ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [Sweet Sky] : VIII
เธอเป็นั่แสสว่าให้ันในยามมืมน.....
วันนี้แบฮยอนื่นึ้นมาแ่เ้า้อนรับเ้าวันเสาร์ เอโยรุที่ำลัทำท่าทาน่ารั เอนน้อยมาเาะที่ราวระเบียบพร้อมับส่เสียน่ารั ทุอย่ามันูเป็นวันที่ีแ่แล้วทุอย่า็พัหม พัเพราะอะไรนะหรอ....หึ...หึหึ เพราะไอ้ยัไททันที่นั่เล่นับโยรุอยู่นะสิ
“เมื่อไรุะลับไปรับ” แบฮยอนถาม้วยเสียเ็ๆ ผู้ายนนี้มาที่ห้อเาไ้ประมา30นาทีแล้ว
“โยรุอยาไ้อะไรอีไหมรับ เี๋ยวุพ่อะื้อมาให้”านยอลเมินำถามแบฮยอนและเล่นับโยรุที่มีสีหน้าเหมือนะบอว่า’ปล่อยูเถอะมนุ’
“อย่าเมินำถามผมสิ ผมถามว่าเมื่อไรุะลับ!” แบฮยอนเริ่มทนไม่ไหว
“วันนี้ว่าไหม” อยู่ีานยอล็พูึ้น
“ถามใรรับ? ถ้าถามผมวันนี้ผมว่าส่วนโยรุว่าเสมอ” เพราะอนพูานยอลมอหน้าโยรุ
“ั้นโยรุไปเที่ยวที่อนโอพ่อันนะรับ”านยอลยิ้มหวานที่แบฮยอนไม่เยเห็นเพราะส่วนให่เอแ่เวอร์ั่นพร้อมรบมาว่า ึ่พอานยอลยิ้ม็ูีมาทันทีถึปิ็หล่ออยู่แล้ว
“ุะเอาโยรุมาให้ผมเมื่อไร็ทัไลน์มาบอ้วยผมไ้ลไปรับ” แบฮยอนไม่ไ้สนใอะไรอแ่านยอลพาโยรุมาให้เลี้ย่อ็พอแล้ว แบฮยอนเินไปเปิู้เย็นเพื่อหาอะไรทานเพราะเายัไม่ไ้ทาน้าวเ้าเลย
“พูอะไรมึ้อไป้วยในานะนะผูู้แลโยรุแล้วไม่้อหาอะไรินไปิน้าวที่อนโู” านยอลพู้วยประโยบัับเหมือนมีนัยวามว่ามึ้อทำามทีู่พู
สุท้ายแบฮยอน็้อมาที่อนโสุหรูอานยอล แบฮยอนไม่เยิไ้แ่ฝันว่าะไ้มาเหยียบอนโหรูนี้ ็แน่สิานยอลเป็นลูเ้าอบริษัทปาร์รุ๊ปที่มีหลายเรือ่ายแ่
แบฮยอนไ้แ่เินามานยอล้อยๆและหิ้วอที่านยอลแวะื้อให้โยรุส่วนานยอล็อุ้มโยรุเินนำแบฮยอนไป แบฮยอนะถือว่าัวเอมีบุ้นัวเอไหมที่วันนี้านยอลับรถยนร์แทนมอเอร์ไ์ันให่ เาเห็น้วยนะว่านอารถยนร์ รถมอเอร์ไ์ันให่ที่แบฮยอนเรียไม่ถูแ่านยอลใ้ประำ็ยัมีเวสป้าที่ัับวามเถือนอานยอลมาๆ
พลั่!
“โอ๊ย! หยุเินทำไมเนี่ย!” แบฮยอนพูอย่าหัวเสียเพราะนเินนแผ่นหลัอนัวสู
“็ถึห้อูแล้วมึะใหู้เินพาเหรเวียน3รอบแล้ว่อยเ้าห้อหรอไ” านยอลเปิประูเ้าห้อไปและไม่ลืมลาแบฮยอนให้เ้าห้อามมาเพราะอนนี้แบฮยอนยืนเอ๋ออยู่
“ปาอเลาะร้าย”แบฮยอนีบปาีบอพูแะนัวสูแ่็ยอมเินามแ่โยี
ห้ออานยอลว้าและสะอาว่าที่แบฮยอนิไว้ว่า้อรามสไล์นเถือนโ2017
“มอห้อูสมใยัถ้าสมใแล้ววาอแล้วไปทำอาหารใหู้ิน้วย” านยอลทิ้ัวลบนโฟาแล้วเล่นับโยรุหลัาสั่ให้แบฮยอนทำอาหารให้นทาน
“ผมทำไม่เป็น ผมไม่เยเ้ารัวทำอาหาร...” มันือวามสัริที่แบฮยอนทำอาหารไม่เป็น เยิอย่าะทำพอทำแล้วให้พี่ายทานปราว่าพี่ายเ้าโรพยาบาลเพราะอาหารเป็นพิษ
หรือว่าให้เาลอทำให้านยอลทานีถ้าานยอลป่วยเา็ไม่รู้สึผิหรอ
“แ่ว่าผมลอทำใหุ้ทาน็ไ้”แบฮยอนพูพร้อมรอยยิ้ม
“ไม่้อแล้ว มึรู้ัวไหมว่าเมื่อี้มึยิ้มไ้ั่วร้ายมาเี๋ยวูทำเอ”พูบานยอล็ลุึ้นเ้าไปในรัวสร้าวามะลึให้แบฮยอนเล็น้อยที่านยอลทำอาหารเป็น
แบฮยอนไ้แ่นั่มอานยอลทำอาหารถึะูไม่ราบรื่นแ่็เ่ว่าแบฮยอนอยู่ี
เมี๊ยวว~
เ้าโยรุเินเ้ามาลอเลียที่าอแบฮยอนทำให้เานึถึเรื่อที่ะถามานยอล
“ุานยอลรับทำไมพี่ยอูถึเรียโยรุว่าุนายโยรุรับ” แบฮยอน้อแผ่นหลัอานยอลที่ำลัผั้าวผัให้เา
“โยรุไม่่อยอบให้ใรมายุ่และไม่ไปยุ่ับใรมัน่อน้าหยิ่นทุนเรียมันว่าุนายโยรุแ่มันไม่หยิ่แ่ับและ็....นายแบฮยอนโยรุอบนาย” แบฮยอนไม่รู้ะใอะไร่อนีระหว่าโยรุอบเาหรือว่าานยอลพูเพราะไม่ใ้มึูรั้แรที่รู้ััน
“็พูเพราะไ้ทำไมไม่พูบ่อยๆุานยอลูีมาึ้นว่าเิมอี”แบฮยอนพูมาเบาๆแบฮยอนิว่านัวสูไม่ไ้ยินถ้าไ้ยินเาโน่ามรัวแน่ๆ
“ันแ่ปป้อัวเอเท่านั้น...”านยอลพูออมาเบาๆนไม่มีใรไ้ยินนอาัวเอ
“ผมไม่ิเลยนะรับว่าุานยอล็ทำอาหารเป็น”แบฮยอนพูอย่าอารม์ีเพราะอาหารมื้อนี้อร่อยและอิ่มมา อนนี้แบฮยอนำลัล้าานเพราะอยาทำัวให้มีประโยน์บ้า
“หุบปาแล้วล้าานไปเียบไปเลยมมึอ่ะ”านยอลนั่เล่นับโยรุที่พื้นแู่เหมือนว่าโยรุะไม่ให้วามร่วมมือเพราะมันเอาแ่นอนพร้อมสีหน้าเบื่อหน่าย
“โห้่อนหน้านี้ยัพูเพราะไ้อยู่เลยทำไมอนนี้ถึหยาบายแล้ว”แบฮยอนบ่นพร้อมทำปายื่นๆ แบฮยอนล้าวายเสร็็เินมานั่เล่นับโยรุ้าๆานยอลแู่เหมือนรอบนี้โยรุะให้วามร่วมับแบฮยอนเพราะมันยอมเล่น้วย
“ุโยรุรับลใรเป็นเ้าอโยรุันแน่ทำไมโยรุสอมารานแบบนี้”านยอลพูอย่าน้อยใแ่มันูน่ารัในสายาแบฮยอนมามานแบฮยอนรู้สึว่าหัวใเ้นผิปิ
“ุานยอล็มีมุมน่ารัเหมือนนะรับ”แบฮยอนยิ้มให้านยอลทำให้านยอละั
“ะ ันไม่ไ้น่ารั!”านยอลสะบัหน้าหนีแบฮยอน แบฮยอนลั้นำไม่ให้นัวให่ที่ทำัวเป็นเ็ไ้ยิน
แบฮยอนเหลือบาไปเห็นะร้าที่มีไหมพรมอยู่
“ุายถัผ้าพันอหรอรับ”แบฮยอนพูับานยอลแ่า้อที่ะร้า
“ลืมเ็บหรอว่ะ” านยอลสถบเบาๆ แล้วรีบลุไปเ็บะร้าไหมพรม
“ุานยอล....”
“หุบปา!! อย่าพูออมาว่าันมันโรุ๊หรืออะไรทั้นั้น!!” านยอละโนเสียันโยรุสะุ้
“เอ่อ...ผมะบอว่าุานยอลเ่ัเลย่าหารับ ไม่ไ้ว่าอะไรเพราะผม็ทำแบบุานยอลไม่ไ้!” แบฮยอนะโนลับ แบฮยอนเห็นท่าทีที่านยอลเหมือนหวาลัว ทำไมันน่ะ? ถึลัวที่ิว่าแบฮยอนะล้อ
“.....”านยอล้มหน้าเียบ แบฮยอนรู้สึเหมือนเห็นัวเอ ัวเอในวัยเ็
“อนเ็ุเอเหุาร์ที่แย่ๆสิน่ะรับ”แบฮยอนพูึ้นเบาๆ
“อืม” านยอลทิ้ัวนั่ลบนโฟา
“ั้นเรามาูหนัันไหมให้ลืมเรื่อแย่ๆ” แบฮยอนยิ้มให้านยอล รอยยิ้มที่ริใ
“ามใ ีีหนัอยู่ใ้ทีวีเลือเอา”
#ุโอเนมหวาน
“เฮ้อออ~” ูโฮถอหายใเป็นรอบที่30แล้ว เฮุนรู้สึว่านนั่นับารถอหายใอพี่รหัสอนไ้
“วันนี้น่าเบื่อั อยารู้ริว่าใรมันิโราริวหนัสือให้น้อว่ะ ูิเ็ปี1มาไม่ี่น” ูโบ่นพร้อมฟุบหน้าลบนโ๊ะ
“อาารย์ีวอนิ” เฮุนอบ้อสสัยให้ับพี่รหัส
“เฮ้อ~”
“รอบที่31”อินพู ไม่ใ่แ่เฮุนนเียวที่นับแ่อิน็่วยนับ้วย
“หุบปาไปเลยมาทำไมเนี่ย”ูโฮหันไปพูับแฟนรุ่นน้อที่ริอาินนแ่
“ว่า”ำเียว่ายๆ ็สามารถสร้าสรามอู่รัรนี้ไ้ เฮุนรู้สึรำามา เวลานี้เาวรไปทำานที่ร้านและไ้เอับยอูแ่้อมาทำิรรมิวหนัสือให้น้อปี1ในสายรหัสึ่น้อในสายรหัสอเฮุนยัไม่มา
“เออ เฮุนพี่ะถามั้นานแล้วว่าไปรู้ัับยอูไ้ไั้แ่ปั่นัรยานไปส่ที่ะแล้วยัทำอาหาร้วยันอี” ำพูอูโฮ่วยุประายวามอยารู้อยาเห็นให้ับนทั้ะที่นั่อยู่ใ้อาารแพทย์
“บัเอิเอ” เฮุนอบเบาๆ
“แล้วทำไมสนิท”ูโฮถาม่อ
“็ผมอบเา”ประโยเียวสั้นๆทำให้นทั้ะสั้นไปหลายนาที
“นริว่ะเพื่อนู” อิน็อึ้เหมือนันไม่ิว่าเพื่อนะมาแรนานนี้
TBC
มาแล้ว้าาาา ใรยัรอไรท์บ้าอเสียหน่อยยยย
อนนี้ไม่ไม่ใ่ฮุนโ้นะ๊ะเป็นอานแบ ปมอสอนนี้ล้ายัน
แ่ยัไม่เลยในเร็วๆนี้
เ้ามาพูุยันไ้ที่#ุโอเนมหวาน นะ๊ะ ุ๊บๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น