คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 2.4: เต็มที่กับชีวิต(จิ้นตูมตาม-จูเนียร์/จูเนียร์-นท)
การแข่งขันใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว ทุกคนในบ้านก็ยังซ้อมเพลงกันอย่างต่อเนื่องไม่ยอมหยุดจนมาถึงที่ทุกคนต้องมาซ้อมกับวงดนตรีจริงๆ ทุกคนใส่ของเข้าไปอย่างเต็มที่เหมือนแสดงจริงๆเลย โดยเฉพาะจูเนียร์นี่ เต้นไปร้องไปใส่ไม่ยั้งเลย ตูมตามซ้อมเสร็จก็ได้แต่นั่งมองจูเนียร์ซ้อมเพลงอยู่ในห้องวงดนตรี
“…อยู่กับเธอช่าง in love มันช่าง in love…” จูเนียร์ร้องเพลงแล้วเหลือบมามองทางตูมตาม ทำให้ตูมตามต้องหลบหน้าด้วยความเขิน หลังจากจูเนียร์ซ้อมเสร็จก็เดินมาหาตูมตามแล้วลากตูมตามไปคุยกันข้างนอกเพื่อที่ให้เพื่อนๆคนอื่นมาซ้อมกันต่อ
“นี่ตาม แอบมองอะไรเค้าอ่ะ” จูเนียร์สงสัย
“มองอะไร ไม่รู้เรื่อง” ตูมตามแก้ตัว
“เมื่อกี้อ่ะ ตอนที่เค้าซ้อมร้องเพลงอยู่อ่ะ”
“อืมมม...เปล่านี่”
“แน่ใจนะ”
“อืม”
“แล้วนายร้องได้ยังอ่ะ” จูเนียร์ถาม
“อ่ออ...ได้แล้วล่ะ แล้วนายอ่ะ”
“ก็ได้แล้วล่ะ เอ่อออ...เมื่อกี้เป็นไงบ้างอ่ะ ตลกป่าว ถึงหันมามองเค้าอ่ะ”
“เปล่าๆ ดีแล้ว ท่าเต้นน่ารักดีอ่ะ”
“แหมๆ อิจฉาที่เค้าได้เต้นน่ะสิ ชิมิ??”
“เฮ้ย ไม่ใช่อย่างนั้น”
“แน่ะๆ อยากเต้นกับเค้าบ้างน่ะสิ ชิมิ??”
“เฮ้ย บอกว่าไม่ใช่ไง นี่เองจะบ้าหรอ ใครจะอยากเต้นด้วยล่ะ”
“อยากเต้นก็บอกมาเถอะ 555++” จูเนียร์พูดไปขำไปทำให้ตูมตามหน้าเจื่อนกว่าเดิม
“เออๆ ยอมรับก็ได้ ฉันอยากเต้นเหมือนนายว่ะ แต่ฉันคงทำเหมือนนายไม่ได้หรอก” ตูมตามยอมรับโดยดี
“อาทิตย์หน้าถ้าได้อยู่ต่อก็เลือกเพลงแดนซ์ไปสิ จะได้เต้นไง 555” จูเนียร์พูดติดตลก
“จะได้หรอ เราไม่รู้โจทย์เพลงอาทิตย์หน้าเลยด้วยซ้ำ จะรู้ได้ไงว่าได้อ่ะ” ตูมตามถามย้อนกลับ
“ก็เขียนชื่อเพลงนั้นไปก่อนแล้วให้พี่จิ๊บเลือกให้ไง”
“แล้วถ้าเพลงมันไม่เข้ากับโจทย์ที่ให้ล่ะ”
“เดี๋ยวพี่เค้าก็ดูให้เองหน่า...อย่าไปซีเรียสเลย” จูเนียร์ปลอบใจ
“อืมมม...จิงด้วยเนอะ”
.
.
“เมื่อกี้นายเต้นถ้าอะไรเนี่ย” ตูมตามถามต่อ
“ไม่รู้สิ ครูตุ๊กตาเป็นคนสอนอ่ะ” จูเนียร์ตอบ
“ไหนๆ สอนเราบ้างจิ”
“อ้าว...เมื่อกี้บอกไม่อยากเต้นกับเค้าไม่ใช่หรอ”
“ใครบอก?? เมื่อกี้ก็พูดไปงั้นอ่ะ ไหนๆ สอนมาหน่อยซิ จะได้ทำตาม”
“ต้องทำอย่างนี้น้า...เอ้า...อยู่กับเธอช่าง in love มันช่าง in love...” จูเนียร์เต้นให้ดู ตูมตามเต้นตาม
“เฮ้ย ยากเหมือนกันว่ะ นี่นายจะเต้นได้หรอ??” ตูมตามสงสัย
“ไม่ได้ก็ต้องได้ล่ะ แสดงวันเสาร์นี้แล้วนี่”
จูเนียร์จับมือข้างหนึ่งของตูมตามเพื่อให้ตูมตามเต้นไปพร้อมๆกับจูเนียร์
.
.
“ได้ยัง??” จูเนียร์ถาม
“ก็ไม่ค่อยได้อ่ะ”
“งั้นเอาอีกรอบละกัน” จูเนียร์กับตูมตามก็ยังคงเต้นถ้าเดิมที่จูเนียร์สอนให้อยู่อย่างนั้นจนซิลวี่เดินออกมาจากห้องวงดนตรีมาเห็นเข้า
“พวกพี่ทำอะไรกันอ่ะ” ซิลวี่สงสัย จูเนียร์รีบปล่อยมือตูมตามอย่างรวดเร็ว
“นั่นแน่...พวกพี่มีไรกันเปล่า??” ซิลวี่แอบแซว
“ก็แค่ออกกำลังกาย วอร์มอัพนิดหน่อย ใช่มั้ยนาย” จูเนียร์แก้ตัวแล้วหันไปทางตูมตามและทำท่าออกกำลังกายไปด้วย
“ใช่ๆ” ตูมตามเสริมแล้วทำท่าวอร์มอัพ
“แน่ใจนะพี่” ซิลวี่ถามซ้ำ
“อืมมม...” จูเนียร์และตูมตามตอบรับพร้อมกัน
“งั้นก็ตามสบายนะพี่” ซิลวี่พูดจบแล้วเดินจากไป ขณะนั้นกวางเดินสวนมาพอดี
“อ้าวน้อง ซ้อมเสร็จแล้วหรอ พี่กำลังรอซ้อมอยู่พอดีเลย ห้องว่างแล้วใช่มั้ย” กวางทัก
“ค่ะพี่” ซิลวี่ตอบ
ในระหว่างนั้นตูมตามกับจูเนียร์ก็ยังเต้นท่าเดิมกันต่อหลังจากที่ซิลวี่เดินจากไปจึงทำให้กวางมาเห็นจะๆพอดีแล้วหันมามองด้วยสายตาแปลกๆแล้วเดินเข้ามาหา
“ทำอะไรกันอยู่หรอ เมื่อกี้พี่เห็นแล้วนะ” กวางทัก จูเนียร์กับตูมตามตกใจอีกรอบ
“อ้าว พี่กวางมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?? จูเนียร์สงสัย ทั้งสองทำหน้างงๆ
“เมื่อกี้นี้ล่ะ แต่พี่มาเห็นเราสองคนเต้นอะไรแปลกๆอยู่ก็เลยหยุดดูก่อน” กวางบอก
“แปลกตรงไหนอ่ะพี่?? มันตลกตรงไหนอ่ะ” จูเนียร์ถามกลับ
“เปล่าหรอก มันก็น่ารักดีอ่ะ พี่ไม่ได้ว่าอะไรหรอก ว่าแต่...ยังไม่มีเพื่อนคนไหนเข้าไปใช่มั้ย”
“ใช่ๆ”ตูมตามตอบ
“งั้นพี่เข้าไปก่อนนะ” กวางพูดแล้วเดินเข้าไปในห้องทันที
“เฮ้ออออ...นึกว่าจะมีอะไรซะแล้ว” จูเนียร์พูดปลอบใจตัวเอง
“จะซ้อมเต้นต่อมั้ย??” ตูมตามถาม
“ไปต่อที่บ้านแล้วกันนะ ถ้าซ้อมตรงนี้ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าอีก แล้วจะเข้าใจผิดกันหมด” จูเนียร์เสนอ
“ก็ได้ๆ” ตูมตามเห็นด้วย
................................................
(Part จูเนียร์-นท)
คืนก่อนการแข่งขันครั้งแรก ทุกคนก็ยังซ้อมเพลงกันเต็มที่เหมือนเดิม โดยเฉพาะจูเนียร์ เรียกได้ว่าซ้อมเหมือนแสดงจริงเลยทั้งร้องทั้งเต้นอย่างสนุกสนานอยู่ตัวคนเดียวในห้องนั่งเล่นรวม ในขณะที่คนอื่นๆแยกกันไปซ้อมกันตามมุมของตัวเองภายในบ้าน ยกเว้นนทที่นั่งซ้อมเพลงพลางเกลากีตาร์น้อยของเธอไปด้วยอยู่มุมหนึ่งภายในห้องนั่งเล่น จูเนียร์ซ้อมได้ซักพักใหญ่ๆก็มานั่งพักฟังนทร้องเพลงต่อ
“ให้ดอกกุหลาบสีแดง นั่นแปลว่ารักหมดใจ ให้ดอกทิวลิปเขาไป...”
นทร้องทั้งเพลงวนซ้ำกันหลายครั้งแต่ต้องสะดุดเมื่อหันไปเห็นจูเนียร์ที่มาแอบนั่งฟังอยู่ข้างๆ จูเนียร์ปรบมือให้
“ร้องเพลงเพราะจังเลย น้องสาวคนสวย” จูเนียร์แซว
“นี่ พี่ก็......”
“ไม่เป็นไรหรอก ก็แค่ชมอ่ะ ไม่ได้แซวอะไรหรอก ซ้อมต่อไปเถอะ”
“ไม่เอาแระ ไปนอนดีกว่า” นทงอนกำลังจะลุกขึ้นไป
“เดี๋ยวๆ พี่ไม่แซวก็ได้ มาซ้อมต่อเถอะ” จูเนียร์รั้งนทเอาไว้ นทยอมนั่งลงไปเหมือนเดิม
“แล้วพี่อ่ะ ไม่ซ้อมต่อแล้วหรอ??”
“ขอพักก่อนน่า ร้องเพลงให้ฟังหน่อยสิ”
“พี่จะนั่งฟังนทร้องเพลงลูกเดียวเลยนะ แล้วของพี่เองร้องได้ยังอ่ะ” นทสวนกลับ
“ได้แล้ววว...”
“งั้น ถ้าจะฟังนทร้องเพลง พี่ก็ต้องเต้นให้นทดูก่อน ตกลงมั้ย??”
“เค้าเหนื่อยแล้วอ่ะ”
“หรือว่าพี่ไม่อยากฟังนทร้องเพลงแล้ว”
“อยากจ้า...อยาก เดี๋ยวพี่เต้นให้ดูเดี๋ยวนี้ล่ะ”
จูเนียร์ยอมทำตามที่นทบอกโดยการเต้นและร้องเพลง In Love ที่ตัวเองซ้อมมา ขณะที่ดูอยู่ นทก็แอบขำขึ้นมา
“555 ท่าอะไรของพี่เนี่ยยย... 555” นทขำทำให้จูเนียร์เริ่มหน้าเสีย
“อะไรของเธอเนี่ยย..ดูเงียบๆไปหรือไง??” จูเนียร์ค้อนใส่นท นทจึงเงียบแล้วดูจูเนียร์เต้นต่อจนจบ
“เก่งจ้า..เก่ง” นทชมพร้อมปรบมือให้
“นทว่าพี่ท่าเต้นตลกป่ะ เมื่อกี้ขำซะ...”
“ไม่หรอก ถ้าครูสอนท่าเต้นตลกแบบนี้ ใครจะกล้าเต้นล่ะ”
“อืมมม...จริงด้วย ครูไม่น่าสอนท่าให้เราดูตลกขนาดนั้นหรอก เดี๋ยวทำให้เราขาดความมั่นใจเปล่าๆ”
“เต้นให้ดูอีกรอบนึงสิ” นทแกล้งพูด
“เฮ้ยย...” จูเนียร์ตกใจ
“อ่ะ...ล้อเล่นน่า มานั่งฟังนทร้องเพลงได้แล้ว “
“เอ่ออ...เกือบไปแล้วนะนท 555”
“นทจะเริ่มแล้วนะ”
“เอาเลยย...” จูเนียร์เชียร์แล้วปรบมือให้
“...บอกคำเดียวว่ารัก รัก รัก รัก ไม่มีดอกไม้ให้ใคร มีแต่คำนี้ เป็นภาษาดอกไม้ให้เธอ...” นทร้องเพลงจนจูเนียร์เคลิ้มไป
“ร้องจบแล้วนะพี่...พี่เนียร์” นทพูดแล้วไม่มีเสียงตอบรับจึงหันไปทางจูเนียร์ ปรากฏว่าจูเนียร์เคลิ้มหลับไปแล้วเรียบร้อย
“เฮ้ย...พี่เนียร์” นทพูดอีกครั้งแล้วเอามือไปสะกิดแรงๆอยู่หลายครั้งจนจูเนียร์สะดุ้งตื่น
“อ้าว ร้องจบแล้วหรอพี่??” จูเนียร์ยังทำหน้างงๆอยู่
“เป็นไรมากเปล่า??” นทถาม
“เปล่าๆ” จูเนียร์แก้ตัว
“ง่วงหรือยังเนี่ย ถามจริง??”
“ก็...เอ่อออ...เริ่มง่วงแล้ว สงสัยคงจะเหนื่อยมากแล้วอ่ะ”
“งั้นก็ขึ้นไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวนทจะขึ้นไปแล้วเนี่ย”
“ตอนนี้กี่โมงแล้วล่ะ” จูเนียร์ถาม นทหันไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่
“ใกล้จะเที่ยงคืนแล้วล่ะ” นทตอบตามที่เห็น
“เฮ้ย นี่เราซ้อมได้นานขนาดนี้เลยหรอ ไม่น่าเชื่อ!”
“นี่เราซ้อมจนลืมเวลาเลยหรือเนี่ย” นทสงสัยตัวเอง
“รีบขึ้นไปนอนกันเถอะนท”
“เออๆ จะรีบขึ้นไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”
.........................................
และแล้วก็มาถึงวันที่ทั้ง 8 คนจะต้องทำการแข่งขันครั้งแรกกันเสียที ทุกคนต่างปล่อยของที่ตนเองมีอยู่ออกมากันอย่างเต็มที่ บางคนตื่นเต้นจนแสดงไม่ได้เหมือนที่ซ้อมไว้ บางคนก็สามารถทำผลงานได้ดีขึ้นจนกรรมการทั้งสามเอ่ยปากชม บางคนทำเต็มที่แล้วแต่ยังไม่ได้ดั่งใจตัวเอง เมื่อการแสดงของทั้ง 8 จบลง 100 เสียงในห้องส่งก็เริ่มทำการลงคะแนนให้กับทั้ง 8 คน ในระหว่างนั้นทั้ง 8 คนก็ตื่นเต้นกับการประกาศคะแนน 100 เสียงในห้องส่งเป็นครั้งแรก ทุกคนต่างลุ้นว่าตัวเองจะคะแนนเท่าไหร่
“วันนี้เราแสดงไม่ค่อยดีเลยอ่ะ” แอปเปิ้ลบ่นให้กวางฟัง
“ไม่เป็นไรน่า เราทำของเราเต็มที่แล้วนี่” กวางให้กำลังใจ
“แล้วคะแนนออกมาจะเป็นยังไงเนี่ย คะแนนกลางสัปดาห์ยิ่งน้อยๆอยู่ด้วย”
“คะแนนสำหรับพี่ คิดว่ามันไม่ค่อยสำคัญหรอก สำคัญอยู่ที่ว่าเราแสดงให้เต็มที่ ทำให้คนดูมีความสุขไปกับเราก็พอ อย่าไปซีเรียสกับมันเลย พี่ว่า อยู่อันดับไหน มันก็มีสิทธิ์ตกรอบได้หมดทุกคนน่ะแหละ ขึ้นอยู่กับว่าคนดูอยากเทคะแนนให้ใครก็เท่านั้นเอง เราเดาใจพวกเค้าไมถูกหรอกนะ”
“จริงด้วยสิเนอะ ขอบใจมากนะพี่”
“ที่พี่พูดนี่ เพราะพี่ก็ได้คะแนนกลางสัปดาห์น้อยเหมือนกับน้องเลยนะ 555”
“555” แอปเปิ้ลขำทำให้คลายเครียดลงไปได้เยอะ
“ทุกคนเตรียมตัวขึ้นเวทีได้แล้ว” ทีมงานคนหนึ่งมาเรียก
“เราไปกันเถอะ ทำใจให้สบายนะ” กวางให้กำลังใจแอปเปิ้ลก่อนที่จะไปอีกฝั่งหนึ่งของหลังเวทีเพื่อเตรียมตัวรับฟังการประกาศคะแนน 100เสียงในห้องส่ง
ทุกคนพร้อมแล้ว พี่แฟรงค์ประกาศ ทุกคนก็เดินออกมาที่หน้าเวทีพร้อมรับฟังคะแนนที่ตนเองจะได้ และพี่เอกก็เริ่มประกาศคะแนน
“อันดับ 1 ได้ไป 32 คะแนน ได้แก่............นทครับ” นทได้ยินถึงกับตกใจเล็กน้อย
พี่เอกประกาศคะแนนไปเรื่อยๆจนมาถึง 2 อันดับสุดท้ายแล้ว
“คนที่ได้คะแนน 100 เสียงในห้องส่งไป 5 คะแนนได้แก่............ตูมตามครับ”
ตูมตามถอนใจเฮือกใหญ่และรู้สึกโล่งอกขึ้น ส่วนแอปเปิ้ลก็ได้คะแนน 100 เสียงในห้องส่งไปแค่ 3 คะแนน แอปเปิ้ลก็ยังยิ้ม ไม่แสดงอาการใดๆว่าเสียใจให้เห็นเพราะยังจำคำพูดของกวางได้อย่างขึ้นใจ แต่สำหรับทุกคนก็ยังคงเผื่อใจเอาไว้สำหรับพรุ่งนี้ด้วยว่าต้องมีคนใดคนหนึ่งต้องออกจากการแข่งขันไปในพรุ่งนี้คนนึงซึ่งอาจจะเป็นตัวเองก็ได้ถึงแม้ตัวเองจะได้คะแนนเยอะก็ตาม
หลังจากคืนการแข่งขันครั้งแรกจบลง ตลอดทั้งวันก่อนที่จะไปที่สตูดิโอเพื่อฟังการประกาศผล ทุกคนก็ได้ร่วมกันทำกิจกรรมต่างๆกันเองอย่างสนุกสนานเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่คืนนี้จะมีคนใดคนหนึ่งจะต้องจากบ้านนี้ไป พวกเขาใช้เวลากันอย่างเต็มที่จนถึงเวลาประมาณ 4 โมงเย็น พวกเขาก็เดินทางไปที่สตูดิโอเพื่อรอการประกาศผลผู้ไม่ได้ไปต่อในคืนนี้ ทุกคนต่างลุ้นว่าตัวเองจะอยู่หรือจะไป จนถึงเวลา 3 ทุ่มครึ่ง รายการเริ่มขึ้น แต่ก่อนที่จะประกาศผล ก็ได้มีแขกรับเชิญรุ่นพี่มาเยือนเวทีเดอะสตาร์อีกครั้ง นั่นก็คือ ริทและเซน พวกเขาทั้งสองมาโปรโมตอัลบั้มคู่ด้วยกัน หลังการแสดงของริทและเซนจบลง ทุกคนก็เริ่มตื่นเต้นขึ้นมาทันทีจนจบเบรกโฆษณา พิธีกรก็ประกาศทุกคนขึ้นเวทีอีกครั้ง พิธีกรเริ่มประกาศผู้ที่ได้ไปต่อซึ่งมีเพียงแค่ 7 คนเท่านั้น
“คนแรกที่ได้ไปต่อคือ........นทครับ”
นทได้ยินว่าได้ไปต่อเป็นคนแรกก็ดีใจเข้าไปกอดกับเพื่อนทุกคนที่เหลือ การประกาศผลดำเนินต่อไป และปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นกับแอปเปิ้ลเมื่อพิธีกรประกาศชื่อว่าตนเองได้ไปต่อ แอปเปิ้ลก็ทำหน้างงๆแล้วคิดว่าเราได้ไปต่อจริงๆหรอ และการประกาศผลก็ดำเนินต่อไปอีกจนเหลือเพียงแค่ 2 คนเท่านั้นก็คือจูเนียร์และกวาง
“...นี่คือคำตัดสินของคนไทยทั้งประเทศ...”
จูเนียร์และกวางกอดคอกันลุ้น และเพื่อนๆที่เหลือรวมทั้งทุกคนในห้องส่งก็ต่างก็ลุ้นไปตามๆกัน วินาทีนั้นสามารถหยุดให้กับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไป.......................................................
To be Continue to The Last Chapter 2 (2.5) --->>
ความคิดเห็น