บ้านหรรษา

"เหนื่อยจังเลย นอนดีกว่า" ซึงฮยอนรีบวิ่งขึ้นเตียงนอนเร็ว

"ไอ้ซึง มาถึงก็นอนเลยเหรอน่ะ น้ำก็ไม่อาบ สกปรกมากๆเลยนะนายเนี่ย" แจจินได้แต่บ่น เพื่อนตัวแสบที่ตอนนี้พอถึงที่นอนก็นอนสะแล้ว สงสัยจริงว่าเค้าชอบเพื่อนตัวแสบคนนี้ได้ยังไงกัน

 

แจจินได้แต่คิดอยู่ในใจ ว่าทำมัยซึงฮยอนถึงต้องบอกเค้าด้วยว่าน้องซอลวอลเป็นสาวประเภทสอง เพราะซึงฮยอนไม่จำเป็นที่จะต้องบอกเค้า ก็ได้นิ แต่ทำมัยกันนะ คิดไม่ออก โอ้ยเครียดว่ะ แต่เอ๋ะ ก็ดีเหมือนกันนะ ไม่ได้ๆๆๆซึงมันเป็นเพื่อนรักนายนะลีแจจิน โอ้ยเครียดว่ะ คิดอะไรไม่ออกแล้ว นอนดีกว่า เฮ้ย.........   พอแจจินจะเดินไปนอน กับต้องมีเรื่องให้เค้าได้ปวดหัวอีกครั้ง นั่งไงไอ้ซึง อีกแล้วนะนายเนี่ย สิ่งที่แจจินเห็นก็คืออะไรกันนะ

 

"เฮ้ยไอ้ซึง นายรีบตื่นได้แล้ว ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ นั้นมัน เตียงฉันนะ" แจจินรีบปลุ๊กให้ซึงฮยอนตื่นขึ้นมา แต่ไม่เป็นผลเลย เพราะตอนนี้ซึงฮยอนได้ไปเข้าเฝ้าเทพเจ้าเรียบร้อยแล้ว

ส่วนแจจินได้แต่โกรธเป็นฝืนเป็นไฟ "ไอ้คนสกปรก น้ำก็ไม่อาบ ยังมีหน้า มานอนเตียงฉันอีก นายมันนี่สุดยอมแห่งความสกปรกเลยนะไอ้ซึง" แจจินบ่นไปเรื่อยๆ จนกว่าซึงฮยอนจะยอมตืน "ไอ้ซึงลองดูนายกับฉันใครจะแน่กว่ากัน" แจจินได้ทีก็บ่นต่อ (แจจินจร้าทำมัยขี้บ่นจังจ๊ะ นักเขียนเริ่มลำคาญแล้ว แต่ก็ให้อภัย เพราะน่ารัก +_+! )

"ฉันเหนื่อยแล้วนะ เมื่อไหร่นายจะตื่นสักที ขอร้องได้โปรดลืมตาเถอะ ฉันง่วงนอนแล้วนะซึงฮยอน" แจจินเริ่มทนไม่ไหวแล้ว "ฉันขอยอมแพ้นายแล้วกันนะซึง ไม่ไหว ขอบาย"  แจจินเลยตัดสินใจรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปนอน ที่นอนของซึงฮยอนแทน ที่ทั้งเก่า สกปรก เหม็นเน่า "แว๊ะสกปรกจัง สงสัยนายคงไม่ได้ซักที่นอนเป็นปีแล้วมั้งเนี่ย บ้านก็รวยนะ แต่ซกมกมากๆขอบอกใครชอบนายคงเป็นบ้าตายแล้วหล่ะ" (แล้วไอ้คนที่พูดนี่เค้าไม่เรียกว่าบ้าเหรอ จ๊ะแจจิน นักเขียนฝากถาม ก็บ้านะครับแต่ผมไม่แคร์มีหน้าที่แต่งนิยายก็แต่งไป เช้อคนสวยงอนแล้ว นั้นเรียกว่าสวยเหรอ ยังมาย้อนอีก ”_” )

ติดตามตอนต่อไปเรื่อยนะค่ะ รับรองยิ่งตอนต่อไปยิ่งสนุก
โพสติชมได้เลยนะค่ะ