คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 2.3: เราเป็นห่วงเธอนะ ยัยติสตัวแสบ (จิ้นนท-แอปเปิ้ล)
“วันนี้ผมจะมาประกาศคะแนนสะสมกลางสัปดาห์ครับ”
ทุกคนใจเต้นแป่วๆขึ้นมาทันทีและเริ่มฟังการประกทศคะแนน
“อันดับที่ 1 ได้ไป 19.29% ได้แก่.........เนสครับ”
ทุกคนปรบมือให้เนสขณะที่เนสอยู่ในอาการงงอยู่ พี่แฟรงค์ก็ประกาศไปเรื่อยๆจนมาถึงอันดับที่ 6
“และอันดับที่ 6 ได้ไป 8.13% นั่นก็คือ..............จูเนียร์ครับ
จูเนียร์ได้ยินแล้วรู้สึกโล่งอกเมื่อตัวเองไม่ได้อยู่ใน 2 อันดับสุดท้าย
“ 2 อันดับสุดท้ายมีคะแนนรวมกัน 14.81% คือกวางและแอปเปิ้ล และผมจะไม่บอกว่าใครได้คะแนนเท่าไหร่ ขอให้ทุกคนตั้งใจซ้อมกันมากๆนะครับ โชคดีครับ” พี่แฟรงค์พูดจบแล้วเดินออกจากบ้านไป
“ขอบคุณครับ/ค่ะ”
หลังจากการประกาศคะแนนสะสมกลางสัปดาห์จบลง ทุกคนยังรวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่นอยู่ แอปเปิ้ลเหลือบไปทางนทซึ่งสีหน้าดูไม่ค่อยสู้ดีนัก
“พี่นทเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ดูเหมือนพี่ไม่ค่อยสบายเลยนะ” แอปเปิ้ลทัก
“เปล่า พี่สบายดี” นทแก้ตัวแล้วเดินขึ้นห้องไป แอปเปิ้ลทำหน้างงๆแล้วหันไปทางกวาง
“พี่กวาง เห็อย่างที่แอปเห็นหรือเปล่า”
“ทำไมหรอ” กวางสงสัย
“แอปว่าพี่นทไม่สบายหรือเปล่าคะ หน้าพี่เค้าดูซีดๆนะ”
“พี่ไม่ได้สังเกตอ่ะ”
“อ้าวหรอ.. o_o…”
“แอปคิดไปเองหรือเปล่า??” กวางถาม
“ไม่รู้สิ”
“เป็นห่วงพี่เค้ามากเลยหรอ”
“ใช่ค่ะ ช่วงนี้รู้สึกเป็นห่วงพี่นทมากยังก็ไม่รู้อ่ะค่ะ” แอปเปิ้ลตอบแล้วคุยกับกวางต่อ
“แอปเหมือนจะชอบพี่เค้ามากเลยอ่ะ พี่ว่าป่ะ??”
“เฮ้ย จะชอบได้ไง นทเป็นผู้หญิงนะ” กวางขัดขึ้นมา
“แต่แอปรู้สึกอย่างนั้นนะ”
คำพูดของแอปเปิ้ลทำให้กวางสงสัยมากขึ้นอีก กวางจึงทดสอบความรู้สึกของแอปเปิ้ลโดยการเข้าไปกอดแอปเปิ้ลอย่างแน่น
“แอปรู้สึกบ้างเปล่า” กวางถาม
“ทำอะไรอ่ะพี่” แอปเปิ้ลสงสัยแล้วถามตอบกลับ “แค่ทดสอบอ่ะ ตอนนี้แอปรู้สึกอะไรบ้างเปล่า??”
“นิดหน่อยค่ะ”
“ถ้าพี่เป็นพี่นท แอปจะรู้สึกแบบเดียวกับที่พี่กอดบ้างมั้ย??”
“ไม่นะ ถ้าเป็นพี่นท แอปคงจะรู้สึกมากกว่านี้อีกนะ”
“จริงเปล่า??”
ในระหว่างนั้นนทเดินลงมาจากห้องมาเห็นพอดี แอปเปิ้ลตกใจเอามือผละออกจากตัวกวาง
“เราคงมาผิดเวลาใช่มั้ย ขอตัวก่อนนะ” นทพูดแล้วเดินกลับขึ้นไปอีกครั้ง
ทั้งสองทำหน้างงมองไปทางนทที่กำลังเดินขึ้นห้องไป
“พี่ว่าแอปเดินขึ้นไปดูนทหน่อยนะ” กวางแนะนำ
“เราทำผิดอะไรหรอ” แอปเปิ้ลนึกสงสัย
“พี่จะไปรู้หรอ แอปก็ขึ้นไปถามนทดูเอาเองสิ” กวางตัดพ้อ
“ก็ได้ แอปจะขึ้นไปล่ะนะ”
“ดีๆ ขึ้นไปเลย” กวางเชียร์
แอปเปิ้ลเดินมาถึงหน้าห้องนอนของตัวเองแล้วเคาะประตู
“ก๊อก ก๊อก”
.
.
“พี่นท...แอปขอเข้าไปได้มั้ย?” (ไม่มีเสียงตอบรับ) ซักพักแอปเปิ้ลก็คิดได้ว่านี่มันห้องของตัวเองนี่น่า แอปเปิ้ลจึงเปิดประตูเข้าไปในห้อง เห็นนทนอนอยู่ทั้งๆที่ไฟยังไม่ปิด แอปเปิ้ลย่องขึ้นเตียงอย่างเงียบๆแล้วนอนลงไปแล้วเอามือเอื้อมกำลังจะปิดไฟหัวเตียง
“นี่แอปใช่มั้ย??” นทถาม มือแอปเปิ้ลค้างอยู่ที่สวิตซ์ไฟแต่ยังไม่ได้กดปิด
“เอ่อออ...ค่ะ ทำไมหรอคะ o_O??...” แอปเปิ้ลสงสัย
“เมื่อกี้แอปไปทำไรมาน่ะ”
“เปล่านี่คะ” แอปเปิ้ลตอบแล้วเหลือบไปเห็นนทเอามือเช็ดน้ำตาอยู่
“นี่พี่นทร้องไห้หรอคะ พี่เป็นอะไรไปอ่ะ”
“รู้เปล่าว่าแอปทำอะไรไปอ่ะ รู้ตัวบ้างมั้ย??”
“เออออ...แอปทำอะไรหรอคะ พี่นท”
“ก็พี่เห็นแอปยืนกอดกับพี่กวางอยู่สองคนนี่”
“ไม่ใช่อย่างที่พี่นทคิดนะ พี่กวางมากอดแอปเองนะ”
“อย่ามาโกหกเลย แอปรู้เปล่าว่าพี่กำลังแอบชอบน้องอยู่อ่ะ” คำพูดนททำให้แอปเปิ้ลถึงกับตะลึงงัน
“วะ...วะ..ว่าไงนะคะพี่นท” แอปเปิ้ลถามด้วยความตกใจ
“ก็พี่ชอบแอปน่ะสิ” นทตอบออกไปตามตรง คราวนี้ล่ะทำให้แอปเปิ้ลตาค้างไปเลย
“พี่พูดอะไรออกมาน่ะ” แอปเปิ้ลสงสัยแล้วเข้าไปเขย่าตัวนท แต่นทกลับเอาตัวแอปเปิ้ลล้มทับลงไปกับเตียงและตัวเองทับตัวแอปเปิ้ลอยู่
“พี่นทจะทำอะไรอ่ะ??” แอปเปิ้ลตกใจ
“แอป พี่รักแอปนะ อย่าทิ้งพี่ไปนะ”
จากเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ที่จริงแล้ว...นทแค่ละเมอฝันเท่านั้น แอปเปิ้ลอยู่ในห้องน้ำได้ยินเข้าจึงวิ่งออกมาปลุกนทตื่น
“พี่นท พี่นท ตื่นได้แล้ว” แอปเปิ้ลเขย่าตัวนทอย่างแรง
“อ้าวว...นี่แอปไม่ได้ทิ้งพี่ไปหรอเนี่ย” นทตื่นทั้งๆที่อารมณ์ค้างอยู่
“แอปจะทิ้งพี่ไปได้ยังไง ก็แอปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำอยู่เนี่ย”
“จริงหรอ??”
“จริงสิ นี่พี่นทไม่สบายหนักหรือเปล่าเนี่ย ถึงได้ละเมอหนักขนาดนี้”
“แล้วเมื่อกี้พี่ทำไรอ่ะ ร้องเพลงอยู่หรอ??”
“แอปอย่าทิ้งพี่ไปนะ เนี่ยนะเพลงที่พี่ร้องอ่ะ??”
“เอ่อออ...สงสัยพี่จะละเมอจริงๆด้วยแฮะ” นทเริ่มรู้ตัวเองแล้ว แอปเปิ้ลเอามือไปจับหน้าผากเหม่งๆของนท
“นี่พี่ตัวร้อนจี๋เลย สงสัยพี่นทจะเป็นไข้นะ พี่รู้สึกปวดหัวบ้างหริอเปล่า”
“มากอ่ะ มึนหัวอยู่เลยตอนนี้”
“นั่นไง ไม่สบายจริงๆด้วย เดี๋ยวแอปลงไปเอายามาให้นะ” แอปเปิ้ลบอกกับนทแล้ววิ่งลงไปข้างล่างแล้วกลับขึ้นมาพร้อมกับยาและน้ำแก้วนึง
“ขอบใจนะ แอป” หลังจากนั้นแอปเปิ้ลเอาแก้วไปล้างที่ห้องน้ำแล้วเดินกลับออกมา
“นี่แอปเป็นห่วงพี่จริงๆหรอเนี่ย” นทถาม
“ก็ใช่น่ะสิ แอปดูก็รู้แล้ว”
“ถามจริง คิดอะไรกับพี่หรือเปล่า??” นทแอบสงสัย
“เอ่อออ..ป่าวค่ะ คือออ...แอปแค่เห็นพี่ดูไม่สบายก็เลยเป็นห่วงเท่านั้นอ่ะค่ะ” แอปเปิ้ลตอบแบบเขินๆ
“แต่แอปดูเป็นห่วงพี่มากกว่าใครเลยนะ”
“เฮ้ย พูดเหมือนพี่กวางเลยอ่ะ พี่กวางก็พูดแบบนี้เหมือนกันเลย” แอปเปิ้ลเสริม
“แสดงว่า แอปชอบพี่อยู่น่ะสิ ใช่เปล่า??”
“เอ่อออ...คืออออ...” แอปเปิ้ลพูดไม่ออก
“พี่ไม่ว่าอะไรหรอก บอกมาตามตรงเถอะน่า”
“อืมมม...ใช่ค่ะ แอปชอบพี่ ชอบตั้งแต่วันแรกที่เข้าบ้านด้วยแล้วค่ะ” แอปเปิ้ลยอมรับ
“ก็แค่นี้แหละ”
“แล้วพี่อ่ะ?? ชอบแอปหรือเปล่า?” แอปเปิ้ลถามย้อนกลับ
“อืมมม...พี่ก็แอบชอบแอปอยู่เหมือนกันนะ” นทบอกไปตามตรง
“จริงเปล่าพี่”
“จริงสิ พี่จะโกหกไปทำไมล่ะ” นทตอบแล้วทำให้แอปเปิ้ลเขินหลบหน้านทไป
“แอป พี่ขอบใจมากนะที่เป็นห่วงพี่อ่ะ”
“พี่นท รู้หรือเปล่าว่าแอปเป็นห่วงพี่มากๆเลยนะ กลัวว่าพี่จะเป็นอะไรไปมากกว่านี้อ่ะ”
“เป็นอะไรหรอ” นทสงสัย
“เอ่ออ...ก็กลัวว่าพี่จะป่วยมากกว่านี้อ่ะ แอปว่าเรานอนกันเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้านะ พี่นทจะได้พักผ่อนเต็มที่ด้วย”
“จ้า หลับฝันดีนะจ๊ะน้องแอป” นทพูดจบแล้วหลับไปเพราะฤทธิ์ยา
“พี่นท หายไวๆนะ แอปเป็นห่วงพี่มากที่สุดเลยรู้มั้ย??” แอปเปิ้ลมองหน้านทพึมพำอยู่คนเดียวแล้วล้มตัวนอนลงไป
......................................................
To be Continue to Chapter 2.4 -->>
ความคิดเห็น