คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 3 (เมื่อยมทูตเป็นนักเรียน!)
CHAPTER 3
(เมื่อยมทูตเป็นนักเรียน!)
“เจ้าไวท์อย่ามาแย่งข้านะ
ข้าจะดูไอ้นี่!”
“ไม่! ข้าจะดูสาวสวย! เจ้านั้นแหละอย่ามาแย่งข้า!”
เมื่อข้าเข้ามายังห้องนั่งเล่น(เห็นพวกมนุษย์เรียกอย่างนั้น)ที่อยู่ตรงชั้นล่างแล้ว
ก็พบกับสงครามแย่งรีโมทอยู่หน้าจอสี่เหลี่ยม เฮ้อ เจ้าสองตัวนี้ไม่เคยโตกันสักทีแย่งกันเป็นเด็กไปได้-_-#
“แบล็คไลน์! ไวท์ดาร์ก!”
จู่ๆท่านซาตานที่เดินตามหลังข้ามาก็พูดขึ้น
ทำให้เจ้าเหมียวทั้งสองชะงักก่อนจะรีบฟุบลงกับเก้าอี้ตัวยาวทันที
“ขอรับ ท่านซาตาน (_
_)”
“ฉะ ..ขะ..ข้าฝากพวกเจ้าดูแลบ้านระหว่างที่ข้ากับแอสทาเทียร์ไปข้างนอกด้วย
หวังว่าพวกเจ้าจะประพฤติตัวดีๆล่ะ”
“ขอรับ!”เจ้าเหมียวตอบอย่างหนักแน่น
ท่านซาตานจึงผงกหัวเป็นเชิงอนุญาตให้เงยหน้าขึ้นได้ ก่อนจะลากข้าไปใส่รองเท้าสีขาวที่หุ้มแค่ข้อเท้าของข้าและลากข้าออกไปนอกบ้าน....
“ท่านซาตานท่านพาข้ามาที่นี้ทำไม?”
ข้าถามขึ้นเมื่อท่านซาตานพาข้ามาหยุดอยู่หน้าโรงเรียนที่ข้าเพิ่งจะมาเก็บวิญญาณไปเมื่อคืน
ท่านซาตานยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะตอบข้า
“นายจะต้องทำภารกิจกับฉันที่นี้”
“อ้อ
มันคือภารกิจลับใช่หรือไหม ^0^”
อิอิ
มีงานสนุกๆให้ทำอีกแล้ว ข้านี่ช่างโชคดีจริง ^_^ (ลืมเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นไปจนหมด)
“เข้าใจแล้วใช่ไหม
เพราะฉะนั้นนายต้องแทนตัวเองว่าเทียร์”
“เพื่อไม่ให้มนุษย์เหล่านี้จับได้ว่าข้าเป็นยมทูตใช่ไหมท่านซาตาน^-^”
อิอิ
ข้านี่ฉลาดจริงเลย^_^
“ใช่แล้ว ตามฉันมา ^^”
ท่านซาตานยิ้มให้ข้าก่อนจะเดินจับมือข้าไปข้างใน
เมื่อเข้าไปข้างในแล้วใบหน้าของท่านซาตานดูเคร่งขรึมขึ้นมาทันที
ระหว่างทางมีเหล่ามนุษย์มากมายหยุดโค้งให้ท่านซาตาน
ทำให้ข้าแอบแปลกใจที่เหล่ามนุษย์พวกนี้รู้จักท่านซาตาน
แต่เมื่อนึกว่าท่านซาตานผู้มีบารมีมากของข้าไม่มีใครรู้จักเลยก็ออกจะเป็นเรื่องที่แปลกอยู่
ข้าก็เลยตัดความแปลกใจนี่ออกไป
ก็ท่านซาตานของข้าสุดยอดที่สุดแล้วนี่น่า
^_^
ณ ห้องสภานักเรียน
“สวัสดีครับ ประธาน ^^”
เมื่อท่านซาตานกับข้าเข้ามาในห้องๆหนึ่ง
ก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาดี(แต่น้อยกว่าท่านซาตาน)เข้ามาโค้งและยิ้มให้ท่านซาตานกับข้า
“ว่าไงเรื่องที่ให้ทำเรียบร้อยดีไหม?”ท่านซาตานถามผู้ชายคนนั้นกลับด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ
ผู้ชายคนนั้นยิ้มอีกรอบก่อนจะตอบ
“เรียบร้อยครับ
เหลือแต่รูปและบัตรนักเรียน^-^”
“อืม
เทียร์เดินไปยืนตรงนั้นสิ”
ท่านซาตานหันมาพูดกับฉันและดันหลังฉันให้ไปยืนที่ผ้าม่านสีฟ้าเข้ม
เมื่อข้ามายืนอยู่ตรงนั้น ผู้ชายคนนั้นก็ยกวัตถุบางอย่างขึ้นก่อนที่แสงอะไรบางอย่างจะแวบขึ้นทำให้ข้าต้องหลับตาปี๋
“ลืมตาขึ้นสิเทียร์”เสียงอันทรงอำนาจของท่านซาตานพูดขึ้นทำให้ข้าต้องลืมตาอย่างกล้าๆกลัวๆ
แสงอะไรน่ะ
แสบตาชะมัดเลย >_<
“ทะ...เทียร์แสบตาขอรับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็มองหน้าฉัน”
“เห?”ข้ามองหน้าท่านซาตานอย่างแปลกใจ
ก่อนที่กลองในอกของข้าจะดังขึ้นมาอย่างรุนแรงอีกครั้งเมื่อท่านซาตานยิ้มให้
“เสร็จแล้วครับประธาน ^^”
ชายหนุ่มคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับส่งวัตถุอะไรบางอย่างที่ทำข้าแสบตานั้นให้ท่านซาตานดู
เมื่อท่านซาตานดูแล้วก็พยักหน้าชายหนุ่มคนนั้นก็โค้งแล้วเดินออกไป ข้ามองท่านซาตานด้วยความสงสัยก่อนจะถูกท่านลากไปเข้าในห้องๆหนึ่งที่อยู่ด้านในสุด
“ท่านซาตาน...”
ข้าพูดขึ้นเมื่อท่านซาตานเดินมานั่งประจันหน้ากับข้า
อ่า ทำไมรู้สึกร้อนๆที่ใบหน้าแหะ ไม่ได้!
ข้าห้ามหวั่นไหวกับท่านซาตานสิ ไม่อย่างนั้นข้าจะกลายพันธุ์นะ อ๊ากกกกก!
>O< (กลับมาระลึกได้อีกครั้ง)
“เอาล่ะ
เราจะมาคุยถึงภารกิจที่นายกับฉันต้องทำด้วยกัน”
“ขอรับ!!”ข้าตอบรับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
ถึงแม้จะยังหวั่นไหวกับใบหน้าอันงดงามของท่านซาตาน แต่ถ้าเป็นเรื่องงานล่ะก็....
ข้าจริงจัง!
“อยู่ที่นี้นายจะต้องแทนตัวเองว่า
เทียร์กับฉัน ส่วนกับคนอื่นให้นายแทนตัวเองว่า ผม เรียกคนอื่นว่า นายหรือถ้าเป็นผู้หญิงให้เรียกว่าเธอ
ส่วนนี่..”
ท่านซาตานพูดพร้อมกับหยิบปึกอะไรบางอย่างที่มีรูปผู้หญิงและผู้ชายมากมายทั้งอายุยังไม่มากจนกระทั่งอายุมากแล้ว
ท่านซาตานชี้ไปที่รูปเหล่านั้นก่อนจะพูดขึ้น
“ส่วนคนพวกนี้
นายต้องเรียกพวกเขาว่า อาจารย์ เข้าใจไหม?”
“อ้อ
เหมือนกับที่ท่านซาตานเป็นอาจารย์ของข้าน่ะเหรอขอรับ ^-^”
“อ่ะ อืม
แล้วเปลี่ยนจากคำว่า ‘ขอรับ’ เป็น
‘ครับ’ด้วย เข้าใจแล้วสินะ”
“ขอรับ เอ้ย! ครับ ^^”
“และที่สำคัญ....นายต้องอยู่ข้างฉันตลอดเวลา
ยกเว้นเวลาที่เกิดเหตุฉุกเฉินซึ่งนายจะต้องขออนุญาตฉันก่อน”
“ครับ! :)”
“ดีมาก”
ท่านซาตานพูดชอบพร้อมกับลูบผมสีดำสนิทของข้าอย่างอ่อนโยน
เอิ่ม ข้ารู้สึกดีจริงๆเลย>_<
“เดี๋ยวนายนั่งรอฉันอยู่ตรงนี้ก่อนนะ
เดี๋ยวฉันมา ^^”
“อ่ะ ท่านซาตานจะไปไหนเหรอครับ”
“ไปจัดการปัญหาบางอย่าง”
“มีอะไรให้ข้า เอ้ย
ผมช่วยไหมครับ! -O-”
“ไม่มีอะไรมากหรอก
นายรออยู่ที่นี้แหละ”
“ได้ครับ!”ข้าตอบรับอย่างหนักแน่นพร้อมกับมองร่างสูงโปร่งของท่านซาตานที่เดินออกจากห้องนี้ไป
ว่าแต่ข้าจะทำอะไรดีล่ะเนี่ย?!?
(ไรยะ Say)
“เทียร์ ข้ามาแล้ว
หืม?”
ผมส่งเสียงเมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของตัวเองก่อนจะชะงักเมื่อพบว่าคนที่รออยู่ในห้องได้เข้าสู่ภวังค์ความฝันไปแล้ว
ใบหน้าเรียวเล็กราวกับใบหน้าของผู้หญิง
ดวงตากลมโตสีดำที่เต็มไปด้วยความใสซื่อและอ่อนต่อโลกที่ถูกปิดด้วยเปลือกตาบางและขนตาที่ยาวหนา
จมูกโด่งเล็กที่รับอย่างพอดีกับริมฝีปากบางสวยสีหวาน
แถมแก้มที่ขาวใสและหอมกรุ่นคู่นั้นอีก
เพราะเหตุนั้นเมื่อเช้าผมจึงอดไม่ได้ที่จะสัมผัสมันสักครั้ง อ่ะ! ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ
แค่รู้สึกเอ็นดูหมอนี่เหมือนน้องชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง
จริงๆนะ -O-!
“อือ...ท่านซาตานมาแล้วเหรอขอรับ
-o-”
หมอนั่นพึมพำขึ้นทั้งที่ดวงตาทั้งสองยังคงปิดอยู่
ให้ตายเถอะจะเหมือนเด็กไปไหน หมอนี่เป็นยมทูตจริงหรือเปล่าเนี่ย?
แต่ดูจากเจ้าเหมียวพูดได้สองตัวนั่นก็คงจะปฏิเสธไม่ได้
ตอนแรกที่เห็นแมวพูดได้ผมตกใจจนแทบช็อคเลยล่ะ แต่ตอนนี้ก็พอจะทำใจได้แล้ว -0-
“ท่านซาตานครับ!” เทียร์เรียกผมเสียงดังพร้อมกับโบกมือไปมาตรงหน้าผมก่อนจะพูดต่อ “ท่านหลับในเหรอครับ?”
อืม...ตัวเองหลับแล้วยังมาว่าคนอื่นอีกนะ
-______-
“เปล่า
พร้อมจะเข้าห้องเรียนหรือยัง?”
“อ่า
นี่ผมจะต้องเรียนด้วยเหรอครับ -O-”
“ต้องสิ
ไม่งั้นฉันจะให้นายใส่ชุดนี้มาทำไม?”ผมพูดพร้อมกับจับที่เสื้อของเขาเบาๆ แต่...
เพี๊ยะ!
“โอ้ย! ทำอะไรของนายเนี่ย!”ไอ้เด็กนี่มันตีมือของผมครับ
เต็มๆแรงเลยด้วย T^T
“ท่านซาตานช่วยกรุณาอย่าเข้าใกล้ข้าเกินความจำเป็นด้วยขอรับ”
เทียร์พูดเสียงเรียบพร้อมจ้องหน้าผมนิ่งซึ่งขัดกับแก้มที่ขึ้นสีระเรื่อนั้นเหลือเกิน
เออว่าแต่เมื่อเช้าหมอนี่ก็บอกว่าไม่อยากจะกลายพันธุ์นี่ หมายความไงกันนะ
ถ้าเขินมากๆแล้วจะแปลงร่างงั้นเหรอ? O.O
“คงทำไม่ได้หรอกนะ
เพราะนายจะต้องทำภารกิจร่วมกับฉัน”ผมพูดพร้อมกับดึงร่างเล็กๆนั่นมากอดแน่นเพราะร่างเล็กนั่นกำลังดิ้นอย่างไม่ยินยอม
ผมจึงสูดลมหายใจช้าๆก่อนใช้น้ำเสียงที่มีอำนาจพูดขึ้น
“หยุดดิ้น นี่เป็นคำสั่ง!”ได้ผล
ร่างเล็กหยุดนิ่งทันที ผมแอบยิ้มในใจก่อนจะพูดขึ้นและลากหมอนี่ออกจากห้อง
“เอาล่ะ เราไปเข้าห้องเรียนกันได้แล้ว”
100%
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ว้า ตอนนี้แทบจะไม่มีอะไรฟินๆเลย อย่าโกรธเคืองบลูเลยนะค่ะ
บทหน้าจะพยายามให้มีอะไรฟินๆบ้างนะ เพราะฉะนั้นช่วยตั้งใจรอ
และช่วยเม้นให้กำลังใจบลูด้วยนะค่ะ >________<
ความคิดเห็น