F.T island เพื่อนกันฉันรักเธอ

ลำดับตอนที่ #10 : หลับฝันดี

 

ตอน หลับฝันดี

“สาวๆจากโรงเรียนหญิงล้วนเต็มสนามเลย สวยๆทั้งนั้นเลย แต่ทำมัยมีแต่ชื่อวอนบิน กับซึงฮยอนว่ะ”    ฮงกีถามอย่างสงสัย    “ ทำมัยไม่เห็นมีชื่อฉันเลย”

“ ก็โรงเรียนเนี้ยสาวๆเค้าชอบผู้ชายตัวสูงนิ ไม่ได้เตี้ยแบบนาย”    จงฮุนตอบกับ ฮงกีถึงกับอึ่ง

“ นั้นไงสาวๆๆของพวกเรามาแล้วที่มีทั้งป้ายจงฮุนแล้วก็ฮงกี” จงฮุนชี้ไปที่ป้ายไฟที่มีสาวๆมาเชียร์

 ฮงกีถามต่อ “ทำมัยโรงเรียนนี้ถึงมีป้ายของฉันกับนายสองคนล่ะ”

 จงฮุนตอบ “ ก็เพราะสาวๆโรงเรียนนี้ชอบผู้ชายหน้าหวานไง” จงฮุนเริ่มจะอารมณ์เสีย กับอาการช่างสงสัยของเพื่อนตัวเองแล้ว

 “จงฮุนแล้วทำมัย พวกฉันสองคนไม่มีล่ะ”  มินฮวานกับแจจินถาม

“ก็เพราะว่าสาวๆคิดว่า พวกนายสองคนฉลาดเกินไป  ผู้หญิงเค้าไม่ชอบผู้ชายฉลาด เค้าชอบคนโง่ต่างหาก”  จงฮุนตอบ

“ ทำไงดีฉันอยากโง่ ได้โปรดให้ฉันโง่ด้วยเถอะ”  มินฮวานขอพรจากพระเจ้าอยู่ แต่แจจินถึงกับเดินไปหาสาวๆแล้วตะโกนบอกให้สาวๆได้ยินว่า   “ผมโสดครับ ใครก็ได้โปรดรักผมที” “โฮ///แจจินนายมันขี้โกน” เพื่อนรีบเอาตัวแจจินดึงไปที่สนามอย่างเร่งด่วนเพราะกลัวว่าแฟนครับจะแปลพักไปชอบแจจินกันหมด  “ผมแจจินครับโสดสนิท100% อยากให้ช่วยมาจีบผมที”  

 “ไอ้แจจินนายมันเจ้าเล่ห์ นายอย่าฝันเลยว่านายจะแย่งสาวๆของพวกฉันไปได้ไม่มีทาง” ฮงกีพูด

“ ได้เวลาแข่งแล้วทำอะไรเหมือนเด็กๆพวกนายนิ”  วอนบินพูด เวลาถึงเรื่องสำคัญๆวอนบินจะดูเหมือนผู้ใหญ่ที่สุดในกลุ่ม

 “ นักเรียนค่ะอาจารย์อยากจะบอกกับทุกคนนะค่ะว่า ทำให้เติมที่ ถ้าเหื่อยก็โบกมือให้สัญญานนะ เดี๋ยวอาจารย์จะไปผายปอดให้ ”  อาจารย์ฮานาพูดซะ คงไม่มีใครอยากจะโดนเจ้แกผายปอดหรอก

“ แจจินจร้าถ้าอยากได้อะไรบอกอาจารย์นะจ๊ะ เดี๋ยวอาจารย์จะทำให้ทุกอย่างเลย” อาจารย์ฮานาพูดแทร่ะโลมแจจินได้ตลอดจริงๆ รู้หรอกนะ ว่าอยากกินเด็ก

“ ครับอาจารย์” แจจินตอบ แบบน่ารักๆ

“ แล้วพวกผมล่ะ อาจารย์กินเด็กอีกแล้ว” ฮงกีบ่นใส่อาจารย์ฮานาใหญ่เลย

“ พวกนายเงียบไปเลย ได้เวลาแข่งแล้ว นักเรียนทุกคนลงสนามกันได้แล้ว” อาจารย์ฮานาพูด

“ เฮ้ยไอ้ซึงเป็นอะไรว่ะทำมัยหน้าซีกอย่างนี้หล่ะ” ฮงกีถาม

“ เปล่านิ ไม่ได้เป็นอะไร แค่ปวดหัวนิดหน่อย” ซึงฮยอนตอบ

“ ไหว่มั้ย ถ้าไม่ไหวไปพักก่อนไป เดี๋ยวทางนี้พวกฉันจัดการเอง”  ฮงกีบอกกับซึงฮยอนด้วยความเป็นห่วง

“ ฉันไม่เป็นไร”  ซึงฮยอนตอบ เพราะไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง

“ไอ้แจจินพูดกับไอ้ซึง ให้ทีดิ แม่งหน้าซีดแล้วเนี่ย มันไม่ไหวแน่ๆ ดูอาการก็รู้” ฮงกีรีบบอกให้แจจินไปดูซึงฮยอนที่ตอนนี้เริ่มจะอาการไม่ดีแล้ว

แจจินเดินเข้าไปหาซึงฮยอน แล้วเอามือจับไปที่หน้าผากซึงฮยอน  “โฮ////ตัวร้อนจี๊เลย ไม่สบายแล้วทำมัยไม่บอก มาทำเป็นซ่า ถ้านายเป็นอะไรไปแล้วพวกฉันจะทำยังไงล่ะ”  แจจินพูดให้ซึงฮยอนได้คิด

“ เออเข้าใจแล้ว ไปนั้งพักก็ได้”  ซึงฮยอนที่ตอนนี้ทนอาการขี้บ่นของแจจินไม่ไหวต้องรีบเข้าไปนั้งข้างสนามอย่างเร่งด่วน

 ปี๊ดดดดดดดด///// เริ่มแข่งได้  

ฮงกีส่งให้วอนบิน วอนบินส่งให้มินฮวาน ตอนนี้อยู่ที่26ต่อ26 แล้วตอนนี้อีกครึ่งนาทีเราก็จะหมดเวลาครึ่งแรกกันแล้ว  

“เฮ้ยแจจินนายเป็นอะไร ไม่มีสมาธิเลย ไอ้ซึงมันไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่ไม่สบายเอง” วอนบินเรียกแจจิน ที่ตอนนี้ใจลอยมองซึงฮยอนที่ตอนนี้ นั่งรออยู่ที่ข้างสนาม

“ เออ ดูไอ้ซึงท่าทางจะอาการหนักว่ะ ทำไงดีว่ะต้องรีบแข็งให้จบเร็วๆ” แจจินตอนนี้ที่ไม่มีสมาธิกับการแข่ง แต่เริ่มจะคิดหาวิธีการเอาชนะแล้ว หมดเวลาครึ่งแรก ตอนนี้เสมอกันอยู่ที่26ต่อ26

“วอนบิน กูมีแผนที่จะทำให้พวกเราชนะ”  แจจินเสนอไอเดีย ออกมาทำให้เพื่อนๆที่อยู่ข้างต่างเห็นด้วยไปตามๆกัน  “แผนก็คือเราจะให้มินฮวานทำเป็นเจ็บขา เพื่อจะดึงความสนใจ ไปอยู่ที่มินฮวาน แล้วไอ้พวกนั้นก็จะเข้าใจผิดคิดว่ามินฮวานคือจุดอ่อนในกลุ่ม พวกนั้นก็จะหันมาเล่นงานมินฮวานแทน” แจจินพูดไป อธิบายไป

“ เออว่ะ คิดดีมาก ที่จะให้ฉัน เป็นกับดัก สุดยอดว่ะ” มินฮวานเห็นด้วย

“เออ พอถ้าพวกนั้นเผลอ พวกเราก็เล่นแรงเลย เป็นไง แผนฉัน”  แจจจินเสนอแผนการ ได้เนียนมาก

“แล้วฉันล่ะฉันก็อยากเล่นนะ”  ซึงฮยอนที่ตอนนี้ อาการไม่ดีนักพูดขึ้นเพราะอยากมีส่วนร่วมกับเพื่อนบ้าง

“ นายนะไม่ต้อง ไว้วันแข่งบอล รับรองพวกฉันจะให้นายเล่นแน่”  แจจินพูดซะน่ากลัวเลย “ครับ”   ซึงฮยอน ตอนนี้ดูเหมือนเด็กไปเลย  เมื่อเจอแจจินออกคำสั่ง

“เทพว่ะแจจิน สุดยอด O.M.G จริงๆๆสุดยอด” จงฮุนพูดขึ้น (O.M.G.ย่อมาจาก โอ้มายก็อด ที่แปลว่าเหนือความคาดหมายที่F.T islandชอบพูดกันบ่อยๆ)

แข่งครึ่งหลังเริ่มขึ้น

“มินฮวานแสดงให้เต็มที่นะ”  แจจินรีบบอกให้มินฮวานแสดงตามแผน ให้เต็มที่

“เออ รู้แล้ว โอ้ยๆๆๆๆๆเจ็บขาว่ะ”  มินฮวานที่ตอนนี้เริ่มแสดง ว่าตัวเองเจ็บขาได้แนบเนียนมาก แล้วเกือบจะเกินความจริงไปนิดก็ตาม

“โอ้ยอ่อนแอ อ่อนแอ จะเป็นลม”  มินฮวานก็แสดงต่อไป

“โอ้ยบอบบาง”

 “โอ้ยร้อน”

“โอ้ยคัน”  มินฮวานก็แสดงต่อไป และเริ่มหันไปดูสีหน้าของเพื่อนๆแล้วว่า เริ่มจะมีอาการบอกว่า ตอแหลมากแล้ว    หยุดตอแหลเถอะ

แจจินที่ทนเห็นอาการโกหกเกินจริง ของมินฮวานไม่ไหว เลยรีบวิ่งมาหามินฮวาน แล้วกระซิบบอกมินฮวานว่า  “เนียนๆๆหน่อย ไม่ต้องตอแหล ไม่ต้องเวอ่ร์ เข้าใจมั้ย”

“คิดถูกคิดผิดว่ะ ที่ใช้ให้ไอ้มินมันแสดงเนี่ย”  แจจินเริ่มคิดหนักแล้ว

แต่ตอนนี้พวกเค้าก็นำอยู่แล้ว และกำลังจะหมดเวลา แจจินเลยรีบบอกให้มินฮวานไม่ต้องแสดงละครแล้ว มินฮวานก็รีบวิ่งไปเอาลูกบาส ชูทไปที่แป้นบาสเห็นๆๆ สร้างความงง งงให้กับคู่แข่งเป็นอย่างมาก

 

“เย้ชนะแล้ว สุดยอดเลย ชนะ เพราะความตอแหลของมินฮวาน” ฮงกกีเผลอพูดขึ้น

มินฮวานรีบหันหน้ามองฮงกี  “ฉันไม่ได้ตอแหลนะ แค่แสดงละครได้แนบเนียนต่างหาก มันคือการแสดง เข้าใจมั้ยการแสดงโว้ย////” มินฮวานรีบบอกเลยว่ามันคือการแสดง แต่รู้สึกว่ามันเกินจริงไปนิดนะเว่ออมากกกกก

 

 

ห้องนอน

“ไอ้ซึง ตอนนี้นายเป็นไงบ้าง หายปวดหัวยัง”  แจจินเดินเข้ามาหาซึงฮยอนที่ตอนนี้นอนอยู่ที่ในห้องนอน

“เออก็ปวดๆๆนิดหน่อยเดี๋ยวก็หาย กินยาแล้ว”  ซึงฮยอนรีบบอก

“เฮ้ยไอ้ซึงรีบๆหายไวไวนะ พรุ่งนี้จะได้แข่งบอลกัน”   ฮงกีพูดขึ้น ก่อนที่จงฮุนจะรีบดึงฮงกีให้รีบออกจากห้องไป

“เฮ้ยแจจิน เฮ้ยไอ้ซึงงั้นพวกฉันสองคนไปก่อนนะ ง่วงนอนแล้ว”  จงฮุนรีบพูดแล้วเดินออกไปสร้างความสงสัยให้กับแจจินและซึงฮยอนเป็นอย่างมาก

“เฮ้ยแจจิน ฮงกีกับจงฮุนมันจะรีบอะไรขนาดนั้นว่ะ แม่งดูแปลกๆเนาะ”   ซึงฮยอนถามแจจิน เพราะคิดว่าแจจินคงจะรู้ แต่แจจินกับ ตอบว่า “ไม่รู้ว่ะ”

แจจินเดินเข้ามาหาซึงฮยอน แล้วเอามือจับไปที่หน้าผากซึงฮยอน  “ไข้เริ่มลดแล้วนิ กินยานอนหลับซะ เดี๋ยวก็หาย” แจจินพูด แล้วก็ยิ้มออกมา เผยให้เห็นความอ่อนโยนในตัวของเค้า 

“งั้นกูจะนอนแล้วนะ แจจิน รีบๆเดินไปปิดไฟสิ ”ซึงฮยอนพูด แล้วก็คิดแผนอะไรออกมาสักอย่าง ก่อนจะเผยรอยยิ้มอันเจ้าเล่ย์ปรากฎขึ้นอีกครั้ง

“แจจิน”  ซึงฮยอนรีบเรียกแจจิน  “แจจินนายไม่ต้องขึ้นไปนอนบนเตียงหรอก นายมานอนข้างๆฉันดีกว่า”

“ แต่ฉันอยากนอนข้างบนนิ” แจจินรีบบอกไป

“แต่ฉันไม่สบายอยู่นะ นายกล้าขัดใจคนป่วยเหรอ”  ซึงฮยอนอมยิ้มแก้มป่องที่มุมปากอย่างเจ้าเลห์ แล้วรีบดึงแขนแจจินให้มานอนข้างๆเค้า

 “รีบนอนซะ หลับตาด้วยฉันง่วงนอนแล้ว” ซึงฮยอนรีบพูดตัดบทไป 

“ไอ้ซึงนายมันร้ายมาก”  แจจินได้แต่บ่น แล้วก็บ่น

“หลับตาเร็ว”  ซึงฮยอน บอกให้แจจินหลับตา แต่แจจินกับไม่ยอมหลับตา

“กูง่วงนอนแล้วนะไอ้แจ”  ซึงฮยอนรีบบอก เพราะตอนนี้ยานอนหลับเริ่มออกฤทธิ์แล้ว งั้นกูนอนก่อนนะ ซึงฮยอนรีบหลับตานอนโดยเร็ว

แจจินที่ตอนนี้ ได้แต่ตาค้างนอนไม่หลับ จะหลับได้ยังไงหล่ะ ก็เค้าต้องนอนกับคนที่เค้าชอบที่นอนอยู่ในเตียงเดียวกัน  ใครจะหลับลง แจจินที่ตอนนี้ก็ได้แต่มองหน้าซึงฮยอน แล้วก็นอนมองหน้าซึงฮยอนต่อไป ทำมัยนายถึงน่ารักอย่างนี้นะซึงฮยอน หน้าก็หวาน ริมฝีปากก็บาง คิ้วก็เข้ม ทุกอย่างดูดีไปหมดเลย นายจะรู้มั้ยนะว่าฉันรักนาย ซึงฮยอนถ้านายรู้ แล้วนายจะทำยังไงนะซึง นายคงไม่อยากมองหน้าฉันแน่นอน งั้นฉันขอหอมแก้มนายแล้วกันนะ โทษฐานที่ทำให้ฉันชอบนาย ถึงแม้ว่าเราคงเป็นได้แค่เพื่อนกัน  แต่ฉันก็รักนายมากนะซึงแจจินลุกขึ้นมาแล้วเขย็บตัวเข้าไปใกล้ๆหน้าซึงฮยอนแล้วประทับริมฝีปากที่แก้มอย่างเบาบาง เพราะไม่อยากให้ บุคคลที่อยู่ตรงหน้ารู้สึกตัวขึ้นมาได้ แต่มันก็สายไปแล้ว

ซึงฮยอนที่ตอนนี้ ได้แต่นอนหลับตา “แอบอมอิ้มอยู่ในใจกับการ สารภาพรักของแจจินที่ดูจะเจ้าเลห์ไปนิดหน่อย เหมือนไม่รู้เลยว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเค้ายังมีสติดีทุกอย่าง แจจินนายมันเจ้าเล่ย์จริงๆ นายคงไม่รู้หรอกว่าฉันยังไม่ได้นอนหลับ ฮาๆๆๆซึงฮยอนได้แต่อมยิ้มอยู่ในใจกับอาการแปลกๆของแจจิน ส่วนซึงฮยอนก็คิดแผนเด็ดๆขึ้นมาได้ แล้วรีบลุกขึ้น แกล้งทำเป็นนอนละเมอ แล้วลุกขึ้นมากอดแจจิน ไอ้ซึงนายจะทำอะไรฉัน แจจินก็ได้แต่ตกใจเพราะคิดไม่ถึงว่าซึงฮยอนจะทำอะไรพิเรนๆ ซึงฮยอนก็พูดว่า   “น่ารักจังเลย หอมแก้มหน่อยนะ”   ส่วนแจจินก็ตกใจ เพราะคิดว่าซึงฮยอนจะตื่นมา  แต่ซึงฮยอนก็แกล้งทำเป็นหลับต่อ ทิ้งให้แจจินนอนภะหวาทั้งคืน ส่วนซึงฮยอนก็แกล้งนอนกอดแจจินแล้วก็หอมแก้มไปด้วย ส่วนแจจินก็ได้แต่ตกใจ แต่ก็ไม่ขัดขืน “นายนอนละเมอ เองเหรอซึงฮยอน ดีนะที่นายนอนละเมอ ไม่งั้นฉันได้หัวใจวายตายแน่ๆ”  แจจินบ่น  

แจจินนายจะรู้มั้ยนะว่าฉันไม่ได้หรับ ฉันแค่อยากแกล้งนายเล่น ก็นายมันน่ารักนิ ซึงฮยอนก็ได้แต่อมยิ้มกับอาการแปลกๆของแจจิน หลับฝันดีนะแจจินฉันจะปกป้องนายเอง