คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 (เมื่อยมทูตเป็นพยาบาล!)
Chapter 6
(เมื่อยมทูตเป็นพยาบาล!)
“อือ~”
ข้าส่งเสียงเบาๆพร้อมกับบิดตัวเมื่อรู้สึกตัว
ข้าเปิดเปลือกตาช้าๆก่อนจะหันไปมองท่านซาตานที่นอนอยู่ข้างๆ เอ๊ะ
ปกติท่านจะต้องตื่นเร็วกว่าข้านี่ทำไมวันนี้ท่านยังไม่ตื่นล่ะ
“ท่านซาตาน อ๊ะ!”ข้าสะดุ้งพร้อมกับชักมือออกอย่างตกใจ
ทำไมตัวของท่านซาตานถึงได้ร้อนแบบนี้ล่ะ อย่างนี้ต้องถามเจ้าแบล็คไลท์และไวท์ดาร์กซะแล้ว
พรึ่บ!
“อย่าเพิ่งไป...”
“แต่ว่าท่าน....”
“วันนี้นายจะไปโรงเรียนไหม?”ท่านซาตานพูดพร้อมกับขยับตัวให้ลุกขึ้นนั่งและถามข้าด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำและดวงตาที่ฉ่ำปรือ
อ้ากกกกก! ท่านซาตานช่างงดงามมมมม~! >O<
“เทียร์...”
“ขอรับ! ท่านเป็นแบบนี้
เทียร์ผู้รับใช้คนสนิทของท่านคนนี้จะไปได้อย่างไรกันล่ะขอรับ! -o-”
“งั้นเหรอ? เอาโทรศัพท์มาให้ฉันหน่อย...”ข้าหันมองตามนิ้วมือของท่านก่อนจะพบกับวัตถุบางอย่างสีขาวสะอาดตาและดูบางมาก
ข้าจึงค่อยๆประคองมันขึ้นมาและส่งมันให้กับท่านซาตาน ท่านเปิดฝามันออกและกดอะไรบางอย่างก่อนจะยกมันขึ้นแนบหู
“อาจารย์เหรอครับ วันนี้ผมกับแอสทาเทียร์ขอลาครับ
ผมป่วยครับส่วนเทียร์เขาจะดูแลผม ครับ ขอบคุณครับ”เมื่อพูดจบท่านซาตานก็โยนเจ้านั่นไปบนที่นอนก่อนจะหันมามองหน้าข้า
“เทียร์...มานี่สิ”
“ขอรับ (. .)”
พรึ่บ!
“ฉันขอ...จูบนายอีกได้ไหม?”
“เอ่อ....ได้สิขอรับ หากว่ามันเป็นความต้องการของท่าน -////-”เมื่อพูดจบข้าก็หลับตาเพื่อรอรับจุมพิตแบบเมื่อคืนจากท่านซาตานอีกครั้ง
แต่...
พั่บ!
“ไปทำซุปอุ่นๆให้ฉันดีกว่า ^^”ท่านซาตานกลับยกมือขึ้นวางบนหัวของข้าและยิ้มอย่างขำๆ
ท่านซาตานแกล้งข้าอ่ะ! -O-
แล้วทำไมข้าต้องอยากได้จุมพิตจากท่านซาตานอีกอ่ะ -0-
อ้ากกกกกกก! นี่ข้ากำลังจะกลายพันธุ์จริงๆใช่ไหมเนี่ย
>O<
“เจ้าแบล็ค ซุปอุ่นๆทำยังไงอ่ะ?”
ข้าถามขึ้นเมื่อข้า
เจ้าแบล็คไลท์ เจ้าไวท์ดาร์กได้เข้ามาประชุม(?)พร้อมหน้ากันแล้ว เจ้าแบล็คไลท์ที่อยู่ในร่างแปลงขมวดคิ้วก่อนจะส่ายหัวอย่างจนใจ
ข้าจึงหันไปหาเจ้าไวท์ดาร์กความหวังเพียงหนึ่งเดียว!(ทำราวกับโลกจะแตก
-*-)
“วางใจข้าเถอะ! ^O^”เจ้าไวท์ดาร์กตอบด้วยความมั่นใจก่อนเดินเข้าไปในห้องครัวและทำซุปอุ่นๆที่ท่านซาตานต้องการท่ามกลางสายตาลุ้นระทึกจากข้าและเจ้าแบล็คไลท์
โช้งเช้ง! ปึกปั่ก! ฉึบๆๆ! เฟี้ยว! ฟู่มมมม~!
ไม่ทราบว่านั่นกำลังทำอาหารหรือทำสงคราม =___=
เคร้ง!
“เสร็จแล้ว ซุปอุ่นๆที่ท่านซาตานต้องการ ^O^”เจ้าไวท์ดาร์กที่อยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนสีฟ้าดูน่ารักวางหม้อลงตรงหน้าข้ากับเจ้าแบล็คไลท์และพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“ข้าจะแน่ใจได้อย่างไรว่าท่านซาตานทาน‘เจ้าสิ่งนี้’เข้าไปแล้วอาการจะไม่ยิ่งทรุดหนัก -_-”
“เจ้ากล้าไม่มั่นใจฝีมือของข้างั้นเหรอเทียร์
อย่าลืมนะว่าข้าคือผู้ที่ทำอาหารให้เจ้าทานตั้งแต่ยังตัวเท่าลูกมนุษย์จนตัวเท่ามนุษย์น่ะ
-*-”
ฟังดูงงหรือไม่ขอรับท่านผู้อ่าน
-_-**
แต่ทำไมต้องทำท่ารำลึกความหลังแบบนั้นด้วย ไอ้ท่าเอามือวางไว้ตรงอก
และยื่นมืออีกข้างไปข้างหน้าน่ะ มันไม่ใช่วิสัยของแมวนะ และที่สำคัญตัวผู้ด้วย! =[ ]=
“เอาอย่างนี้ ข้าจะเป็นหน่วยเสี่ยงตายชิมพิสูจน์ให้ก่อนเอง -O-”เจ้าแบล็คไลท์ยกมือขึ้นห้ามข้าที่กำลังจะพูดก่อนจะเดินไปหยิบถ้วยตักซุปในหม้อแล้วตักเข้าปาก
“เป็นไงบ้าง?”<-ข้า
“อร่อยมากๆสินะ ^^”<-ไวท์ดาร์ก
สวบๆๆ
เจ้าแบล็คไลท์ไม่ตอบพวกข้าแต่กลับตักซุปเข้าปากอย่างรวดเร็ว
เฮ้ย!
มันไม่ใช่แล้ว =o=
“เจ้าแบล็คข้าให้เจ้าทดลองชิมนะ ไม่ใช่กิน -_-^”ข้าพูดพร้อมกับคว้าถ้วยมาจากมือเจ้าแบล็คไลท์
เจ้าเหมียวจอมตะกละหันมายิ้มแห้งๆให้ข้าเล็กน้อยก่อนจะแบมือขอถ้วยคืน
“ข้าขอโทษ งั้นย้อนกลับไปใหม่นะ ^^”
เมื่อพูดจบเจ้านั่นก็ตักเข้าปากทันที ก่อนจะหลับตาและพูดออกมา “สวรรค์
นี่ข้าหลงอยู่ในสวรรค์ชัดๆ มันอร่อยมากราวกับว่าข้ากำลังอยู่บนสววรค์และมีเหล่านางฟ้ามาปรนนิบัติข้า
อ่า นี่สิความอร่อยที่แท้จริง +___+”
“ไหนข้าลองบ้างสิ -0-”ข้าคว้าถ้วยจากเจ้าแบล็คไลท์มาพลางเมินสีหน้าดีใจของเจ้าไวท์ดาร์กและตักมันเข้าปาก
อ่า~ นี่ข้าหลงมาอยู่ดินแดนแห่งความอร่อยเหรอเนี่ย? อะไรมันจะอร่อยเหาะขนาดนี้
ความอุ่นจากซุปแผ่ซานเข้าไปในร่างกายจนทำให้รู้สึกอุ่นไปหมด ความหอมหวานจากน้ำที่ถูกเคี่ยวจนได้ที่ทำให้ข้ารู้สึกดีราวกับได้กินยาเพิ่มพลัง
และความเค็มหน่อยๆจากสาหร่ายก็เข้ากันได้ดีอย่างเหมาะสม อย่างนี้พูดได้คำเดียวว่า
“สุโค้ย! TOT”
“เจ้าทำอะไรของเจ้าน่ะเทียร์ -*-”เจ้าเหมียวทั้งสองหันมามองข้าด้วยสายตาเซ็งๆ
ทำให้ข้าต้องหดมือที่กำลังชูถ้วยซุปและขาที่ยกขึ้นเหยียบเก้าอี้ลงอย่างอับอาย
“ข้าก็แค่ลองเลียนแบบตัวภาพวาดในหนังสือของท่านซาตานเท่านั้นเอง -3-”
“สนุกมากไหม?”
“แหะๆๆ ^^;;;”
“แล้วเป็นไงล่ะ ซุปอุ่นๆฝีมือของข้า ^_^”
“อร่อยสุดไปเลย
^O^”ข้าตอบอย่างร่าเริงพร้อมทั้งกอดเอวไวท์ดาร์กและอ้อนเหมือนเด็กๆ
“ใช่จ๊ะแม่
อร่อยสุดๆไปเลยพ่อปลื้ม ^-^”
“พ่อ?”ข้าปล่อยมือจากเอวของไวท์ดาร์กก่อนจะหันไปมองแบล็คไลท์ที่เนียนไปกอดไวท์ดาร์กอย่างงุนงง
“เจ้าอย่าเข้าใจข้าผิดนะเทียร์! ข้าเปล่ากลายพันธุ์นะ!
เจ้าบ้าเนี่ยน่ะสิชอบเล่นไม่รู้เรื่อง -[ ]-”
ไวท์ดาร์กรีบปฎิเสธพร้อมกับพยายามผลักหัวเจ้าแบล็คไลท์ออกจากไหล่
เจ้าแบล็คทำหน้ามุ่ยก่อนจะพยายามซบไหล่ของไวท์ดาร์กอีกครั้ง
“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะจ๊ะ
แม่จ้าเดี๋ยวลูกก็สับสนไปหมดหรอก ^0^”
“แกนั่นแหละที่ทำให้เทียร์สับสน! =[ ]=”
“ไม่รู้ไม่สน
แม่จ้าจุ๊บที >3<”
“ปล่อยนะเจ้าแบล็คบ้า
ปล่อยสิเว้ยยย~! >O<”
“ท่านซาตาน! ข้ามาแล้วขอรับ ^0^”
ข้ายกถาดซุปอุ่นๆพร้อมน้ำชาเพิ่มพลัง(อภินันทนาการจากไวท์ดาร์ก)เข้ามาในห้องของท่านซาตานโดยใบหน้าที่แย้มยิ้มและร่าเริง
ท่านซาตานค่อยๆลุกขึ้นนั่งและมองหน้าข้าด้วยใบหน้างุนงง
“นายยิ้มอะไรของนายอ่ะ?”
“ข้าดีใจที่ท่านซาตานกำลังจะหายจากอาการป่วย ^_^”
“หือ?”
“เจ้าซุปที่ข้านำมานี้มีความพิเศษมากเพียงแค่ท่านทานมันหมดพร้อมกับดื่มน้ำชา
ท่านก็จะมีอาการดีขึ้นอย่างแน่นอน ^o^”
“อืม แล้วข้างล่างมีอะไรกันน่ะ โหวกเหวกโวยวายดังมาถึงข้างบนเลย -_-”
“คุคุ เรื่องนั้นเหรอขอรับ
ไม่มีอะไรมากหรอกขอรับเจ้าแบล็คแกล้งแหย่ไวท์น่ะขอรับ ^ ^”ข้าหัวเราะอย่างชอบใจก่อนจะวางถาดลงที่โต๊ะเล็กๆข้างเตียงของท่านซาตาน
ก่อนจะใช้ซ้อนตักซุปแล้วยื่นช้อนไปตรงหน้าของท่าน
“อ้าปากสิขอรับ ^^”
“หือ? นายจะป้อนฉันเหรอ?”
“ขอรับ ตอนที่ข้าป่วยไวท์ดาร์กก็ทำเช่นนี้กับข้า
เอ่อ...แต่...ถ้าท่านซาตานไม่พอใจ ข้าก็ขออภัยขอรับ (. .)”
“เปล่า ดีซะอีกฉันก็ไม่มีแรงจะยกมือเหมือนกัน ^^”ท่านซาตานส่งยิ้มให้ข้าก่อนจะอ้าปากรับซุปที่ข้าป้อนให้
ข้าป้อนให้ท่านซาตานไปเรื่อยๆจนกระทั่งซุปหมด
“เป็นอย่างไรบ้างขอรับท่านซาตาน O-O”
“อืม อร่อยดีกินแล้วรู้สึกสบายขึ้นเยอะเลย ^^”
“ข้าบอกแล้วว่าท่านซาตานจะต้องดีขึ้น รับรองว่าพรุ่งนี้ท่านซาตานจะต้องกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมแน่ๆเลยขอรับ
^o^”
“อื้ม นั่นสินะ ^^”
“ถ้าอย่างนั้นทานยาสูตรพิเศษของข้านะขอรับ และตามด้วยน้ำชานี่
เดี๋ยวข้าจะไปเตรียมผ้ามาเช็ดตัวท่าน”ข้าพูดพร้อมกับยื่นยาให้ท่านซาตานแล้วตามด้วยน้ำชา
ก่อนจะหันเพื่อไปเตรียมน้ำและผ้าเช็ดตัวให้ท่านซาตาน
“เดี๋ยวก่อน...”
ก๊อกๆ
“ขออภัยขอรับท่านซาตาน ข้าไวท์ดาร์กขอเข้าไปหน่อยนะขอรับ”
“เข้ามาได้”ไวท์ดาร์กเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับอ่างน้ำและผ้าเช็ดตัว
ก่อนจะมองข้านิ่งแล้วพูดเชิงสั่ง
“เจ้าออกไปอยู่ข้างนอกกับแบล็คไลท์ก่อน ข้าจะเป็นผู้เช็ดตัวให้กับท่านซาตานเอง”
“ทำไมอ่ะ! ข้าก็อยากจะเช็ดตัวให้ท่านซาตานบ้าง -0-”
“เจ้ามือหนัก -_-”
“ง่ะ =[ ]=”
“เข้าใจแล้วสินะ (- -)”
“ขอรับ ข้าไปก่อนนะท่านซาตาน (T^T)”ข้าหันไปร่ำลาจากท่านซาตานก่อนจะเดินถือถาดถ้วยซุปออกมาอย่างห่อเหี่ยว
ปัง!
ไวท์ดาร์กปิดประตูใส่หน้าข้าด้วยอ่ะ
T0T
100%
+++++++++++++++++++++++++++++++
มาแล้วจ้า บทนี้มาซะเต็ม
ขุดความบ๊องที่มีซ่อนอยู่ในตัวยมทูตและเจ้าเหมียวทั้งสองออกมาอย่างเต็มที่ 5555+
เป็นแบบนี้ เจ้าพวกนี้จะมีแฟนคลับไหมเนี่ย 555+ เอาเป็นว่าช่วยติดตาม และติชมกันด้วยนะจ๊ะ ^O^
By : BB(BlueBlood)
ความคิดเห็น