(TS9) Way of Love เส้นทางแห่งความรัก (CRBB)

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : เบอร์ของใคร เพื่อนใหม่ใน Line

เวลา 20.00 น.
เชอรีนกำลังนั่งอ่านนิยายบนเตียงอย่างเพลิดเพลิน อ่านไปยิ้มไปจนนึกว่าเธอเป็นบ้าไปแล้ว 555  พอเปิดอ่าอีกหน้าหนึ่ง เชอรีนก็เห็นกระดาษโน๊ตใบเล็กคั่นอยู่ เธอจึงหยิบกระดาษใบนั้นออกมาดู กระดาษใบนั้นมีเขียนเบอร์โทรศัพท์อยู่ด้วยทำให้เชอรีนยิ่งแปลกใจเข้าไปใหญ่
"เบอร์ของใครเนี่ย ทำไมมาอยู่ในนี้ได้" เชอรีนนั่งดูเบอร์โทรในกระดาษใบนั้นก็นึกอะไรบางอย่างออก
"Lineไปถามเพื่อนสาวดูดีกว่า" เชอรีนหยิบไอโฟนขึ้นมาแล้วไลน์ไปหาเฟรมทันที
"เพื่อนสาว นอนรึยัง??"  เชอรีนพิมพ์ไปหา ไม่นานเฟรมก็ตอบกลับมาทันที
"ยังอ่าา... กำลังดูละครอยู่ มีอะไรหรอ"
"มีเบอร์มือถืออยู่ในหนังสือชั้นด้วยนะ"
"อะไรนะ จิงป่ะ??"
"จริงสิ"
"เบอร์อะไรหรอ บอกมาหน่อย"
"090-5650xxx คุ้นเบอร์มั้ยอ่ะ"
"ไม่คุ้นเลยอ่ะ"
"แล้วชั้นควรจะทำยังไงต่อไป"
"ก็ลองโทรไปหาดูสิ"
"จะดีหรอ เบอร์ใครก็ไม่รู้ ไม่กล้าโทรไปหรอก"
"โง่จิงๆเลยนะแก ถ้าไม่โทรไปแล้วแกจะรู้มั้ยว่าใครเป็นเจ้าของเบอร์นั่นอ่ะ แกไม่อยากรู้หรือไง"
"อยากรู้สิ"
"งั้นก็โทรไปหาเค้าซะ จะได้หมดเรื่อง"
"ก็ได้ เดี๋ยวชั้นจะลองโทรไปดู"
"ดีแล้ว ชั้นขอตัวไปดูละครต่อแล้วนะ บาย"
หลังจากจบการสนทนาในไลน์กับเฟรมเสร็จ เชอรีนนั่งทำใจอยู่ซักพักและตัดสินใจกดเบอร์นั้นแล้วโทรไปหาทันที
'เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...'
เชอรีนได้ยินเสียงนี้จากปลายสายก็กดวางทันที
"โทรไม่เห็นจะติดเลย เพื่อนบ้านี่ หลอกใหัชั้นโทรไป ได้เรื่องซะที่ไหนล่ะ งั้นเมมเบอร์เก็บไว้ก่อนแล้วกัน เผื่อจะลองโทรไัปหาอีกรอบ"

วันต่อมา

วันนี้ตอนบ่ายไม่มีเรียน เชอรีนและเฟรมจึงไปนั่งเล่นที่ห้องสมุดและวางแผนที่จะหาเจ้าของเบอร์โทรปริศนานี้
"เมื่อคืนเป็นไง โทรหาเบอร์นั้นติดมั้ย" เฟรมเปิดประเด็นขึ้นมาทันที
"ไม่ติดอ่ะ เค้าปิดเครื่องเอาไว้"
"งั้น...ลองเปิดLineดูสิ เผื่อเค้าเล่นน่ะ" เฟรมเสนอ เชอรีนจึงเปิดLineก็พบว่ามีเพื่อนเพิ่มขึ้นมาอีก1คน
"เค้าเล่นLineจริงๆด้วยอ่ะ"
"เข้าไปดูสิว่าเธอเป็นใคร" เชอรีนทำตามที่เฟรมบอก เปิดเข้าไปดูเพื่อนที่เพิ่มเข้ามาใหม่ ปรากฎว่าเป็นชื่อ"ฺBambi :)"
"พี่แบมหรอ??" เชอรีนสงสัย
"อะไรนะ หมายความว่าเบอร์นั่นของพี่แบมบี้น่ะหรอ"
"น่าจะใช่นะ"
"ลองทักเข้าไปดูสิ" เฟรมแนะนำ
"เฮ้ย จะดีหรอ"
"เอาหน่า ไม่ลองไม่รู้นะ"
"แล้วพี่เค้าจะตอบกลับมาหรอ"
"แกนี่มันลีลาจริงๆเลย ก็ลองทักเข้าไปดูสิ" เฟรมพูดอย่างอารมรณ์เสียใส่เชอรีน เชอรีนจึงพิมพ์ข้อความทักทายไปหาคนที่ชื่อ"ฺBambi :)"ทันที
"สวัสดีค่ะ" ประโยคแรกที่เชอรีนเข้าไป แต่ก็ไม่มีอะไรตอบกลับมา เชอรีนจึงลองส่งสติ๊กเกอร์การ์ตูนทักทายเข้าไปอีกครั้ง ไม่นานก็มีข้อความตอบกลับมา
"สวัสดีค่ะ ^^"
"ใช่พี่แบมบี้รึป่าวคะ??" เชอรีนพิมพ์ถามกลับไปเพื่อความชัวร์
"ใช่จ้า นี่ใครหรอ"
"เชอรีนเองค่ะ จำได้มั้ยคะ"
"อ่อ จำได้สิ"
พี่ทิ้งเบอร์มือถือไว้ในหนังสือของรีนเมื่อวานนี้ใช่มั้ยคะ"
"ใช่จ้า ;)" เชอรีนไม่รู้จะตอบกลับไปยังไงต่อเลยพิมพ์ตอบไปว่า
"วันนี้พี่แบมมาเรียนมั้ยคะ"
"มาจ้า ตอนนี้พี่ทำการบ้านอยู่ที่ตึกคณะนิเทศฯอยู่น่ะ แล้วเชอรีนอยู่ไหน  เรียนอยู่รึป่าว"
"อยู่ที่ห้องสมุดกับเฟรมอ่ะค่ะ ตอนบ่ายไม่มีเรียนเลยมานั่งเล่นอ่านซักหน่อยอ่ะ"
"พี่ไปหารีนที่ห้องสมุดได้มั้ย"
"ได้สิคะ รีนอยากมีเพื่อนคุยอยู่พอดีเลย"
"เดี๋ยวเจอกันนะคะ"
หลังจากจบการสนทนาในLine แบมบี้ก็เดินออกมาจากคณะเพื่อไปหาเชอรีนที่ห้องสมุด ระหว่างทางก็เจอกับสต๊อปที่เดินสวนทางกันมาพอดี
"อ้าว เพื่อนจะไปไหนอ่ะ" สต๊อปถาม
"จะไปทำการบ้านที่ห้องสมุด แล้วเธอล่ะ"
"ต๊อปจะไปเตรียมงานรับน้องใหญ่ของมหาลัยอ่ะ"
"งานรับน้อง?? จัดวันไหนล่ะ"า
"วันศุกร์นี้แล้วจ้า อ้าวไม่มีใครบอกเธอเลยหรอว่านักศึกษาปี3เป็นเจ้าภาพจัดงานอ่ะ"
"ไม่รู้อ่ะ"
"งั้นก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวยังไงว่างๆก็แวะมาที่สนามฟุตบอลด้วยแล้วกัน เค้ากำลังเตรียมงานกันอยู่"
"ได้จ้า เดี๋ยวขอตัวก่อนนะ"
"จ้า แล้วเจอกัน บาย"
"บาย"
หลังจากแยกสต๊อป  แบมบี้ก็เดินตรงมาที่ห้องสมุดทันที พอเดินเข้าไปก็เห็นเฟรมนั่งอยู่ที่โต๊ะเพียงคนเดียว
"หวัดดีค่ะ พี่แบมบี้" เฟรมทักทาย
"หวัดดีจ้า เอ่อออ... เป็นเพื่อนของเชอรีนใช่มั้ยจ๊ะ"
"ใช่ค่ะ หนูชื่อเฟรมนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"ค่ะ แล้ววว... เชอรีนไปไหนหรอ"
"หลบไปอ่านหนังสืออยู่ตรงซอกนู้นน...น่ะพี่แบม" เฟรมชี้ไปทางหลังชั้นหนังสือตรงตำแหน่งที่เชอรีนนั่งอยู่ แบมบี้วางกระเป๋าไว้บนโต๊ะให้เฟรมนั่งเฝ้าแล้วเดินไปที่หลังชั้นหนังสือตามที่เฟรมบอก ก็เจอกับเชอรีนนั่งสับพงกหน้าทิ่มเข้าไปในหน้าหนังสือที่เปิดค้างไว้อยู่ แบมบี้เดินเข้าไปนั่งข้างๆเชอรีนแอบหยิบหนังสือที่บังหน้าออกมาปรากฎว่าเชอรีนหลับอยู่ แบมบี้จึงเอามือเงยหัวของเชอรีนมาอิงไว้ที่ไหล่ของตัวเอง เชอรีนก็ยังไม่รู้สึกตัวอยู่ดี
แบมบี้ลูบหัวน้องสาวคนนี้อย่างอ่อนโยนทำให้พลอยนึกถึงตอนสมัยเด็กๆที่เคยนั่งดูการ์ตูนด้วยกันแล้วเชอรีนเผลอหลับไปก่อน

"ดูนี่สิ กวางตัวนั้นชื่อเหมือนกับพี่ด้วยอ่ะ" เด็กหญิง2คนกำลังนั่งดูการ์ตูนDisneyเรื่องหนึ่งด้วยกันชื่อเรื่องว่า"Bambi" แบมบี้ชอบคุยระหว่างดูการ์ตูนไปด้วย แต่ว่าทำไมไม่มีเสียงของน้องสาวเลยล่ะ แบมบี้จึงหันไปข้างๆปรากฎว่าเชอรีนหลับไปแล้ว
"หลับซะแล้วหรอตัวเล็ก" แบมบี้หันไปมองแล้วลูบหัวน้องสาวด้วยความเอ็นดู

กลับมาปัจจุบัน  เวลา16.00น
แบมบี้ยังคงนั่งอยู่กับเชอรีน ตัวเองก็เผลอหลับไปเหมือนกัน แต่แบมบี้ตื่นขึ้นมาก่อนแล้วหันไปทางเชอรีนที่ยังคงหลับไม่ยอมตื่นอยู่ เธอหันไปมองหน้าเชอรีนอย่างไม่วางตา น้องสาวคนนี้ยังคงน่ารักในสายตาของพี่สาวคนนี้เสมอ
"รีน พี่สาวคนนี้ยังรักและคิดถึงรีนเสมอนะ" แบมบี้แอบกระซิบข้างหูเชอรีนเบาๆก่อนที่เชอรีนจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้วก็พบว่าตัวเองนอนซบไหล่พี่สาวคนข้างๆอยู่
"อ้าว รีนหลับไปตอนไหนล่ะ" เชอรีนพูดพึมพำอยู่คนเดียวโดยไม่รู้ตัวว่าแบมบี้แอบฟังอยู่ เชอรีนจึงหันไปหันมาก็เจอแบมบี้นั่งอยู่ข้างๆพอดี
"อ้าว พี่แบม มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย" เชอรีนถามด้วยความแปลกใจ
"มาถึงตั้งแต่ตอนที่เห็นเราหลับอยู่แล้วน่ะ แหม ขี้เซาเหมือนกันนะเนี่ย" แบมบี้แกล้งพูดแซว เชอรีนเลยตีแขนแบมบี้ด้วยความอาย ตอนนี้แก้มเชอรีนกลายเป็นสีแดงแล้วล่ะ 555 :P
"พี่แบมก็... รีนอายหมดเลยอ่าาา..."
"แล้วรีนอ่านเสร็จรึยังเดี๋ยวเพื่อนก็รอแย่หรอ" เชอรีนได้ยินก็รีบเก็บหนังสือขึ้นชั้นแล้วตรงดิ่งไปหาเฟรมทันที
"นี่ ไปอ่านหนังสือหรือไปหลับยะ หายไปนานเชียว พี่แบมก็ด้วยนะ" เฟรมพูดแซวเพื่อนสาวแล้วหันไปทางแบมบี้ด้วย
"แหม ก็นิดนึงน่ะเพื่อน" เชอรีนพูดแก้เก้อ
"ไป กลับบ้านกันได้แล้ว" เฟรมพูดชวน
"OK ไปๆ กลับบ้าน พี่แบม กลับบ้านกัน" เชอรีนหันไปชวนแบมบี้ด้วย
"เอ่อออ... เดี๋ยวก่อนสิ" แบมบี้ขัดขึ้นมาก่อน
"มีอะไรหรอคะ" เชอรีนถามอย่างงงๆ
"เดี๋ยวพี่ต้องไปช่วยเตรียมงานรับน้องกับเพื่อนพี่ก่อน คงจะกลับมืดหน่อยอ่ะ"
"งานรับน้อง?? มีเมื่อไหร่อ่ะพี่" เฟรมถามด้วยความสงสัย
"วันศุกร์นี้อ่ะจ้า รีนกับเฟรมเตรียมตัวมาด้วยแล้วกัน ก่อน1วัน รุ่นพี่พวกเธอคงจะมาบอกอีกทีน่ะ" แบมบี้ตอบ
"โอเคค่ะพี่ื ไปก่อนนะคะ" เฟรมบอกลาแล้วเดินออกไปพร้อมกับเชอรีน
"กลับบ้านดีๆนะคะ" แบมบี้พูด
"ค่ะพี่แบม" เชอรีนหันมาตอบแล้วเดินจากไป

หลังจากที่แบมบี้แยกกับเชอรีนและเฟรมแล้ว แบมบี้ก็เดินตรงไปที่สนามฟุตบอล ระหว่างที่เธอเดินไป เธอนึกถึงเหตุการณ์ในห้องสมุด หน้าของเชอรีนก็ลอยขึ้นมาตรงหน้าเธอทันที ในหัวสมองของเธอตอนนี้มีแต่เชอรีนเท่านั้น เธอยังคงคิดถึงน้องสาวตัวเล็กคนนี้อยู่เสมอ เธอยังแอบหวังอยู่ในใจว่าน้องสาวคนนี้จะกลับมาจำอดีตของเธอได้ ถึงแม้ว่าในอดีตเธอจะเป็นคนทำให้น้องสาวคนนี้เสียใจในวันที่เธอต้องย้ายบ้านไปอย่างกระทันหันโดยไม่ได้บอกลาเธอซักคำ ซึ่ง้เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้น้องสาวคนนี้เสียใจที่สุดในชีวิต นับตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เธอยังคงรู้สึกผิดมาตลอดและอยากจะหาโอกาสเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังและขอโทษน้องสาวคนนี้ด้วย








.........................................
**เบอร์โทรปริศนาเป็นของแบมบี้นี่เอง 555 :P
แบมบี้เริ่มจะจำอดีตได้แล้ว แต่ว่าเชอรีนกลับยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย
รอติดตามตอนต่อไป
1 Comment 1 กำลังใจด้วยนะค้าบ ^^