คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 (เมื่อยมทูตถูกคุกคาม!)
Chapter
5
(เมื่อยมทูตถูกคุกคาม!)
“กลับมาแล้วเหรอครับ! ^^”
เสียงห้าวๆดังขึ้นเมื่อข้ากับท่านซาตานก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน
ข้าหันไปยิ้มรับด้วยความเคยชิน
แต่ดูเหมือนว่าท่านซาตานจะตกใจเมื่อพบกับร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มสองคน
“พะ...พวกนายเป็นใคร!?!”
“ข้าขออภัยที่ทำให้ท่านตกใจ ข้าแบล็คไลท์ขอรับ (_ _)”ชายหนุ่มผิวเข้มพูดขึ้นพร้อมกับโค้งให้ท่านซาตาน
“ส่วนข้าไวท์ดาร์กขอรับ”ชายหนุ่มผิวขาวก็ทำเช่นเดียวกัน
ใช่แล้วล่ะ
ชายหนุ่มรูปงามสองคนนี้คือร่างแปลงของเจ้าเหมียว ‘แบล็คไลท์’
กับ ‘ไวท์ดาร์ก’ นั้นเอง
^O^
“พวกเจ้าแปลงร่างได้ด้วยงั้นเหรอ?”ท่านซาตานที่เหมือนจะหายตกใจแล้วถามด้วยความสงสัย
“ใช่แล้วขอรับ
ข้ากับเจ้าแบล็คจะสามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ในกรณีพิเศษๆน่ะขอรับ ^^”
“อืม เข้าใจแล้ว -_-”เมื่อพูดจบท่านซาตานก็เดินเข้าไปในบ้าน
ข้าที่กำลังจะตามไปก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเจ้าเหมียวทั้งสองมายืนดักหน้าข้าไว้
“มีอะไรงั้นเหรอ?”
“มีวิญญาณที่เจ้าต้องไปจัดการ -_-”แบล็คยื่นสมุดปกหนังสีดำให้ข้า
ข้าจึงพยักหน้าและเปลี่ยนชุดเป็นยมทูต
“เราไปกันเถอะ!”
เวลา 00.00 น.
(เวลาที่เหมาะสมกับการจัดการวิญญาณ)
“หยุดนะ!”
“เรื่องอะไรจะหยุด! -O-”
หนอย! ทำไมวิญญาณตนนี้ถึงได้ดื้อแบบนี้หลอกล่อให้ข้าวิ่งมาตามจนเหนื่อยแล้วนะ -O-^^^
พรึ่บ!
“จงสลายไปซะ!”
นั่นใครน่ะ?
กล้าดียังไงถึงมาแย่งวิญญาณข้าไปแบบนี้! >O<
“เจ้าคือใคร!?!”ข้าพูดพร้อมกับใช้เคียวชี้หน้าของยมทูตที่ทำการอุกอาจต่อหน้าข้า
“เทียร์...นั่นมัน...”ไวท์ดาร์กพูดตะกุกตะกักพร้อมกับมองร่างตรงหน้าอย่างหวาดกลัว
“คิดไม่ถึงว่าผ่านไปไม่เท่าไหร่ เจ้าจะลืมข้าซะแล้วแอสทาเทียร์”เสียงทุ้มๆกล่าวขึ้นพร้อมกับมือขาวที่ดึงผ้าคลุมออก
“ซีนาส!”
“ไง? จำข้าได้แล้วเหรอ ^^”ชายหนุ่มใบหน้าคมเข้มถามด้วยน้ำเสียงแซวๆพร้อมกับร่างสูงที่เดินตรงมาหาข้า
โดยไม่สนเจ้าเหมียวสองตัวที่กำลังตัวสั่นอยู่ข้างกายข้า
ซีนาสยื่นมือมาสัมผัสกับใบหน้าของข้าพร้อมทั้งยิ้มกว้าง
“เจ้าน่ารักขึ้นนะแอสทาเทียร์ บอกตรงๆข้าอยากให้เจ้ากลายพันธุ์ชะมัด ^0^”
เพี๊ยะ!
“เจ้าอย่าพูดวาจาพล่อยๆแบบนี้กับข้าอีก
เพราะไม่ว่าอย่างไรข้าก็จะไม่กลายพันธุ์เด็ดขาด โดยเฉพาะเพื่อคนอย่างเจ้า!”ข้าปัดมือซีนาสออกอย่างแรงก่อนจะเดินหนี
แต่ซีนาสกลับดึงแขนข้าอย่างแรงจนตัวข้าไปอยู่ในอ้อมกอด
หมอนั่นก้มลงหอมแก้มข้าอย่างแผ่วเบา ก่อนจะปล่อยตัวข้าและวิ่งหายไปในความมืดพร้อมประโยคที่ดังก้องในหัวข้า
“สักวันข้าจะเป็นคนนั้นที่เจ้าบอกรัก ^^”
แอ๊ด~
“ข้ากลับมาแล้วขอรับ”
ข้าที่เดินมาอย่างห่อเหี่ยวพร้อมกับเจ้าเหมียวสองตัวเดินเข้าไปในบ้านอย่างแผ่วเบาก่อนจะพบกับท่านซาตานที่....
นอนฟุ่บตรงโต๊ะทานอาหาร
-o-
“เอ่อ..ท่านซาตาน..”ข้าเดินเข้าไปเขย่าเบาๆที่แขนของท่าน
ทำให้ท่านซาตานส่งเสียงในคอก่อนจะเงยหน้าขึ้น
“อ้าว? มากันแล้วเหรอไปไหนมา?”
“ข้ากับเจ้าเหมียวทั้งสองไปจัดการวิญญาณมาขอรับ”
“อย่างนั้นเหรอ? ฉันก็กังวลคิดว่ากลับไปกันแล้ว”ท่านซาตานพูดเสียงเบาตรงประโยคหลังพร้อมมองข้าด้วยแววตากังวล
เจ้าเหมียวทั้งสองตัวใช้เท้าปุยสะกิดข้าเบาๆ พร้อมกับมองไปยังถุงหนังที่ข้าห้อยอยู่ข้างตัว
“อ่ะ ข้าขอโทษ อ่ะนี่ -0-”ข้ารีบล้วงเบรดฟิซจากถุงหนังและยื่นไปให้เจ้าเหมียวทั้งสองตัว
เมื่อเจ้าเหมียวได้เบรดฟิซแล้วก็พากันขึ้นไปบนห้องอย่างรวดเร็ว
“เจ้าแบล็คอย่าโกงข้านะ!”
“มันอยู่ในปากของข้าแล้ว อยากได้ก็มาแย่งสิ ฮ่าๆๆๆ”
“เจ้าแบล็ค! เงี้ยว!”
“เจ้าไวท์ แง้ว!”
และเสียงทะเลาะที่ตามมา
=_____=
“หึหึ เจ้าสองตัวนี่ทะเลาะกันประจำเลยสินะ ^^”ท่านซาตานพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
ข้ามองใบหน้านั้นอย่างหลงใหลก่อนจะตอบเสียงเบา
“แต่ทั้งสองก็รักกันมากนะขอรับ ^ ^”
“อืม ฉันเข้าใจแล้ว นั่งสิ ^0^”ท่านซาตานพูดพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ให้ข้าและจับไหล่ข้าให้นั่งลงก่อนที่ท่านจะไปนั่งฝั่งตรงข้ามของข้า
“เรามากินข้าวกันเถอะ ^_^”
“เอ่อ..ท่านซาตาน...”ข้าส่งเสียงขึ้นมาพร้อมกับมองถ้วยข้าวและไม้สองอันตรงหน้านิ่ง
“หืม? มีอะไรเหรอ?”
“ข้าใช้เจ้านี่ไม่เป็น -O-”ข้าพูดพร้อมชี้ไปที่ไม้สองอันบนถ้วยข้าว
“= = อ่างั้นฉันป้อนให้นายก็แล้วกัน”
“ขอบคุณขอรับ ^^”
“อ่ะ! อ้าปาก -o-”ท่านซาตานป้อนอาหารให้ข้าราวกับข้าเป็นเด็กๆ
พร้อมทั้งทำท่าทางประกอบ
แวบเดียวเท่านั้นที่ข้าเห็นภาพบางอย่างซ้อนทับภาพของท่านซาตาน
“อ่ะ อ้าปากสิเทียร์ ^0^”
“อ่า~ อ้าม >_< อร่อยจังเลยค่ะพ่อ”
“อร่อยก็ต้องทานให้หมดนะ เข้าใจไหม? ^^”
“ค่า~ ^O^”
ภาพเมื่อกี้มันอะไรกัน?
ชายคนนั้นคือใคร? แล้วทำไม....
...น้ำตาข้าถึงได้ไหล...
“เทียร์ นายเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม?”ท่านซาตานดูตกใจเมื่อเห็นน้ำตาข้า
ท่านวางถ้วยข้าวลงและรีบลุกมาหาข้า
“ข้า....ข้า...ก็ไม่รู้...”
“ไม่ต้องร้องนะ ข้าอยู่นี่แล้ว ไม่ต้องร้อง”
“ไม่ต้องร้องนะ คนดีของพ่อ หนูไม่เจ็บหรอกใช่ไหม?”
“พ่อค่ะ!”
ภาพต่างๆพากันไหลวนเข้ามาในหัวของข้าแต่กลับดูไม่รู้เรื่อง
หรือว่านี่จะเป็นความทรงจำของวิญญาณที่ข้าเก็บมา
นี่ข้าโดนแทรกแซงความทรงจำเหรอเนี่ย!?!
“หยุดนะ! พอได้แล้ว!”ข้ายกมือขึ้นกุมหัวแน่นพร้อมกับตะโกนออกมาเสียงดัง
ไม่ไว้แล้ว ข้าทนมันไม่ไหวแล้ว พอสักที!!
พอสักที!!!!
พรึ่บ
“ทะ...ท่าน อุ๊บ! OxO”ริมฝีปากบางของท่านซาตานประกบริมฝีปากนุ่มของข้าอย่างรวดเร็ว
พร้อมกับความหวานนุ่มนวลที่ค่อยๆสอดแทรกเข้ามา
ท่านซาตานละเลียดริมฝีปากข้าราวกับกำลังชิมผลไม้วิเศษที่ข้าชอบแอบกินอยู่บ่อยๆ
ท่านซาตานเม้มปากข้าเบาๆก่อนจะค่อยๆสอดลิ้นเข้ามากระหวัดเกี่ยวกับลิ้นเล็กๆของข้าอย่างหยอกล้อ
อ่า~ ตอนนี้สมองของข้าขาวโพลนไปหมดแล้ว
ภาพต่างๆที่ไหลวนเข้ามาก็สูญหายไปราวกับไม่เคยมีมันเลย ข้ารู้สึก....ดีจริงๆ +_+
“นะ...นาย!”ท่านซาตานพูดขึ้นหลังจากถอนริมฝีปากออกจากปากข้า
“ท่านซาตาน ข้า...ข้า...”
“ขอโทษนะ ที่ฉันทำแบบนั้นกับนายไป ฉันแค่....”
“ขอบคุณขอรับ!” ข้าพูดพร้อมกับพุ่งเข้าไปกอดท่านซาตานแน่น
“ท่านยอมเสียสละตัวเพื่อทำให้ข้าหายจากความทรมาณนั้น ข้าโชคดีจริงๆที่มีท่าน”
“นายไม่โกรธฉันเหรอ?”
“ไม่มีอะไรที่ข้าต้องโกรธท่านนี่ขอรับ ท่านช่วยเหลือข้านะขอรับ O.O”
“อ่า...เอ่อ งั้นช่างมันเถอะ -////-”ท่านซาตานพูดพร้อมกับลูบหัวข้าอย่างแผ่วเบา
ตึกตัก!
อ้ากกกกกก~! อาการนี้มาอีกแล้ว T^T
100%
+++++++++++++++++++++++++++
มาแล้วจ้ากับบทที่ 5 ที่รอคอย(รึเปล่านะ?)
หายไปนานเลย ความจริงบลูเกิดอารมณ์สมองตันอีกแล้วอ่ะ ก็เลยไปหากำลังใจมา
หวังว่าทุกคนคงจะเข้าใจนะจ๊ะ ^^a แล้วก็ต่อไปบลูคงจะมาอัพเยอะๆไม่ได้เนื่องจากต้องเผื่อเวลาไปอ่านหนังสือด้วย
(ปริญญาตรีแล้ว)
แต่ช่วยติดตามเรื่องนี้และเป็นกำลังใจให้บลูต่อไปด้วยนะจ๊ะ เค้าขอร้องงงงง~ TOT
ความคิดเห็น