คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : สิ่งเล็กๆที่เรียกว่าหัวใจ ตึก ตึกๆๆๆ
ตอน สิ่งเล็กๆที่เรียกว่าหัวใจตึกๆๆ
“แจจิน วันนี้เราไปเที่ยวกันเถอะนะ อีกแค่อาทิตย์เดียวก็เปิดเทอมแล้ว” ชายร่างสูง เดินเข้ามาโอบเอวคนร่างบาง
“ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากไป ขี้เกียจ” คนร่างเล็กตอบก่อนที่จะเดินมานอนที่เตียงนอนเหมือนอย่างเดิม สร้างรอยยิ้มเจ้าเลห์ให้กับคนร่างสูงเป็นอย่างดี
“งั้นเรามาทำเรื่อง สบายๆกันดีกว่านะที่รัก” หนุ่มร่างสูง เดินมานั้งข้างเตียงนอนของหนุ่มร่างบาง จนหนุ่มร่างบางต้องลืมตา ขึ้นมาถามอย่างรู้ทัน
“ซึงซึง วันนี้เค้าขี้เกียจอ่ะ นะอยากนอน” หนุ่มร่างบางตะคอกกับไป
“ถ้าจะให้ท่าฉันขนาดนี้ ก็ไม่ต้องก็ได้จร้าที่รัก แค่นี้ ก็ หลงหัวปักหัวปำ อยู่แล้ว” คนร่างสูงก้มลงมากระซิบข้างๆหูคนร่างบาง สร้างความเขินให้กับคนร่างบางเป็นอย่างมาก(+/////////+)
“ไอ้โย้ง นายจะทำอะไร” แจจินรีบวสปริงตัวลุกขึ้นมาจากเตียงนอนอย่างเร่งรีบ
ซึงฮยอนยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเลห์ ก็ทำอย่างคืนนั้นไงจ๊ะที่รัก.....
ชายร่างสูงแจกรอยยิ้มเจ้าเลห์ไปให้ชายร่างบางให้เป็นของขัวญ แต่ไม่ทันที่จะยิ้มเต็มที่ คนร่างสูงก็โดนฝ่าเท้าพิคาด จากหวานใจร่างบาง เป็นของขัวญตอบแทนให้หายคิดถึง
“ปั๊ก////” คนร่างบางถีบคนร่างสูงตกเตียงอย่างเต็มแรก
“โอ้ย ////” ซึงฮยอน ตอนนี้ได้ไปนอนกองจมกองเลือด อยู่ที่พื้นเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะลุงมาจับก้มเอง ลูบเบา เพราะด้วยแรงทะแทกจนระบม
“ที่รักอ่ะ เค้าเจ็บนะ” คนร่างสูง ลุกขึ้นมาเหวี่ยงใสคนร่างบาง
“อย่างนายนะ....แค่นี้ยังน้อยไป เชอร์............///” คนร่างบางหันมาต่อว่า ลั้วก็เดินนำลิ้วเข้าห้องน้ำ
พอคนร่างสูงเห็นคนร่างบางเดินเข้าห้องน้ำไป ก็เลยถามขึ้นมาบ้าง
“ที่รัก จะไปไหนเหรอ...” ชายร่างสูงเดินเข้ามาถาม
“ก็ไปเที่ยว ไง อยู่กับนายที่บ้าน แล้วรู้สึกไม่ปลอดภัย” คนร่างบางตอบคนร่างสูงก่อนที่จะดันหน้าคนร่างสูงไปให้พ้น
แจจิน
เฮ้อ ไอ้บ้างซึง นายรู้มั้ย นายชอบทำให้หัวใจของฉัน ทำงานหนักอยู่เรื่อยเลย ถึงแม้ว่าจะควบคุมไม่ให้มันเต้นดังออกมามากกว่านี้ แต่เพราะนายนั้นแหละที่ทำให้ฉันต้องทำอะไรแปลกๆๆ ที่คนปกติอย่างเราไม่เคยทำ ที่จะต้องพูดคำหวานๆเมื่ออยู่กันสองคน ถ้าต่อหน้าเพี่อนๆ พวกเราก็จะทำเป็นเพื่อนกันปกติจะไม่ค่อยมีคำหวาน แต่พออยู่สองคนเนี่ยสิ นายรู้มั้ย เบาหวานมันกำลังจะถามหาฉันแล้วนะไอ้ซึงบ้า
หนุ่มร่างบางก็ได้แต่คิดว่า มันคงจะไม่มีวันนั้นที่พวกเค้าสองคนจะต้องแยกจากกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆๆ เค้าคงต้องขาดใจแน่ๆ เพราะเค้ารักชายร่างสูงมาก
มินฮวาน/เซฮยอน
“พี่มินนี่ครับ พี่อยู่ไหนอ่ะ” ชายร่างสูง เดินตามหาชายร่างเล็กทั่วบ้าน แต่ก็ชักไม่มีวี่แวว ของบุคคลที่เค้าตามหาอยู่เลย
“พี่มิน ออกมาหาน้องเซหน่อยนะ” น้องเซ ก็ตะโกนไปอย่างนั้น ทั้งที่รู้ว่าคงเป็นเรื่องยากเพราะเมื่อเช้าเค้าได้ทำวิรกรรม แสบไว้แท้ๆๆ
สวัสดีครับผม น้องเซฮยอน สุดหล่อ ครับ
ก็เป็นคนที่ไม่ค่อยจะเกรงใจใครหลอกครับ เพราะว่าผมกับพี่เรานิสัยเหมือนกันคือ เราทั้งคู่โดนฉาบปูนที่หน้าเหมือนกัน พวกเราสองคนก็เลยหน้าด้านกันทั้งคู่ เพราะเมื่อเช้า คืนว่ายังไงดีหล่ะ ผมจะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน
ย้อนไปเมื่อเช้า
ผมตื่นนอนประมาณ ก็เกือบๆเที่ยงครับพอผมตื่อนอนผมก็ไม่เห็นใครอยู่ที่ห้องก็คิดว่าไม่มีคนอยู่จริงๆ
ผมก็เลย เดินกะว่าจะไปอาบน้ำ
แต่ก่อนที่ผมจะอาบน้ำ ผมก็ต้องเตรียม หาอุปกรณ์อาบน้ำ เช่นผ้าขนหนูใช่มั้ยครับ แต่พอดีว่าผมลืมเอามา ผมเห็นผ้าขนหนูพาทอยู่ที่หน้าห้องน้ำ ผมก็เลยเอามันมาใส่ไว้แทนและทำการถอดเสื้อผ้า
แต่เหตุการที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อผมดันลืมไปเลยว่ามันไม่ใช่ห้องผม
และผมไม่ได้อยู่คนเดียว แต่ผมก็ดันลืมมันได้
ผมจับการเปิดประตูห้องน้ำเพื่อหวังจะไปอาบน้ำ
แต่สิ่งที่ผมเห็นก็คือ .........
หนุ่มร่างเล็ก ผิวชาวใส ใบหน้าหวาน รับกระจมูกและริมฝีปากบางได้เป็นอย่างดี นอนหลับคาอ่างอาบน้ำ
พี่มินนี่ นอนหลับอยู่ในอ่างอาบน้ำ “โอ้///พระเจ้า ขาวเวอร์” ผมอุทานออกมาอย่างหื่นกระหาย
แต่คนที่ตกใจกว่าผม ก็คงเป็นคนที่เพิ่งรู้สึกตัวตื่น ขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำเพราะเสียงร้องของผม ผมน่าจะตบปากตัวเองนะครับ หรือว่าผมจะโรคจิตจริงๆอ่ะ คงไม่มั้ง
“เออ///” ชายร่างสูง รีบหมุนกลับทางเดิม
ชายร่างบางที่เพิ่งรู้สึกตัว ก็ร้องโวยวายออกมา อย่างที่ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้ทำ
“โว้ย////////อย่างจะบ้าตา”
และอีกสิบนาทีกว่า ชายร่างบางก็เดินออกมา
พี่มินนี่ เออ ชายร่างสูงเดินเข้ามาคุย กับชายร่างเล็ก
“หะ หืม อะ อะไร “ ชายร่างเล็กตอบกลับ มาอย่างข่มอารมณ์ ที่ตอนนี้เค้ารู้สึกว่าหน้าตัวเองแดงขึ้นสีแดงเป็นลูกสตรอเบอรรี่เรียบร้อยแล้ว
“เออ ผมขอโทษ” ชายร่างสูงพูดไปก็ก้มหน้าไป เค้ารู้สึกผิดขึ้นมาซะงั้น
“อืม” มินฮวานพยักหน้ารับคำ ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้น้องเซ แล้วก้มมามองหน้าน้องเซชัดๆอีกครั้งนึง
“พี่มิน เป็นอะไรเหรอครับ มองหน้าผมไม่หยุดเลย” ชายร่างสูงถามกลับ
“เหมือนกันมาก///” มินฮวานอุทานมาเบา เพื่อไม่ให้คนร่างสูงได้ยิน
“อะไรนะครับ ผมไม่ได้ยิน” ชายร่างสูงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ชายร่างเล็ก จนทำให้ชายร่างเล็กหน้าขึ้นสี(////)ด้วยความเขินอีกแล้ว
“อ้อ เปล่า//” พอรู้สึกตัวอีกที ชายร่างเล็กก็แทบทำอะไรไม่ถูก จนหน้าแดงหนักเข้าไปอีก(///////////)
พี่มินนี่ เป็นอะไรรึเปล่าครับ
“ฮา/// อะไรเหรอ”
“รึ ว่า” ชายร่างสูงตกใจ เพราะคิดว่า อาการหน้าแดงของคนตัวเล็ก อาจจะเป็นสาเหตุนี้ก็ได้
“หา นายรู้เหรอ” ชายร่างเล็กรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
“พี่มินนี่ โดนใครตบ มาเหรอครับ” ชายร่างสูงตอบอย่างที่ตัวเองคิด สร้างความฮา ปบงงมาก
“เออ///เด็กหนอเด็ก” มินฮวานลูกหัว ชายร่างสูง ก่อนที่จะเดิดออกไป
“อะไรของเค้า โดนตบ แล้วมายิ้มอีก คนหล่องง”
“ตกลงใครตบพี่มินนี่”
“ใครตบ”
“ถ้ารู้นะ ว่าใครทำให้พี่มินนี่ หน้าแดง แม่งจะต่อยหน้าให้แหกเลยคอยดู”
“บังอาจรังแกพี่มินนี่ได้”
“ตกลงใครตบ”
ชายร่างสูงก็คิด เป็นชั่วโมงเพื่อ หาสาเหตุของ อาการของคนตัวเล็ก แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก ว่าใครตบ คนตัวเล็กกันแน่ ก่อนที่จะเดินไปอาบน้ำ (น้องเซจร้าเจ้าเหล์ซะเปล่า ยังคิดว่ามินเราโดบตบได้ไงเนี่ยเครียด//////)
มินฮวาน
“บ้า///”
“บ้า////”
“บ้าแล้วเรา”
“เป็นอะไรไปเนี่ย”
“หน้าแดง เพราะคิดว่าโดนตบ”
“ตลกอ่ะ”
“พี่หน้าแดงเพราะเขินนายตางหาก เซฮยอน”
มินฮวานก็ได้แต่คิดกับความใสซื่อ เกินบันยายของชายร่างสูง แล้วทำมั้ยหัวใจเหมือนมันรู้สึกแปลกๆๆนะ
“เฮ้อ สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักสำหรีบเรามันอยู่ไหนกันนะ อยากรู้จัง” ชายร่างเล็กตอบกับตัวเองก่อนที่จะเดินออกไปนอกบ้าน
ช่วงการตูนช่วนจิ้น ตอน หลับตา
ชว่ง ภาพชวนจิ้น
ฮงกี ฝึกไว้ จะได้ทำได้ถนัด
เเจจิน จริงเหรอ พี่ฮงกี
ฮงกี จริงสิ
เเจจิน งั้น อย่างนี้ใช้ได้มั้ย
ฮงกี นั้นเเหละ ดีเเล้ว
เเจจิน งั้นหลับตานะ
ชว่งไรเตอร์ขอเม้า
สวัสดี สำหรับลีดเดอร์ทุกคนที่เข้ามาอ่านนะจร้า
ขอบคุณจริงๆสำหรับคอมเม้น ไรเตอร์รู้สึกปลื้มมาก
1คอมเม้น 1โพท ก็มีความหมายสำหรับไรเตอร์เเล้ว
เเละสุดท้ายลีดเดอร์ ประจำเจ้าเก่า น้องนิ่ง
ถึงเราจะไม่รู้จักกัน
ไม่เคยเห็นหน้ากัน
เเต่ความรักของเราก็เป็นพรีมาดอลน่าเหมือนกัน
รัก LOVE LOVE LOVE LOVE มากมายๆๆจร้าน้อง
เเซบนี้เป็นไงบ้างจร้า
บอกได้นะ ว่าตัวละครเป็ฯไงบ้า พี่ไรเตอร์จะได้รู้ว่าถูกใจกันมั้ย
สุดท้าย เกริ่นในตอนหน้า ตอน สวนสนุกที่น่ากลัว
ความคิดเห็น