คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 2.5: ลาก่อน...จูเนียร์ T_T
ทันทีที่ทุกคนได้ยินว่าจูเนียร์เป็นคนที่ไม่ได้ไปต่อ เพื่อนๆบนเวทีต่างโผเข้ากอดกันอย่างแน่นท่ามกลางผู้คนในห้องส่งที่ปรบมือและส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจจูเนียร์ ถึงแม้จูเนียร์จะตกรอบ แต่เขาก็ยังยิ้มรับความจริงที่เกิดขึ้นได้ หลังจากการประกาศผลจบลง จูเนียร์ได้มีโอกาสร้องเพลงสุดท้ายมอบให้กับทุกคนรวมทั้งเพื่อนๆที่เหลือทั้งเจ็ด
“...เธอจะเป็นความทรงจำอยู่ภายในลมหายใจ และจะจำเธอจนวันสุดท้าย ใจของฉันนั้นต้องหมุนตามเวลา สักวันคงมีใครผ่านเข้ามา ตราบใดที่ยังหายใจจะไม่ลืมเธอ”
จูเนียร์ร้องเพลงในขณะที่เพื่อนๆข้างหลังทั้งเจ็ดต่างหลั่งน้ำตากันออกมารวมทั้งบางคนในห้องส่งก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่เช่นกัน พอเพลงสุดท้ายของจูเนียร์จบลง ทุกคนและเพื่อนๆทั้งเจ็ดต่างปรบมือและส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจเป็นครั้งสุดท้ายบนเวที จูเนียร์ซาบซึ้งมากจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ หลังจากคอนเสิร์ตเลิกแล้ว กรรมการทั้งสามได้ขึ้นมาบนเวทีมาให้กำลังใจจูเนียร์และเพื่อนๆที่เหลือทั้งเจ็ด หลังจากนั้นจูเนียร์ก็ถูกแยกตัวออกมาเพื่อให้เขาได้เดินทางไปเก็บของที่บ้าน ก่อนเดินเข้าไปหลังเวที มีแฟนคลับส่งเสียงเชียร์มาเป็นระยะ จูเนียร์โบกมือส่งยิ้มให้ก่อนที่จะเดินเข้าไปหลังเวทีในขณะที่เพื่อนที่เหลือทั้งเจ็ดยังคงให้สัมภาษณ์กับสื่ออยู่ จูเนียร์ได้เปลี่ยนชุด เก็บของแล้วลงมาจากสตูดิโอ แฟนคลับต่างมารอให้กำลังใจกันอย่างเนืองแน่น จูเนียร์ขึ้นรถไปและโบกมือให้กับแฟนคลับก่อนที่รถจะแล่นออกจากสตูดิโอไป
พอถึงบ้าน จูเนียร์ได้ขึ้นไปบนห้องเก็บข้าวของให้เรียบร้อย ในระหว่างที่เพื่อนๆยังมาไม่ถึง จูเนียร์ได้เขียนจดหมายถึงเพื่อนๆไว้ฉบับหนึ่งและจัดแจงของฝากให้กับเพื่อนๆทั้งเจ็ด จากนั้นเขาจึงยกกะรเป๋าสัมภาระทั้งหมดลงมาจากห้อง และขณะนั้นเพื่อนๆทั้งเจ็ดก็ได้กลับมาถึงบ้านแล้ว
“อ้าว ทุกคนกลับมาถึงแล้วหรอ” จูเนียร์ทักทุกคน
“เก็บของเสร็จแล้วใช่มั้ย” แอมป์ถาม
“อืม”
“ยังไม่อยากให้พี่เนียร์ไปเลย” นทพูดแล้วเข้ามากอดจูเนียร์ไว้
“อย่าพูดอย่างนี้สิ เดี๋ยวก็ได้เจอกันอีกนะ” จูเนียร์พูดปลอบใจนท
“กระเป๋าอยู่ไหน เดี๋ยวพวกเราช่วยยก” แอมป์ เนส และตูมตามเข้าไปในบ้านช่วยกันยกกระเป๋าสัมภาระของจูเนียร์ออกมา
“ขอบใจมากนะพวกนาย” จูเนียร์พูดกับเพื่อนผู้ชายทั้งสาม
“อย่างนี้ก็ไม่มีใครแกล้งหนูแล้วสิ แล้วหนูจะเล่นกับใครอ่ะ” ซิลวี่พูด
“เล่นกับกวางก็ได้ นทหรือแอปก็ได้นี่” จูเนียร์แนะ
“”แต่ก็ไม่สนุกเท่าพี่หรอกนะ”ซิลวี่ตอบ
“อย่างนี้คงขาดสีสันคนนึงในบ้านเลยนะเนี่ย” กวางเสริม
“บ้านคงจะเงียบเหงากว่าอีก” แอปเปิ้ลพูด
“เรียบร้อยแล้วนะเพื่อน” ตูมตามหันมาบอกจูเนียร์
“ขอบใจมาก เอ่ออ...เราคงต้องไปแล้วนะ” จูเนียร์บอกลา
“เฮ้ย เดี๋ยว...เดี๋ยวเราขึ้นไปเอาของให้นายก่อน” ตูมตามขัดแล้ววิ่งขึ้นไปเอาของให้จูเนียร์
“อ่ะ...นี่ของนาย เก็บรักษาให้ดีๆนะ” ตูมตามพูดและยื่นของให้จูเนียร์
“ขอบใจนะ เอ่ออ..ลืมไป ฉันมีของฝากให้เพื่อนๆด้วยนะ อยู่บนห้องน่ะ” จูเนียร์บอกทุกคน
“เราจะจากกันแล้วใช่มั้ยเนี่ย” นทพูด
“จริงด้วยอ่ะ รู้สึกใจหายยังไงก็ไม่รู้” กวางเสริม
“งั้นเราไปก่อนนะ ยังไงก็ขอให้เพื่อนๆพยายามกันต่อให้มากๆนะ ช่วยสานฝันต่อให้ผมด้วย” จูเนียร์บอกลาทุกคน
“ได้เลย พวกเราสัญญา” แอมป์ตอบแทนทุกคน
“โชคดีนะเพื่อนรักทุกคน” จูเนียร์เข้าไปกอดเพื่อนๆเรียงคนจนครบและเดินขึ้นรถไป เพื่อนๆทุกคนหันมามองจูเนียร์ด้วยสีหน้าที่เศร้าเป็นครั้งสุดท้าย จูเนียร์โบกมือลาทุกๆคนก่อนที่รถจะแล่นออกไป และแล้วจูเนียร์ก็ได้ออกไปแล้วหนึ่งคน
หลังที่จูเนียร์กลับไปแล้ว ทุกคนได้แยกย้ายกันขึ้นห้อง แอมป์เข้าไปในห้องได้เห็นของที่จูเนียร์ฝากเอาไว้ให้และได้เห็นจดหมายฉบับหนึ่งวางไว้บนโต๊ะข้างเตียงซึ่งเป็นจดหมายที่จูเนียร์เขียนไว้ให้เพื่อนๆทุกคน แอมป์จึงไปเรียกทุกคนให้มารวมตัวกันที่ห้องนอนชาย
“เฮ้ กวางบอกซิลวี่ให้มาที่ห้องนอนชายหน่อยนะ แล้วกวางก็มาด้วยนะ” แอมป์บอกกวางที่กำลังจะเดินเข้าห้องนอนตัวเอง
“ได้เลยจ้า” กวางตอบรับเสร็จ แอมป์ก็เดินไปตามผู้หญิงที่เหลืออีก 2 คน
“นท แอป มาที่ห้องนอนชายแป๊บนึงหน่อยนะ” แอมป์มาเรียกทั้งสองถึงห้องนอน
“จ้า” นทตอบ
ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องนอนชายกันหมดแล้ว แอมป์ก็ได้เปิดจดหมายที่จูเนียร์เขียนทิ้งเอาไว้ แอมป์ได้เริ่มต้นอ่านจดหมายให้เพื่อนๆฟัง
ถึงเพื่อนๆที่รักทุกคน
คงคิดไม่ถึงกันล่ะสินะที่ผมต้องออกไปเป็นคนแรก ผมไม่เสียใจเลยที่ตกรอบในอาทิตย์นี้ แต่ทุกคนคงเสียใจมากเลยใช่มั้ย?? ทุกคนคงรู้ตัวมาตลอดว่าทุกวันอาทิตย์จะต้องมีคนใดคนหนึ่งออกแน่ซึ่งทกคนก็ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น แต่ะจะทำไงได้ล่ะ? ความจริงก็คือความจริง แข่งขันก็คือแข่งขัน มีผู้ชนะก็ต้องมีผู้แพ้ นั่นเป็นสิ่งที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว ผมเชื่อว่าการที่พวกเราได้เป็น 8 คนสุดท้ายก็เหมือนกับว่าเราชนะในระดับหนึ่งแล้ว การเป็นผู้ชนะได้อย่างเต็มตัวก็คือการประสบความสำเร็จในสิ่งที่ตัวเองฝันและตั้งใจไว้ต่างหาก ก็เหมือนตัวผมเองที่ได้ทำความฝันของผมให้เป็นจริงแล้วคือได้ร้องเพลงและสร้างความสุขให้กับทุกคน ผมอยากจะฝากเพื่อนๆทุกคนช่วยสานฝันของผมต่อให้ด้วย และผมขอแสดงความยินดีกับผู้ที่ได้ไปต่อทุกคนรวมทั้งคนที่จะได้เป็นThe Starคนที่ 7 ของเมืองไทยในเร็วๆนี้ไว้ล่วงหน้าด้วยซึ่งก็คือคนใดคนหนึ่งใน 7 คนนี่ล่ะ และขอให้ทุกคนพยายามหมั่นฝึกซ้อมกันให้มากๆนะ อย่าท้อต่ออุปสรรครอบข้าง แม้ว่าเพลงที่ได้มันจะยากหรือท่าเต้นยากหรืออะไรหลายๆอย่างที่เกินความสามารถเรา ให้เราคิดเสมอว่าสิ่งที่เราทำอยู่ เราทำเพื่อให้คนดูและฟังทุกคนมีความสุขที่สุด และขอให้จำไว้ว่าพวกเราคือ 8 คนสุดท้ายของ The Star ค้นฟ้าคว้าดาว ผมจะจดจำมิตรภาพที่ดีของเพื่อนๆทุกคนที่มีให้ผมไว้ตลอดไป เพื่อนๆคือความทรงจำในลมหายใจของผมเสมอ ผมรักและคิดถึงทุกคนตลอดไป หวังว่าเราคงจะได้พบกันอีกนะ
Love dear friends......We are The Star 7 forever.
-Junior The Star 7-
หลังจากที่แอมป์อ่านจดหมายจบ บางคนนั่งฟันถึงกับน้ำตาซึมเพราะความคิดถึง เนื้อหาในจดหมายทำให้เพื่อนๆที่เหลือทั้งเจ็ดรู้สึกมีกำลังใจมากขึ้น ทุกคนเชื่อว่าจูเนียร์ก็จะเป็นความทรงจำของทุกคนเช่นเดียวกัน อย่างไรก็ตามเส้นทางของทั้ง 7 คนยังคงดำเนินต่อไปกับโจทย์เพลงใหม่ซึ่งพวกเขาได้ทราบกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
.........................................
Chapter 2 The End....
To be continue to Chapter 3 -->>
ความคิดเห็น