F.T island เพื่อนกันฉันรักเธอ

ลำดับตอนที่ #6 : พรสวรรณ์ ที่ซ่อนอยู่

 

พวกเรารีบเดินเข้าสู่บริษัทค่ายเพลงของพ่อแจจิน ฮงกีกับซึงฮยอนรู้สึกตื่นเต้นมากๆๆ มีทั้งนักร้อง นักดนตรีชื่อดังเดินเติมไปหมด มีทั้งวงSHINee SJ TVXQ KARA F(x) Tara น่ารักทั้งนั้นเลย(แต่น่ารักน้อยกว่าพี่ฮานา นิดหน่อยนะค่ะ พี่ฮานาน่ารักมากกกก

คนเขียนหลงตัวเอง)        

“สวัสดีครับพ่อ จำผมได้ป้าว ผมลูกพ่อไง”จงฮุนกับฮงกีแล้วมินฮวานรีบวิ่งไปหา ชายแก่วัยกลางคนที่แต่งตัวดูดีจริงๆๆ

“ เนียนแล้ว นั่นนะพ่อฉัน พวกนายนี่เนียนได้ตลอดเลยนะ” แจจินพูดแล้วหัวเราะ กับอาการของเพื่อนที่ ชอบทำตลกใส่พ่อเค้าทุกครั้ง เพราะพวกเค้ารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆๆแล้ว

“พ่อครับวัดดีครับ ผมพาพวกลิง มาให้พ่อช่วยหน่อยครับ”แจจินพูดเป็นกันเองสุดๆๆเมื่ออยู่กับพ่อ ตัวเอง

“ออ พ่อรู้แล้วหล่ะ”พ่อแจจจินหัวเราะกับอาการของเหล่าลิงทั้งหลาย

“อ้าวซึงฮยอนว่าไง มีเงินกินข้าวมั้ย พ่อซึงฮยอนโทรมาเล่าให้ลุงฟัง แต่ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าอยากกินอะไรขอเงินแจจินได้เลย พ่อไม่ว่าหลอก ฮาฮาฮา แล้วเวลานอนก็ระวังหน่อยนะ แจจินมันชอบนอนระเมอ ระวังด้วยล่ะ”พ่อแจจินพูดแล้วหัวเราะไปด้วย กับนิสัยที่ออกจะแปลกๆของลูกตัวเอง

“พ่ออะ ผมลูกพ่อนะ เผาผมได้ไง พ่อ” แจจิน บ่นคนเดียวแล้วเดินนำหน้าไปห้องซ้อมดนตรี

“พ่อรู้นะ ว่านายคิดอะไรอยู่ เพราะเราคือพ่อลูกกัน ” พ่อแจจิน รู้ใจลูกตัวเองไปซะทุกอย่างแต่จะรู้มั้ยนะ ว่าลูกตัวเองกำลังมีความรัก

ซึงฮยอนได้แต่หัวเราะ และขำอาการของแจจิน เมื่ออยู่กับพ่อ แล้วคิดอะไรออกมา  เขาเลยระเบิดเสียงหัวเราะออกมา สมแล้วที่เป็นบุคคลมิติที่4 ชอบทำอะไรเกินการคาดหมายได้ตลอดนะซึงฮยอน จนทำให้เพื่อนรอบข้าง กลัวในอาการจิตนาการพิเรนของเค้า ทุกครั้งที่เค้าคิดแล้วหัวเราะนั้นแปลว่าเขาเริ่มจะคิดพิเรนอีกแล้วแน่ๆๆ ฮาฮาฮาฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มินฮวานรีบถามซึงฮยอนก่อนเลย “ซึงฮยอนนายคิดอะไรเล่าให้ฉันฟังได้มั้ย ฉันอยากรู้นะนะนะ” นิสัยที่ชอบสอดรู้สอดเห็นของมินฮวานนี่ ได้มาจากใครนะถ้าไม่ใช้เพื่อนสนิดที่มีนามว่าวอนบิน นิสัยของพวกนายเริ่มจะแปลกๆออกไปแล้วนะ รู้มั้ยพวกนาย

ซึงฮยอนได้แต่หัวเราะแล้วรีบ เดินไปให้เร็วที่สุด จากเพื่อนของตนที่ชอบสอดรู้สอดเห็น

 

 

ห้องซ้อม

“พวกนายลองจับเครื่องดนตรีที่พวกนายคิดว่า ชอบที่สุดมา1ชิ้นสิ”พ่อแจจินพูดด้วยอาการตลกๆๆ

“ครับ”  ฮงกีรีบจับไมล์ แต่การจับไมล์ของเค้าดูแปลกๆ ไปนะ” ท่าจับไมล์ของฮงกี พิสดารมากๆ มันแปรกดีนะๆ แต่ฮงกีมีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก จนเพื่อนทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว ด้วยอาการที่ช็อกสุดขีด โถๆๆ ทำไปได้ (เล่นไม่เป็นก็บอกสิจร้า เดี๋ยวฮานาจะสอนให้ทั้งเช้าทั้งเย็นเลย )

“แล้วไมล์นี่คือเครื่องดนตรีเหรอ ไอ้ฮ้วนฮง” จงฮุนรีบพูดเลย เพราะทนความอายไม่ไหว พอจงฮุนพูดจบ

ฮงกีก็พูดต่อ “แล้วนายล่ะจงฮุน กีตาร์เข้ามีไว้ตีเหรอ ”ฮงกีเริ่มจะชินในความฉลาด หรือฉลาดน้อยของเพื่อนตัวเองแล้ว

จงฮุนเลยถามต่อ เพื่อเพิ่มความสงสัย ให้กับตัวเองอีก “ กีตาร์เค้าไม่มีไว้ตีเหรอ ” จงฮุนเริ่มรู้แล้วว่าคนที่จะต้องอายเป็นคนต่อไป คือใคร ถ้าไม่ใช่เค้า

ฮงกีถามต่อ “ จงฮุน นายเอาไม้กลองมาทำอะไร จะมาตีหัวตัวเองเหรอ”

จงฮุนรีบตกใจ เมื่อฮงกีเริ่มรู้ทันเขา “ เปล่านิ ฉันแค่จะหยิบไม้กลองไปเก็บ ”  เพราะเขา ทนความอายไม่ไหว ฮงกีรีบหัวเราะกับอาการ อายของเพื่อนตัวเองไม่ไหวอักต่อไปแล้ว “ฮาฮาๆๆๆๆๆ”

“ฮงกีพ่อว่าพวกนายรีบวางเครื่องดนตรีลงดีกว่า”  พ่อแจจินเห็นสภาพการจับเครื่องดนตรีก็รู้แล้วหล่ะว่าพวกเค้า คงเล่นดนตรีกันไม่เป็นแน่ๆๆเพราะดูสภาพการจับเครื่องดนตรีแล้วกับหัวกับหาง ขนาดไมล์ ยังจับผิดเลยพ่อแจจินเลยคิดอะไรบางอย่างออก   “พ่อนึกอะไรออกแล้ว พ่อว่าพ่อให้โปรดิวเซอร์มาช่วยดีกว่าเนาะ”

“ ครับพ่อ ผมว่า ก็ดีเหมือนกันครับ ”  แจจินตอบรับด้วยความเติมใจ เพราะดูสภาพแล้วคงไม่รอดแน่ๆนึกภาพตามนะ

ฮงกีจับไมย์ ก็จับ กลับหัว

มินฮวานถือไม้กลอง ก็ถือผิด

แล้วซึงฮยอน กับวอนบิน ก็ดึงกีตาร์แย้งกันเล่น ทะเลาะกันเหมือนเด็ก แย้งของเล่นเลย

ส่วนจงฮุนก็ได้แต่ยืนงง งง กับการใช้กีตาร์ เค้าคิดอยู่ว่า เค้าใช้ตี หรือใช้ดีดกัน ส่วนพวกเพื่อนๆของเค้า ที่ตอนนี้ เค้าเริ่มจะอายพ่อแจจินแล้ว

ที่มีเพื่อนฉลาดๆๆ อย่างพวกนายเนี่ย

 

 “สวัสดีครับ ผมคือโปรดิวเซอร์คัง ครับ” โปรดิวเซอร์ที่เก่งที่สุดในบริษัทกล่าวแนะนำตัวเองให้พวกลูกๆลิงๆ ทั้งหลายรับทราบ

“ คุณคังผมอยากให้คุณดูหน่อยว่า พวกนี่สามารถเล่นเครื่องดนตรีอะไรได้บ้าง”

“ครับท่านประธาน”  คุณคังหันไปมองพวกฮงกี จงฮุน แจจิน มินฮวาน ซึงฮยอน วอนบิน แล้วก็อึงไปสักพัก แล้วก็พูดออกมาว่า

น่าทึ่งมาก   เลยอุทานออกมาว่า O M G (โอ้ มาย ก็อช ที่พวกF.T island ชอบพูดเวลาเกิดสิ่งมหัสจจรย์)

“ สุดยอด///”  ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างตกใจมาก

แต่คนที่ตกใจที่สุด คงหนีไม่พ้น พ่อแจจิน เพราะเห็นสภาพ พวกลิงทั้งหลายแล้ว มันช่างห่างไกล จากคำว่าสุดยอด มากกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แล้วพ่อแจจินก็ถามขึ้นว่า “ สุดยอดเหรอ ผมไม่เข้าใจ ที่คุณคังพูด”  พ่อแจจิน งง มาก และสงสัยเป็นอันมากกับคำว่าสุดยอดเนี่ย

คุณคังพูดต่ออีกว่า “ผมเห็นออร่า ออกมาจากเด็กพวกนี่ พวกเค้าเต็มไปด้วยพรสวรรณ์ระดับเทพ ที่ไม่มีใครที่จะสามารถมีเหมือนพวกเค้าได้ สุดยอดมากครับ ออร่าชัดมาก ผมว่าอนาคตพวกเค้าต้องดังแน่ๆๆ” คุณคังพูดแล้วยิ้มไปด้วย

 

ทุกคนในตอนนี้

 อึ้ง////////// กันหมดแล้ว

 อึ้ง///

 อึ้ง///

 แล้วก็อึง///

 

พ่อแจจิน งง หนักเข้าไปอีก เพราะไม่เคยเห็นคุณคังเป็นแบบนี้มาก่อน

“ท่านประธานครับ ผมขอรับผิดชอบเป็นผู้จัดการวง ให้เองนะครับ” คุณคังพูดด้วยอาการตื่นเต้น

แต่ท่านประท่านนี่สิ งง งง งง ไปอีก  “ได้ ได้ ได้ครับ งั้นผมให้คุณคังรับผิดชอบพวกเพื่อนๆของลูกผมก็ได้ ” พ่อแจจินก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่า คุณคังจะคิดที่จะทำอะไร แต่รู้แค่ว่า..เป็นผลดีก็แล้วกัน

“ขอบคุณครับท่านประธาน” ตอนนี้คุณคัง ดีใจใหญ่เลย ยิ่งกว่าถูกหวยซะอีก

“งั้นผมไปก่อนนะ”-พ่อแจจินพูดแล้วรีบเดินออกไปจากห้องซ้อม โดยเร็ว

“ครับท่านประธาน” คุณคังกล่าวลา ท่านประทานอย่างสุดภาพ

 

“สวัสดีครับ ผมคือโปรดิวเซอร์ คัง ครับ”คุณคัง ทักทาย พวกเด็กๆๆที่ยื่นตรงหน้าด้วยอารมณ์เบิกบาน

“สวัสดีครับคุณคัง” พวกเด็กๆต่าง สวัสดีกันยกใหญ่

“งั้น พวกเด็กๆเรียกลุง ว่าลุงคังแล้วกันนะ” ลุงคังพูด ด้วยสีหน้าเอ็นดู

“ครับ ลุงคัง” พวกเด็กๆ รีบรับคำ พร้อมๆกัน

 

“งั้นลุงจะบอกตำแหน่ง ของทุกคนแล้วกันนะ” ลงุคัง พูดอย่างฉานฉลาด

“งั้นมินฮวาน เป็นมือกลอง”

“แจจิน เป็นมือเบส” 

“จงฮุน ซึงฮยอน วอนบิน เป็นมือกีตาร์”

 “ฮงกี เป็นนักร้องนำ”

“งั้น จงฮุน ก็ควบตำแหน่ง หัวหน้าวงด้วยก็แล้วกันนะ”

“ส่วนชื่อวง ก็เอาเป็นชื่อว่า F.T island ที่มาจากการรวมตัวกัน ของเหล่าวัยทีน และชายหนุ่มที่หน้าตาดีที่สุด ok มั้ย ส่วนคำว่า island ก็ย่อมาจาก เกาะแห่งขุมทรัพย์ทางดนตรีที่มาพร้อมพรสวรรณ์และความสุข ” ลุงคังคิดให้เสร็จสัพ แล้วยิ้มเหมือนมีความคิดอยู่ในหัว

“นี่แหละ I doll หน้าใหม่รับรองดังแน่ๆๆ เด็กปั้นของ อ.คัง 5555+++++ ”(วัดไหนเหรอค่ะ อ.คัง จะได้ไปหา....นักเขียนอิฉา”-“)

 

“ลุงคังแล้วทำมัยต้องเป็นผมด้วยที่ ต้องเป็นหัวหน้าวงล่ะครับ ผมไม่เป็นนะ” จงฮุนพูด ขอร้องลุงคังสุดๆๆ

 “สุดยอดไปเลยครับลุงคัง   นายแหละเป็นหัวหน้าดีแล้ว   อย่าขัดลุงคังสิ    ฮาฮาๆๆๆๆ”ซึงฮยอนพูด อย่างทึ่ง ในตัวของลุงคัง ยิ่งกว่าไก่ออกลูกมาเป็นไข่ซะอีก

“ลุงคังนี่สุดยอดเลยครับ อัจฉริยะ จริงๆ” วอนบินพูด ถอดแบบซึงฮอยนมาอีกแล้ว2คนนี้

ฮงกีพูดแทรกขึ้น “พวกนายสองคน นี่ชอบทำอะไรเหมือนๆกัน ระวังจะชอบคนๆเดียวกันนะ” ฮงกีพูดขำๆๆ    แต่คนที่ตกใจที่สุดคงหนีไม่พ้น ตัวต้นเหตุ อย่างแจจิน

ลุงคังพูดแทรกต่อว่า “งั้นทุกๆวันศุกร์-อาทิตย์ มาซ้อมดนตรีที่นี้นะอย่างลืมล่ะ เดี๋ยวลุงคังต้องไปก่อนมีธุระ งั้นศุกร์หน้าเจอกัน”ลุงคัง พอพูดจบแล้วก็รีบวิ่งออกไป (เหมือนจะไปทำอุจจาระส่วนตัวเลย) ปวดท้องนั้นเอง

“ครับ ลาก่อนครับลุงคัง”   แจจินพูดลา เหมือนทุกๆครั้ง

“งั้น วันนี้ฉันเหนื่อยแล้ว กลับบ้านไปนอนกันเถอะอีก2อาทิตย์ ก็จะถึงงานประจำปีที่โรงเรียนเราจัดขึ้นกันแล้วนะ ฉันยังไม่ได้หาชุดที่จะแต่งหญิงเลย” ฮงกี พูดด้วยอาการที่ง่วงสุดๆๆ

“อืม งั้นกลับบ้านไปนอนดีกว่า ฉันเริ่มจะไม่ไหวแล้ว” จงฮุนพูดด้วยอาการที่ไม่ต่างจากเพื่อนๆ มากซักเท่าไหร่